INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2014 r. (data wpływu 4 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z uczestnictwem pracowników w imprezie integracyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2014 r. wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z uczestnictwem pracowników w imprezie integracyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji i handlu materiałami elektrotechnicznymi. Z okazji 25-lecia działalności Spółka zamierza zorganizować imprezę integracyjną w formie pikniku z dodatkowymi atrakcjami. Uczestnikami będą obecni i byli pracownicy (emeryci). Ich udział w imprezie jest fakultatywny. Imprezę zorganizuje specjalistyczna firma, która obciąży Spółkę kosztami wynajęcia obiektu, cateringu, rozrywek zapewnianych pracownikom, które mają służyć ich integracji (wspólne zdjęcie, fotoreportaż pamiątkowy, pamiątkowe gadżety), kosztami transportu pracowników na imprezę, itp. Spółka zakupi pakiet usług, które zostaną ujęte na fakturze przez organizatora w jednej pozycji, bez szczegółowego podziału. Spółka nie sporządza listy pracowników biorących udział w imprezie. Opłata za zorganizowanie imprezy integracyjnej ustalana jest ryczałtowo (na podstawie przybliżonej zadeklarowanej liczby uczestników) bez względu na rzeczywistą liczbę pracowników uczestniczących w imprezie oraz bez względu na to, ile spożyli posiłków i z jakich atrakcji skorzystali. Liczba osób określana jest szacunkowo na potrzeby ustalenia ilości posiłków. Podczas spotkania pracownicy Spółki będą mogli skorzystać z usług gastronomicznych. Pracownicy nie mają przydzielonych racji żywnościowych. Każdy z pracowników ma możliwość wyboru, jaki posiłek (artykuł spożywczy) chce zjeść, jakie napoje chce wypić (tzw. szwedzki stół). Spółka nie będzie w stanie ewidencjonować ilości spożytych przez danego pracownika produktów. Pracownicy będą mogli również skorzystać z atrakcji zapewnianych przez Spółkę (np. będą mogli wziąć udział w zawodach sportowych, w dyskotece, itp.). Spółka nie będzie w stanie prowadzić ewidencji pozwalającej na ustalenie, który z pracowników, z jakich atrakcji skorzystał. Spółka nie będzie w stanie określić, który z pracowników pojechał autobusem, a który własnym samochodem. Autobus zostanie podstawiony w umówione miejsce i zainteresowani pracownicy będą mogli skorzystać z takiego transportu. Strona nie prowadzi jednak ewidencji pozwalającej na ustalenie, którzy konkretnie pracownicy przyjadą na imprezę autobusem, a którzy skorzystali z innych środków transportu (np. z własnego samochodu).

W związku z powyższym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytania:

1. Czy wzięcie udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Spółkę prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, czy Spółka powinna zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę w związku z tym, że wzięli oni udział w imprezie integracyjnej...

Jeśli odpowiedź na powyższe pytanie byłaby twierdząca, Spółka prosi dodatkowo o wyjaśnienie:

2. Czy należy ustalić przychód dla wszystkich pracowników spółki w sytuacji, gdy Spółka nie sporządza listy pracowników biorących udział w imprezie i ma świadomość, że nie wszyscy pracownicy w niej biorą udział z różnych przyczyn (np. choroba)...
3. W jaki sposób Spółka powinna ustalić przychód pracownika, skoro nie prowadzi żadnych ewidencji pozwalających na ustalenie, co zjadł i wypił dany pracownik, z jakich atrakcji zapewnianych w czasie imprezy skorzystał...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wzięcie udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Niego nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, Wnioskodawca nie powinien zwiększać przychodów pracowników z tytułu umowy o pracę w związku z tym, że wzięli oni udział w imprezie integracyjnej.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W tym przepisie zróżnicowano, zależnie od rodzaju świadczenia, możliwość zaliczenia tego świadczenia do przychodu podatnika wskazując, że:

1. pieniądze i wartości pieniężne są przychodem w momencie ich otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika (tj. niezależnie od faktycznego ich pobrania przez podatnika),
2. świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia stają się przychodem podatnika dopiero w chwili ich faktycznego otrzymania.
   
