Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-95/14-6/IR
z 6 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 27 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) oraz z dnia 15 kwietnia 2014 r. (data wpływu 18 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• stawki podatku VAT na dostawę garaży sprzedawanych wraz z mieszkaniem, dla których są prowadzone odrębne księgi wieczyste oraz garaży sprzedawanych samodzielnie bez mieszkania – jest prawidłowe,

• stawki podatku VAT na dostawę garaży sprzedawanych wraz z mieszkaniem, dla których jest prowadzona jedna księga wieczysta oraz korekty wystawionych faktur – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na dostawę garaży sprzedawanych wraz z mieszkaniem lub samodzielnie oraz korekty wystawionych faktur.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 27 marca 2014 r. i 15 kwietnia 2014 r. poprzez doprecyzowanie przedmiotu wniosku, przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska jak również wpłatę brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą „……”. Zajmuje się budową i sprzedażą mieszkań. W dniu 6 października 2011 r. (zgodnie z wydanym pozwoleniem na budowę) Zainteresowany rozpoczął na nieruchomości, której jestem właścicielem budowę budynku wielorodzinnego. Planowane zakończenie inwestycji i co za tym idzie finalizacja umów z klientami 30 czerwca 2014 r.

W skład inwestycji wchodzi budynek wielorodzinny z garażami i piwnicami na pierwszej kondygnacji i mieszkaniami na kolejnych kondygnacjach (liczba kondygnacji 6, liczba mieszkań 56 (powierzchnia łączna 4.102,39 m², mieszkania poniżej 150 m²), liczba garaży na pierwszej kondygnacji 23 (powierzchnia łączna 401,05 m² )) oraz budynek garaży wolnostojących (liczba garaży 10 (powierzchnia łączna 158,3 m²)) budowanych na jednej nieruchomości składającej się z dwóch działek nie do wyodrębnienia.

Pierwszą umowę na sprzedaż mieszkania wraz z garażem podpisał Wnioskodawca 21 września 2011 r. Umowa jak i cena obejmowała zakup mieszkania wraz z garażem pod budynkiem (pierwsza kondygnacja). Pierwszą wpłatę tytułem zakupu mieszkania oraz garażu otrzymał Wnioskodawca 17 października 2011 r. W związku z wpłatą Wnioskodawca wystawił fakturę zaliczka gdzie stawka VAT na zakup garażu wynosiła 23%.

W późniejszym okresie Zainteresowany sprzedawał mieszkania wraz z garażem pod budynkiem i mieszkania wraz z garażem w budynku wolnostojącym (przedmiot umowy jak i cena obejmowała mieszkanie i garaż w jednym i drugim przypadku) oraz same garaże pod budynkiem i wolnostojące (przedmiot umowy jak i cena obejmowały tylko garaż). Za każdym razem otrzymując wpłatę zaliczki wystawiając fakturę na garaż Wnioskodawca stosował stawkę VAT 23%. Obecnie nadal Wnioskodawca sprzedaje mieszkania i garaże ww. inwestycji stosując stawkę VAT dla garaży 23% uznając, iż garaże nie służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych.

