Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-1066-13-3/EŻ
z 24 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b §  1 i §  6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2013r. (data wpływu 27 grudnia 2013r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji budynku usługowego – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 27 grudnia 2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji budynku usługowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka realizuje obecnie inwestycję polegającą na budowie centrum handlowego. W zakresie tej inwestycji znajduje się budowa budynku usługowego o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m², z parkingiem oraz inną infrastrukturą towarzyszącą.

W związku z tym, że przedmiotowa inwestycja wymagała uzyskania pozwolenia na budowę, Spółka wystąpiła o udzielenie na użytkowanie tej inwestycji. W dniu 23 października 2013 r. Spółka otrzymała decyzję Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie jedynie części inwestycji dotyczącej rozbudowy centrum handlowego „W” . Pozwolenie na użytkowanie inwestycji udzielono z wyłączeniem części lokali użytkowych, odpowiednio oznaczonych numerami: B020, B022, B024, B026, B032, B062, B064, B068, B075, B080, B082, B106, B116, B191, B220, B228, B229, B235, B248, B256, B266, B270, B276, B278, B280, B284, B288, B298, B310, B311, B318, B319, B322, B326, B332, B336, B340, B350, B356, B360, B364, B370, B373, M006, M013, M046, M057, R028, M022, M056, B073.

W załączeniu przesłano decyzję z dnia 27 listopada 2013r.:

1. udzielającą pozwolenia na użytkowanie lokali użytkowych nr B066, B072, B073, B198, B238, B260, B330, B338,
2. odmawiającą udzielenia pozwolenia na użytkowanie dwupoziomowego lokalu użytkowego nr M022 i M056 „Z”.
   
   

Z zostanie odebrana 27.12.2013r.

W pozwoleniu tym wskazano także dodatkowe warunki, które powinien spełnić inwestor przed przystąpieniem do użytkowania obiektu handlowego, tj. obowiązek wykonania oznakowania pionowego miejsc parkingowych dla osób niepełnosprawnych.

Na podstawie ww. pozwolenia, lokale usługowe objęte dotychczas otrzymanym pozwoleniem na użytkowanie będą oddane przez Spółkę do odpłatnego użytkowania w formie umów najmu.

Pozostała część inwestycji, na którą składają się lokale usługowe wyłączone z pozwolenia na użytkowanie, wymaga uzyskania odrębnego pozwolenia. Zgodnie bowiem z praktyką lokalnego nadzoru budowlanego, w przypadku dostosowania lokali usługowych do potrzeb najemców w sposób inny niż to zostało wskazane w pierwotnym pozwoleniu na budowę, inwestor jest zobowiązany wystąpić o zmianę treści tego pozwolenia na budowę. Skutkuje to koniecznością wystąpienia z odrębnym wnioskiem o udzielenie pozwolenia na użytkowanie.

Spółka przewiduje, że cała inwestycja zostanie zakończona do sierpnia 2014 r. Wtedy Spółka wystąpi o uzyskanie kolejnej ostatecznej decyzji o pozwolenie na użytkowanie, po otrzymaniu której cała inwestycja będzie objęta pozwoleniem na użytkowanie.

Spółka pragnie podkreślić, że lokale użytkowe wyłączone z otrzymanego dotychczas pozwolenia na użytkowanie zostały wyodrębnione jedynie w celach funkcjonalnych, jako powierzchnie handlowe przypisane do poszczególnych najemców (np. sklepy, punkty usługowe). Nie zostały one jednak wyodrębnione prawnie stanowią integralne części składowe budynku usługowego o powierzchni i sprzedaży powyżej 2000 m².

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w opisanym powyżej stanie faktycznym składniki majątkowe wytworzone w ramach prowadzenia inwestycji rozbudowy centrum handlowego „W”. będą mogły zostać zakwalifikowane jako środki trwale w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy CIT, a tym samym wprowadzone do ewidencji w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a - 16m tej ustawy, w momencie otrzymania ostatecznej decyzji o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie, po uzyskaniu której cała inwestycja będzie objęta pozwoleniem na użytkowanie?

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym składniki majątkowe wytworzone w ramach prowadzenia inwestycji rozbudowy centrum handlowego „W”. będą mogły zostać zakwalifikowane jako środki trwale w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy CIT, a tym samym wprowadzone do ewidencji w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a - 16m tej ustawy, w momencie uzyskania ostatecznej decyzji o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie, po otrzymaniu której cała inwestycja będzie objęta pozwoleniem na użytkowanie.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z pewnym ograniczeniem (art. 16c), budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością przy jednoczesnym, łącznym spełnieniu następujących warunków: (1) stanowią one własność lub współwłasność podatnika, (2) zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, (3) są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, (4) przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż jeden rok, (5) są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (ostatni fragment przepisu art. 16a ust.1 nie odnosi się do rozpatrywanego przypadku).

Zdaniem Spółki, w rozpatrywanym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości spełnienie warunków wymienionych powyżej w pkt 1, 2, 4 oraz 5. Spółki pragnie potwierdzić sposób rozumienia warunku kompletności i zdatności do użytku w dniu przyjęcia do używania w przypadku inwestycji, dla której tylko część inwestycji została oddana w sposób formalny do użytkowania (na podstawie pozwolenia na użytkowanie).

Spółka pragnie podkreślić, że ustawa o CIT nie definiuje wprost pojęcia zarówno „kompletności” jak i „zdatności to użytku”. Według słownika, „kompletny” oznacza „stanowiący komplet, niemający braków, obejmujący całość z danego zakresu; całkowity, zupełny”. Z kolei, zwrot „zdatny” słownik definiuje jako „nadający się do czegoś; odpowiedni, stosowny, przydatny” (www.sjp.pwn.pl).

W doktrynie prezentowany jest pogląd, zgodnie z którym kompletny środek trwały powinien stanowić funkcjonalną całość, być zupełny i całkowity. Organy podatkowe wskazują także, że zdatny do użytku będzie ten środek trwały, który jest przydatny w danej działalności, właściwy oraz odpowiedni do funkcji, jakie powinien spełniać.

Zdaniem Spółki, ocena kompletności i zdatności do użytkowania powinna zostać dokonana nie tylko przez pryzmat faktycznej zdolności do realizacji funkcji, jakie przypisuje się danemu budynkowi, ale również z uwzględnieniem spełnienia wymogów określonych w szczególnych regulacjach Prawnych (in. in. prawa budowlanego).

W tym miejscu należy podkreślić, że szereg przepisów prawa wskazuje, jakie warunki powinny spełnić budynki, aby można było dopuścić je do użytkowania (m.in. prawo budowlane, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, sanitarne, o ochronie przeciwpożarowej). Na podstawie powyższych przepisów można bowiem stwierdzić, czy budynek posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z przeznaczeniem, czy też ocenić, że jest on sprawny technicznie oraz nie naraża życia osób z niego korzystających. Potwierdzeniem spełnienia powyższych wymagań są różnego rodzaju zezwolenia, atesty i pozwolenia wydawane przez właściwe organy administracji państwowej.

W przypadku inwestycji budowlanych dokumentem potwierdzającym spełnienie warunków uprawniających do korzystania jest pozwolenie na użytkowanie inwestycji, które wydaje powiatowy inspektorat nadzoru budowlanego. Należy wskazać, że w myśl art. 55 i art. 59 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tj. Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 z późn. zm. — dalej: Prawo budowlane), przed przystąpieniem do użytkowania obiektu budowlanego należy uzyskać ostateczną decyzję o pozwoleniu na użytkowanie, jeżeli wzniesienie obiektu budowlanego wymagało pozwolenia na budowę. Właściwy organ wydaje decyzję w sprawie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego po przeprowadzeniu obowiązkowej kontroli. W pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego właściwy organ może także określić warunki użytkowania tego obiektu albo uzależnić jego użytkowanie od wykonania, w oznaczonym terminie, określonych robót budowlanych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego przez obiekt budowlany należy rozumieć nie tylko sam budynek ale także związane z nim instalacje i urządzenia techniczne, budowle stanowiącą całość techniczno - użytkową (wraz z instalacjami i urządzeniami) oraz obiekty małej architektury. Oznacza to, że w wyniku otrzymania pozwolenia na użytkowanie inwestycji wnioskodawca będzie uprawniony do korzystania ze wszystkich obiektów budowlanych, które są objęte zakresem pozwolenia na użytkowanie.

