2014.05.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-152/14-4/AW
z 20 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Teatru, przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2014 r. (data wpływu 24 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 kwietnia 2014 r. (data wpływu 7 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT w związku z prowadzeniem warsztatów z upowszechniania pantomimy oraz w związku ze sprzedażą spektakli – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT w związku z prowadzeniem warsztatów z upowszechniania pantomimy oraz w związku ze sprzedażą spektakli. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 kwietnia 2014 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Teatr jest Samorządową Instytucją Kultury Województwa, posiadającą wpis do rejestru instytucji kultury (o którym mowa w art. 14 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej; Dz.U. Nr 114, poz. 493 ze zm.) Urzędu Marszałkowskiego.

Działalność teatru jest szeroka i do jego głównych zadań należy:

tworzenie i upowszechnianie spektakli teatralnych
zaspokajanie potrzeb i aspiracji kulturalnych społeczeństwa,
reprezentowanie kultury polskiej w kraju i za granicą,
krzewienie sztuki mimicznej i jej najlepszych wzorów wykonawstwa,
upowszechnianie sztuki mimicznej za pośrednictwem telewizji i filmu,
promocja młodych utalentowanych mimów.

Powyższa działalność jest prowadzona poprzez organizowanie występów teatralnych, uczestnictwo w festiwalach teatralnych, prowadzenie systematycznej działalności w dziedzinie zaspokajania potrzeb i aspiracji kulturalnych społeczeństwa – w ramach upowszechniania kultury, wychowania przez kulturę – poprzez prowadzenie warsztatów pantomimicznych, organizowanych w ramach działalności bieżącej teatru oraz między innymi w ramach uczestnictwa teatru w projekcie artystyczno-edukacyjnym współfinansowanym przez Gminę.

Od uczestników w obydwu przypadkach Wnioskodawca pobiera odpłatność, którą przeznacza na wypłatę honorarium dla artysty prowadzącego warsztaty wg autorskiego programu. Odpłatność za warsztaty nie pokrywa kosztów organizacji przedsięwzięcia. Wpłaty za warsztaty pantomimiczne organizowane w ramach bieżącej działalności teatru dokonywane są przez osoby fizyczne, natomiast warsztaty pantomimiczne przeprowadzane w związku z realizacją projektu opłacane są w całości przez szkoły – jednostki budżetowe Gminy.

Jednym z głównych celów warsztatów artystycznych jest przygotowanie dzieci i młodzieży do uczestnictwa w życiu kulturalnym. Cel ten jest realizowany poprzez umożliwienie uczestnikom warsztatów kontaktu ze sztuką teatralną poprzez aktywne uczestnictwo w pracy warsztatowej. Warsztaty przybliżają teatr ruchu, który pokazuje, jak można się komunikować za pomocą gestów, mowy ciała, mimiki, czyli technik pozawerbalnych, które rozwijają w społeczeństwie empatię, wrażliwość na język ciała i jego świadomość. Rozwijają uzdolnienia aktorskie, przygotowują do odbioru sztuki scenicznej, umożliwiają poznanie specyfiki pracy aktora, poznanie procesu twórczego nad spektaklem, kształtują zamiłowanie do teatru ruchu. Uczestnicy warsztatów zapoznają się również z historią powszechną teatru, a w szczególności z historią Teatru, twórczością i dziedzictwem Pana X.

Jednym z podstawowych zadań teatru jest produkcja i sprzedaż spektakli. Jako jeden z nielicznych teatrów Wnioskodawca nie posiada własnej sceny, dlatego działalność jest prowadzona w innych obiektach, w związku z tym teatr prowadzi działalność kulturalną w siedzibie, jak i poza nią. Teatr w ramach swojej działalności sprzedaje spektakle na rzecz instytucji kultury (teatry, domy kultury) oraz innych organizacji (związki wyznaniowe, spółki z o.o. itd.) podpisując różne umowy:

na współorganizację spektakli oraz określenie wzajemnych zobowiązań,
na sprzedaż spektakli za opłatą ryczałtową.

