INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Organizacji przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2012 r. (data wpływu 23.03.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dochodów kościelnej osoby prawnej będącej organizacją pożytku publicznego wydatkowanych na modernizację nieruchomości stanowiącej obcy środek trwały- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania dochodów kościelnej osoby prawnej będącej organizacją pożytku publicznego wydatkowanych na modernizację nieruchomości stanowiącej obcy środek trwały.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest kościelną osobą prawną, będącą organizacją pożytku publicznego, funkcjonującą na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej, ustawą o działalności pożytku publicznym i o wolontariacie oraz Statutu.

Organizacja pozyskuje środki pieniężne na działalność statutową z następujących źródeł: opłaty za odpłatne usługi działalności pożytku publicznego, środki z budżetu państwa, przekazane w ramach 1 % podatku dochodowego od osób fizycznych, darowizny i dotacje.

Wnioskodawca zamierza wydatkować posiadane środki na modernizację nieruchomości, która jest własnością osoby trzeciej, a z której obecnie korzysta na podstawie umowy użytkowania, zawartej w formie aktu notarialnego w roku 2011 na czas nieoznaczony.

Nieruchomość, po jej zmodernizowaniu, będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę na potrzeby wykonywania działalności statutowej: organizowania różnych form turystyki i krajoznawstwa oraz wypoczynku dla dzieci i młodzieży. Wnioskodawca uzyskał zgodę właściciela nieruchomości na dokonanie modernizacji.

Zakres prac modernizacyjnych pozwala zakwalifikować je jako inwestycję w obcy środek trwały.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, wydatkowanie środków pieniężnych, należących do podatnika, w obcy środek trwały, nie będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6c lub art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym skutkować będzie powstaniem obowiązku i zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca jest kościelną osobą prawną, będącą organizacją pożytku publicznego, funkcjonującą na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej, ustawą o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz Statutu.

Wnioskodawca pozyskuje środki pieniężne na działalność statutową z następujących źródeł: opłaty za odpłatne usługi działalności pożytku publicznego, środki z budżetu państwa, przekazane w ramach 1 % podatku dochodowego od osób fizycznych, darowizny i dotacje.

Wnioskodawca zamierza wydatkować posiadane środki na modernizację nieruchomości, która jest własnością osoby trzeciej, a z której obecnie korzysta na podstawie umowy użytkowania, zawartej w formie aktu notarialnego w roku 2011 na czas nieoznaczony.

Nieruchomość, po jej zmodernizowaniu, będzie wykorzystywana przez Organizację na potrzeby wykonywania działalności statutowej: organizowania różnych form turystyki i krajoznawstwa oraz wypoczynku dla dzieci i młodzieży. Wnioskodawca uzyskał zgodę właściciela nieruchomości na dokonanie modernizacji.

Zakres prac modernizacyjnych (przebudowa budynku z dobudowaniem jego części) pozwala zakwalifikować je jako inwestycję w obcy środek trwały.

W ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z ugruntowaną definicją, inwestycja w obcych środkach trwałych to „ogół kosztów poniesionych przez podatnika na przystosowanie wynajmowanego przez niego lub wydzierżawianego obiektu do stanu zdatnego do używania przez tego podatnika”. Podkreślenia wymaga jednocześnie fakt, że pojęcie „inwestycje w obce środki trwałe” nie jest tożsame z pojęciem „inwestycji” określonym w art. 4a pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (ustawa), zgodnie z którym „inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy o rachunkowości”. Analizując zakres pojęcia „inwestycje w obce środki trwałe” warto sięgnąć do licznych w tej materii orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyroku z dnia 29 maja 1995 r. (sygn. SA/Kr 2822/94) NSA stwierdził, że „inwestycjami w obce środki trwałe” są wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie (unowocześnienie) środków trwałych wykorzystywanych przez niego na potrzeby działalności gospodarczej, ale stanowiących obcą własność, przy czym przez ulepszenie środka trwałego należy rozumieć także jego unowocześnienie, które podnosi wartość techniczną (użytkową) tego urządzenia i przynosi konkretne efekty, jak istotna poprawa parametrów użytkowych oraz zwiększenie ogólnej sprawności technicznej w stosunku do sprawności pierwotnej. Zgodnie z powyżej przedstawionymi definicjami oraz wyrokiem NSA, możliwe jest generalne przyjęcie, że inwestycja w obce środki trwałe to ulepszenie środka trwałego będącego cudzą własnością.

W konsekwencji poczynionych przez Wnioskodawcę wydatków i nakładów na modernizację nieruchomości, która nie stanowi przedmiotu prawa własności Wnioskodawcy, Organizacja nie stanie się właścicielem lub współwłaścicielem ani nieruchomości, ani też elementów składowych, zamontowanych w budynku wskutek modernizacji. Jednakże - co najbardziej istotne - środki pieniężne, przeznaczone na modernizację nieruchomości „wydatkowane będą w celu realizowania zadań statutowych Wnioskodawcy (tj. przeznaczone zostaną w całości na działalność statutową - art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy). Wnioskodawca jednocześnie podkreśla, że dochody, które będą przeznaczone na modernizację nieruchomości, pochodzą w całości z niegospodarczej działalności statutowej Organizacji, jako kościelnej osoby prawnej (art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy).

W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy, Jego dochody, które wydatkowane zostaną na modernizację nieruchomości (budynku), powinny zostać zakwalifikowane jako zwolnione od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a i 6c ustawy).

Natomiast niezależnie od powyższego, Wnioskodawca podkreśla, że będzie mu przysługiwać roszczenie o zwrot poniesionych nakładów na nieruchomość w przypadku zaprzestania użytkowania ww. nieruchomości.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, wydatkowanie środków pieniężnych, należących do podatnika, w obcy środek trwały, będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6c lub art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy, a tym samym nie będzie skutkować powstaniem obowiązku i zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), przedmiotem opodatkowania tym podatkiem jest – z zastrzeżeniem wypadków, o których mowa w art. 21 i 22 - dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich został on osiągnięty. Podstawę opodatkowania stanowi natomiast dochód ustalony zgodnie z zasadami określonymi w art. 7 albo w art. 7a ust. 1 tej ustawy po odliczeniu wartości wskazanych w art. 18 ust. 1.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. W sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Katalog dochodów podlegających zwolnieniu z opodatkowania zawiera art. 17 ust. 1 omawianej ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

1. z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,
2. z pozostałej działalności – w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odnowy kościołów oraz kaplic, adaptacje innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.
   
   

Na podstawie art. 17 ust. 1b, zwolnienie, o którym mowa, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach (art. 17 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy).

Kościelnymi osobami prawnymi są jednostki organizacyjne, którym ustawy regulujące stosunek państwa do Kościoła nadały osobowość prawną.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest organizacją funkcjonującą na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 1995 r. (t. j. Dz. U. z 1995 r. Nr 97, poz. 481 ze zm.) o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej, przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz.1536 ze zm.) oraz Statutu.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej Wnioskodawca posiada osobowość prawną.

Stosownie do art. 27 tejże ustawy Kościołowi i jego osobom prawnym przysługuje prawo nabywania, posiadania i zbywania mienia ruchomego i nieruchomego, nabywania i zbywania innych praw oraz zarządzania swoim majątkiem. Majątek i przychody Kościoła oraz jego osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym, z wyjątkami zastrzeżonymi w ustawie.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazuje, iż pozyskuje środki pieniężne na działalność statutową z następujących źródeł: opłaty za odpłatne usługi działalności pożytku publicznego, środki z budżetu państwa, przekazane w ramach 1 % podatku dochodowego od osób fizycznych, darowizny i dotacje. Wnioskodawca jednocześnie podkreśla, że dochody, które będą przeznaczone na modernizację nieruchomości, pochodzą w całości z niegospodarczej działalności statutowej Organizacji, jako kościelnej osoby prawnej.

Wnioskodawca zamierza wydatkować posiadane środki na modernizację nieruchomości, która jest własnością osoby trzeciej, a z której obecnie korzysta na podstawie umowy użytkowania, zawartej w formie aktu notarialnego w roku 2011 na czas nieoznaczony.

Nieruchomość, po jej zmodernizowaniu, będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę na potrzeby wykonywania działalności statutowej: organizowania różnych form turystyki i krajoznawstwa oraz wypoczynku dla dzieci i młodzieży.

W art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uregulowano zwolnienie bezwarunkowe dotyczące dochodów kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej. Wynika z niego, że cel na jaki zostaną przeznaczone i wydatkowane środki nie ma żadnego wpływu na zakres zwolnienia. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych z pozostałej działalności – w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odnowy kościołów oraz kaplic, adaptacje innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.

Zwolnienie przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ustawy ma charakter warunkowy co oznacza, że dochody kościelnych osób prawnych z innej działalności niż niegospodarcza działalność statutowa, będą wolne od podatku tylko z części przeznaczonej i wydatkowanej na cele wymienione w tym przepisie

Opodatkowanie dochodów kościelnych osób prawnych uzależnione jest od sposobu uzyskania, a także celu przeznaczenia tych dochodów. Kościelne osoby prawne oprócz niegospodarczej działalności statutowej mogą również prowadzić działalność gospodarcza uregulowana przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

W świetle powyższych przepisów dochody z każdej działalności wynikającej z istoty funkcjonowania kościelnej osoby prawnej, wskazane w jej statucie, nie będącej działalnością gospodarczą (działalność statutowa) korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego. Natomiast dochody z pozostałej działalności kościelnych osób prawnych są zwolnione z podatku dochodowego tylko, jeżeli zostaną przeznaczone na cele wymienione w pkt 4a lit. b powyżej cytowanego przepisu art. 17.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca będący kościelną osobą prawną, co wynika z art. 4 ust. 2 pkt 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej, przeznaczając dochód z niegospodarczej działalności statutowej na modernizację nieruchomości, której jest najemcą na czas nieoznaczony i która to nieruchomość po modernizacji ma służyć realizacji celów statutowych Wnioskodawcy, spełnia przesłanki zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r., Nr 234 poz. 1536 ze zm.) działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie. Organizacjami pozarządowymi są:

1. niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych,
2. niedziałające w celu osiągnięcia zysku

- osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4.

Działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie. Zakres zadań publicznych został określony w art. 4 ww. ustawy.

W myśl art. 24 ust. 1 organizacji pożytku publicznego przysługuje, na zasadach określonych w przepisach odrębnych, zwolnienie od:

1. podatku dochodowego od osób prawnych,
2. podatku od nieruchomości,
3. podatku od czynności cywilnoprawnych,
4. opłaty skarbowej,
5. opłat sądowych

- w odniesieniu do prowadzonej przez nią działalności pożytku publicznego.

Odrębne przepisy, do których odsyła cytowany przepis, regulujące zagadnienie zwolnienia organizacji pożytku publicznego od podatku dochodowego od osób prawnych to przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochody organizacji pożytku publicznego, o których mowa w przepisach o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie – w części przeznaczonej na działalność statutową, z wyłączeniem działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, iż ramy omawianego zwolnienia wyznaczone zostały przez art. 17 ust. 1b i art. 17 ust. 1a pkt 2 cytowanej ustawy podatkowej.

Jak wykazano powyżej z art. 17 ust. 1a pkt 2 updop wynika, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie (a więc w przepisie art. 17 ust. 1 updop) nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele, niż wymienione w tych przepisach. Zatem już ten przepis, art. 17 ust. 1a updop wprowadza ograniczenie zakresu zwolnienia wskazanego także w art. 17 ust. 1 pkt 6c updop tylko do dochodu, który podatnik nie tylko przeznaczy na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ale i wydatkuje. Jest istotne to, że tylko przeznaczenie dochodu na cele statutowe lub inne społecznie użytecznie i preferowane przez ustawodawcę nie wystarczy dla zachowania prawa do zwolnienia, gdyż wydatkowanie dochodu na inny niż statutowy lub społecznie użyteczny cel, to zwolnienie unicestwi.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do treści art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stwierdzić, iż norma ta umożliwia zwolnienie od podatku dochodowego od osób prawnych dochody organizacji pożytku publicznego, z przeznaczeniem na niegospodarczą działalność statutową.

Nieistotne jest przy tym, czy dochód został osiągnięty w związku z realizacją zadań pożytku publicznego, czy też innych. Warunkiem skorzystania z tego zwolnienia jest przeznaczenie i – bez względu na termin – wydatkowanie osiągniętego dochodu na niegospodarczą działalność statutową.

Wobec tego, o możliwości zwolnienia od podatku osiągniętego dochodu decyduje zasadniczo (oprócz wymogu, iż nie może to dotyczyć działalności gospodarczej) cel, na jaki przeznaczone zostaną te środki. W analizowanym przypadku, celem tym jest przeprowadzenie prac modernizacyjnych na nieruchomości, z której korzysta Wnioskodawca na podstawie umowy użytkowania, zawartej w formie aktu notarialnego na czas nieoznaczony, a która to nieruchomość po modernizacji będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę na potrzeby realizacji działalności statutowej: organizowania różnych form turystyki i krajoznawstwa oraz wypoczynku dzieci i młodzieży.

Reasumując, w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż dochód Wnioskodawcy, będącego organizacją pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz.1536 ze zm.), wydatkowany na modernizację środka trwałego, z którego korzysta na podstawie umowy o użytkowanie na czas nieoznaczony, a który po modernizacji będzie służył realizacji celów statutowych Wnioskodawcy, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.