INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko #61485; przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2014 r. (data wpływu 5 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2014 r. (data wpływu 1 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej dla celów pozarolniczej działalności gospodarczej #61485; jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej dla celów pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 20 marca 2014 r., Nr IPTPB1/415-63/14-2/KC na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 marca 2014 r., następnie w dniu 1 kwietnia 2014 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 31 marca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W styczniu 1993 r. Wnioskodawca wspólnie z małżonką (ze środków własnych) aktem notarialnym, na zasadzie własnościowego prawo do lokalu użytkowego, zakupili lokal użytkowy.

Od marca 1993 r. małżeństwo prowadzi w tym lokalu działalność gospodarczą #61485; handel artykułami spożywczymi.

W lutym 2008 r. w trakcie prowadzonej działalności, zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami #61485; własnościowe prawo do lokalu użytkowego zostało przekształcone aktem notarialnym w odrębną własność lokalu użytkowego wraz z procentowym udziałem w częściach wspólnych budynku mieszkalnego i udziałem w gruncie.

Lokal ten znajduje się w wielorodzinnym bloku mieszkalnym. Przedmiotowy lokal nigdy nie był kosztem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie był ujęty w ewidencji środków trwałych, jak również nie był on amortyzowany, gdyż jest on prywatnym majątkiem Wnioskodawcy.

Ze względu na swój podeszły wiek i zły stan zdrowia, Wnioskodawca zamierza zrezygnować z prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z czym chciałaby swój prywatny majątek sprzedać.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 marca 2014 r. Wnioskodawca dodał, że osiągane przychody z działalności gospodarczej opodatkowane są podatkiem liniowym (PIT #61485; 5L). Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów na zasadach ogólnych. Działalność gospodarczą sklasyfikowaną według PKD – 47.11.Z, 47.25.Z (handel art. spożywczymi, wyrobami tytoniowymi oraz napojami alkoholowymi i bezalkoholowymi) Wnioskodawca prowadzi od 1 października 1997 r.

Wnioskodawca zasygnalizował również, że w chwili składania uzupełnienia wniosku Jego małżonka nie prowadzi działalności gospodarczej i przebywa na emeryturze. Jednakże, działalność gospodarczą prowadziła od marca 1993 r. do 30 września 1997 r., po czym działalność ta została przepisana na Wnioskodawcę, gdyż On jako rencista (według obowiązujących wówczas przepisów) nie musiał płacić pełnej składki ZUS. Przedmiotowa działalność prowadzona jest do chwili złożenia uzupełnienia wniosku.

Wnioskodawca wskazał następnie, że przedmiotowy lokal użytkowy stanowi współwłasność obojga małżonków. Ponadto, lokal nabyty został na mocy aktu notarialnego jako lokal użytkowy (pow. 36,60 m2, usytuowany na parterze 10 #61485; piętrowego bloku mieszkalnego).

Wnioskodawca dodał również, że własnościowe prawo do lokalu użytkowego (przekształcone następnie w odrębną własność lokalu użytkowego) zostało zakupione przez Wnioskodawcę i Jego małżonkę ze środków własnych, jako lokata kapitału.

Wnioskodawca nadmienił również, że wraz z małżonką planowali wynająć przedmiotowy lokal ze względu na jego koszt utrzymania (m.in. czynsz, energia). Jednak w związku z brakiem chętnych, sami postanowili poprowadzić w nim działalność gospodarczą (handel art. spożywczymi).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochód ze sprzedaży tego lokalu będzie zwolniony z płacenia podatku dochodowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód ze sprzedaży przedmiotowego lokalu będzie zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych (pomimo prowadzonej w nim działalności gospodarczej) na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) i c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy powyższy przepis stanowi wprost, że profity ze sprzedaży nieruchomości niemieszkalnych zalicza się do przychodów z działalności gospodarczej, gdy nieruchomość ta stanowi koszt tejże działalności oraz jeżeli została zaksięgowana w księdze przychodów i rozchodów po stronie kosztów lub nieruchomość ta została wpisana do ewidencji środków trwałych.

W opinii Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie nie miała miejsca powyższa sytuacja, gdyż powyższy lokal stanowił majątek prywatny i został zakupiony 20 lat temu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307, z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest określona w pkt 3 tego przepisu #61485; pozarolnicza działalność gospodarcza.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy – nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności gospodarczej i dniem ich zbycia nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Jednak stosownie do art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać, co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w działalności gospodarczej.
  
  

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychodem z działalności gospodarczej – w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy – jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w styczniu 1993 r. Wnioskodawca wspólnie z małżonką (ze środków własnych) aktem notarialnym, na zasadzie własnościowego prawa do lokalu użytkowego, zakupili lokal użytkowy. Od marca 1993 r. do września 1997 r. małżonka Wnioskodawcy prowadziła działalność gospodarczą, natomiast od 1 października 1997 r. działalność ta została przepisana na Wnioskodawcę. Działalność opodatkowana jest podatkiem liniowym, a przychody z działalności ewidencjonowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów (zasady ogólne). Przedmiotowa działalność sklasyfikowana jest według PKD – 47.11.Z, 47.25.Z (handel art. spożywczymi, wyrobami tytoniowymi oraz napojami alkoholowymi i bezalkoholowymi).

W lutym 2008 r. w trakcie prowadzonej działalności, własnościowe prawo do lokalu użytkowego zostało przekształcone aktem notarialnym w odrębną własność lokalu użytkowego wraz z procentowym udziałem w częściach wspólnych budynku mieszkalnego i udziałem w gruncie. Przedmiotowy lokal nigdy nie był kosztem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie był ujęty w ewidencji środków trwałych, nie był on również amortyzowany. Wnioskodawca zamierza zrezygnować z prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z czym chciałaby swój prywatny majątek sprzedać.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak, między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Należy przy tym wskazać, że fakt, iż nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pozostaje bez wpływu na kwalifikację przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku spełniających kryteria uznania ich za środki trwałe, ale nieujętych w stosownej ewidencji. Dlatego dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, że zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej (w tym przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi). Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że sprzedaż – wykorzystywanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych – własnościowego lokalu użytkowego wraz z procentowym udziałem w częściach wspólnych budynku mieszkalnego i udziałem w gruncie, spełnia warunki pozwalające uznać uzyskane w jej wyniku przychody, za osiągnięte ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Reasumując, przychód ze sprzedaży przedmiotowego lokalu użytkowego stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej. Dochód z tego tytułu podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych podatkiem dochodowym od osób fizycznych wraz z pozostałymi dochodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.