Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-68/14/EK
z 8 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 6 lutego 2014 r. (data wpływu 11 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. zajmuje się produkcją i sprzedażą farb i rozcieńczalników przemysłowych. Spółka nie posiada składu podatkowego.

W roku 2012 i wcześniej, Spółka nie była zarejestrowana na potrzeby podatku akcyzowego.

Do produkcji Spółka stosuje wyroby akcyzowe o kodach CN 2707 50 (solvesso 100 i solvesso 150) oraz CN 2902 44 00 (ksylen) podlegające zerowej stawce akcyzy. Zgodnie z art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym właściwy naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji wydanej z urzędu ustalił dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych dla poszczególnych produktów wytwarzanych przez Spółkę. Normy te zostały ustalone z datą ważności na dany rok, na podstawie aktualnych receptur produkowanych farb, jak również na podstawie zużycia wyrobów akcyzowych w poprzednim okresie obrachunkowym.

Z uwagi na fakt, iż produkcja farb jest procesem bardzo skomplikowanym, określenie właściwych norm zużycia wyrobów akcyzowych jest bardzo trudne.

W praktyce w celu osiągnięcia pożądanych parametrów farb i rozcieńczalników, Spółka zmuszona jest do ciągłej kontroli procesu produkcyjnego i w zależności od potrzeb, do zużycia raz większej, a raz mniejszej ilości surowców, w tym również wyrobów akcyzowych, niż wynika to z receptur.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy powstaje obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym w przypadku uchybienia formalnego tj. nie wystąpienia do właściwego naczelnika urzędu celnego z wnioskiem o przyznanie nowych norm w sytuacji gdy zużycie wyrobów akcyzowych stało się nieadekwatne (na skutek np. skomplikowanego procesu produkcyjnego) do przyznanych norm?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie występując do właściwego naczelnika urzędu celnego z wnioskiem o zmianę przyznanych norm dopuściła się jedynie uchybienia formalnego, ale nie naruszyła warunków materialnoprawnych, a co za tym idzie nie traci prawa do zastosowania zerowej stawki akcyzy w przypadku gdy zużycie wyrobów akcyzowych stało się nieadekwatne do przyznanych norm.

Spółka ponadto nadmienia, iż zużycie wyrobów akcyzowych związane było wyłącznie z produkcją farb i rozcieńczalników przemysłowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. z 2011r. Dz.U. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715 i objęte pozycjami CN 2901 i 2902.

W myśl art. 8 ust. 4 pkt 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również zużycie wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, do produkcji innych wyrobów.

Na podstawie art. 89 ust. 2 ustawy, stawka akcyzy na wyroby energetyczne inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł.

Podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą w zakresie wyrobów energetycznych, o których mowa w art. 89 ust. 2, niebędący podmiotem zarejestrowanym w trybie ust. 1, jest obowiązany przed dniem rozpoczęcia tej działalności powiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu celnego, w celu ustalenia dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 2 pkt 2 (art. 16 ust. 8 ustawy).

Przepis art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy określa, że właściwy naczelnik urzędu celnego, z zastrzeżeniem ust. 7, w drodze decyzji wydanej z urzędu dla poszczególnych podmiotów ustala dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, o których mowa w art. 89 ust. 2, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy i objętych zerową stawką akcyzy, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów.

Zatem ustalenie dopuszczalnych norm zużycia następuje z urzędu w drodze decyzji właściwego naczelnika urzędu celnego i ma zastosowanie do wszystkich podmiotów gospodarczych zużywających wyroby akcyzowe, o których mowa w art. 89 ust. 2 ustawy, do produkcji innych wyrobów.

Na podstawie art. 85 ust. 4 właściwy naczelnik urzędu celnego, ustalając normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych oraz dopuszczalne normy ich zużycia, uwzględnia:

1. rodzaj wyrobów akcyzowych;
2. specyfikę poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych;
3. warunki techniczne i technologiczne występujące w danym przypadku;
4. maksymalne normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 5.
   
   

Zauważyć również należy, że Minister Finansów korzystając z delegacji ustawowej zawartej w art. 85 ust. 5 ustawy wydał rozporządzenie z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 166), które zgodnie z § 1 pkt 2 określa szczegółowy zakres i sposób ustalania norm dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych lub dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych.

W § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia zostało określone, że podstawą ustalania przez właściwego naczelnika urzędu celnego wysokości norm dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych jest:

1. wysokość rzeczywistych ubytków lub rzeczywistego zużycia w ostatnim okresie obrachunkowym lub
2. badanie rzeczywistych ubytków lub rzeczywistego zużycia, lub
3. ocena zaawansowania technologicznego stosowanych urządzeń i technologii.
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że dla Wnioskodawcy, zgodnie z art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy, właściwy naczelnik urzędu celnego w drodze decyzji wydanej z urzędu ustalił dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych dla poszczególnych produktów wytwarzanych przez spółkę. Normy te zostały ustalone z datą ważności na dany rok, na podstawie aktualnych receptur produkowanych farb, jak również na podstawie zużycia wyrobów akcyzowych w poprzedni roku obrachunkowym.

Z przedstawionego stanu wynika zatem, że dla wyrobów akcyzowych zużywanych przez Wnioskodawcę do produkowanych wyrobów nieakcyzowych są ustalone normy ich zużycia.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku gdy ustalone decyzją normy zużycia wyrobów akcyzowych wykorzystywanych do produkcji farb i rozcieńczalników stały się (w okresie w jakim w stosunku do tych wyrobów zostały ustalone decyzją dopuszczalne normy normy) nieadekwatne do przyznanych norm, a wWnioskodawca nie wystąpił o ich zmianę – zużycie tych wyrobów będzie objęte zerową stawka podatku akcyzowego.

Powyższą ocenę stanu faktycznego przedstawioną przez Wnioskodawcę należy uznać za nieprawidłową.

Wskazać bowiem należy, że określone decyzją właściwego naczelnika urzędu celnego dopuszczalne normy zużycia zostały ustalone na podstawie zgodnie z art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy oraz § 7 ust. 1 rozporządzenia w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych dla wyrobów produkowanych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca nie zużywa zatem wyrobów akcyzowych opodatkowanych, zgodnie z art. 89 ust. 2 ustawy, zerową stawką podatku akcyzowego do produkcji innych wyrobów nie objętych decyzją właściwego naczelnika urzędu celnego. Tym samym w sytuacji gdy do czasu obowiązywania decyzji właściwego naczelnika urzędu celnego ustalającej normy dopuszczalnych norm zużycia dla wyrobów akcyzowych zużywanych do produkcji wyrobów nieakcyzowych występuje u Wnioskodawcy ponadnormatywne ich zużycie wyroby te podlegają opodatkowaniu akcyzą zgodnie z zasada zawartą w art. 89 ust. 4 pkt 2 ustawy.

Reasumując jeżeli w trakcie obowiązywania decyzji właściwego naczelnika urzędu celnego, w której ustalono zgodnie z ww. przepisami dla produkowanych wyrobów nieakcyzowych dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych, nastąpiło przekroczenie ustalonych dopuszczalnych norm zużycia, ich zużycie (przekraczające ustalone normy) podlega opodatkowaniu akcyzą.

W przypadku zaś gdy w okresie na jaki została wydana decyzja, ustalone dopuszczalne normy zużycia (w odniesieniu do określonych produkowanych przez Wnioskodawcę wyrobów nieakcyzowych objętych wydaną decyzją) stały się lub mogą stać się nieadekwatne Wnioskodawca ma prawo do wystąpienia od właściwego naczelnika urzędu celnego o zmianę wydanej decyzji.

W tym miejscu wskazać należy, że sytuacja przedstawiona w stanie faktycznym jest odmienna od sytuacji w której dopuszczalne normy zużycia opisanych wyrobów akcyzowych opodatkowanych zerową stawka podatku akcyzowego zużywanych do produkowanych przez Wnioskodawcę wyrobów nie byłyby ustalone przez właściwego naczelnika urzędu celnego. Tylko w takiej sytuacji tj. braku decyzji właściwego naczelnika urzędu celnego ustalającej dopuszczalne normy zużycia nie występuje przekroczenie dopuszczalnych norm zużycia, a tym samym występuje możliwość nałożenia akcyzy na ponadnormatywne zużycie wyrobów akcyzowych. Sytuacja ta jednak, jak wskazano powyższej, w przedstawionym stanie faktycznym - w którym dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych do produkowanych przez Wnioskodawcę wyrobów niezakcyzowych zostały ustalone zgodnie z obowiązującymi przepisami – nie występuje. Ponadto jeszcze raz podkreślić należy, że zgodnie z art. 16 ust. 8 ustawy podmiot zamierzający prowadzić działalność gospodarczą w zakresie wyrobów energetycznych, o których mowa w art. 89 ust. 2, niebędący podmiotem zarejestrowanym w trybie ust. 1, jest obowiązany przed dniem rozpoczęcia tej działalności powiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu celnego, w celu ustalenia dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 2 ustawy.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.