W zaistniałym stanie faktycznym jedynie część składników majątkowych wytworzonych w ramach inwestycji dotyczącej rozbudowy centrum handlowego „W”. została dopuszczona przez właściwy organ administracji publicznej do użytkowania. Z otrzymanej dotychczas decyzji o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie została wyłączona części lokali użytkowych. W przypadku tych lokali trwają bowiem prace budowlane, których celem jest dostosowanie powierzchni handlowej do indywidualnych potrzeb poszczególnych najemców. Jednak lokale te, pomimo funkcjonalnego wyodrębnienia, stanowią części składowe jednego budynku usługowego o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2. W szczególności, lokale te nie zostały wyodrębnione prawnie jako oddzielne środku trwałe. W konsekwencji, skoro jedynie część budynku usługowego o powierzchni sprzedaży powyżej 2000 m2 została uznana przez Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego jako zdatna do użytkowania, to budynek ten nie może zostać uznany w całości jako kompletny i zdatny do użytku.

W tym miejscu Spółka pragnie zwrócić uwagę, że w dotychczas otrzymanej decyzji Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nałożył na nią również dodatkowe obowiązki, w tym obowiązek wykonania oznakowania pionowego miejsc parkingowych dla osób niepełnosprawnych. Spełnienie tych obowiązków stanowi warunek przystąpienia do użytkowania części obiektu, na którą uzyskano pozwolenie. Organ ten wskazał, że zgodnie z art. 59 ust. 4a Spółka jest zobowiązana zawiadomić właściwy organ o zakończeniu robót budowlanych prowadzonych po przystąpieniu do użytkowania części inwestycji, załączając wymagane dokumenty. W takim stanie rzeczy, trudno zatem uznać, że składniki majątkowe wytworzone w ramach inwestycji dotyczącej rozbudowy centrum handlowego „W”. wyposażone są we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające ich funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem.

Prowadzi to do jednoznacznych wniosków, że w momencie otrzymania dotychczasowej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie inwestycja nie została ukończona, a tym samym wytwarzane w jej ramach składniki majątkowe nie są kompletne i zdatne do użytku. Jednak spełnienie warunków kompletności i zdatności do użytku potwierdzi uzyskanie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie, po otrzymaniu której całość wytworzonych składników majątkowych będzie objęta zakresem pozwolenia na użytkowanie.

W świetle wszystkich przedstawionych powyżej faktów należy w ocenie Spółki stwierdzić, że składniki majątkowe wytworzone w ramach przedmiotowej inwestycji, w stosunku do których uzyskano częściowe pozwolenie na ich użytkowanie, nie mogą zostać zakwalifikowane jako środki trwale ze względu na niespełnienie warunku kompletności i zdatności do użytku, o którym jest mowa w art. 16a ust. 1 ustawy o CIT. Jednak, zakwalifikowanie tych składników majątkowych jako środków trwałych będzie możliwe w momencie uzyskania ostatecznej decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, po otrzymaniu której całość inwestycji będzie objęta zakresem zezwolenia na użytkowanie.

Spółka pragnie podkreślić, że powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w licznych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe (por. m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 sierpnia 2013r. - sygn. ILPB4/423-164/13-2/DS; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 czerwca 2013 r. - sygn. IPPBI/415-395/13-2/ES; interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 maja 2013 r. - sygn. IPPB1/415-181/13-2/KS, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 października 2012 r. - sygn. ILPB4/423-227/12-2/MC).

Spółka jest świadoma, że przedstawione powyżej interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach. Jednak ze względu na zbliżony stan faktyczny oraz tożsamy zakres interpretowanych regulacji prawa podatkowego mogą one świadczyć o ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych, a tym samym mogą one zostać potraktowane, jako wskazówka interpretacyjna w stanie faktycznym przedstawionym w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c §  1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52  §  3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 §  2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54  §  1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.