   

Skoro bowiem ustawodawca rozróżnia w art. 11 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dwa znaczenia słów "otrzymać" i "postawić do dyspozycji", oznacza to, że zwrot "otrzymać" nie może być rozumiany jako "postawić do dyspozycji". Nie można więc zwrotów tych utożsamiać, gdyż zbędne okazałoby się ich rozróżnienie w ustawie podatkowej. W konsekwencji w odniesieniu do świadczeń w naturze (innych nieodpłatnych świadczeń) przychód podatkowy powstaje wówczas, gdy nie są one tylko postawione do dyspozycji podatnika, lecz zostały przez niego otrzymane.

Spółka nabędzie towary i usługi, ale z uwagi na otwarty charakter organizowanej imprezy, nie będzie w stanie wskazać, w jakim rozmiarze poszczególni uczestnicy imprezy skorzystali z zakupionych usług i towarów. Oznacza to, że zakupione towary i usługi, będą w istocie postawione do dyspozycji uczestników imprezy, a nie przez nich otrzymane. Nie można będzie bowiem ustalić, kto z tego świadczenia skorzystał i w jakim zakresie. Nie można nawet wykluczyć, że nie każdy pracownik skorzysta ze świadczenia.

Przychodem pracownika, podlegającym opodatkowaniu, nie może być wartość nieodpłatnego świadczenia wyliczona przez podzielenie poniesionych przez Spółkę kosztów zorganizowania imprezy przez liczbę osób uczestniczących w tej imprezie. Nie znajduje to umocowania w obowiązujących przepisach prawa, w szczególności w art. 11 ust. 1, 2a i 2b oraz art. 12 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotą podatków dochodowych jest opodatkowanie skonkretyzowanego przysporzenia, a nie potencjalnej możliwości jego uzyskania. Reguła ta zwłaszcza dotyczy uzyskanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, w odniesieniu do których ustawodawca w sposób jednoznaczny posłużył się zwrotem „otrzymane”. Tak więc w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). O przychodzie pracownika można mówić wówczas, gdy skorzystał faktycznie z postawionych do jego dyspozycji nieodpłatnych świadczeń, a ponadto możliwe było ustalenie wartości otrzymanego świadczenia według zasad określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odmienne stanowisko prowadziłoby do tezy, iż podatek należy zapłacić od wyższej wartości przychodu niż faktycznie otrzymany lub zapłacić nawet, gdy przychód nie został otrzymany. Wskazać należy, że przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, determinuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia z jego otrzymaniem. W świetle powyższego, w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Osiągnięty przez pracownika przychód powinien więc mieć charakter realny i skonkretyzowany. Nie sposób natomiast przyjąć, aby potencjalna możliwość uzyskania przez pracownika świadczenia o niemożliwej do określenia wartości, była podstawą do powstania u niego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko Spółki zgodne jest m.in. z wyrokami NSA II FSK …, II FSK …., II FSK …, II FSK ....

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Według art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 12 ust. 3 powyższej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

W świetle w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizyczny, w przypadku, gdy podstawą wypłaty świadczenia jest zawarta z pracownikiem przez zakład pracy umowa o pracę, to wypłacone należności stanowią przychód ze stosunku pracy. Przepis ten do przychodów ze stosunku pracy zaliczył nie tylko pieniądze, ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy nieodpłatnych świadczeń poniesionych na rzecz pracownika.

W przypadku otrzymania nieodpłatnego świadczenia przez emerytów, będących byłymi pracownikami, również powstanie przychód. Będzie to przychód, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ustawie podatkowej brak jest definicji pojęcia „nieodpłatne świadczenia”. Można w tym przypadku odwołać się jednak do określenia tego terminu w orzecznictwie sądowym, w tym zawartego w uchwale NSA z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06, w której przyjęto, iż ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem wszelkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie mające konkretny wymiar finansowy. Na gruncie prawa podatkowego pod pojęciem „świadczenia nieodpłatnego” rozumieć należy zatem te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem, przychód ze stosunku pracy powstaje w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Wyjątek stanowią jedynie rodzaje świadczeń wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych, określonym w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie zwalnia jednak od podatku świadczenia otrzymywanego przez pracownika w związku z jego uczestnictwem w spotkaniu integracyjnym.