Wpływy z wykonywanej usługi kulturalnej pokrywają koszty związane z realizacją spektaklu, tj. honoraria, transport itd. Zysk z tej działalności teatru przeznaczony jest na realizację zadań statutowych.

Teatr udostępnia:

na okres 1-3 dób, w budynku o charakterze mieszkalnym – mieszkanie gościnne dla osób trzecich (gości pracowników teatru),
pracownikom własnym (na okres 2-4 miesięcy) wynajmuje w budynku o charakterze niemieszkalnym pokój. Za udostępnienie mieszkania gościnnego jak i pokoju pobieramy opłaty.

W uzupełnieniu z dnia 30 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że prowadząc warsztaty z zajęć pantomimicznych w ramach własnej działalności bieżącej oraz w ramach uczestnictwa w projekcie artystyczno-edukacyjnym nie osiąga zysku, a jeżeli zysk zaistnieje, to jest on przeznaczony na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług. W przypadku projektu odpłatność pobierana od uczestników jest przeznaczana w całości na wypłatę honorariów dla artystów prowadzących warsztaty wg programu autorskiego, w przypadku warsztatów własnych również na wypłatę honorariów, zakup papieru na dyplomy, toner itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

W związku z powyższym, Zainteresowany prosi o wyjaśnienie – jaką stawką podatku VAT należy zastosować do wymienionych usług:

prowadzenie warsztatów z upowszechniania pantomimy dla społeczeństwa w ramach własnej działalności i w ramach uczestnictwa w projektach,
sprzedaży spektakli w formie ryczałtu na rzecz innych podmiotów niż instytucje kultury?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Prowadzenie warsztatów jest usługą kulturalną korzystającą ze zwolnienia od podatku VAT określonego art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a, bowiem teatr jest podmiotem wpisanym do rejestru instytucji kultury, a wszelkie wpływy z warsztatów pantomimy przeznacza na realizację warsztatów oraz na działalność statutową. Nie ma znaczenia czy warsztaty organizowane są przez teatr czy teatr prowadzi warsztaty w ramach projektów.

Ad. 2

Nie ma znaczenia forma organizacyjna podmiotu dla którego jest świadczona usługa sprzedaży spektakli. Decyduje jaki podmiot i jaką usługę świadczy. Do skorzystania ze zwolnienia od podatku teatr uprawnia art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o podatku VAT, gdyż teatr jest instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury, a wykonywana usługa jest usługą kulturalną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W świetle art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od 1 stycznia 2011 r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy, stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.

I tak, w świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku tym, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawką podatku w wysokości 8%, w pozycji 182 – bez względu na symbol PKWiU – wymienione zostały „Usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu:

na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
do obiektów kulturalnych”.

Ponadto, w pozycji 183 ww. załącznika – bez względu na symbol PKWiU – wymienione zostały „Usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne”.

Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami do załącznika nr 3 ustawy wykaz towarów i usług objętych tym załącznikiem nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka 8%.

Z kolei zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

W świetle art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Z kolei w myśl art. 43 ust. 17a ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

Na mocy art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
wstępu:
1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artyst
1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
działalności agencji informacyjnych;
usług wydawniczych;
usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
usług ochrony praw.

Analizując powołane wyżej regulacje zauważyć należy, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług kulturalnych, jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Podkreślić należy cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te – aby mogły korzystać ze zwolnienia – świadczone muszą być przez specyficzne podmioty.

Polski prawodawca określił te podmioty, wymieniając je w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, jako:

podmioty prawa publicznego;
podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej;
indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Zatem podmiotem mogącym świadczyć usługi kulturalne korzystającym ze zwolnienia może być – zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy – podmiot prawa publicznego lub inny podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym pod warunkiem, że podmiot ten nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

Z kolei spełnienie warunku przedmiotowego odnosi się do wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi kulturalne (…). Ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, że pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp.

Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtműller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999).

Ponadto Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982).

Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Takie rozumienie pojęcia „kultura” ma jednak niewielkie znaczenie praktyczne, a już w szczególności nie spełni swojej funkcji w procesie interpretacji prawa podatkowego. Zgodnie zatem z regułami wykładni prawa, w sytuacji gdy wykładnia językowa nie przynosi oczekiwanych rezultatów, wskazanym jest sięgnięcie do wykładni systemowej oraz funkcjonalnej. Wykładnia systemowa pozwala nam na ustalenie zakresu rozumienia pojęcia w znaczeniu w jakim posługują się nim inne akty prawne należące do systemu prawa (wykładnia systemowa zewnętrzna). W tym celu należy sięgnąć do ustaw wprost lub pośrednio odnoszących się do działalności prowadzonej w sferze kulturalnej, tj. ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2012 r., poz. 406 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

Przepis art. 3 ust. 2 cyt. ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, stanowi, że działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

W myśl art. 8 ww. ustawy, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Natomiast jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1 powołanej ustawy).

Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami, a ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia – należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury (art. 10 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 13 ust. 1 cyt. ustawy, instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Teatr jest Samorządową Instytucją Kultury, posiadającą wpis do rejestru instytucji kultury Urzędu Marszałkowskiego.

Działalność Teatru jest prowadzona poprzez organizowanie występów teatralnych, uczestnictwo w festiwalach teatralnych, prowadzenie systematycznej działalności w dziedzinie zaspokajania potrzeb i aspiracji kulturalnych społeczeństwa – w ramach upowszechniania kultury, wychowania przez kulturę – poprzez prowadzenie warsztatów pantomimicznych, organizowanych w ramach działalności bieżącej teatru oraz między innymi w ramach uczestnictwa teatru w projekcie artystyczno-edukacyjnym współfinansowanym przez Gminę.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że prowadząc warsztaty z zajęć pantomimicznych w ramach własnej działalności bieżącej oraz w ramach uczestnictwa w projekcie artystyczno-edukacyjnym nie osiąga zysku, a jeżeli zysk zaistnieje, to jest on przeznaczony na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług. W przypadku projektu odpłatność pobierana od uczestników jest przeznaczana w całości na wypłatę honorariów dla artystów prowadzących warsztaty wg programu autorskiego, w przypadku warsztatów własnych również na wypłatę honorariów, zakup papieru na dyplomy, toner itp.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług dla prowadzenia warsztatów z upowszechniania pantomimy oraz dla sprzedaży spektakli na rzecz podmiotów innych niż instytucje kultury.

W świetle powyższych regulacji prawnych należy stwierdzić, że w przedstawionym opisie sprawy nie budzi wątpliwości, że Wnioskodawca wypełnia przesłanki podmiotowe wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Wnioskodawca jest podmiotem, o którym mowa w ww. przepisie, ponieważ jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru prowadzonego przez Urząd Marszałkowski i działa na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Ponadto odnosząc się do opisu sprawy należy wskazać, że zgodnie z powyższą charakterystyką terminu „kultura”, organizacja cyklu warsztatów pantomimicznych dla dzieci i młodzieży, w których dzieci wezmą aktywny udział, wiąże się bezpośrednio z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością kulturalną, zatem usługi te mieszczą się w zakresie pojęcia „usługi kulturalne”, ponieważ ich głównym celem jest upowszechnianie i rozwój kultury.

Tak więc organizacja cyklu warsztatów pantomimicznych dla dzieci i młodzieży, stanowi niewątpliwie usługę kulturalną świadczoną przez podmiot wpisany do rejestru instytucji kultury.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „wstępu”, nie określił również ani form, ani kategorii wstępu, zatem zasadnym stało się skorzystanie z definicji określonej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), zgodnie z którą „wstęp” należy rozumieć jako możliwość wejścia „gdzieś”, co nie jest równoznaczne z możliwością korzystania z dostępnych tam możliwości. Opłata za wstęp jest opłatą wnoszoną przez np. kibica co do zasady za uczestniczenie w imprezie poprzez np. oglądanie (uczestnictwo bierne).

