Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-39/14/AW
z 28 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 stycznia 2014 r. (data wpływu 14 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 14 kwietnia 2014 r. (data wpływu 17 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi wynajmu dodatkowych pomieszczeń znajdujących się w części wspólnej budynku i wynajmowanych na cele związane z użytkowaniem lokalu mieszkaniowego oraz na cele prowadzenia działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakresie opodatkowania usługi wynajmu dodatkowych pomieszczeń znajdujących się w części wspólnej budynku i wynajmowanych na cele związane z użytkowaniem lokalu mieszkaniowego oraz na cele prowadzenia działalności gospodarczej.

Wniosek został uzupełniony pismem z 14 kwietnia 2014 r. (data wpływu 17 kwietnia 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 3 kwietnia 2014 r. nr IBPP1/443-39/14/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W budynkach mieszkalnych należących do Spółdzielni znajdują się oprócz piwnic i strychów przynależnych do poszczególnych lokali mieszkalnych, dodatkowe pomieszczenia, które nie są przynależne do żadnych lokali. Są to zabudowane części korytarzy, dodatkowe piwnice, wnęki znajdujące się pod schodami, pomieszczenia po likwidacji zsypów, suszarni lub innych wolnych pomieszczeń. Stanowią one część wspólną danego budynku, będące współwłasnością Spółdzielni zarządzającą nieruchomością i innych właścicieli lokali. Pomieszczenia te wynajmowane są przez Spółdzielnię mieszkańcom na podstawie umów z przeznaczeniem na dodatkowe pomieszczenia wykorzystywane przez najemców na cele związane z użytkowaniem lokalu mieszkaniowego (np. przechowywanie odzieży, zapasów, rowerów itp.), jak i na prowadzenie działalności gospodarczej.

Spółdzielnia dotychczas obciąża kwotę najmu ww. pomieszczeń podatkiem od towarów i usług, stosując stawkę podstawową 23% VAT.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Spółdzielnia jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT, (potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego z dnia 26 maja 1993 r.) z tytułu zarządzania nieruchomościami, Spółdzielnia składa deklaracje kwartalne VAT 7D.
2. Budynki, w których znajdują się dodatkowe pomieszczenia posiadają symbol PKOB Sk. 1 DZ. 11 Gr. 112 Kl. 1122.
3. Wszystkie osoby, które wynajmują dodatkowe pomieszczenia są:
1. członkami spółdzielni którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych,
   
2. członkami spółdzielni będącymi właścicielami lokali mieszkalnych,
   
3. właścicielami lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni.
4. Czynsz najmu pobierany przez Wnioskodawcę za korzystanie z dodatkowych pomieszczeń nie jest opłatą pobieraną zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz.1222 ze zm.).
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółdzielnia słusznie nalicza podatek od towarów i usług w wysokości 23% od dodatkowych pomieszczeń znajdujących się w części wspólnej i wynajmowanych na cele związane z użytkowaniem lokalu mieszkaniowego (np. dodatkowe piwnice, suszarnie, wózkownie, schowki i inne)?

Czy Spółdzielnia słusznie nalicza podatek od towarów i usług w wysokości 23% od dodatkowych pomieszczeń wynajmowanych na cele prowadzenia działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dotyczącym wynajmowania dodatkowych pomieszczeń przeznaczonych na cele mieszkalne, Spółdzielnia niesłusznie nalicza stawkę podstawową podatku od towarów i usług. Spółdzielnia powinna zastosować zwolnienie od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, gdyż usługi w zakresie wynajmowania o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości przeznaczone wyłącznie na cele mieszkaniowe są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Natomiast w przypadku dotyczącym wynajmowania pomieszczeń na podstawie umów najmu na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, Spółdzielnia słusznie nalicza podatek od towarów i usług, stosując stawkę podstawową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Należy zaznaczyć, że w myśl przepisu art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług – zgodnie z art. 8 ust. 1 – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym – jak wynika z § 2 tego samego artykułu – czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. A zatem umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu użytkowego przez jego najemcę. Podstawową usługą świadczoną na rzecz najemcy jest natomiast usługa najmu.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem spełnia definicję usługi, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że w budynkach mieszkalnych należących do Spółdzielni znajdują się oprócz piwnic i strychów przynależnych do poszczególnych lokali mieszkalnych, dodatkowe pomieszczenia, które nie są przynależne do żadnych lokali. Są to zabudowane części korytarzy, dodatkowe piwnice, wnęki znajdujące się pod schodami, pomieszczenia po likwidacji zsypów, suszarni lub innych wolnych pomieszczeń. Stanowią one część wspólną danego budynku, będące współwłasnością Spółdzielni zarządzającą nieruchomością i innych właścicieli lokali. Pomieszczenia te wynajmowane są przez Spółdzielnię mieszkańcom na podstawie umów z przeznaczeniem na dodatkowe pomieszczenia wykorzystywane przez najemców na cele związane z użytkowaniem lokalu mieszkaniowego (np. przechowywanie odzieży, zapasów, rowerów itp.), jak i na prowadzenie działalności gospodarczej.