W piśmie z dnia 27 marca 2014 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Klasyfikacja wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych:
   • budynek wielorodzinny - 1122 Budynki o trzech i więcej mieszkaniach,
   • budynek garaży wolnostojących - 1242 Budynki garaży.
3. Na obecny stan zaawansowania inwestycji jest utworzona jedna księga wieczysta dotycząca nieruchomości, na której budowany jest budynek wielorodzinny wraz z garażami na pierwszej kondygnacji oraz budynek garaży wolnostojących. Podpisywane są umowy przedwstępne (Umowa deweloperska). Po zakończeniu budowy (planowany termin 30 czerwca 2014 r.) budynek zostanie odebrany i Wnioskodawca przystąpi do sprzedaży lokali aktem notarialnym przenoszącym własność. Z podpisanych umów przedwstępnych z klientami Wnioskodawcy wynika, iż dla części lokali mieszkalnych wraz z garażem znajdującym się w jednym budynku z mieszkaniem zostanie w chwili podpisywania aktu notarialnego utworzona jedna księga wieczysta obejmująca lokal mieszkalny i garaż, a dla części lokali mieszkalnych z garażem znajdującym się w budynku z mieszkaniem zostanie utworzona odrębna księga wieczysta na mieszkanie oraz odrębna księga wieczysta na garaż.
4. Kwestia obecnej księgi wieczystej została wyżej omówiona. Po zakończeniu budowy (planowany termin 30 czerwca 2014 r.) budynki zostaną odebrane i Wnioskodawca przystąpi do sprzedaży lokali aktem notarialnym przenoszącym własność. Z podpisanych, umów przedwstępnych z klientami Zainteresowanego wynika, iż dla części lokali mieszkalnych wraz z garażem znajdującym się w budynku garaży wolnostojących zostanie w chwili podpisywania aktu notarialnego utworzona jedna księga wieczysta obejmująca lokal mieszkalny i garaż, a dla części lokali mieszkalnych z garażem znajdującym się w budynku garaży wolnostojących zostanie utworzona odrębna księga wieczysta na mieszkanie oraz odrębna księga wieczysta na garaż.
   
   

Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnił, że sprzedaż lokali mieszkalnych i garaży zarówno pod budynkiem jak i wolnostojących prowadzona jest od IV kwartału 2011 r. Klienci Wnioskodawcy wpłacają zaliczki, a tym samym Zainteresowany wystawia faktury na dokonane przedpłaty. W wystawianych fakturach na przedpłaty garaży w obu przypadkach Wnioskodawca nalicza VAT w wysokości 23%. Wysokość naliczonego podatku nie wynika z interpretacji przez Zainteresowanego przepisów Ordynacji podatkowej, lecz ze stanowiska miejscowego Urzędu Skarbowego.

Nadto Wnioskodawca doprecyzowując wskazał, iż elementy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego objęte wnioskiem ORD-IN z dnia 3 lutego 2014 r. nie były przedmiotem kontroli podatkowej. W przedmiotowej sprawie nie było prowadzone postępowanie podatkowe ani postępowanie kontrolne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Ponieważ Wnioskodawca ma interwencje od klientów, którzy kupili u Niego lokale z żądaniem korekty stawki VAT do stawki obniżonej 8%, w szczególności jeśli garaż został zakupiony wraz z mieszkaniem Zainteresowany prosi o:

1. Wskazanie właściwej stawki VAT w przypadku sprzedaży:
   • garaży znajdujących się w jednym budynku z mieszkaniami wraz z mieszkaniem,
   • garaży znajdujących się w jednym budynku z mieszkaniami sprzedawanych samodzielnie,
   • garaży znajdujących się w budynku garaży wolnostojących sprzedawanych z mieszkaniem
   
   
   

oba budynki na jednej nieruchomości i w ramach jednej inwestycji

2. garaży znajdujących się w budynku garaży wolnostojących sprzedawanych samodzielnie

oba budynki na jednej nieruchomości i w ramach jednej inwestycji?

3. Jeśli stosowana przez Wnioskodawcę jednolita podstawowa (23%) stawka VAT na garaże jest nieprawidłowa od jakiego momentu należy stosować obniżoną stawkę VAT i od kiedy dokonać korekty wystawionych faktur?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług obniżoną stawkę VAT stosuje się do dostawy obiektów lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, do którego zalicza się lokale mieszkalne, których powierzchnia nie przekracza 150 m², a więc nie zalicza się do takiej dostawy garaży bez względu na położenie (osobny budynek czy w budynku, w którym znajdują się mieszkania) czy rodzaj zawartej umowy (kupno garażu wraz z mieszkaniem czy osobno) i dlatego należy dla dostawy garaży stosować w każdym przypadku stawkę podstawową 23%.