Zatem pojęcia usług w zakresie wstępu (o którym mowa m.in. w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy) nie można utożsamiać z pojęciem „wstępu” uprawniającego do uczestniczenia w warsztatach pantomimicznych, które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa w nich. Warsztaty te – jak wskazuje Wnioskodawca – przybliżają teatr ruchu, który pokazuje, jak można się komunikować za pomocą gestów, mowy ciała, mimiki, czyli technik pozawerbalnych, które rozwijają w społeczeństwie empatię, wrażliwość na język ciała i jego świadomość.

Jednocześnie w sprawie będącej przedmiotem wniosku, należy podkreślić, że Wnioskodawca wskazał, że prowadząc warsztaty z zajęć pantomimicznych w ramach własnej działalności bieżącej oraz w ramach uczestnictwa w projekcie artystyczno-edukacyjnym nie osiąga zysku, a jeżeli zysk zaistnieje, to jest on przeznaczony na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług. W przypadku projektu odpłatność pobierana od uczestników jest przeznaczana w całości na wypłatę honorariów dla artystów prowadzących warsztaty wg programu autorskiego, w przypadku warsztatów własnych również na wypłatę honorariów, zakup papieru na dyplomy, toner itp.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi kulturalne polegające na organizacji cyklu warsztatów pantomimicznych dla dzieci i młodzieży, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z powołanym wcześniej art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, ponieważ Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Urząd Marszałkowski, działającą na podstawie przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Ponadto w analizowanej sprawie nie jest spełniona przesłanka negatywna uregulowana w art. 43 ust. 18 ustawy – Wnioskodawca świadcząc ww. usługi kulturalne nie osiąga zysku, a jeżeli zyska zaistnieje, to jest on – jak wskazuje Wnioskodawca – przeznaczany są na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług.

Podsumowując, prowadzenie przez Wnioskodawcę warsztatów dla dzieci i młodzieży z upowszechniania pantomimy dla społeczeństwa w ramach własnej działalności i w ramach uczestnictwa w projektach korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Ponadto w analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług dla sprzedaży spektakli w formie ryczałtu na rzecz innych podmiotów niż instytucje kultury.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że jednym z podstawowych zadań teatru jest produkcja i sprzedaż spektakli. Jako jeden z nielicznych teatrów Wnioskodawca nie posiada własnej sceny, dlatego działalność jest prowadzona w innych obiektach, w związku z tym teatr prowadzi działalność kulturalną w siedzibie, jak i poza nią. Teatr w ramach swojej działalności sprzedaje spektakle na rzecz instytucji kultury (teatry, domy kultury) oraz innych organizacji (związki wyznaniowe, spółki z o.o. itd.) podpisując różne umowy:

na współorganizację spektakli oraz określenie wzajemnych zobowiązań,
na sprzedaż spektakli za opłatą ryczałtową.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności faktyczne sprawy oraz treść powołanych w tym zakresie przepisów prawa, należy stwierdzić, że w tej sytuacji Wnioskodawca również jest uprawniony do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z powołanym wcześniej art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Powyższe wynika z faktu, że, jako instytucja o charakterze kulturalnym, wpisana do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez Urząd Marszałkowski, świadczy usługi kulturalne, polegające na upowszechnianiu i ochronie kultury, przeznaczając zyski z tej działalności w całości na działalność statutową, a więc na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Natomiast wyłączenie ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 19 pkt 2 lit. a ustawy dotyczy usługi wstępu na spektakle (np. za okazaniem sprzedanych biletów), której w opisanej we wniosku sytuacji, tj. sprzedaży spektakli innym podmiotom dokonują te podmioty, a nie Wnioskodawca.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży spektakli innym podmiotom niż instytucje kultury powinien zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług określone w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT w związku z prowadzeniem warsztatów z upowszechniania pantomimy oraz w związku ze sprzedażą spektakli. Natomiast kwestia dotycząca podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT z tytułu wynajmu mieszkania gościnnego i pokoju została załatwiona postanowieniem bez rozpatrzenia z dnia 20 maja 2014 r., nr ILPP1/443-152/14-5/AW.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin