Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-112/14/LSz
z 16 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 stycznia 2014 r. (data wpływu 4 lutego 2014 r.) uzupełnionym pismem z 30 kwietnia 2014 r. (data wpływu 6 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania od 1 lutego 2014 r. ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 w przypadku prowadzenia usług wyceny nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania od 1 lutego 2014 r. ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 w przypadku prowadzenia usług wyceny nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z 30 kwietnia 2014 r. (data wpływu 6 maja 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-112/14/LSz z 22 kwietnia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 2003r prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą wyłącznie na świadczeniu usług w zakresie wyceny nieruchomości, określając jej wartość rynkową bez doradztwa w tym zakresie. Rzeczoznawstwo majątkowe polega na opracowywaniu „operatów szacunkowych” tj. - pisemnej opinii o wartości nieruchomości na rzecz gmin, banków, starostw, spółdzielni mieszkaniowych. Rzeczoznawca majątkowy określa wartość nieruchomości na podstawie stwierdzonych faktów, które zaistniały na rynku nieruchomości (tj. cen transakcyjnych, cech nieruchomości). Ustalona przez rzeczoznawcę wartość nieruchomości jest podstawą do określenia przez właściciela ceny sprzedaży, wartości aportu, wysokości udzielonego kredytu, zabezpieczenia hipotecznego, itp. W świetle powyższych faktów czynności wykonywane przez rzeczoznawcę majątkowego nie mają charakteru doradczego. Rzeczoznawca majątkowy w zakresie swoich standardowych usług nie zajmuje się doradzaniem, jedynie potwierdza zastany stan faktyczny i na jego podstawie dokonuje wyceny w postaci operatu.

Reasumując, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą wyłącznie na świadczeniu usług w zakresie wyceny nieruchomości, określając jej wartość rynkową bez doradztwa w tym zakresie i nie wykonuje żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wartość sprzedaży opodatkowanej z ww. działalności nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że z dniem 1 lutego 2014 r. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy. Możliwości korzystania ze zwolnienia od miesiąca lutego zostały potwierdzone w Urzędzie Skarbowym. W dniu 14 stycznia 2014 r. Wnioskodawca złożył deklarację VAT-R.

Pozycja w części E.1 poz. 50 wniosku „zdarzenie przyszłe” została zaznaczona zgodnie z uzyskaną telefonicznie informacją w Krajowej Informacji Podatkowej.

Zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług (VAT-R) - zostało złożone 23 września 2003 r. Od początku prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca był podatnikiem podatku VAT czynnym tj. od 23 września 2003 r. do 31 stycznia 2014 r.

W dniu 14 stycznia 2014 r. Wnioskodawca złożył deklarację VAT-R, zgodnie z którą, z dniem 1 lutego 2014 r. Wnioskodawca będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy. Możliwości korzystania ze zwolnienia od miesiąca lutego zostały potwierdzone w Urzędzie Skarbowym.

Zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług było spowodowane pełnieniem funkcji Biegłego Sądowego z dziedziny szacowania nieruchomościami i wykonywanie opinii w formie operatu szacunkowego na zlecenie sądów. Z tytułu wykonywania tych czynności Wnioskodawca został podatnikiem podatku VAT i wystawiał faktury VAT (zgodnie z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwość z dnia 18 grudnia 1975 r., w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodów z opinii biegłych w postępowaniu sądowym).

Z dniem 1 stycznia 2012 r. skończyła się kadencja Wnioskodawcy i przestał pełnić funkcję biegłego sądowego.

W dniu 14 stycznia 2014 r. Wnioskodawca złożył deklarację VAT-R. Z dniem 1 lutego 2014 r. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy. Możliwości korzystania ze zwolnienia od miesiąca lutego zostały potwierdzone w Urzędzie Skarbowym.

Wartość objętej działalnością sprzedaży (przychodu) wynosiła:

• w 2011 r. - 52.000,0 zł,
• w 2012 r. - 29.500,0 zł,
• w 2013 r. - 35.800,0 zł.
  
  

W ostatnich 3 latach wartość objętej działalnością sprzedaży (przychodu) nie przekroczyła 100.000 zł. Patrząc na obecną trudną sytuację gospodarczą i trwający głęboki kryzys w branży nieruchomości, Wnioskodawca przewiduje że w 2014 r. obroty (przychody) będą na poziomie 2012 r. lub 2013 roku.

Z przedstawionego w niniejszym piśmie zdarzenia wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług w zakresie wyceny nieruchomości, określając jej wartość rynkową bez doradztwa w tym zakresie i Wnioskodawca nie wykonuje żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnik więc może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Korzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej w przepisie art. 113 ust. 1 ustawy tj. kwoty 150.000 zł, w proporcji do okresu prowadzonej działalności.

Reasumując, zgodnie z udzielną informacją telefoniczną w Krajowej Informacji Podatkowej, możliwości korzystania ze zwolnienia od miesiąca lutego 2014r. zostały potwierdzone w Urzędzie Skarbowym. Informacja ustna, nie wiąże jednak tak, jak odpowiedź (pisemna interpretacja) udzielona przez Naczelnika Urzędu czy Dyrektora Izby Skarbowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykonując w ramach samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej usługi rzeczoznawstwa majątkowego polegającego na sporządzaniu operatów szacunkowych czyli pisemnych opinii o wartości nieruchomości, ograniczonych praw rzeczowych, urządzeń trwałe z gruntem związanych, bez doradztwa w tym zakresie, będzie podlegało zwolnieniu podmiotowemu od podatku od towarów i usług, jeżeli wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, w dniu 14 stycznia 2014 r. Wnioskodawca złożył deklarację VAT-R, zgodnie z którą z dniem 1 lutego 2014r. Wnioskodawca będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy. Możliwości korzystania ze zwolnienia od miesiąca lutego zostały potwierdzone w Urzędzie Skarbowym. Informacja ustna, nie wiąże jednak tak, jak odpowiedź udzielona przez Naczelnika Urzędu czy Dyrektora Izby Skarbowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, szacowanie nieruchomości nie jest doradztwem i winno podlegać zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Usługi rzeczoznawstwa majątkowego polegające na wykonywaniu operatów szacunkowych, czyli sporządzaniu pisemnych opinii o wartości nieruchomości, bez doradztwa w tym zakresie podlegają zwolnieniu podmiotowemu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy oraz art. 113 ust. 13. Powyższe stanowisko potwierdzone zostało również w interpretacji indywidualnej wydanej przez Ministra Finansów z dnia 29 maja 2009 roku.

Ponadto, jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł.

Przepis § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. W załączniku tym, zatytułowanym „Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy”, wymieniono usługi w pod pozycją 12 „Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego” oraz pod pozycją 13 „Usługi prawnicze”. Zatem wśród wymienionych usług w załączniku do ww. rozporządzenia nie występują usługi, które Wnioskodawca świadczy.

Zatem ich wykonywanie nie powoduje, że podatnik nie może korzystać z możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Z przedstawionego w niniejszym piśmie zdarzenia wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą wyłącznie na świadczeniu usług w zakresie wyceny nieruchomości, określając jej wartość rynkową bez doradztwa w tym zakresie i Wnioskodawca nie wykonuje żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podatnik więc może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Korzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej w przepisie art. 113 ust. 1 ustawy tj. kwoty 150.000 zł, w proporcji do okresu prowadzonej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z kolei według art. 113 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1.wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

2.odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych

-jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

3.odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.).

Stosownie do art. 113 ust. 11 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

W myśl art. 113 ust. 11a ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1.dokonujących dostaw:

1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
3. nowych środków transportu,
4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;

2.świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;

3.nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1.dokonujących dostaw:

1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
• energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
  
• wyrobów tytoniowych,
  
• samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
4. terenów budowlanych,
5. nowych środków transportu;

2.świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;

3.nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacja z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,
• podatnik w poprzednim roku podatkowym oraz w trakcie roku podatkowego nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy,
• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.
  
  

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. (obowiązujące do 31 grudnia 2013 r.) w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 68, poz. 360 ze zm.)

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy – stanowiącą załącznik do powołanego rozporządzenia. W poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa prawnego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem „doradcy” należy rozumieć „tego, kto doradza”. Natomiast „doradzać”, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Jak ponadto wynika z Małego Słownika Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994, „rzeczoznawca” to biegły, ekspert. Pojęcia te wymieniono w ww. Słowniku wyjaśniając, że „biegły” to znający się na rzeczy, mający wprawę w czymś, a „ekspert” to specjalista powoływany do wydania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, osoba uznawana za autorytet w jakiejś dziedzinie.

Z przytoczonych definicji nie wynika, by działania rzeczoznawcy miały charakter usług doradczych.

Należy zatem stwierdzić, że najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu także wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Rzeczoznawstwo majątkowe zostało uregulowane z ustawie z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2014r., poz. 518).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 tej ustawy, rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W świetle art. 174 ust. 2 ww. ustawy, rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

W myśl art. 174 ust. 3 cyt. ustawy, rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością.

Według art. 174 ust. 3a powyższej ustawy, rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

1. rynku nieruchomości oraz doradztwa w zakresie tego rynku;
2. efektywności inwestowania w nieruchomości i ich rozwoju;
3. skutków finansowych uchwalania lub zmiany planów miejscowych;
4. oznaczania przedmiotu odrębnej własności lokali;
5. bankowo-hipotecznej wartości nieruchomości;
6. określania wartości nieruchomości na potrzeby indywidualnego inwestora;
7. wyceny nieruchomości zaliczanych do inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości;
8. wyceny nieruchomości jako środków trwałych jednostek w rozumieniu ustawy o rachunkowości.
   
   

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od 2003r prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą wyłącznie na świadczeniu usług w zakresie wyceny nieruchomości, określając jej wartość rynkową bez doradztwa w tym zakresie. Nie wykonuje żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca złożył 23 września 2003 r. zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług (VAT-R). Od początku prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca był podatnikiem podatku VAT czynnym tj. od 23 września 2003 r. do 31 stycznia 2014 r.

W dniu 14 stycznia 2014 r. Wnioskodawca złożył deklarację VAT-R, zgodnie z którą, z dniem 1 lutego 2014 r. Wnioskodawca będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy. Wartość objętej działalnością sprzedaży (przychodu) wynosiła:

• w 2011 r. - 52.000,0 zł,
• w 2012 r. - 29.500,0 zł,
• w 2013 r. - 35.800,0 zł.
  
  

W ostatnich 3 latach wartość objętej działalnością sprzedaży (przychodu) nie przekroczyła 100.000 zł. Wnioskodawca przewiduje że w 2014 r. obroty (przychody) będą na poziomie 2012 r. lub 2013 roku.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od 1 lutego 2014 r., jeżeli wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł?

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca rzeczywiście będzie wykonywał usługi polegające wyłącznie na sporządzaniu operatów szacunkowych bez jakiegokolwiek doradzania np. co do sposobów postępowania w jakiejś sprawie poprzez udzielanie fachowych zaleceń, zwłaszcza ekonomicznych, wówczas nie będzie można uznać tych usług za świadczenie usług doradztwa, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT (obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) oraz w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT (obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) a zatem świadczenie usług, o których mowa we wniosku nie wyklucza zastosowania dla Wnioskodawcy zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednakże Wnioskodawca nie będzie mógł skorzystać od 1 lutego 2014 r. ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, bowiem przepis ten odnosi się wyłącznie do podmiotów rozpoczynających działalność gospodarczą w trakcie roku podatkowego, natomiast z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2003 r. jako osoba fizyczna i był do 31 stycznia 2014 r. zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Ponadto fakt złożenia w dniu 14 stycznia 2014 r. deklaracji VAT-R, nie wskazuje na rozpoczęcie nowej działalności gospodarczej, Wnioskodawca będzie kontynuował działalność już prowadzoną. Zatem w sprawie nie będzie miało zastosowania zwolnienie podmiotowe, o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT.

Wnioskodawca także nie będzie mógł skorzystać od 1 lutego 2014 r. ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT mimo, że Wnioskodawca z tytułu prowadzonej w 2013 r. działalności osiągnął obrót nieprzekraczający kwoty 150.000 zł, bowiem z wniosku wynika, że Wnioskodawca złożył deklarację VAT-R w dniu 14 stycznia 2014 r., w którym dokonał wyboru zwolnienia od 1 lutego 2014 r.

Podkreślić w tym miejscu należy, że zwolnienie podmiotowe jest określane na cały rok. Oznacza to, że powrót do zwolnienia od podatku VAT możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od dnia 1 stycznia, tym samym nie jest możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym.

W świetle powyższego Wnioskodawca w dniu 1 stycznia 2014 r. posiadał formalnie prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego, gdyż jako czynny podatnik podatku od towarów i usług nie przekroczył w roku 2013 wskazanego progu wartości sprzedaży. Kryterium zaistnienia tego zwolnienia jest wartość sprzedaży netto z roku poprzedniego. Nieprzekroczenie wyznaczonego limitu sprzedaży w roku poprzednim oznacza zwolnienie z opodatkowania w roku następnym. Ustawodawca nie wskazał momentu, od którego zwolnienie się zaczyna, gdyż zwolnienie to dotyczy całego roku następującego po tym, w którym wartość sprzedaży nie przekroczyła ustawowego limitu, czyli rozpoczyna się z początkiem roku.

Z żadnego przepisu ustawy o podatku od towarów i usług nie wynika, aby podatnik, któremu w 2014 r. przysługuje na podstawie powyższych przepisów zwolnienie podmiotowe, mógł sobie wybrać termin inny niż początek roku, od którego zechce korzystać ze zwolnienia.

Użycie w art. 113 ust. 11 wyrażenia cyt. „...nie wcześniej niż po upływie roku...” nie oznacza, że możliwość skorzystania ze zwolnienia może być późniejsza i że wybór momentu skorzystania ze zwolnienia zależy wyłącznie od podatnika. Takie sformułowanie oznacza jedynie, że okres roku liczony od końca roku, w który podatnik utracił zwolnienie lub z niego zrezygnował, musi upłynąć i nie może być krótszy. Podatnik może ze zwolnienia skorzystać później, ale nie w dowolnym momencie, lecz od początku następnego roku, i o ile spełni wtedy warunek wynikający z art. 113 ust. 1 ustawy VAT.

Tak więc jeśli Wnioskodawca chciał w 2014 r. korzystać ze zwolnienia od podatku, to należało tego dokonać od 1 stycznia 2014 r. Jeżeli natomiast Wnioskodawca od 1 stycznia 2014 r. dalej był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT to będzie miał prawo na podstawie przepisów art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług dopiero od początku następnego roku, tj. od 1 stycznia 2015 r. (o ile przepisy podatkowe nie ulegną zmianie), jeżeli wartość sprzedaży opodatkowanej za 2014 r. nie przekroczy kwoty 150.000 zł i Wnioskodawca nie będzie wykonywał czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.