Ad. 2 (sformułowanym w piśmie z dnia 27 marca 2014 r.).

Stosowana przez Niego jednolita stawka 23% jest prawidłowa. Była prawidłowo stosowana i należy ją nadal stosować, więc nie należy dokonywać korekt wystawianych faktur co potwierdzają kontrole miejscowego Urzędu Skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie:

• stawki podatku VAT na dostawę garaży sprzedawanych wraz z mieszkaniem, dla których są prowadzone odrębne księgi wieczyste oraz garaży sprzedawanych samodzielnie bez mieszkania – jest prawidłowe,

• stawki podatku VAT na dostawę garaży sprzedawanych wraz z mieszkaniem, dla których jest prowadzona jedna księga wieczysta oraz korekty wystawionych faktur – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Natomiast pod pojęciem towarów rozumieć należy, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak w świetle przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 %.
   
   

Z kolei stosownie do art. 146a ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8 %.
   
   

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.).

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Treść powołanych wyżej zapisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

1. pojęciem „pomieszczenie pomocnicze” – pomieszczenie, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych (w danym przypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych „pomieszczeń” z „izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi”, który polega na wykorzystaniu całej tej „przestrzeni” bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi) – art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r.;
2. pojęciem „pomieszczenie przynależne”, które w sensie funkcjonalnym nie zawsze jest przestrzenią przeznaczoną do bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz ma służyć zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego – art. 2 ust. 4 cyt. wyżej ustawy.
   
   

Porównanie powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że ustawodawca dokonał wyraźnego rozróżnienia pomiędzy pojęciem samodzielnego lokalu mieszkalnego, a pojęciem części składowej tego lokalu. Jedynie pierwsza grupa pomieszczeń, tj. lokal mieszkalny wraz z pomieszczeniami pomocniczymi, służy bezpośrednio zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Natomiast pomieszczenia zdefiniowane przez ustawodawcę jako przynależne, stanowią wprawdzie w sensie prawnym część lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym są przeznaczone do realizacji potrzeb innych niż mieszkaniowe.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określając warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według dyspozycji art. 3 ust. 1 tej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Stosownie do ust. 2 wskazanego artykułu, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia „lokal użytkowy” zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zajmuje się budową i sprzedażą mieszkań. W dniu 6 października 2011 r. (zgodnie z wydanym pozwoleniem na budowę) Zainteresowany rozpoczął na nieruchomości, której jestem właścicielem budowę budynku wielorodzinnego (PKOB 1122). Planowane zakończenie inwestycji i co za tym idzie finalizacja umów z klientami to 30 czerwca 2014 r. W skład inwestycji wchodzi budynek wielorodzinny z garażami i piwnicami na pierwszej kondygnacji i mieszkaniami na kolejnych kondygnacjach (liczba kondygnacji 6, liczba mieszkań 56 (powierzchnia łączna 4.102,39 m², mieszkania poniżej 150 m2), liczba garaży na pierwszej kondygnacji 23 (powierzchnia łączna 401,05 m² )) oraz budynek garaży wolnostojących (liczba garaży 10 (powierzchnia łączna 158,3 m²)) budowanych na jednej nieruchomości składającej się z dwóch działek nie do wyodrębnienia.

Pierwszą umowę na sprzedaż mieszkania wraz z garażem podpisał Wnioskodawca 21 września 2011 r. Umowa jak i cena obejmowała zakup mieszkania wraz z garażem pod budynkiem (pierwsza kondygnacja). Pierwszą wpłatę tytułem zakupu mieszkania oraz garażu Zainteresowany otrzymał 17 października 2011 r. W związku z wpłatą Wnioskodawca wystawił fakturę zaliczka gdzie stawka VAT na zakup garażu wynosiła 23%. W późniejszym okresie Zainteresowany sprzedawał mieszkania wraz z garażem pod budynkiem i mieszkania wraz z garażem w budynku wolnostojącym (przedmiot umowy jak i cena obejmowała mieszkanie i garaż w jednym i drugim przypadku) oraz same garaże pod budynkiem i wolnostojące (przedmiot umowy jak i cena obejmowały tylko garaż). Za każdym razem otrzymując wpłatę zaliczki wystawiając fakturę na garaż Wnioskodawca stosował stawkę VAT 23%. Obecnie nadal Zainteresowany sprzedaje mieszkania i garaże ww. inwestycji stosując stawkę VAT dla garaży 23% uznając, iż garaże nie służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych.

