Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-54/14-4/BA
z 16 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2014 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 6 lutego 2014 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 10 lutego 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 kwietnia 2014 r. (data wpływu 24 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w związku z udzielonym skontem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w związku z udzielonym skontem. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 kwietnia 2014 r. (data wpływu 24 kwietnia 2014 r.) o opis sprawy oraz o dokument potwierdzający dokonanie brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W 2013 r. Wnioskodawca nabywał towary od kontrahentów mających siedzibę na terenie Unii Europejskiej. Niektórzy z dostawców stosują zasadę, że wcześniejsze niż w terminie zakreślonym na fakturze lub w umowie uregulowanie należności daje prawo nabywcy do - z góry określonego w procentach skonta. Zainteresowany często korzysta z tego prawa, jednakże sprzedawcy nie korygują w późniejszym czasie swoich faktur o uzyskane przez nabywcę (Wnioskodawcę) skonto. Pomimo braku korekt faktur VAT Zainteresowany w deklaracjach VAT-7 oraz VAT-UE umieszczał podstawy opodatkowania w rzeczywistych kwotach zapłaconych przez Wnioskodawcę, po udzielonym przez sprzedawcę skoncie. Kontrahenci Zainteresowanego twierdzą, że była to błędna praktyka, bo doprowadzi do niezgodności na poziomie deklaracji VAT-UE, gdzie z ich strony występują wielkości z nieskorygowanych faktur.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że nabycie towarów spełnia/spełniać będzie definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Otrzymywane faktury od dostawców unijnych zawierają/będą zawierały kwoty bez udzielonego przez nich skonta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w stanie prawnym obowiązującym w 2013 r. prawidłowym było, że pomimo braku korekt faktur przez unijnych dostawców Zainteresowany w deklaracjach VAT-7 i VAT-UE wykazywał podstawę opodatkowania po udzielonym skoncie, tj. w rzeczywistej wysokości jaka została zapłacona za dostarczony towar?
2. Czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. prawidłowym będzie, że pomimo braku korekt faktur przez unijnych dostawców Wnioskodawca w deklaracjach VAT-7 i VAT-UE wykaże podstawę opodatkowania po udzielonym skoncie, tj. w rzeczywistej wysokości jaka została zapłacona za dostarczony towar?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, jego postępowanie było w 2013 r. prawidłowe, uchylony przepis art. 31 ust. 1 i art. 31 ust. 3 ww. ustawy o podatku do towarów i usług formułował zasadę, że podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota jaką nabywający zobowiązany jest zapłacić po zmniejszeniu o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązujących rabatów, w tym skont. W tym stanie spraw, bez względu na brak korekt wystawionych Zainteresowanemu faktur, podstawą opodatkowania była rzeczywiście i legalnie zapłacona przez niego kwota, która powinna być ujęta w jego deklaracjach, w tym VAT-UE.

Stanowisko to pozostaje aktualne w 2014 r., gdyż po zmianie przepisów prawa Wnioskodawca nadal nie ma wpływu na sprzedawcę by ten wystawił korektę swojej faktury, a przyjęcie wielkości z tej faktury do deklaracji podatkowych byłoby fikcją nieodzwierciedlającą rzeczywistego przebiegu transakcji gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 20 ust. 5 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabywał towary od kontrahentów mających siedzibę na terenie Unii Europejskiej. Niektórzy z dostawców stosują zasadę, że wcześniejsze niż w terminie zakreślonym na fakturze lub w umowie uregulowanie należności daje prawo nabywcy do - z góry określonego w procentach skonta. Zainteresowany często korzysta z tego prawa, jednakże sprzedawcy nie korygują w późniejszym czasie swoich faktur o uzyskane przez nabywcę (Wnioskodawcę) skonto. Pomimo braku korekt faktur VAT, Zainteresowany w deklaracjach VAT-7 oraz VAT-UE umieszczał podstawy opodatkowania w rzeczywistych kwotach zapłaconych przez Wnioskodawcę, po udzielonym przez sprzedawcę skoncie. Kontrahenci Zainteresowanego twierdzą, że była to błędna praktyka, bo doprowadzi do niezgodności na poziomie deklaracji VAT-UE, gdzie z ich strony występują wielkości z nieskorygowanych faktur. Nabycie towarów spełnia/spełniać będzie definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy. Otrzymywane faktury od dostawców unijnych zawierają/będą zawierały kwoty bez udzielonego przez nich skonta.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy prawidłowym było/będzie, że pomimo braku korekt faktur przez unijnych dostawców, Zainteresowany w deklaracjach VAT-7 i VAT -UE wykaże podstawę opodatkowania po udzielonym skoncie, tj. w rzeczywistej wysokości jaka została/zostanie zapłacona za dostarczony towar.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy (obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r.) - podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Natomiast w myśl art. 31 ust. 3 ustawy (obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r.) - przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1, przepis art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy (obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r.) - podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy (obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r.) - podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Powyższe wskazuje, że dla określenia podstawy opodatkowania wyróżnia się dwa rodzaje rabatów: przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem zapłaty, które nie mają wpływu na podstawę opodatkowania i przyznane np. po dostawie towarów. Skonto zaś stanowi procentowe zmniejszenie należności za dokonane czynności, w sytuacji gdy zapłata należności przez odbiorcę ma miejsce przed terminem płatności. Zgodnie z definicją słownikową tego pojęcia zawartą w „Małym Słowniku Języka Polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997 r.), skonto to „procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznawane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem”.

Kwestię wystawienia dokumentu korygującego z tytułu przyznanego skonta przez kontrahenta zagranicznego - regulują przepisy danego państwa członkowskiego.

Podatnik nabywa prawo do zmniejszenia obrotu z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z tytułu zapłaty należności za fakturę z uwzględnieniem skonta z chwilą spełnienia warunków do jego zastosowania określonych przez sprzedawcę w fakturze lub w umowie, a więc jeżeli nastąpiła zapłata w określonym terminie.

Powołane przepisy ustalają pewną ogólną zasadę, że podstawa opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia obejmuje tylko kwotę ostatecznie należną sprzedawcy (tzn. jaką nabywający jest obowiązany zapłacić) po uwzględnieniu ww. okoliczności, tj. w niniejszym przypadku skonta.

Oznacza to, że jeżeli przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów (określony zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy) spełnione zostały warunki uprawniające Zainteresowanego do zastosowania skonta, winien był zmniejszyć podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o kwotę należnego skonta.

Zatem, w stanie prawnym obowiązującym w 2013 r. prawidłowym było, że pomimo braku korekt faktur przez unijnych dostawców, Zainteresowany w deklaracjach VAT-7 i VAT -UE wykazywał podstawę opodatkowania po udzielonym skoncie, tj. w rzeczywistej wysokości jaka została zapłacona za dostarczony towar.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35 ze zm.) uchyliła od dnia 1 stycznia 2014 r. przepisy określające zasady ustalania podstawy opodatkowana VAT (tj. art. 29, 30 i 31 ustawy), a w ich miejsce dodała nowe przepisy (tj. art. 29a oraz 30a-30c ustawy).

Stosownie do art. 30a ust. 1 ustawy - do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12a ust. 4-6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11.

I tak, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle art. 29a ust. 7 ustawy - podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

W związku z art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy wskazać należy, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty (skonto).

Zatem, jeżeli przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres, w którym powstanie obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów (określony zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy) spełnione zostaną warunki uprawniające Zainteresowanego do zastosowania skonta, winien będzie zmniejszyć podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o kwotę należnego skonta.

Podsumowując, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. prawidłowym będzie, że pomimo braku korekt faktur przez unijnych dostawców, Wnioskodawca w deklaracjach VAT-7 i VAT-UE wykaże podstawę opodatkowania po udzielonym skoncie, tj. w rzeczywistej wysokości jaka zostanie zapłacona za dostarczony towar.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.