INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia12.10.2011 r. (data wpływu18.10.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług związanych z realizacją oprawy graficznej i identyfikacji kanału T. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.10. 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług związanych z realizacją oprawy graficznej i identyfikacji kanału T.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność związaną z produkcją filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych, nagrań dźwiękowych muzycznych, sklasyfikowaną w Sekcji J Dział „59”. W ramach tej działalności wykonuje usługi polegające między innymi na realizacji elementów oprawy graficznej i identyfikacji kanału T. emitowanych w ramach programu telewizyjnego T. na podstawie zawartej umowy. Elementy te zgodnie z ustawą o radiofonii i telewizji określane są w umowie jako audycje telewizyjne. Efekt materialny przekazywany jest na nośnikach spełniających wymogi techniczne obowiązującej technologii produkcji w Tx

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

Czy usługi związane z realizacją elementów oprawy graficznej i identyfikacji kanału T. emitowane w ramach programu telewizyjnego T, określone jako audycje telewizyjne będące częścią programu telewizyjnego zleceniodawcy T.x -T, począwszy od 1 stycznia 2011 roku, podlegają opodatkowaniu stawką podatku wymienioną w art. 41 ust. 2 ustawy, w związku z poz. 164 załącznika nr 3 do tej ustawy, tj. aktualnie w wysokości 8% ...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi związane z produkcją programów telewizyjnych wymienione w głównym pytaniu podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 7% (aktualnie w okresie przejściowym podwyższonej do 8%). Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy z Tx. - T. realizuje dzieło polegające na wykonaniu elementów oprawy graficznej i identyfikacji kanału T. emitowane w ramach programu telewizyjnego T., określone jako audycje telewizyjne będące częścią programu telewizyjnego.

Zdaniem Wnioskodawcy usługi te mieszczą się w zawężonym opisie określonym w poz. 164 załącznika nr 3 do ustawy. Przywołany w tej pozycji załącznika symbol 59.11.1 PKWiU obejmujący usługi związane z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych, poprzez dopisek „ex” i dodatkowe określenie „wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych” ograniczył zakres usług do zakresu związanego wyłącznie z produkcją programów telewizyjnych, a takie właśnie usługi są przedmiotem pytania.

Analizując PKWiU określoną w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 roku, w tym przypadku dotyczącą sekcji J dział 59 znajdujemy w niej określony podział grupowania usług związanych z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi, Pierwsza z nich o symbolu 59.11.1 opisana jest jako „Usługi związane z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych”, druga o symbolu 59.11.2 opisana jako ”Filmy, nagrania wideo i programy telewizyjne” oraz trzecia o symbolu 59.12.1 opisana jako „Usługi postprodukcyjne związane z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi”. Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiot zapytania mieści się w pierwszym grupowaniu jako usługi związane z produkcją, w tym przypadku wyłącznie z produkcją programów telewizyjnych.

Określenie zawężające o treści „wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych” zdaniem Wnioskodawcy nie zmienia charakteru tego grupowania „usługi związane z produkcją” ale ogranicza je do zakresu powiązania celowościowego usług, w tym przypadku do związanych wyłącznie z programami telewizyjnymi. Odmienne przyjęcie tego ograniczenia byłoby sprzeczne z symbolem 59.11.1 PKWiU, ponieważ programy telewizyjne sklasyfikowane są pod symbolem 59.11.2 PKWiU opisanym jako „Filmy, nagrania wideo i programy telewizyjne”. Treść zawartą w poz. 164 załącznika nr 3 do ustawy opisaną przy symbolu ex 59.11.1, odczytujemy zatem, jako usługi związane z produkcją, z zawężeniem do usług związanych wyłącznie z produkcją programów telewizyjnych.

T.x będąc publicznym nadawcą w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji zleca Wnioskodawcy wykonanie usług związanych z produkcją rozpowszechnianych przez nich programów telewizyjnych, w tym przypadku wytworzenie na zlecenie elementów oprawy graficznej i identyfikacji kanału T emitowane w ramach programu telewizyjnego T, określone jako audycje telewizyjne będące częścią programu telewizyjnego - tematycznej audycji telewizyjnej, co zdaniem Wnioskodawcy kwalifikuje te usługi do poz. 164 załącznika nr 3 do ustawy, tym samym umożliwiając zastosowanie stawki określonej w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 5a tej ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do zapisów ust. 2 tego artykułu, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z brzmieniem art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Punkt 2 powołanego artykułu wskazuje, że w ww. okresie stawka, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy - w pozycji 164 wymieniono „Usługi związane z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi - wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych - PKWiU ex 59.11.1, z zastrzeżeniem, że pozycja ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex - rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”. Zatem wynikająca z konkretnego załącznika stawka lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danego wyrobu z danego grupowania. Podkreślenia wymaga, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) opodatkowanych stawką obniżoną, a określonych w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową. Wszelkie wyjątki od tej reguły nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że regulacja zawarta w art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z poz. 164 załącznika nr 3 do tej ustawy, odnosi się wyłącznie do usług zaklasyfikowanych jako „produkcja programów telewizyjnych”.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje pojęcia „program telewizyjny”, wobec tego należy odwołać się do regulacji zawartych w aktach prawnych innych gałęzi prawa.

W myśl art. 4 pkt 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226 ze zm.) (obowiązującym od dnia 23.05.2011r.) programem jest usługa medialna stanowiąca uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie. Audycją z kolei, w myśl art. 4 pkt 2 ustawy o radiofonii i telewizji jest ciąg ruchomych obrazów z dźwiękiem lub bez niego (audycja audiowizualna) albo ciąg dźwięków (audycja radiowa), stanowiący, ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo, odrębną całość w stworzonym przez dostawcę usługi medialnej programie lub katalogu audycji udostępnianych publicznie, zwanym dalej "katalogiem".

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy w ich obecnym brzmieniu programem telewizyjnym będzie jedynie uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, którego produkcja będzie korzystała z preferencyjnej stawki (8%), na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji obowiązującej od dnia 23.05.2011r. usługą medialną jest usługa w postaci programu, za którą odpowiedzialność redakcyjną ponosi jej dostawca i której podstawowym zadaniem jest dostarczenie przez sieci telekomunikacyjne ogółowi odbiorców audycji, w celach informacyjnych, rozrywkowych lub edukacyjnych; usługą medialną jest także przekaz handlowy.

Na podstawie pkt 5 omawianego artykułu, nadawcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub osobowa spółka handlowa, która tworzy i zestawia program oraz rozpowszechnia go lub przekazuje innym osobom w celu rozpowszechniania.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy z T.x. realizuje usługi związane z produkcją rozpowszechnianych przez nią programów telewizyjnych polegające na wykonaniu elementów oprawy graficznej i identyfikacji kanału T, emitowane w ramach programu telewizyjnego T.

Elementy te zgodnie z ustawą o radiofonii i telewizji określane są w umowie jako audycje telewizyjne będące częścią programu telewizyjnego. Efekt materialny pracy przekazywany jest na nośnikach spełniających wymogi techniczne obowiązującej technologii produkcji w T.x. Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone usługi mieszczą się w zawężonym opisie określonym w poz. 164 załącznika nr 3 do ustawy, pod symbolem PKWiU 2008 r. - 59.11.1.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że preferencyjną 8% stawką podatku, przewidzianą w art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy, opodatkowana jest jedynie produkcja programu telewizyjnego, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie ustawy o radiofonii i telewizji.

Mając na uwadze przedstawione wyżej przepisy prawa, uznać należy, iż wykonywane przez Wnioskodawcę usługi polegające na realizacji elementów oprawy graficznej i identyfikacji kanału Tx mieszczące się w grupowaniu 59.11.1 (których efektem nie jest program telewizyjny w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji oraz które nie są jednocześnie wykonywane przez podmiot świadczący usługę medialną), podlegać będą opodatkowaniu stawką podstawową, to jest 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Końcowo, wskazuje się, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.