2014.05.02 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/443-52/14/AT
z 2 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z póżn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. (data wpływu 5 lutego 2014 r.), uzupełnionym w dniu 5 marca 2014 r. (data wpływu 7 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zdarzenia przyszłego dotyczącego braku podstaw do uznania czynności nabycia towarów od dostawców z UE, które są bezpośrednio przemieszczane z innego kraju UE poza terytorium Wspólnoty, za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i tym samym braku podstaw do rozpoznania z tego tytułu obowiązku podatkowego oraz braku obowiązku ewidencjonowania i deklarowania tych zdarzeń w deklaracjach dla celów VAT i w informacji podsumowującej – jest prawidłowe;

zdarzenia przyszłego dotyczącego braku podstaw do uznania sprzedaży towarów nabytych od dostawców z UE, które są bezpośrednio przemieszczane z innego kraju UE poza terytorium Wspólnoty na rzecz kontrahentów spoza UE, za eksport towarów – jest prawidłowe;

zdarzenia przyszłego dotyczącego miejsca opodatkowania sprzedaży i przemieszczenia towarów należących do Wnioskodawcy z terytorium państw UE do ostatecznych odbiorców przedsiębiorców spoza UE i uznania za sprzedaż poza terytorium kraju oraz obowiązku wykazywania tego obrotu jako sprzedaży poza RP i deklarowania w odpowiedniej pozycji deklaracji dla celów VAT jako sprzedaż poza RP – jest nieprawidłowe;

zdarzenia przyszłego dotyczącego opodatkowania zaliczek, które zostaną otrzymane w przyszłości od firm spoza UE na poczet przyszłych dostaw towarów oraz udokumentowania tych zaliczek fakturami zaliczkowymi, wykazania w deklaracji dla celów VAT oraz braku obowiązku ewidencjonowania i wykazania w deklaracji dla celów VAT obrotu faktycznie zrealizowanego (sprzedaż zafakturowana), pokrytego zaliczkami – jest nieprawidłowe;

zdarzenia przyszłego dotyczącego właściwego dokumentowania sprzedaży poza RP poprawnymi i terminowo wystawionymi dokumentami handlowymi – faktura/INVOICE oraz uzyskanymi od „organizatora odprawy” dokumentami odprawy celnej eksportowej towarów (dokument celny EX-1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 7 marca 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad opodatkowania transakcji przemieszczenia towarów z innego kraju UE poza UE w sytuacji, gdy Wnioskodawca pośredniczy w tej transakcji oraz zasad dokumentowania.

We wniosku przedstawiono pięć następujących zdarzeń przyszłych.

Spółka planuje dokonywać transakcji handlowych z kontrahentami-przedsiębiorstwami krajowymi jak również z kontrahentami z Państw Unii Europejskiej i państw trzecich (przedsiębiorstwami z Federacji Rosyjskiej, Mołdawii, Ukrainy). Podstawowym zakresem działalności będzie pośrednictwo w hurtowej sprzedaży specjalistycznych artykułów oświetleniowych, osprzętu oświetleniowego dla obiektów widowiskowych, farb, tkanin, pokryć podłogowych. Spółka planuje (na podstawie rozeznania asortymentu producentów z UE) dokonywać nabyć towarów u kontrahentów/producentów z obszaru UE, którzy są zarejestrowani dla potrzeb VAT UE i dokonywać dalszej odsprzedaży kontrahentom z państw trzecich. Działać będzie w charakterze pośrednika pomiędzy dostawcami z UE a nabywcami z państw trzecich w obszarze specjalistycznego rynku oświetleniowego i wyposażenia obiektów widowiskowych. Ze względu na obecną sytuację finansowo-gospodarczą na świecie oraz stosunkowo niedużą marżę możliwą do uzyskania na tego rodzaju działalności, a także z uwagi na racjonalizację kosztów (brak posiadania lub najmu powierzchni magazynowej na terytorium RP), transport tych towarów odbywać się będzie bezpośrednio z magazynów kontrahentów/producentów z UE do ostatecznych nabywców z państw trzecich. Spółka dokonywać będzie również logistycznej organizacji: przeładunku, przechowywania i wywozu towarów. Organizatorem odpraw celnych na terytorium UE (poza RP) będą dostawcy towarów z UE w imieniu ostatecznego odbiorcy lub firmy logistyczno-spedycyjne w imieniu ostatecznego odbiorcy. Usługi logistyczno-spedycyjne realizowane będą przez firmy z UE. Koszty tych usług ponosi ostateczny odbiorca z państwa trzeciego. Jedynie w sytuacji, kiedy zajdzie potrzeba przemieszczenia towarów w celu uzupełnienia lub montażu od jednego dostawcy/producenta z UE do kolejnego (na przykład konstrukcję reflektora dostarcza się do producenta filtra w celu skompletowania reflektora) lub do magazynu logistycznego, koszty te incydentalnie ponosić będzie Spółka. Faktycznie występować będzie tylko jedno przemieszczenie towarów – z magazynów kontrahentów/producentów z UE do ostatecznych odbiorców poza UE. Poniżej przedstawiono opis schematu. Opis schematu zdarzenia przyszłego:

Spółka posiada rozpoznanie rodzajowe asortymentu, jego kompatybilności, cenników towarów na rynku branżowym. Kompletuje w ten sposób dostawę zgodnie ze zgłoszonym zapotrzebowaniem kontrahenta spoza UE, wymaga i otrzymuje od zamawiającego 100% przedpłaty, zamawia towar u kontrahenta/producenta z UE, dokonuje zapłaty za ten towar, otrzymuje INVOICE od kontrahentów-dostawców z UE. Towar czasowo pozostanie w magazynach dostawców z UE, następnie odbierany będzie przez firmę logistyczno-spedycyjną z UE, może być przechowywany w ich magazynach, a skompletowana dostawa przewożona będzie do ostatecznego odbiorcy poza UE;
Spółka odsprzedaje, narzucając swoją marżę, towar odbiorcom spoza UE (przedsiębiorstwom) i wystawia odpowiednio dokument handlowy FAKTURĘ/INVOICE;
Spółka logistycznie organizuje odbiór towaru bezpośrednio z magazynów kontrahentów-dostawców z UE przez firmy logistyczno-spedycyjne. Procedura celna wywozu poza UE jest dokonywana przez firmę logistyczno-spedycyjną w imieniu ostatecznego odbiorcy lub bezpośrednio przez dostawcę/producenta w imieniu ostatecznego nabywcy. Spółka będzie otrzymywała dokument potwierdzający odprawę celną eksportową towarów poza obszar UE, tj. EX-1. Koszty transportu i usług pomocniczych, związanych z dostawą (przeładunek, załadunek, przechowanie), ponosi odbiorca ostateczny. Spółka ponosić będzie jedynie incydentalnie koszty przemieszczenia towaru pomiędzy kontrahentami z UE, koszty transportu importowanych przez dostawców UE towarów lub dostawę do magazynu logistycznego. Te koszty następnie, narzucając własną marżę, Spółka będzie „odsprzedać” ostatecznemu nabywcy spoza UE. Faktycznie w całym schemacie tylko jedna dostawa będzie dostawą ruchomą, dostawa od dostawców z UE do ostatecznego odbiorcy poza UE.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, uzupełnione w dniu 7 marca 2014 r.:

