Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/423-31/14-4/PM
z 30 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2014 r. (data wpływu 27 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lutego 2014 r. (data wpływu 24 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku sporządzania i składania zeznania CIT-8 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczania prowadzonej działalności.

W dniu 20 stycznia 2014 r. do Trzeciego Urzędu Skarbowego w X wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

Pismem z dnia 22 stycznia 2014 r., nr OBII/422-16/14, Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w X na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), przesłał wniosek X zgodnie z właściwością miejscową i rzeczową do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w X.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie z § 5a ww. rozporządzenia Dyrektor Izby Skarbowej w X jest upoważniony do wydawania, w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych interpretacji indywidualnych, jeżeli wnioskodawca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w województwie: lubelskim, łódzkim, opolskim lub świętokrzyskim. W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 kwietnia 2011 r., jest więc Dyrektor Izby Skarbowej w X.

W dniu 27 stycznia 2014 r. przedmiotowy wniosek wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w X.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w X działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), pismem z dnia 30 stycznia 2014 r. nr IPTPB3/423-31/14-2/PM, (doręczonym w dniu 14 lutego 2014 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie, dnia 24 lutego 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 20 lutego 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu).

Dom działa na podstawie dekretu X z dnia 1 kwietnia 2003 r. w sprawie powołania X oraz postanowień statutu.

Dom przeznaczony jest dla osób w podeszłym wieku oraz przewlekle somatycznie chorych.

Dom wykonuje zadania publiczne w rozumieniu ustawy o Pomocy Społecznej oraz Rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej w sprawie domów pomocy społecznej.

Dom Pomocy jest samodzielną jednostką organizacyjną podległą Ordynariuszowi Prawosławnej Diecezji X w rozumieniu ustawy o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego z dnia 4 lipca 1991 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr. 66, poz. 287, z późn. zm.). Dochody Domu Pomocy przeznaczone są wyłącznie na działalność statutową. Jednostkę reprezentuje dyrektor na podstawie dekretu Prawosławnego Arcybiskupa X nr XX z 15 sierpnia 2013 r. Zgodnie z art. 9 cyt. ustawy kościelne placówki charytatywno-opiekuńcze, szkoły i placówki oświatowo-wychowawcze, itp. nieposiadające osobowości prawnej działają w ramach kościelnych osób prawnych, które je powołały.

Dom Pomocy zarejestrowany jest w rejestrze Domów Pomocy Społecznej Wojewody X pod nr … od dnia 20 marca 2003 r. Dom Pomocy posiada zezwolenie na czas nieokreślony.

Dom Pomocy corocznie składa do organu podatkowego zeznanie podatkowe CIT-8 wraz z załącznikami i sprawozdaniem finansowym.

Po przeprowadzeniu kontroli w dniach 28 grudnia 2012 r. – 16 stycznia 2013 r. przez Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w X stwierdzono, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym wolne od podatku są dochody podatników, których celem statutowym jest działalność w zakresie (...) dobroczynności ochrony zdrowia i pomocy społecznej w części przeznaczonej na te cele. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) cyt. ustawy podatku dochodowym, wolne są od podatku dochody kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej.

Na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. a) cyt. ustawy, nie mają obowiązku składania zeznań rocznych o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wobec faktu, że Wnioskodawca działa w ramach kościelnej osoby prawnej (dekret, statut) a jego dochody są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych ma obowiązek składania zeznań rocznych o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów prawa Dom Pomocy jako jednostka kościelna winna być zwolniona z obowiązku składania zeznania podatkowego rocznego CIT-8 wraz z załącznikami i sprawozdaniem finansowym.

Ponadto z orzecznictwa sądów oraz indywidualnych interpretacji podatkowych Dyrektorów Izb Skarbowych (np. Katowice, Warszawa) wynika, że kościelne jednostki prowadzące działalność z zakresu opieki społecznej, zgodnie z przepisami prawa podatkowego są zwolnione od obowiązku składania zeznania CIT-8 wraz z załącznikami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na mocy art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz. U. z 1991 r. Nr. 66, poz. 287, z późn. zm.) kościelne osoby prawne mają prawo prowadzenia właściwej dla każdej z nich działalności charytatywno-opiekuńczej.

Stosownie do art. 9 ww. ustawy Kościelne wydawnictwa, zakłady wytwórcze, usługowe i handlowe, zakłady charytatywno-opiekuńcze, szkoły i inne placówki oświatowo-wychowawcze, nieposiadające osobowości prawnej, działają w ramach kościelnych osób prawnych, które je powołały.

W myśl natomiast art. 40 ust. 8 tej ustawy kościelne jednostki organizacyjne, o których mowa w ww. art. 9, mogą być na wniosek kościelnej osoby prawnej uznane przez właściwą izbę skarbową za odrębne podmioty podatkowe, jeśli są organizacyjnie wyodrębnione.

Wobec tego, że art. 9 i art. 40 ust. 8 ustawy o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego stanowią regulację szczególną, w odniesieniu do kościelnych jednostek organizacyjnych zasadą jest, że jednostki te nie są odrębnymi podmiotami podatkowymi. Mogą się nimi stać o ile kościelne osoby prawne, w ramach których działają, złożą odpowiednie wnioski i właściwa izba skarbowa uzna je za odrębne podmioty podatkowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.), wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

1. z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,
2. z pozostałej działalności – w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.
   
   

W myśl art. 27 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

W tym miejscu należy zauważyć, że dochód Domu Pomocy Społecznej, który nie jest odrębnym podmiotem na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w rzeczywistości będzie stanowił dochód kościelnej osoby prawnej, która go powołała. Kościelna osoba prawna może natomiast skorzystać ze zwolnienia od opodatkowania wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 4a tej ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, postawione pytanie oraz powyższe regulacje prawne należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako kościelna jednostka organizacyjna, która nie prowadzi działalności zarobkowej, tzn. prowadzi niegospodarczą działalność statutową, nie ma obowiązku samodzielnego rozliczania się, tj. sporządzania i składania zeznań rocznych o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym wraz z załącznikami oraz sprawozdania finansowego z zakresu działalności.

Organ podatkowy informuje jednocześnie, że załączniki dołączone do wniosku, nie były przedmiotem oceny. Zwrócić należy uwagę na fakt, że interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy dokonaną w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny. Dlatego też załączone pisma nie miały zastosowania w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w X.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.