2014.04.17 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-28/14-5/MG
z 17 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2014 r. (data wpływu) oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 marca 2014 r. (data nadania 26 marca 2014 r., data wpływu 31 marca 2014 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 11 marca 2014 r. Nr IPPB2/415-28/14-2/MG (data nadania 11 marca 2014 r., data doręczenia 20 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowości zastosowania kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowości zastosowania kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Pracodawca Wnioskodawcy zawarł z Wnioskodawcą umowę o pracę na stanowisku - redaktor prowadzący - dziennikarz.

W umowie znalazły się następujące zapisy:

umowa zostaje zawarta na czas nieokreślony
w wymiarze pełnego etatu
wynagrodzenie za pracę
- wynagrodzenie stałe w wysokości 550,00 brutto miesięcznie z tytułu wykonywania podstawowych obowiązków pracowniczych - co stanowi 1/3 wymiaru czasu pracy-etatu,
- wynagrodzenie zmienne w wysokości od 2.950,00 zł brutto do 3.500,00 zł brutto z tytułu nabycia przez Pracodawcę autorskich praw majątkowych do utworów stworzonych przez Pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, stosownie do zapisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), stanowiące 2/3 etatu.

Zmienne składniki wynagrodzenia są przyznane przez pracodawcę na podstawie oceny merytorycznej wartości utworów.

Pracodawca ewidencjonuje utwory wykonane przez Wnioskodawcę i przyjęte przez Pracodawcę. W stosunku do wynagrodzenia stałego w wysokości 550,00 zł brutto za pełnienie podstawowych obowiązków pracownika Pracodawca jako płatnik stosuje przepisy art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w części wynagrodzenia zmiennego objętego prawami autorskimi stosuje przepisy art. 22 ust. 9 pkt 3 oraz art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku choroby, urlopu lub innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy Pracodawca ustali wynagrodzenie proporcjonalne jako średnia z 12 poprzedzających miesięcy otrzymywanego całego wynagrodzenia z umowy o pracę i w celach ustalenia podatku dochodowego od osób fizycznych do wynagrodzenia z tytułu nieobecności w pracy zastosuje przepisy art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wykonywana praca - w części za którą Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie zmienne - ma charakter twórczy oraz spełnia przesłanki utworu w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i pokrewnych.

Przedmiotowy wniosek obarczony był brakami formalnymi, w związku z tym pismem z dnia 11 marca 2014 r. Nr IPPB2/415-28/14-2/MG (data nadania 11 marca 2014 r., data doręczenia 20 marca 2014 r.), na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

wyjaśnienie, czy złożony wniosek dotyczy stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego,

przeformułowanie zadanego przez Wnioskodawcę pytania mającego być przedmiotem interpretacji indywidualnej w powiązaniu z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym / zdarzeniem przyszłym, z uwagi na to, że zadane pytanie jest ogólnikowe i nie dotyczy zobowiązań spoczywających na Wnioskodawcy w kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

przedstawienie jednoznacznego stanowiska Wnioskodawcy odnośnie ponownie sformułowanego pytania podatkowego.

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia 26 marca 2014 r. (data nadania 26 marca 2014 r., data wpływu 31 marca 2014 r.), w którym m.in. wyjaśnił, że złożony wniosek dotyczący określenia warunków zatrudnienia w odniesieniu do wynagrodzenia za pracę dotyczy stanu faktycznego, natomiast w części dotyczącej wypłaty przez Pracodawcę wynagrodzenia chorobowego oraz zastosowania art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy zdarzeń przyszłych.

Wnioskodawca stwierdził, że prawidłowość naliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych w tym przypadku spoczywa na płatniku, ale konsekwencje błędów zastosowania ww. przepisów obciążają podatnika, gdyż to on będzie zobowiązany do zwrotu podatku w przypadku błędów.

Ponadto istotne z punktu Wnioskodawcy - czyli podatnika i pracownika - jest wysokość wynagrodzenia netto, która będzie różna w zależności od tego, jaki przepis zastosuje płatnik.

Przedmiotowy wniosek obarczony był brakami formalnymi, w związku z tym pismem z dnia 2 kwietnia 2014 r. Nr IPPB2/415-28/14-4/MG (data nadania 2 kwietnia 2014 r.), na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

uiszczenie dodatkowej kwoty opłaty w wysokości 40 zł, ponieważ w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 marca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że złożony wniosek dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, a więc opłata do złożonego wniosku wynosi 80 zł, natomiast Wnioskodawca uiścił opłatę w wysokości 40 zł w dniu 14 stycznia 2014 r.

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Pracodawca prawidłowo zastosował przepisy art. 22 ust. 2 pkt l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do wynagrodzenia za pracę w części wynagrodzenia otrzymanego za wykonywanie podstawowych czynności pracowniczych, czy Pracodawca prawidłowo zastosował przepisy art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy w stosunku do części wynagrodzenia objętego prawami autorskimi?
Czy Pracodawca prawidłowo zinterpretował przepisy art. 22 ust. 2 pkt 1 w stosunku do wynagrodzenia chorobowego, które może zostać wypłacone w przyszłości?
Czy pracodawca może zastosować przepisy art. 22 ust. 9a?

Zdaniem Wnioskodawcy, pracodawca prawidłowo zastosował przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do zdarzeń opisanych jako stan faktyczny, które Wnioskodawca opisał we wniosku, w części wynagrodzenia objętego prawami autorskimi, - jeśli będzie taka konieczność - pracodawca powinien zastosować przepisy art. 22 ust. 9a oraz pracodawca prawidłowo zinterpretował przepisy art. 22 ust. 2 pkt 1 w stosunku do ewentualnej wypłaty wynagrodzenia chorobowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Artykuł 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Ponadto w świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw autorskich, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw, z reguły stanowi dla tych osób przychody z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ww. ustawy.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 ww. ustawy nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak wynika z treści art. 32 ust. 2 ww. ustawy, za dochód ze stosunku pracy, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) lub pkt 2a ustawy.

Należy również mieć na względzie treść art. 32 ust. 7 ww. ustawy, zgodnie z którym zakład pracy przy obliczaniu zaliczki nie stosuje kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 9 pkt 1-3, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik złoży płatnikowi pisemne oświadczenie o rezygnacji z ich stosowania. Oświadczenie to składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody ze stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej.

Inaczej jednak jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów zatrudnionych na umowę o pracę.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. nadanym art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 24 października 2012 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 1278), tj. koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ww. ustawy).

Na podstawie art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Przepis ten stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ww. ustawy).

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł z pracodawcą umowę o pracę na stanowisku redaktora prowadzącego – dziennikarza. Wykonywana praca, w części za którą Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie zmienne ma charakter twórczy oraz spełnia przesłanki utworu w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i pokrewnych. Umowa została zawarta na czas nieokreślony, w wymiarze pełnego etatu, natomiast wynagrodzenie za pracę zostało podzielone na wynagrodzenie stałe w wysokości 550 zł brutto miesięcznie z tytułu wykonywania podstawowych obowiązków pracowniczych - co stanowi 1/3 wymiaru czasu pracy, oraz wynagrodzenie zmienne w wysokości od 2.950 zł brutto do 3.500 zł brutto z tytułu nabycia przez pracodawcę autorskich praw majątkowych do utworów stworzonych przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, stosownie do zapisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stanowiące 2/3 etatu. Zmienne składniki wynagrodzenia są przyznane przez pracodawcę na podstawie oceny merytorycznej wartości utworów. Pracodawca ewidencjonuje utwory wykonane przez Wnioskodawcę i przyjęte przez pracodawcę. W stosunku do wynagrodzenia stałego za pełnienie podstawowych obowiązków pracodawca jako płatnik stosuje art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast w części wynagrodzenia zmiennego objętego prawami autorskimi stosuje art. 22 ust. 9 pkt 3 oraz art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku choroby, urlopu lub innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy pracodawca ustali wynagrodzenie proporcjonalne jako średnia z 12 poprzedzających miesięcy otrzymywanego całego wynagrodzenia z umowy o pracę i w celach ustalenia podatku dochodowego do wynagrodzenia z tytułu nieobecności w pracy zastosuje art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
plastyczne;
fotograficzne;
lutnicze;
wzornictwa przemysłowego;
architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
muzyczne i słowno-muzyczne;
sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
audiowizualne (w tym filmowe).

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażania; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne (art. 1 ust. 21 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 3, ust. 4 cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego dzieło (zleceniodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że tylko wówczas, gdy:

praca wykonywana przez stronę tej umowy jest twórcza tzn. niepowtarzalna, ma indywidualny charakter oraz spełnia przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
strona umowy jest twórcą bądź artystą wykonawcą w rozumieniu tej ustawy

Należy zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że pracodawca prawidłowo zastosował przepis art. 22 ust. 2 pkt l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wynagrodzenia za pracę Wnioskodawcy w części wynagrodzenia otrzymanego za wykonywanie podstawowych czynności pracowniczych, tzw. wynagrodzenia stałego oraz zastosuje art. 22 ust. 2 pkt l ww. ustawy w odniesieniu do wynagrodzenia chorobowego, które ewentualnie może zostać wypłacone Wnioskodawcy w przyszłości.

Potwierdzić należy także słuszność stanowiska Wnioskodawcy odnośnie zastosowania przez pracodawcę przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do części wynagrodzenia objętego prawami autorskimi, tzw. wynagrodzenia zmiennego, oraz konieczności zastosowania przez pracodawcę art. 22 ust. 9a ww. ustawy w odniesieniu do wynagrodzenia objętego prawami autorskimi, do czasu ewentualnego złożenia przez Wnioskodawcę pracodawcy pisemnego oświadczenia o rezygnacji z ich stosowania w danym roku podatkowym, zgodnie z powołanym powyżej art. 32 ust. 7 cytowanej ustawy.

Podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, natomiast w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin