Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-205/14/ŚS
z 9 maja 2014 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 lutego 2014 r. (data wpływu do Organu 18 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie określenia momentu powstania przychodu z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 18 lutego 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie określenia momentu powstania przychodu z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.
We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną wg „zasad ogólnych”, polegającą na świadczeniu usług podnajmu części lokalu użytkowego oraz usług biurowych. Do tej pory za świadczone usługi wystawiane były faktury miesięcznie zgodnie z treścią umowy zawartej z klientem. Wnioskodawca od nowego roku planuje wystawiać faktury z góry za okresy roczne, półroczne, kwartalne lub według innych terminów ustalonych z indywidualnym klientem, wg promocji jakie na dany okres będą obowiązywały.
Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego wynikają również z własnego stanowiska w sprawie gdzie wskazano, że w umowie lub na fakturze będą wskazane okresy rozliczeniowe.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
W jaki sposób należy prawidłowo określać moment powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu świadczenia usług podnajmu części lokalu i usług biurowych, jeśli faktura będzie wystawiana np. za:
- cały rok z góry począwszy od 1marca 2014 r. do 28 lutego 2015 r.
- za pół roku począwszy od 1 marca 2014 r. do 31 sierpnia 2014 r. lub
- za okres dwóch miesięcy w roku podatkowym, np. od 1 marca 2014 r. do 30 kwietnia 2014 r.?
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), za przychody z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Art. 14 ust. 1c powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za datę powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, co do zasady, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi (albo częściowego wykonania usługi), nie później niż dzień:
- wystawienia faktury albo
- uregulowania należności.
Powołując się na art. 14 ust. 1e ww. ustawy Wnioskodawca uważa, że moment powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu świadczenia usług podnajmu i usług biurowych powinien nastąpić na koniec okresu rozliczeniowego wskazanego w umowie lub na fakturze, czyli za okres roczny od 1 marca 2014 r. do 28 lutego 2015 r. obowiązek podatkowy powstanie 28 lutego 2015 r., za okres półroczny od 1 marca 2014 r. do 31 sierpnia 2014 r., obowiązek podatkowy powstanie 31 sierpnia 2014 r., a za okres dwóch miesięcy od 1 marca 2014 r. do 30 kwietnia 2014 r. obowiązek podatkowy powstanie 30 kwietnia 2014 r.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. 2012 r., poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.
W myśl natomiast art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
- wystawienia faktury albo
- uregulowania należności.
Z wyżej przytoczonych przepisów wynika generalna zasada, że co do zasady, przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych powstaje w dniu wykonania (w tym częściowego) usługi.
Ustawodawca przewidział również szczególną sytuację, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych. Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 1e ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne określone okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy. W sytuacji, gdy postanowienia umowy, która jest wykonywana stale, w dłuższym – określonym bądź nieokreślonym czasie, przewidują, że wynagrodzenie wypłacane będzie w okresach rozliczeniowych (np. miesięcznych), to przychód z tytułu usług wykonywanych w ramach tej umowy powstaje zawsze w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie (lub na fakturze), jako okres rozliczeniowy. Przy czym przez usługi ciągłe należy rozumieć stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do ich świadczenia zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta. Cechuje je brak możliwości precyzyjnego wyodrębnienia etapów, w jakich są realizowane, tzn. nie sposób dokładnie określić, kiedy część takiej usługi zostaje wykonana. Wynikają one z zobowiązania o charakterze ciągłym, które wytwarza trwały stosunek prawny i z którego wypływają obowiązki ciągłe bądź okresowe.
Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.
Odnosząc powyższe unormowania do sytuacji przedstawionej we wniosku stwierdzić należy, że jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług podnajmu części lokalu użytkowego oraz usług biurowych. Do tej pory za świadczone usługi wystawiane były faktury miesięcznie zgodnie z treścią umowy zawartej z klientem. Od nowego roku Wnioskodawca planuje wystawiać faktury z góry za okresy roczne, półroczne, kwartalne lub według innych terminów ustalonych z indywidualnym klientem, wg promocji jakie na dany okres będą obowiązywały. W zawartych umowach (na wystawionych fakturach) będą wskazane okresy rozliczeniowe.
Mając na względzie powołane wyżej przepisy w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że o ile świadczone przez Wnioskodawcę usługi będą miały charakter powtarzalny i rozliczane będą w określonych (powtarzalnych) okresach (a więc nie będą świadczone wyłącznie przez okres jednego roku, pół roku, czy też tylko dwóch miesięcy, lecz powtarzalnie przez wielokrotność tych okresów), to wskazane we wniosku usługi podnajmu części lokalu i usług biurowych winny zostać zakwalifikowane do usług o charakterze ciągłym, rozliczanych w okresach rozliczeniowych. W takiej sytuacji w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie powołany art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą powstania przychodu będzie ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, bez względu na ustaloną datę płatności i termin uregulowania należności.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Nadmienić także należy, że możliwość zakwalifikowania wskazanych we wniosku usług do usług o charakterze ciągłym, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.