Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-65/14-6/KSU
z 9 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. (data wpływu 5 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2014 r. (data wpływu 15 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia wydatków na zakup mebli i sprzętu AGD do kosztów uzyskania przychodów (pytanie nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 2 kwietnia 2014 r., Nr IPTPB1/415-65/14-2/KSU na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 8 kwietnia 2014 r., następnie w dniu 15 kwietnia 2014 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 14 kwietnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

W lipcu 2013 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem nabyła do majątku wspólnego używane od 1964 r. mieszkanie. We wrześniu 2013 r. przeprowadzili w nim remont oraz zakupili do niego wyposażenie (meble, sprzęt AGD).

Od 1 października 2013 r. mieszkanie wynajęli w ramach najmu prywatnego. Mąż jest zatrudniony na umowę o pracę. Swoje przychody opodatkowuje na zasadach ogólnych. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Przychody z działalności opodatkowuje według zasad podatku liniowego. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 18 października 2013 r. małżonkowie złożyli w Urzędzie Skarbowym oświadczenie o opodatkowaniu całości wspólnych przychodów z najmu przez jednego z małżonków, tj. Wnioskodawczynię. Przychody z działalności gospodarczej uzyskane w 2013 r. Wnioskodawczyni opodatkowała podatkiem liniowym, natomiast wspólne przychody z najmu opodatkowała na zasadach ogólnych.

Małżonkowie podjęli decyzję, że mieszkanie uznają za środek trwały i będą je amortyzować stosując indywidualną stawkę amortyzacyjną w wysokości 7%. Założyli ewidencję środków trwałych. Od 1 października 2013 r. lokal został po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Odpisy amortyzacyjne były dokonywane od 1 listopada 2013 r. i zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Jako wartość początkową mieszkania przyjęto cenę nabycia powiększoną o koszty zakupu oraz udokumentowane fakturami koszty remontu.

Koszty poniesione na zakup mebli i sprzętu AGD (koszt jednostkowy każdej rzeczy do 3.500,00 zł) potraktowano jako koszty przygotowania przedmiotu najmu i zaliczono je w październiku 2013 r. bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 14 kwietnia 2014 r. Wnioskodawczyni dodała, że:

• mieszkanie zostało nabyte na podstawie umowy kupna-sprzedaży, sporządzonej w formie aktu notarialnego;
  

• mieszkanie posiada status odrębnej własności;
  

• wraz z mężem nie zamierzają w przyszłości dokonywać odpłatnego zbycia mieszkania.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy Wnioskodawczyni opodatkowująca dochody z działalności gospodarczej podatkiem liniowym, może wspólne przychody małżonków z prywatnego najmu mieszkania opodatkować na zasadach ogólnych? Przychody z najmu będą jedynymi przychodami opodatkowanymi przez Wnioskodawczynię na zasadach ogólnych. Czy przy rocznym rozliczeniu podatku z najmu w zeznaniu podatkowym Wnioskodawczyni może od podatku odliczyć kwotę zmniejszającą podatek, tj. 556,02 zł (która wynika z kwoty dochodu zwolnionego z podatku)?
2. Czy ww. mieszkanie może być amortyzowane z zastosowaniem indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 7%? Czy odpisy amortyzacyjne mieszkania wynajętego od 1 października 2013 r. mają być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu od 1 listopada 2013 r.?
3. Czy koszty poniesione we wrześniu 2013 r. na zakup wyposażenia mieszkania (wartość jednostkowa każdego przedmiotu nie przekracza 3.500,00 zł) mogą zostać w październiku 2013 r. zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu z najmu?
4. Mieszkanie zostanie zamortyzowane całkowicie po 14 latach i 4 miesiącach. Czy sprzedaż po 15 latach zamortyzowanego w całości mieszkania spowoduje powstanie źródła przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym? Lokal stanowi odrębną własność.
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3. Natomiast wniosek w zakresie pytania nr 1, 2, i 4 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, koszty poniesione we wrześniu 2013 r. na zakup wyposażenia mieszkania, które zostało wynajęte od 1 października 2013 r., mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z najmu. Wynika to z zawartej w art. 22 ust. 1 definicji kosztu podatkowego. Wartość każdego ze składników wyposażenia nie przekracza 3.500,00 zł. Wydatki poniesione na ich nabycie stanowią koszty uzyskania przychodu w miesiącu oddania ich do użytkowania (art. 22d ust. 1).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), źródłem przychodów jest m.in. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że spełnia on dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, wymienionym w przepisie art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Definicja kosztów uzyskania przychodów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest najem prowadzony w ramach działalności gospodarczej można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzonym najmem, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonym najmie, decyduje podmiot wynajmujący, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskanym przychodem z tytułu najmu, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Ustawodawca przyjął jednocześnie zasadę, że wydatki na nabycie składników majątku wykorzystywanych przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Podatnicy mogą – stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy – uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jednakże zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Ustawodawca dopuszcza również – w odniesieniu do składników majątku, których wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest równa lub niższa niż 3.500 zł – możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego (w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym).

Jak bowiem stanowi art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo – w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej lub prawnej, albo w miesiącu następnym.

Wyposażenie wynajmowanego mieszkania, którego wartość nie przekracza 3.500 zł – o ile nie zostało zaliczone do środków trwałych – można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na wyposażenie wynajmowanego mieszkania (zakup mebli, sprzętu AGD) – jeżeli wartość jednostkowa wyposażenia nie przekracza 3.500 zł i wyposażenie nie zostanie zaliczone do środków trwałych, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z najmu bezpośrednio, w miesiącu oddania składników wyposażenia do używania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.