Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-66/14-5/AJ
z 22 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2014 r. (data wpływu 9 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej jest:

• prawidłowe - w odniesieniu do rozliczeń za lata: 2011-2012,
• nieprawidłowe - w odniesieniu do rozliczenia za 2013 r.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej oraz możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 31 marca 2014 r. nr ILPB2/415-66/14-2/AJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Wskazano również, że częściowe uzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje natomiast, że wniosek zostanie rozpatrzony jedynie w części, w której będzie kompletny, zaś w pozostałej części zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia.

Ponadto, pouczono Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku przez Zainteresowanego nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 31 marca 2014 r. (skutecznie doręczono dnia 3 kwietnia 2014 r.). W dniu 8 kwietnia 2014 r. na konto Izby Skarbowej w Poznaniu wpłynęła brakująca opłata, natomiast w dniu 14 kwietnia 2014 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek w zakresie pozostałych braków formalnych (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego 8 kwietnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od czerwca 2011 roku Wnioskodawca jest rozwiedziony. Zgodnie z prawomocnym wyrokiem opieka nad dzieckiem przyznana jest obojgu rodzicom, przy czym połowę tygodnia córka jest z matką (każdy poniedziałek do czwartku godz. 15.00), drugą połowę tygodnia (od czwartku godz. 15.00 do niedzieli wieczór córka jest z Zainteresowanym). W piątki Wnioskodawca zawozi córkę do szkoły. W czasie gdy córka mieszka z Zainteresowanym jest wyłącznie na Jego utrzymaniu. Wnioskodawca ponosi koszty związane z jej wychowywaniem i kształceniem oraz rozwojem fizycznym i kulturalnym (wizyty w kinie, teatrze, uczestnictwo w zajęciach kółka plastycznego). Zainteresowany - we własnym zakresie - finansuje córce lekcje pływania, lekcje jazdy konnej oraz lekcje nauki jazdy na nartach. Wnioskodawca ponosi koszty związane z zakupami ubrań, zabawek, przyborów szkolnych - córka nie zabiera od mamy rzeczy, wszystko ma oddzielne zakupione przez Zainteresowanego. W razie konieczności Wnioskodawca ponosi też koszty związane z leczeniem córki. Co miesiąc także płaci alimenty na rzecz dziecka w wysokości 1000 zł. Zgodnie z wyrokiem sądu córka połowę wakacji zimowych i letnich spędza z mamą, a połowę z Zainteresowanym. Wnioskodawca ponosi także wszelkie koszty związane z wyjazdami wakacyjnymi.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany - w zakresie ulgi prorodzinnej - wskazał, że:

• rozliczenie za rok 2011, 2012 i 2013 dotyczy dziecka małoletniego;
• dochód osiągnięty przez Wnioskodawcę w roku 2013 przekroczył 112.000 zł;
• dziecko nie otrzymywało w latach 2011, 2012 i 2013 zasiłków, dodatków lub rent;
• do dziecka ani do Wnioskodawcy w latach 2011, 2012 i 2013 nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym;
• w latach 2011, 2012 i 2013 dziecko i Wnioskodawca nie osiągnęli przychodów z tytułu umów najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.
  
  

Natomiast w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko Wnioskodawca wskazał, że:

• rozliczenie za 2011, 2012 i 2013 dotyczy dziecka małoletniego;
• dziecko w latach 2011, 2012 i 2013 nie otrzymywało zasiłków (dodatków) pielęgnacyjnych lub rent socjalnych;
• do dziecka ani do Zainteresowanego w latach 2011, 2012 i 2013 nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 roku o podatku tonażowym;
• w latach 2011, 2012 i 2013 dziecko i Zainteresowany nie osiągnęli przychodów z tytułu umów najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca ma możliwość odliczenia każdego roku połowy kwoty z tytułu ulgi prorodzinnej?
2. Czy Zainteresowany może rozliczać się jako osoba samotnie wychowująca dziecko?
3. Czy - w przypadku porozumienia z byłą żoną - istnieje możliwość rozliczania się jako osoba samotnie wychowująca dziecko naprzemiennie - jeden rok matka dziecka drugi rok Wnioskodawca?
   
   

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące ulgi prorodzinnej. Natomiast w zakresie pytań nr 2-3 dotyczących możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko w dniu 22 kwietnia 2014 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB2/415-66/14-4/AJ.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do odliczenia każdego roku połowy kwoty z tytułu ulgi prorodzinnej Zainteresowanemu przysługuje. Według Wnioskodawcy nie tylko wyłącznie łoży na dziecko ale faktycznie zajmuje się wychowaniem córki w takiej samej części co matka dziecka. W związku z tym może być uznany jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Zainteresowany uważa, że istnieje możliwość rozliczania się jako osoba samotnie wychowująca dziecko naprzemiennie - jeden rok matka dziecka, drugi rok Wnioskodawca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe - w odniesieniu do rozliczeń za lata: 2011-2012,
• nieprawidłowe - w odniesieniu do rozliczenia za 2013 r.
  
  

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) - w brzmieniu obowiązującym w latach 2011- 2013 - od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym w latach 2011 i 2012 - odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 pkt 1 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym w 2013 r. - odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:

1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a.
   
   

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a ustawy).

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Na mocy art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Natomiast art. 27f ust. 6 powyższej ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z kolei, jak stanowi art. 27f ust. 7 cyt. ustawy podatkowej, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Z przytoczonych regulacji wynika, że limit omawianej ulgi określony na dziecko przysługuje łącznie obojgu rodzicom dziecka, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska. Stąd, w przypadku wykonywania przez obojga rodziców władzy rodzicielskiej każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu na dziecko. Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Zasada ta dotyczy również rodziców rozwiedzionych.

Jednocześnie biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania „lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, tj. po wyrazach „kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych”, należy przyjąć, że podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania „w dowolnej proporcji przez nich ustalonej”, oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określeniu proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem, brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji, gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na dzieci rodzic dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2012 r., poz. 788 ze zm.) - przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Z przedstawionego we wniosku opisu sytuacji wynika, że zarówno Wnioskodawca, jak i była żona Wnioskodawcy, w latach 2011 i 2012 wykonywali władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem.

Stąd, jeżeli zostały spełnione wszystkie wyżej wymienione przesłanki dotyczące zastosowania ulgi na dziecko, Wnioskodawca powinien dokonać podziału kwoty ulgi z drugim rodzicem, stosownie do postanowień art. 27f ust. 4 ustawy, tj. w częściach równych lub w dowolnej proporcji wspólnie ustalonej. Oznacza to, że w przypadku:

• zgodnych oświadczeń woli obojga rodziców każdemu z rodziców przysługuje odliczenie kwoty ulgi w wysokości ustalonej przez obojga rodziców,
• braku zgodnych oświadczeń woli obojga rodziców każdemu z rodziców przysługuje odliczenie w częściach równych, tj. w kwocie stanowiącej 1/2 kwoty określonej w art. 27f ust. 2 ustawy, na dziecko.
  
  

Reasumując: w sytuacji złożenia przez małżonków zgodnych oświadczeń woli - Wnioskodawcy przysługuje prawo do zastosowania w latach 2011 i 2012 ulgi prorodzinnej na małoletnie dziecko w wysokości 50%.

Natomiast Zainteresowanemu nie przysługuje prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej za rok 2013, z uwagi na to, że jak sam wskazał w opisie stanu faktycznego, osiągnięty przez niego dochód przekroczył kwotę 56 000 zł, tj. kwotę określoną w art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to przepis ma zastosowanie w sytuacji przedstawionej we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.