Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-35/14/AW
z 24 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 14 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 9 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku usługi wynajmu komórki lokatorskiej nieprzynależącej do mieszkania:

• przez właścicieli lokali mieszkalnych będących i niebędących członkami Spółdzielni oraz przez osoby posiadające spółdzielcze prawa do lokalu będące i niebędące członkami Spółdzielni – jest nieprawidłowe;
• przez najemców lokali mieszkalnych niebędących członkami Spółdzielni – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku usługi wynajmu komórki lokatorskiej nieprzynależącej do mieszkania:

• przez właścicieli lokali mieszkalnych będących i niebędących członkami Spółdzielni,
• przez osoby posiadające spółdzielcze prawa do lokalu będące i niebędące członkami Spółdzielni;
• przez najemców lokali mieszkalnych niebędących członkami Spółdzielni.
  
  

Wniosek został uzupełniony pismem z 9 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 3 kwietnia 2014 r. nr IBPP1/443-35/14/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W budynkach mieszkalnych Spółdzielni, znajdują się komórki – zabudowane części korytarza. Spółdzielnia wynajmuje powyższe komórki osobom zamieszkałym w danym budynku, z przeznaczeniem na składowanie rzeczy użytkowanych w gospodarstwie domowym, a których przechowywanie w mieszkaniu jest uciążliwe np. rowerów, nart, sanek, leżaków itp. Komórki te nie są pomieszczeniami przynależnymi do mieszkań, lecz spełniają tę samą funkcję użytkową co komórki stanowiące część składową niektórych lokali mieszkalnych.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Spółdzielnia jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, regularnie składającym deklaracje VAT-7 D w Urzędzie Skarbowym. Numer identyfikacji podatkowej nadano w dniu 9 czerwca 1993 r.
   
2. Spółdzielnia posiada w swoich zasobach ponad 40 budynków wielorodzinnych, w których znajdują się komórki, wynajmowane osobom zamieszkałym w danym obiekcie.
   PKOB tych obiektów to 1130 – budynki zbiorowego zamieszkania.
   
3. Komórki te utworzone zostały z części wspólnych budynków.
   
4. Wynajem przedmiotowych komórek, następuje wyłącznie na cele związane z celami mieszkaniowymi.
   
5. W każdym z budynków wielokondygnacyjnych, liczących z reguły ponad 200 lokali mieszkalnych, zamieszkują zarówno:
   • właściciele lokali mieszkalnych będący i niebędący członkami Spółdzielni,
   • osoby posiadające spółdzielcze prawa do lokalu będący i niebędący członkami Spółdzielni,
   • najemcy lokali mieszkalnych niebędący członkami Spółdzielni.
   Wszystkie ww. osoby mogą być jednocześnie najemcami komórek.
   
6. Czynsz najmu pobierany przez Spółdzielnię za korzystanie z komórek, ustalany jest zgodnie z art. 4 Ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Czynsz pokrywa koszty utrzymania lokalu oraz przypadającej na niego części wspólnej, a także zawiera zysk wynajmującego. Czynsz za korzystanie z komórek, stanowi pożytek z nieruchomości wspólnej, który służy pokryciu kosztów związanych z jej eksploatacją i utrzymaniem
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługa wynajmu komórki nieprzynależącej do mieszkania jest zwolniona z podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa polegająca na udostępnieniu lokatorom na podstawie umowy najmu, dodatkowych pomieszczeń wspólnych w budynkach mieszkalnych z przeznaczeniem na potrzeby własne lokatorów, nie zaś na prowadzenie działalności gospodarczej, jest usługą związaną z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych. Jako taka, usługa ta podlega na podstawie art. 43 ust.1 pkt 36 Ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnieniu od podatku VAT.

Komórka jest pomieszczeniem pomocniczym, które ułatwia korzystanie z mieszkania. Tym samym nie wypełnia definicji lokalu użytkowego.

Stanowisko takie podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie sygn. akt I SA/Kr 915/06, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPP1/443-57/11-2/NS, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy sygn. ITPP1/443-596/08/DM.

Również Minister Finansów podając interpretację pojęcia „zasoby mieszkaniowe”, wskazał wśród nich komórki, niekoniecznie przynależne do mieszkań.

W ocenie Spółdzielni, różnicowanie stawki VAT na wynajem komórek będących i niebędących częścią składową lokalu mieszkalnego, lecz spełniających tę samą funkcję użytkową, jest bezzasadne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe – w zakresie wynajmu komórki przez właścicieli lokali mieszkalnych będących i niebędących członkami Spółdzielni oraz przez osoby posiadające spółdzielcze prawa do lokalu będące i niebędące członkami Spółdzielni;
• prawidłowe – w zakresie wynajmu komórki przez najemców lokali mieszkalnych niebędących członkami Spółdzielni.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Należy zaznaczyć, że w myśl przepisu art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 1 – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. A zatem umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu użytkowego przez jego najemcę. Podstawową usługą świadczoną na rzecz najemcy jest natomiast usługa najmu. v

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem spełnia definicję usługi, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że w budynkach mieszkalnych Spółdzielni, znajdują się komórki – zabudowane części korytarza. Spółdzielnia wynajmuje powyższe komórki osobom zamieszkałym w danym budynku, z przeznaczeniem na składowanie rzeczy użytkowanych w gospodarstwie domowym, a których przechowywanie w mieszkaniu jest uciążliwe np. rowerów, nart, sanek, leżaków itp. Komórki te nie są pomieszczeniami przynależnymi do mieszkań, lecz spełniają tę samą funkcję użytkową co komórki stanowiące część składową niektórych lokali mieszkalnych.

Spółdzielnia posiada w swoich zasobach ponad 40 budynków wielorodzinnych, w których znajdują się komórki, wynajmowane osobom zamieszkałym w danym obiekcie. PKOB tych obiektów to 1130 – budynki zbiorowego zamieszkania. Komórki te utworzone zostały z części wspólnych budynków. Wynajem przedmiotowych komórek, następuje wyłącznie na cele związane z celami mieszkaniowymi. W każdym z budynków wielokondygnacyjnych, liczących z reguły ponad 200 lokali mieszkalnych, zamieszkują zarówno:

• właściciele lokali mieszkalnych będący i niebędący członkami Spółdzielni,
• osoby posiadające spółdzielcze prawa do lokalu będący i niebędący członkami Spółdzielni,
• najemcy lokali mieszkalnych niebędący członkami Spółdzielni.
  
  

Wszystkie ww. osoby mogą być jednocześnie najemcami komórek.

Czynsz najmu pobierany przez Spółdzielnię za korzystanie z komórek, ustalany jest zgodnie z art. 4 Ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Czynsz pokrywa koszty utrzymania lokalu oraz przypadającej na niego części wspólnej, a także zawiera zysk wynajmującego. Czynsz za korzystanie z komórek, stanowi pożytek z nieruchomości wspólnej, który służy pokryciu kosztów związanych z jej eksploatacją i utrzymaniem.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII (art. 41-85) ustawy o VAT. Stosownie do art. 41 ust. 1 tej ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych

Natomiast w myśl § 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2013 r. poz. 1722 ze zm.) zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1222).

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z ww. przepisu wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

1. świadczenie usługi na własny rachunek,
2. charakter mieszkalny nieruchomości,
3. mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
   
   

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwała na zastosowanie zwolnienia.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy. Pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „usługi związane z zakwaterowaniem”.

W myśl art. 4 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu.

Członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu (art. 4 ust. 2 ww. ustawy).

Ponadto, właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5 (art. 4 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 5 ww. ustawy członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią.

Należy również wskazać, że przytoczony wyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT wskazuje grupę osób, w przypadku których świadczenie przez spółdzielnie mieszkaniowe czynności, za które pobierane są opłaty na podstawie art. 4 ust. 1, 2 i 4 cyt. ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, jest zwolnione przedmiotowo od podatku VAT. Zwolnienie to odnosi się wyłącznie do czynności wykonywanych przez spółdzielnię w związku z eksploatacją i utrzymaniem lokali mieszkalnych.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że lokalem, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, jest samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 oraz z 2004 r. Nr 141, poz. 1492).

Stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 80 poz. 903 ze zm.) samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Jak stanowi art. 2 ust. 4 ww. ustawy do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Ponadto, zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Przedstawiona powyżej analiza przepisów prowadzi do wniosku że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlegają czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni mieszkaniowych oraz osób niebędących członkami, jeżeli pobierane przez te spółdzielnie opłaty dotyczą samodzielnych lokali mieszkalnych.

W związku z powyższym przedmiotowe zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT, dotyczy wyłącznie czynności wykonywanych przez spółdzielnie mieszkaniowe w związku z eksploatacją i utrzymaniem lokali mieszkalnych (tj. opłat eksploatacyjnych). Oznacza to, że uiszczane przez:

• właścicieli lokali mieszkalnych będących i niebędących członkami Spółdzielni oraz
• osoby posiadające spółdzielcze prawa do lokalu będące i niebędące członkami Spółdzielni

opłaty czynszowe za korzystanie z komórek pokrywające koszty związane z eksploatacją i utrzymywaniem nieruchomości stanowiącej mienie Spółdzielni pobierane na podstawie art. 4 ust. 1 i ust. 2 oraz ust. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT.

Natomiast przedmiotowe zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, dotyczy wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Jeżeli zatem dodatkowa komórka (zabudowana część korytarza) jest udostępniana najemcom lokali mieszkalnych z przeznaczeniem nie na cele użytkowe, lecz wyłącznie na składowanie rzeczy użytkowanych w gospodarstwie domowym (np. rowery, narty, sanki, leżaki), tj. na cele związane z potrzebami mieszkaniowymi, to uiszczane przez najemców lokali mieszkalnych niebędących członkami Spółdzielni opłaty czynszowe za korzystanie z komórek pokrywające koszty związane z eksploatacją i utrzymywaniem nieruchomości stanowiącej mienie Spółdzielni korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że usługa polegająca na udostępnieniu:

• właścicielom lokali mieszkalnych będących i niebędących członkami Spółdzielni oraz
• osobom posiadającym spółdzielcze prawa do lokalu będącym i niebędącym członkami Spółdzielni

dodatkowych pomieszczeń wspólnych w budynkach mieszkalnych z przeznaczeniem na potrzeby własne lokatorów, nie zaś na prowadzenie działalności gospodarczej, jest usługą związaną z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych i jako taka podlega na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnieniu od podatku VAT – uznano za nieprawidłowe ponieważ usługa ta podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT.

Natomiast stanowisko Wnioskodawcy, że usługa polegająca na udostępnieniu:

• najemcom lokali mieszkalnych niebędącym członkami Spółdzielni
  

dodatkowych pomieszczeń wspólnych w budynkach mieszkalnych z przeznaczeniem na potrzeby własne lokatorów, nie zaś na prowadzenie działalności gospodarczej, jest usługą związaną z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych i jako taka podlega na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnieniu od podatku VAT – uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. organ nie jest nimi związany.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.