Ponadto przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że w przypadku świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń przychodem jest tylko wartość otrzymanych świadczeń, a nie świadczeń pozostawionych do dyspozycji podatnika.

Zgodnie bowiem z definicją zawartą w „Słowniku języka polskiego PWN”, termin „otrzymać” znaczy tyle, co „dostać coś w darze”, „uzyskać coś”. Wyrażenia „otrzymać” nie można zatem interpretować jako potencjalnej możliwości uzyskania korzyści, lecz jako jej realne zdobycie. Z tego względu otrzymanie świadczenia następuje wyłącznie w przypadku skutecznego dokonania przysporzenia majątkowego na rzecz podatnika, a nie w przypadku zaistnienia samej tylko możliwości uzyskania takiego przysporzenia. Oznacza to, że pracownik, który miał jedynie potencjalną możliwość otrzymania nieodpłatnego świadczenia, lecz z tej szansy nie skorzystał, nie uzyska przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, nie „otrzymał” on bowiem nieodpłatnego świadczenia, którego wartość mogłaby stanowić dla niego przychód.

Stanowisko takie potwierdza również doktryna prawa podatkowego, wskazując, że w przypadku nieodpłatnych świadczeń „z przychodem będziemy mieli do czynienia tylko wówczas, gdy podatnik faktycznie otrzyma świadczenie nieodpłatne” – A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Warszawa 2010 r., str. 176.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zorganizować imprezę integracyjną m.in. dla swoich pracowników. Udział w imprezie będzie fakultatywny. Organizacja imprezy zlecona zostanie specjalistycznej firmie. W ramach tej usługi mieścić będzie się wynajęcie obiektu, cateringu, rozrywek zapewnianych uczestnikom imprezy, które mają służyć ich integracji (wspólne zdjęcie, fotoreportaż pamiątkowy, pamiątkowe gadżety), koszty transportu pracowników na imprezę, itp. Wyżej wskazany pakiet usług, zostanie ujęty na fakturze przez organizatora w jednej pozycji, bez szczegółowego podziału. Opłata za zorganizowanie imprezy integracyjnej ustalana zostanie ryczałtowo, na podstawie przybliżonej zadeklarowanej (szacunkowej) liczby pracowników. Na ww. cenę nie będzie miała wpływu rzeczywista liczba pracowników, którzy wezmą udział w imprezie oraz to, w jakim zakresie skorzystają z oferowanych im posiłków i atrakcji. Uczestnicy imprezy będą mieli możliwość wyboru posiłków (artykułów spożywczych), napojów (tzw. szwedzki stół) oraz oferowanych atrakcji (np. udział w zawodach sportowych, w dyskotece, itp.). Nie będzie jednak prowadzona ewidencja pozwalająca na ustalenie, z czego w czasie imprezy skorzystają, ani jakim środkiem transportu (wynajętym przez Wnioskodawcę autobusem, czy własnym samochodem) przyjadą na imprezę. Spółka nie zamierza sporządzać listy pracowników, którzy wezmą udział w imprezie. Wnioskodawca uważa, że w takiej sytuacji nie jest możliwe ustalenie wartości otrzymanego przez pracownika świadczenia.

Zauważyć należy, że w przypadku wzięcia przez pracowników udziału w imprezie integracyjnej osoby te otrzymają świadczenie nieodpłatne. Świadczenie to uzyskają bez względu na to, w jakim stopniu na tej imprezie coś skonsumują. Należy tu mieć na uwadze, że ażeby coś skonsumować, bądź wykorzystać należy tym najpierw dysponować, a w tym przypadku – otrzymać. Dlatego też w rozpatrywanej sprawie pracownik otrzymuje nieodpłatne świadczenie o określonej wartości w związku z przyjściem na imprezę integracyjną, bez względu na to, czy następnie będzie i ewentualnie w jakim stopniu korzystał z posiłków, napojów czy atrakcji. Okoliczność, że podczas imprezy integracyjnej pracownik, np. nie zjadł całego dania, nie zmienia przecież faktu, że je otrzymał i pozostaje bez wpływu na cenę jaką zapłaci pracodawca za zakupione dla celów tej imprezy usługi i świadczenia. Zatem, z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest, czy pracownik skorzystał ze wszystkich atrakcji zaproponowanych w trakcie spotkania, gdyż opłata za zorganizowanie takiej imprezy będzie miała charakter ryczałtowy, tj. będzie niezależna od ilości osób w niej uczestniczących oraz od tego, z jakich faktycznie atrakcji każdy uczestnik zechce skorzystać. O powstaniu przychodu decyduje sam fakt nieodpłatnego uczestniczenia w danym spotkaniu, sfinansowanym przez pracodawcę i możliwość skorzystania z każdej dostępnej atrakcji (w tym z wyżywienia). Na powyższe wskazuje okoliczność, że wśród metod ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń ustawodawca nie przewidział określania wartości faktycznie wykorzystanych świadczeń.

Nadmienić należy, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku prawnego. Tak więc, problemy techniczne, na które Wnioskodawca się powołuje, nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia, jaka wartość zapłaconej kwoty przypadać będzie na danego pracownika. To w interesie Zainteresowanego – jako podmiotu, na którym ciążą obowiązki płatnika – leży, aby takich problemów technicznych unikać. Na powyższe zwrócił uwagę także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96, zgodnie z którym „ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego.”

Ponadto odnosząc się do problemu ustalenia wartości przedmiotowych nieodpłatnych świadczeń wskazać należy, iż przepis art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi, że wartością nieodpłatnego świadczenia jest (wyłącznie) cena jego zakupu. Cena zakupu przez pracodawcę usług związanych z imprezą integracyjną stanowi punkt odniesienia dla ustalenia wartości świadczenia otrzymanego przez jednostkowych uprawnionych.

Podział tej ceny w relacji do każdego ze wszystkich należących do zbioru uprawnionych stanowić może ustalenie wartości nieodpłatnego świadczenia przypadającego na poszczególnego uprawnionego, dokonane jest bowiem według ceny zakupu, a więc zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy. W tym obszarze, ustaleniem wartości nieodpłatnego świadczenia może być jego określenie w wysokości stanowiącej równowartość części ceny zakupu świadczeń przypadającej na poszczególnego uprawnionego, jako dokonane „według cen zakupu”, w rozumieniu przedstawionego powyżej znaczenia przytoczonego sformułowania art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy (por. uchwała całej Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt II FPS 7/10).

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż uczestnictwo pracowników w spotkaniu zorganizowanym przez Wnioskodawcę, spowoduje powstanie po ich stronie przychodu ze stosunku pracy. Jeśli pracownik nie weźmie udziału w imprezie to nie otrzyma świadczenia nieodpłatnego, w konsekwencji nie powstanie u niego przychód.

Wartość świadczenia, jaką Wnioskodawca winien doliczyć do przychodu danego pracownika należy obliczyć dzieląc łączną kwotę wynikającą z faktury za zorganizowanie imprezy integracyjnej przez liczbę wszystkich pracowników oraz emerytów - byłych pracowników, a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać tylko pracownikom, którzy będą uczestniczyć w danej imprezie. Jednostkowy koszt imprezy, który będzie przypadał na nieobecnego pracownika lub emeryta nie powinien być doliczany do przychodów tych, którzy faktycznie uczestniczyli w imprezie.

Ponadto należy tu mieć na uwadze, że w sytuacji, gdyby impreza integracyjna sfinansowana została za środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, to przychód pracownika z ww. tytułu może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie bowiem do ww. przepisu, zwalnia się od podatku dochodowego, wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego należy stwierdzić, iż wydane one zostały w indywidualnych sprawach i tylko do nich się odnoszą, nie stanowią natomiast obowiązujących przepisów prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji stanowiska Wnioskodawcy, tut. Organ nie odniósł się do kwestii dotyczącej udziału w imprezie integracyjnej byłych pracowników Wnioskodawcy będących emerytami. Powyższe zagadnienie nie zostało bowiem objęte pytaniem przyporządkowanym do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz pominięte w stanowisku Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.