Budynki, w których znajdują się dodatkowe pomieszczenia posiadają symbol PKOB 1122.

Wszystkie osoby, które wynajmują dodatkowe pomieszczenia są:

1. członkami spółdzielni którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych,
2. członkami spółdzielni będącymi właścicielami lokali mieszkalnych,
3. właścicielami lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni.
   
   

Czynsz najmu pobierany przez Wnioskodawcę za korzystanie z dodatkowych pomieszczeń nie jest opłatą pobieraną zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1222 ze zm.).

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII (art. 41-85) ustawy o VAT. Stosownie do art. 41 ust. 1 tej ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych

Natomiast w myśl § 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2013 r. poz. 1722 ze zm.) zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1222).

Ponieważ ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że czynsz najmu pobierany przez Wnioskodawcę za korzystanie z dodatkowych pomieszczeń nie jest opłatą pobieraną zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1222 ze zm.), stąd powołane wyżej zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT nie będzie miało zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z ww. przepisu wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

1. świadczenie usługi na własny rachunek,
2. charakter mieszkalny nieruchomości,
3. mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
   
   

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwała na zastosowanie zwolnienia.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy. Pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymienione zostały usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55, tj. „usługi związane z zakwaterowaniem”.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego oraz lokalu użytkowego.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1222) lokalem jest samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 oraz z 2004 r. Nr 141, poz. 1492).

Stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 80 poz. 903 ze zm.) samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Jak stanowi art. 2 ust. 4 ww. ustawy do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Ponadto, zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.) część „mieszkaniowa” budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Zatem dodatkowe pomieszczenia, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokal użytkowy, jeśli stanowią pomieszczenia gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Z uwagi na opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że świadczone przez Spółdzielnię usługi polegające na udostępnianiu na podstawie umowy najmu dodatkowych pomieszczeń, które nie są przynależne do żadnych lokali, a stanowią zabudowane części korytarzy, dodatkowe piwnice, wnęki znajdujące się pod schodami, pomieszczenia po likwidacji zsypów, suszarni lub innych wolnych pomieszczeń będące częścią wspólną danego budynku jeżeli przeznaczone są wyłącznie na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych (jak wskazał Wnioskodawca – do przechowywania odzieży, zapasów, rowerów itp.) mieszczą się w katalogu czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, a co za tym idzie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku dotyczącym wynajmowania dodatkowych pomieszczeń przeznaczonych na cele mieszkalne Spółdzielnia powinna zastosować zwolnienie od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy – uznano za prawidłowe.

Zwolnienie to nie dotyczy jednak pomieszczeń służących celom innym niż mieszkaniowe – w tym prowadzeniu działalności gospodarczej. Ponieważ przepisy dotyczące podatku VAT nie przewidują dla usług wynajmu pomieszczeń służących działalności gospodarczej obniżonej stawki lub zwolnienia od podatku, zastosowanie w tym zakresie znajduje 23% stawka wynikająca z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku dotyczącym wynajmowania pomieszczeń na podstawie umów najmu na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, Spółdzielnia nalicza podatek od towarów i usług stosując stawkę podstawową – uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.