Czy transakcje nabycia towarów od dostawców z UE bez faktycznego przemieszczenia towarów z jednego państwa UE (dostawców) do drugiego państwa UE (Polski), a które będą bezpośrednio wywożone poza terytorium Wspólnoty, nie będą stanowić dla Spółki wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) i w związku z tym nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu WNT, jak również nie będą podlegały ewidencjonowaniu i deklarowaniu w deklaracjach dla celów VAT (VAT-7K), a także w informacji podsumowującej VAT-UE?
Czy transakcje sprzedaży z terytorium innego państwa UE na rzecz kontrahentów spoza UE (państw trzecich) nie będą stanowić dla Spółki eksportu towarów?
Czy sprzedaż i przemieszczenie towarów należących do Spółki z terytorium państw UE do ostatecznych odbiorców przedsiębiorców spoza UE nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce, będzie natomiast stanowić sprzedaż poza terytorium kraju? Bez względu na fakt, że transakcje te nie będą podlegać opodatkowaniu na terytorium Polski, powstanie natomiast obowiązek wykazywania tego obrotu jako sprzedaż poza RP i deklarowania w odpowiedniej pozycji deklaracji dla celów VAT jako sprzedaż poza RP?
Czy przedpłaty i zaliczki otrzymywane w przyszłości od firm spoza UE na poczet przyszłych dostaw towarów będą podlegać opodatkowaniu bez względu na fakt, że dotyczą transakcji niepodlegających opodatkowaniu w Polsce (sprzedaż poza terytorium RP)? Zaliczki te będą podlegały udokumentowaniu odpowiednimi fakturami zaliczkowymi i wykazywaniu w deklaracji dla celów VAT zgodnie z rozpoznaniem ostatecznej sprzedaży, tj. jako sprzedaż poza terytorium RP? Natomiast obrót faktycznie zrealizowany (sprzedaż zafakturowana), pokryty poprzednio zaliczkami, nie będzie podlegać ewidencjonowaniu i prezentacji w deklaracji podatkowej dla celów VAT?
Czy dla właściwego udokumentowania sprzedaży poza RP ze „stawką VAT NP.”, Spółka powinna posiadać poprawny i terminowo wystawiony dokument handlowy fakturę/INVOICE oraz „posiadać od organizatora” odprawy dokumenty odprawy celnej eksportowej towarów, tj. dokument celny EX-1?

W zakresie pytania 1, w uzupełnieniu wniosku ostatecznie wskazano:

Wnioskodawca opiera stanowisko o definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia (WNT) określonej w art. 9 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Według Wnioskodawcy, warunkiem uznania za WNT, jest fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami wspólnoty UE. Powyższy przepis ustawy o VAT stanowi implementację art. 20 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. Nr 347 str. 1 ze zm.), w myśl którego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oznacza nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel rzeczowym majątkiem ruchomym wysyłanym lub transportowanym do nabywcy przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, do miejsca przeznaczenia w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów. Dostawy towarów pomiędzy dostawcami z państw UE a Spółką będą miały charakter nieruchomy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zdarzenie przyszłe nie spełnia definicji WNT, nabywanie towarów od kontrahentów z państw UE (Niemcy, Włochy, Austria, Czechy, Bułgaria i inne członkowskie) przebiegać będzie bez fizycznego przemieszczenia na terytorium Polski. W związku z powyższym, nie wystąpi WNT, nie powstanie obowiązek podatkowy i ewidencyjny z tego tytułu, transakcje te nie będą podlegały deklarowaniu w deklaracjach podatkowych dla celów VAT-7K i informacji podsumowującej VAT-UE.

W zakresie pytania 2:

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz, lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych - jeżeli wywóz towarów poza terytorium UE jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych. Natomiast przepis art. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zdarzenia przyszłe nie będą spełniać definicji eksportu.

Wnioskodawca sądzi, że mając na uwadze definicję eksportu towarów (zawartą w „ art. 2 ust. 8” ustawy) oraz przedstawiony stan zdarzeń przyszłych (planowanych), polegających na wywozie przez Spółkę towarów nabytych od kontrahenta z obszaru UE bezpośrednio z terytorium dostawcy z UE nie stanowi eksportu towarów a sprzedaż poza RP w rozumieniu ustawy o VAT, przepisy której ( art. 22 - art. 24) określają miejsce świadczenia przy dostawie towarów. Miejsce świadczenia determinuje bowiem miejsce opodatkowania danej czynności. Jest to zgodne z charakterem podatku od towarów i usług jako podatku krajowego, który dotyczy czynności wykonywanych na terytorium kraju.

W zakresie pytania 3:

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy towar jest wysyłany lub transportowany przez podatnika, przez nabywcę, osobę trzecią do podmiotu, dla którego jest dokonywana dostawa, wówczas zastosowanie będzie miał przepis art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w myśl którego miejscem dostawy towarów (czyli miejscem opodatkowania) jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Miejsce dostawy towarów będzie poza RP. Sprzedaż do firm-odbiorców spoza UE nie będzie stanowić dla Spółki sprzedaży eksportowej, a sprzedaż poza terytorium Polski i podlegać będzie wykazywaniu w pozycjach sprzedaż poza RP w deklaracji dla celów VAT w miesiącu jej faktycznego dokonania (dokonania sprzedaży towarów do państw poza UE).

W zakresie pytania 4:

Wnioskodawca wskazał na treść art. 19a ust.8 ustawy o VAT, zgodnie z którym, jeżeli przed dokonaniem dostawy towarów lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaliczki otrzymywane od firm-odbiorców spoza UE na poczet przyszłych dostaw będą podlegały wykazywaniu w deklaracji podatkowej VAT (za okres zgodnie z rozpoznaniem momentu powstania obowiązku opodatkowania).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 4, podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2 art. 106b ustęp 1. Natomiast art. 106e ust. 1 ustawy określa dane, które powinna zawierać faktura dokumentująca otrzymanie całości lub części zapłaty przed dokonaniem sprzedaży.

Ponadto, fakturę dokumentującą otrzymaną zaliczkę podatnik powinien wystawić nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ją otrzymał (art. 106i ust. 2 ustawy). Według Wnioskodawcy, każda otrzymana zaliczka/przedpłata powinna być udokumentowana fakturą zaliczkową, z uwzględnieniem art. 106b ust. 1, z zachowaniem terminu określonego w art. 106i ust.2 ustawy o VAT.

W zakresie pytania 5:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w sprawie właściwej dokumentacji dla celów VAT przepis „ art. 106a ust. 2 pkt b” stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju lub państwa trzeciego.

W ocenie Wnioskodawcy, jednoznacznym jest, że zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż.

Natomiast co do sprzedaży kwalifikowanej jako sprzedaż/obrót poza RP, ustawodawca nie sprecyzował (w odróżnieniu do eksportu i WDT) jakiego rodzaju dokumenty są niezbędne do udokumentowania tej czynności w celu zastosowania odpowiedniej „stawki VAT (NP)” i określenia właściwego momentu zaewidencjonowania „z tą stawką” jako obrót „poza RP”. Na przykład: zgodnie z art. 41 ustęp 6a ustawy o VAT, do zastosowania 0% stawki VAT i terminowego zadeklarowania eksportu niezbędnym jest posiadanie odpowiednich dokumentów celnych /komunikatów, a dla zastosowania 0% stawki VAT i terminowego zaewidencjonowania WDT też są regulacje wynikające z art. 42 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiednim udokumentowaniem transakcji przyszłych dla terminowej i poprawnej ewidencji dla celów VAT w przedstawionym schemacie sprzedaży, będą: dokument handlowy faktura wystawiony ostatecznemu odbiorcy poza UE oraz dokument potwierdzający wywóz towarów przez odbiorcę poza UE, to jest komunikat EX-1 potwierdzający odprawę celną eksportową poza UE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego:

zdarzenia przyszłego dotyczącego braku podstaw do uznania czynności nabycia towarów od dostawców z UE, które są bezpośrednio przemieszczane z innego kraju UE poza terytorium Wspólnoty, za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i tym samym braku podstaw do rozpoznania z tego tytułu obowiązku podatkowego oraz braku obowiązku ewidencjonowania i deklarowania tych zdarzeń w deklaracjach dla celów VAT i w informacji podsumowującej – jest prawidłowe;

zdarzenia przyszłego dotyczącego braku podstaw do uznania sprzedaży towarów nabytych od dostawców z UE, które są bezpośrednio przemieszczane z innego kraju UE poza terytorium Wspólnoty na rzecz kontrahentów spoza UE, za eksport towarów – jest prawidłowe;

zdarzenia przyszłego dotyczącego miejsca opodatkowania sprzedaży i przemieszczenia towarów należących do Wnioskodawcy z terytorium państw UE do ostatecznych odbiorców przedsiębiorców spoza UE i uznania za sprzedaż poza terytorium kraju oraz obowiązku wykazywania tego obrotu jako sprzedaży poza RP i deklarowania w odpowiedniej pozycji deklaracji dla celów VAT jako sprzedaż poza RP – jest nieprawidłowe;

zdarzenia przyszłego dotyczącego opodatkowania zaliczek, które zostaną otrzymane w przyszłości od firm spoza UE na poczet przyszłych dostaw towarów oraz udokumentowania tych zaliczek fakturami zaliczkowymi, wykazania w deklaracji dla celów VAT oraz braku obowiązku ewidencjonowania i wykazania w deklaracji dla celów VAT obrotu faktycznie zrealizowanego (sprzedaż zafakturowana), pokrytego zaliczkami – jest nieprawidłowe;

zdarzenia przyszłego dotyczącego właściwego dokumentowania sprzedaży poza RP poprawnymi i terminowo wystawionymi dokumentami handlowymi – faktura/INVOICE oraz uzyskanymi od „organizatora odprawy” dokumentami odprawy celnej eksportowej towarów (dokument celny EX-1) – jest nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez eksport towarów, w myśl art. 2 pkt 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.), rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Analiza powyższego przepisu prowadzi do wniosku, że aby wystąpił eksport niezbędne jest spełnienie kumulatywnych przesłanek, a mianowicie:

musi wystąpić dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej;
dostawa ta lub transport musi być dokonana przez:
1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych
1. jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
  - z zastrzeżeniem art. 10;
dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Dla potraktowania danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru niezbędny jest zatem m.in. fakt przemieszczenia towaru z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Zaznaczyć także należy, że zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

W obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. przepisie art. 19a ustawy ustalone zostały nowe zasady powstania obowiązku podatkowego.

Jak stanowi ust. 1 tego artykułu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 89 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Z treści wskazanego przepisu wynika zatem, że aby faktycznie powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów faktycznie i niezaprzeczalnie musi mieć miejsce taka czynność. W rezultacie, jeżeli nie ma miejsca wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, nie wystąpi również z tego tytułu obowiązek, o którym mowa w art. 20 ust. 5 ustawy.

Podkreślić należy, że w przypadku transakcji łańcuchowych, tj. transakcji w których występuje kilka podmiotów zawierających transakcje dotyczące jednego przedmiotu, który przekazywany jest przez pierwszy podmiot w łańcuchu na rzecz ostatniego z podmiotów, ustanowiono szczegółowe zasady dotyczące dostaw. Regulują je przepisy art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-3 ustawy.

W treści art. 7 ust. 8 ustawy wskazano, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W myśl powyższego przepisu każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza że dla każdej odrębnie ustalane jest miejsce dokonania dostawy. Ponadto należy zauważyć, że w danej transakcji łańcuchowej następuje tylko jedno przemieszczenie towarów, zatem tylko jedna z dostaw może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (pkt 1);

towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (pkt 3).

W przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie, o czym stanowi art. 22 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Na podstawie powyższych przepisów należy zauważyć, że w przypadku transakcji łańcuchowych, tylko w odniesieniu do jednej z tworzących łańcuch dostaw, można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Ta dostawa będzie wówczas „dostawą ruchomą”. W odniesieniu do pozostałych dostaw, ustalanie miejsca świadczenia odbywa się według zasad właściwych dla towarów niewysyłanych, a więc zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o VAT będzie to miejsce rozpoczęcia wysyłki lub transportu, w odniesieniu do dostaw poprzedzających wysyłkę lub transport, albo miejsce zakończenia wysyłki lub transportu, dla dostaw następujących po wysyłce lub transporcie. Dostawy takie będą więc dostawami nieruchomymi.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale – art. 99 ust. 2 ustawy.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności (art. 99 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 99 ust. 14 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8-9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełniania oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Na mocy wskazanej delegacji ustawowej, rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 394) wprowadzono formularz m.in. deklaracji VAT-7K(8).

W objaśnieniach co do sposobu wypełniania deklaracji wskazano, że w poz. 11 deklaracji VAT-7K wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

Na podstawie art. 100 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca

zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Stosownie do treści art. 106a ustawy o podatku od towarów i usług, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast, na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Szczegółowy katalog danych, jakie winna zawierać faktura został wskazany w art. 106e ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 106i ust. 2 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

W złożonym wniosku poinformowano, że Spółka planuje dokonywać transakcji handlowych z kontrahentami-przedsiębiorstwami krajowymi, jak również z kontrahentami z państw Unii Europejskiej i państw trzecich (przedsiębiorstwami z Federacji Rosyjskiej, Mołdawii, Ukrainy). Podstawowym zakresem działalności będzie pośrednictwo w hurtowej sprzedaży specjalistycznych artykułów oświetleniowych, osprzętu oświetleniowego dla obiektów widowiskowych, farb, tkanin, pokryć podłogowych. Spółka planuje (na podstawie rozeznania asortymentu producentów z UE) dokonywać nabyć towarów u kontrahentów/producentów z obszaru UE, którzy są zarejestrowani dla potrzeb VAT UE i dokonywać dalszej odsprzedaży kontrahentom z państw trzecich. Działać będzie w charakterze pośrednika pomiędzy dostawcami z UE a nabywcami z państw trzecich w obszarze specjalistycznego rynku oświetleniowego i wyposażenia obiektów widowiskowych. Transport tych towarów odbywać się będzie bezpośrednio z magazynów kontrahentów/producentów z UE do ostatecznych nabywców z państw trzecich. Spółka dokonywać będzie również logistycznej organizacji: przeładunku, przechowywania i wywozu towarów. Organizatorem odpraw celnych na terytorium UE (poza RP) będą dostawcy towarów z UE w imieniu ostatecznego odbiorcy lub firmy logistyczno-spedycyjnej w imieniu ostatecznego odbiorcy. Usługi logistyczno-spedycyjne realizowane będą przez firmy z UE. Koszty tych usług ponosi ostateczny odbiorca z państwa trzeciego. Jedynie w sytuacji, kiedy zajdzie potrzeba przemieszczenia towarów w celu uzupełnienia lub montażu od jednego dostawcy/producenta z UE do kolejnego (na przykład konstrukcję reflektora dostarcza się do producenta filtra w celu skompletowania reflektora) lub do magazynu logistycznego, koszty te incydentalnie ponosić będzie Spółka. Faktycznie występować będzie tylko jedno przemieszczenie towarów – z magazynów kontrahentów/producentów z UE do ostatecznych odbiorców poza UE. Poniżej przedstawiono opis schematu. Opis schematu zdarzenia przyszłego:

Spółka „posiada” rozpoznanie rodzajowe asortymentu, jego kompatybilności, cenników towarów na rynku branżowym. Kompletuje w ten sposób dostawę zgodnie ze zgłoszonym zapotrzebowaniem kontrahenta spoza UE, wymaga i otrzymuje od zamawiającego 100% przedpłaty, zamawia towar u kontrahenta/producenta z UE, dokonuje zapłaty za ten towar, otrzymuje INVOICE od kontrahentów-dostawców z UE. Towar czasowo pozostanie w magazynach dostawców z UE, następnie odbierany będzie przez firmę logistyczno-spedycyjną z UE, może być przechowywany w ich magazynach, a skompletowana dostawa przewożona będzie do ostatecznego odbiorcy poza UE;
Spółka odsprzedaje, narzucając swoją marżę, towar odbiorcom spoza UE (przedsiębiorstwom) i wystawia odpowiednio dokument handlowy FAKTURĘ/INVOICE;
Spółka logistycznie organizuje odbiór towaru bezpośrednio z magazynów kontrahentów- dostawców z UE przez firmy logistyczno-spedycyjne. Procedura celna wywozu poza UE jest dokonywana przez firmę logistyczno-spedycyjną w imieniu ostatecznego odbiorcy lub bezpośrednio przez dostawcę/producenta w imieniu ostatecznego nabywcy. Spółka będzie otrzymywała dokument potwierdzający odprawę celną eksportową towarów poza obszar UE, tj. EX-1. Koszty transportu i usług pomocniczych, związanych z dostawą (przeładunek, załadunek, przechowanie), ponosi odbiorca ostateczny. Spółka ponosić będzie jedynie incydentalnie koszty przemieszczenia towaru pomiędzy kontrahentami z UE, koszty transportu importowanych przez dostawców UE towarów lub dostawę do magazynu logistycznego. Te koszty następnie, narzucając własną marżę, Spółka będzie „odsprzedać” ostatecznemu nabywcy spoza UE. Faktycznie w całym schemacie tylko jedna dostawa będzie dostawą ruchomą, dostawa od dostawców z UE do ostatecznego odbiorcy poza UE.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zdarzenia przyszłego na tle pytania nr 1:

Warunki transakcji opisane we wniosku wskazują, że brak będzie podstaw do uznania czynności nabycia towarów od dostawców z UE, które są bezpośrednio przemieszczane z innego kraju UE poza terytorium Wspólnoty, za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Przede wszystkim bowiem nie zostanie spełniony podstawowy warunek wskazany w art. 9 ust. 1 ustawy, a mianowicie nie wystąpi przemieszczenie towaru z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju. W konsekwencji brak będzie podstaw do rozpoznania z tego tytułu obowiązku podatkowego, jak dla czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru i w rezultacie nie zaistnieje obowiązek ewidencjonowania i deklarowania tych zdarzeń w deklaracjach dla celów VAT i w informacji podsumowującej jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za prawidłowe.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zdarzenia przyszłego na tle pytania nr 2:

Zaznaczenia wymaga, że w przedmiotowej sprawie nie zostaną spełnione również warunki pozwalające uznać, że wystąpi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, ponieważ nie ziszczą się kumulatywne warunki wskazane w tym przepisie. Innymi słowy nie wystąpi dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za prawidłowe.

W tym aspekcie zaznacza się jednocześnie, że dokonanej oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy nie zmienia powołanie błędnej podstawy prawnej, tj. „ art. 2 ust. 8” (nieistniejąca jednostka redakcyjna tego przepisu).

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zdarzeń przyszłych na tle pytań nr 3 i 4:

W przedstawionych zdarzeniach przyszłych okoliczności dostawy pozwalają na uznanie, że dostawę towaru, w której będzie brał udział Wnioskodawca, jako podmiot wykonujący logistyczną organizację przeładunku, przechowywania i wywozu towaru (na rzecz odbiorcy spoza UE po otrzymaniu zaliczki – Wnioskodawca wymaga 100% zaliczki – przed zamówieniem towaru od producenta z UE), należy uznać za opodatkowaną według zasad wskazanych w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy jako dostawa ruchoma. Dostawa, jaka będzie miała miejsce pomiędzy dostawcą z kraju UE a Wnioskodawcą będzie natomiast dostawą nieruchomą.