Nadto Wnioskodawca wskazał, iż na obecny stan zaawansowania inwestycji jest utworzona jedna księga wieczysta dotycząca nieruchomości, na której budowany jest budynek wielorodzinny wraz z garażami na pierwszej kondygnacji oraz budynek garaży wolnostojących. Podpisywane są umowy przedwstępne (Umowa deweloperska). Po zakończeniu budowy (planowany termin 30 czerwca 2014 r.) budynek zostanie odebrany i Wnioskodawca przystąpi do sprzedaży lokali aktem notarialnym przenoszącym własność. Z podpisanych umów przedwstępnych z klientami Wnioskodawcy wynika, iż:

• dla części lokali mieszkalnych wraz z garażem znajdującym się w jednym budynku z mieszkaniem zostanie w chwili podpisywania aktu notarialnego utworzona jedna księga wieczysta obejmująca lokal mieszkalny i garaż, a dla części lokali mieszkalnych z garażem znajdującym się w budynku z mieszkaniem zostanie utworzona odrębna księga wieczysta na mieszkanie oraz odrębna księga wieczysta na garaż;
  

• dla części lokali mieszkalnych wraz z garażem znajdującym się w budynku garaży wolnostojących zostanie w chwili podpisywania aktu notarialnego utworzona jedna księga wieczysta obejmująca lokal mieszkalny i garaż, a dla części lokali mieszkalnych z garażem znajdującym się w budynku garaży wolnostojących zostanie utworzona odrębna księga wieczysta na mieszkanie oraz odrębna księga wieczysta na garaż.
  
  

Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnił, że sprzedaż lokali mieszkalnych i garaży zarówno pod budynkiem jak i wolnostojących prowadzona jest od IV kwartału 2011 r. Klienci Wnioskodawcy wpłacają zaliczki, a tym samym Zainteresowany wystawia faktury na dokonane przedpłaty. W wystawianych fakturach na przedpłaty garaży w obu przypadkach naliczany jest VAT w wysokości 23%.

Z przedstawionych okoliczności wynika zatem, że Wnioskodawca w ramach podpisanych umów przedwstępnych z klientami, dokonuje sprzedaży garaży wraz z mieszkaniami lub samodzielnie, znajdujących się w jednym budynku z mieszkaniami bądź w budynku garaży wolnostojących. Z podpisanych umów wynika, iż dla części lokali mieszkalnych wraz z garażem znajdującym się w jednym budynku z mieszkaniem bądź w budynku garaży wolnostojących zostanie w chwili podpisywania aktu notarialnego utworzona jedna księga wieczysta obejmująca lokal mieszkalny i garaż, a dla części lokali mieszkalnych z garażem znajdującym się w budynku z mieszkaniem bądź w budynku garaży wolnostojących zostanie utworzona odrębna księga wieczysta na mieszkanie oraz odrębna księga wieczysta na garaż.

Odnosząc zatem powołane przepisy prawa do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy, należy stwierdzić, że w sytuacji gdy w ramach jednej transakcji następuje sprzedaż lokalu mieszkalnego o powierzchni poniżej 150 m² wraz z garażem pod tym budynkiem bądź znajdującym się w budynku garaży wolnostojących jako część składowa pomieszczenia przynależna do lokalu mieszkalnego, dla których jest prowadzona jedna księga wieczysta, to sprzedaż ta ma/będzie miała charakter jednej transakcji i na podstawie art. 41 ust. 2, w związku z art. 146a oraz z art. 41 ust. 12 ustawy podlega/będzie podlegać opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT.

Z kolei w przypadku dostawy lokalu mieszkalnego wraz z garażem znajdującym w jednym budynku z mieszkaniami bądź w budynku garaży wolnostojących, dla których są prowadzone dwie odrębne księgi tj. odrębna dla lokalu mieszkalnego i garażu, stwierdzić należy, że wyłącznie dostawa lokalu mieszkalnego podlega/będzie podlegała opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT, natomiast dostawa garażu podlega/będzie podlegała na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 23%.

Natomiast w sytuacji garaży znajdujących się w jednym budynku z mieszkaniami bądź w budynku garaży wolnostojących sprzedawanych samodzielnie – bez lokalu mieszkalnego wskazać należy, że przedmiotowa dostawa nie korzysta z opodatkowania preferencyjną stawką podatku, lecz podlega/będzie podlegała na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy opodatkowaniu 23% stawką podatku.

W świetle powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku, w części dotyczącej stawki podatku VAT na dostawę garaży sprzedawanych wraz z mieszkaniem, dla których są prowadzone odrębne księgi wieczyste oraz garaży sprzedawanych samodzielnie bez mieszkania, należało uznać je za prawidłowe, natomiast w zakresie stawki podatku VAT na dostawę garaży sprzedawanych wraz z mieszkaniem, dla których jest prowadzona jedna księga wieczysta, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się z kolei do kwestii korekty wystawionych przez Wnioskodawcę faktur wskazać należy art. 106 ustawy (obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r.), w myśl którego, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 35, z późn. zm.) do dokumentowania czynności dokonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. stosuje się przepisy art. 106 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem, oraz przepisy wydane na jego podstawie, z zastrzeżeniem ust. 2.

Do wystawiania faktur korygujących faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2014 r. i faktury wystawione zgodnie z ust. 1 oraz do wystawiania faktur będących duplikatami takich faktur stosuje się odpowiednio przepisy art. 106j-106l ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Z kolei zasady wystawiania faktur od dnia 1 stycznia 2014 r. regulują przepisy art. 106a – 106q ustawy.

W myśl art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   
   

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W świetle art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
    
    

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Ze względu na zdarzające się w praktyce pomyłki przy dokumentowaniu przez podatników obrotu gospodarczego, ustawodawca przewidział dwie procedury korygowania błędów w fakturach VAT, tj.:

• art. 106j ustawy określa przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej,
  

• art. 106k ustawy określa przypadki, w których możliwe jest wystawienie przez nabywcę noty korygującej.
  
  

I tak stosownie do art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Art. 106j ust. 2 ustawy stanowi, że faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" albo wyraz "KOREKTA";
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego -odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 - prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Z kolei w świetle art. 106k ust. 1 ustawy, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

Faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury (art. 106k ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 106k ust. 3 ustawy, faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

1. wyrazy "NOTA KORYGUJĄCA";
2. numer kolejny i datę jej wystawienia;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
4. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
5. wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.
   
   

Przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących (art. 106k ust. 4 ustawy).

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy i odnosząc się do kwestii zawartej w pytaniu nr 2, stwierdzić należy, iż faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Jak wskazano wyżej Wnioskodawca zastosował niewłaściwą stawkę podatku przy dostawie garażu wraz z mieszkaniem, dla których jest prowadzona jedna księga wieczysta. W związku z powyższym, Wnioskodawca zobowiązany jest/będzie niezwłocznie do wystawienia faktur korygujących do wszystkich faktur pierwotnych wystawionych przez Zainteresowanego od 2011 r., dotyczących dostawy garażu wraz z mieszkaniem, dla których jest prowadzona jedna księga wieczysta, zawierających błędną stawkę podatku w wysokości 23%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że stosowana jednolita stawka podatku w wysokości 23% jest prawidłowa i nie należy dokonywać korekt wystawionych faktur, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.