Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-999/13-2/JW
z 6 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b §  1 i §  6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16.09.2013 r. (data wpływu 18.09.2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej:

• sprzedaży środków trwałych - samochodów osobowych na rzecz osób fizycznych - jest nieprawidłowe,
  

• sprzedaży środków trwałych lub refakturowania usług (np. rozmów telefonicznych) na rzecz pracowników Wnioskodawcy - jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18.09.2013 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność handlowo-usługową w zakresie sprzedaży, montażu urządzeń ważąco-dozujących dla przemysłu. Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży na rzecz osób fizycznych. W roku 2013 Wnioskodawca postanowił wymienić mocno wyeksploatowaną flotę samochodową (środek trwały firmy) sprzedając te samochody osobom z ogłoszenia. Zgłosiły się do Wnioskodawcy głównie osoby fizyczne i na ich rzecz Spółka dokonała sprzedaży wystawiając jednocześnie fakturę VAT. Płatność w większości wypadków była w formie przelewu na konto firmowe.

Czy w związku z powyższym nie zajdzie konieczność zakupu kasy fiskalnej i ewidencji przy jej pomocy.

Wnioskodawca ma jeszcze 2 samochody przeznaczone do sprzedaży, limit 20.000 PLN sprzedaży na rzecz osób fizycznych został już przekroczony.

Sprzedaż na rzecz osób fizycznych nie jest działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, zdarza się sporadycznie w przypadku wyprzedaży środków trwałych firmy. Wnioskodawca zawsze wystawia fakturę VAT, a płatność jest realizowana przelewem, nawet jeśli czasami dotyczy to pracowników Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedając środki trwałe firmy na rzecz osób fizycznych Wnioskodawca powinien po przekroczeniu limitu 20.000 PLN zakupić kasę fiskalną, przy pomocy której należałoby taką sprzedaż ewidencjonować?
2. Czy, jeśli Wnioskodawca dokonuje sprzedaży środków trwałych lub refakturuje usługi (np. rozmowy telefoniczne) na rzecz pracowników Wnioskodawcy to również Spółka powinna dokonać sprzedaży przy użyciu kasy fiskalnej?
   
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Sprzedaż środków trwałych na rzecz osób fizycznych nie stanowi działalności Spółki, potwierdzona jest wystawioną fakturą, a płatność następuje na wskazane konto. Nie zachodzi w takiej sytuacji obawa nieprawidłowości ewidencji podatku VAT z tytułu takiej sprzedaży, dlatego Wnioskodawca uważa, iż nie stanowi ona podstawy do prowadzenia ewidencji przy pomocy kasy fiskalnej.

Ad. 2

Sprzedaż środków trwałych lub refakturowanie zakupionych usług na rzecz pracowników Wnioskodawcy korzysta ze zwolnienia z ewidencji przy pomocy kasy fiskalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie pytania nr 1 oraz uznaje się za prawidłowe w zakresie pytania nr 2.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 2 ustawy w brzmieniu od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawady. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy.

W art. 111 ust. 1 ustawy, postanowiono, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Należy wskazać, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika.

Z powołanego wyżej przepisu jednoznacznie wynika, że obowiązek ten ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów oraz nie została objęta zwolnieniem z obowiązku ewidencjonowania.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa. (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w obecnym stanie prawnym, tj. od dnia 1 stycznia 2013 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2012 r., poz. 1382), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności - zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz ze względu na wysokość obrotu - do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe).

I tak, zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

W części I załącznika, stanowiącej katalog czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, w poz. 22 wymieniono usługi sklasyfikowane według PKWiU pod symbolem 61 - „Usługi telekomunikacyjne”.

Natomiast w części II załącznika, stanowiącej katalog sprzedaży dotyczącej szczególnych czynności w poz. 33 wymieniono - „Dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali”.

Zgodnie z § 7 ust. 4 rozporządzenia, w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2013 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 33, 34, 39 lub 40 załącznika do rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2 ust. 1, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych, nie stosuje się.

Z kolei na podstawie § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się w przypadku podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia (§ 3 ust. 2 rozporządzenia).

Zwolnienie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku podatników, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

Z powyższego przepisu wynika, że obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej mają podatnicy po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym przekroczyli obrót 20.000 zł realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność handlowo-usługową w zakresie sprzedaży, montażu urządzeń ważąco-dozujących dla przemysłu. Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży na rzecz osób fizycznych. W roku 2013 Wnioskodawca postanowił wymienić mocno wyeksploatowaną flotę samochodową (środek trwały firmy) sprzedając te samochody osobom z ogłoszenia. Zgłosiły się do Wnioskodawcy głównie osoby fizyczne i na ich rzecz Spółka dokonała sprzedaży wystawiając jednocześnie fakturę VAT. Płatność w większości wypadków była w formie przelewu na konto firmowe. Wnioskodawca ma jeszcze 2 samochody przeznaczone do sprzedaży. Limit 20.000 PLN sprzedaży na rzecz osób fizycznych został już przekroczony.

Sprzedaż na rzecz osób fizycznych nie jest działalnością gospodarczą Wnioskodawcy - zdarza się sporadycznie w przypadku wyprzedaży środków trwałych firmy. Wnioskodawca zawsze wystawia fakturę VAT, a płatność jest realizowana przelewem, nawet jeśli czasami dotyczy to pracowników Wnioskodawcy.

Na tle zaprezentowanej sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii czy sprzedając środki trwałe firmy na rzecz osób fizycznych Wnioskodawca powinien po przekroczeniu limitu 20.000 PLN zakupić kasę fiskalna, przy pomocy której taką sprzedaż należałoby ewidencjonować.

Z uwagi na definicję obrotu zawartą w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obliczając kwotę obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, bierze się pod uwagę całą sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Do obrotu wlicza się zatem sprzedaż ze wszystkich czynności wykonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa podatkowego należy zauważyć, że zwolnienie podmiotowe uzależnione jest od osiągniętego obrotu z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

W związku z tym przepisem każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływ na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kryterium zwolnienia podmiotowego jest wielkość uzyskanych obrotów.

Obliczając powyższą kwotę limitu obrotu nie wyłącza się zatem sprzedaży towarów i usług wykonywanych incydentalnie, bez znaczenia jest również fakt, że sprzedaż samochodów nie wchodzi w zakres prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Samochody te stanowiły środki trwałe w działalności Wnioskodawcy, zatem do limitu obrotu wlicza się sprzedaż ze wszystkich czynności wykonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych. Ponadto, nie wyłącza się sprzedaży towarów i usług, które na mocy rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących jako wymienione w załączniku do rozporządzenia zostały przedmiotowo zwolnione z obowiązku ewidencjonowania.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, tj. 20.000 zł, określa się sumując całą sprzedaż dokonywaną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Tym samym, każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływ na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwotę obrotu uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących określa się sumując całą sprzedaż (w danym roku) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy należy wskazać, że ponieważ Spółka osiągnęła z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych oraz rolników ryczałtowych obrót przekraczający 20.000 zł, to w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie § 5 ust. 1 rozporządzenia.

Oznacza to, że Spółka zobowiązana jest (po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym przekroczyła obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych) do ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży środków trwałych oraz każdej innej sprzedaży (pod warunkiem, że są to czynności, które nie będą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w § 2 ust. 1 rozporządzenia) na rzecz osób fizycznych oraz rolników ryczałtowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej braku obowiązku ewidencji za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży samochodów osobowych należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto w omawianej sprawie Wnioskodawca powziął wątpliwość w kwestii obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży środków trwałych lub refakturowania usług (np. rozmów telefonicznych) na rzecz swoich pracowników.

Jak już wskazano z poz. 33 załącznika do ww. rozporządzenia wynika, że zwolnione z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej są m.in. dostawy towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników.

Zatem, odnosząc się do kwestii świadczonych czynności na rzecz pracowników Spółki, tj. sprzedaży środków trwałych lub refakturowania usług (np. rozmów telefonicznych) wskazać należy, że skoro Wnioskodawca przed dniem 1 stycznia 2013 r. nie ewidencjonował tych czynności za pomocą kasy rejestrującej, to czynności jakie Wnioskodawca wykonuje na rzecz własnych pracowników objęte są zwolnieniem sformułowanym w poz. 33 załącznika do rozporządzenia. Tym samym w zakresie sprzedaży środków trwałych lub refakturowania usług (np. rozmów telefonicznych) jakie Wnioskodawca świadczy na rzecz swoich pracowników, nie ma obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 w związku z poz. 33 załącznika do rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2014 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sprzedaży środków trwałych lub refakturowania usług (np. rozmów telefonicznych) na rzecz pracowników Spółki należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52  §  3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54  §  1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.