Otrzymane przez Wnioskodawcę zaliczki również będą opodatkowane według zasad wskazanych w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, tj. czynności nie będą podlegały opodatkowaniu na terytorium kraju. Podkreślić przy tym należy, że zaliczki podlegają wykazaniu jako opodatkowane poza terytorium kraju w deklaracji właściwej z tytułu rozliczenia VAT. Deklarując jednak taką czynność należy mieć na uwadze powołane uprzednio wskazania zawarte w objaśnieniach co do zasad wypełniania deklaracji. Jednocześnie Wnioskodawca zobowiązany będzie do wystawienia na tę okoliczność faktury dokumentującej zapłatę zaliczki w trybie art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy i z jednoczesnym uwzględnieniem warunków wynikających z art. 106i ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że obowiązek wykazania w stosownej deklaracji tej czynności jako dostawy towaru poza terytorium kraju powstanie w odniesieniu do Wnioskodawcy w momencie otrzymania zaliczki. Jednakże w sytuacji opisanej we wniosku, tj. otrzymania 100% dokonanej przedpłaty przez zamawiającego, wobec Wnioskodawcy nie wystąpi konieczność rozpoznania obowiązku podatkowego zgodnie z art. 19a ust. 8, albowiem – jak wskazano zastosowanie znajduje art. 22 ust. 1 pkt 1 określający miejsce dostawy, a więc opodatkowania. Skoro więc czynności nie są opodatkowane na terytorium kraju to nie sposób przyjąć, że zastosowanie znajdzie przepis statuujący moment powstania obowiązku podatkowego w oparciu o podany przez Wnioskodawcę przepis. Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało w tym zakresie uznać za nieprawidłowe.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zdarzenia przyszłego nr 5:

Odnosząc się do kwestii właściwego dokumentowania dostawy towarów poza RP, jako czynności niepodlegającej VAT na terytorium kraju stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury VAT ( art. 106a pkt 2 lit. a ustawy w zw. z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy). W tej sytuacji odpowiednie udokumentowanie przedmiotowej transakcji zachowane będzie, jak słusznie zauważa Wnioskodawca, w sytuacji posiadania przez Spółkę faktury oraz opisanego we wniosku dokumentu potwierdzającego wywóz towarów (komunikat EX-1). Mając jednakże na uwadze pogląd Wnioskodawcy, że ustawodawca nie sprecyzował (w odróżnieniu do eksportu i WDT) jakiego rodzaju dokumenty są niezbędne do udokumentowania tej czynności w celu zastosowania odpowiedniej „stawki VAT (NP.)” i określenia właściwego momentu zaewidencjonowania „z tą stawką” jako obrót „poza RP”, jak również powołanie jako podstawę prawną „ art. 106a ust. 2 pkt b” (co wskazuje, że faktycznie chodziło o przepis art. 106a pkt 2 lit b ustawy) stanowisko Wnioskodawcy należało w tym zakresie uznać za nieprawidłowe. Wskazuje się bowiem, że istnieją podstawy prawne precyzujące w przedmiotowej sprawie: charakter niezbędnych dokumentów i tryb ich wystawienia w celu opodatkowania czynności poza terytorium RP. Innymi słowy w aspekcie wskazanych w interpretacji przepisów art. 106a pkt 2 lit. a w powiązaniu z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane zostały podstawy prawne dla udokumentowania dostaw towarów, w przypadku których miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. W przedmiotowej sprawie dostawa opodatkowana będzie natomiast – jak wskazano wcześniej – w miejscu rozpoczęcia transportu ( art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy) jako dostawa ruchoma, wobec tego nie znajdzie zastosowania przepis art. 106a pkt 2 lit. b ustawy.

Interpretacja dotyczy pięciu zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin