2014.04.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-400/14/BW
z 28 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 stycznia 2014r. (data wpływu 13 stycznia 2014r.), uzupełnionym pismem z 14 kwietnia 2014r. L. dz. 103/04/2014 (data wpływu 16 kwietnia 2014r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku VAT 8% dla usługi wymiany wodomierza lub demontażu i ponownego montażu tego wodomierza - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2014r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie zastosowania stawki podatku VAT 8% dla usługi wymiany wodomierza lub demontażu i ponownego montażu tego wodomierza (dot. pytania nr 4 z wniosku).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 kwietnia 2014r. L.dz. 103/04/2014 (data wpływu 16 kwietnia 2014r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 2 kwietnia 2014r. znak: IBPP2/443-19/14/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Gminna Spółka Komunalna sp. z o. o. (zwana dalej Spółką) jest spółką prawa handlowego świadczącą usługi między innymi w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę oraz zbiorowego odprowadzania ścieków. Właścicielem infrastruktury wodociągowej obsługiwanej przez Spółkę jest Związek Międzygminny Gmin /…/ ds. Zbiorowego Zaopatrzenia Wsi w Wodę (zwany dalej Związkiem), a infrastruktury kanalizacyjnej Gmina X (zwana dalej Gminą). Spółka korzysta z infrastruktury wodociągowo - kanalizacyjnej na podstawie umów cywilno-prawnych (bądź o obsługę i bieżącą eksploatację bądź umów dzierżawy) zawartych odpowiednio z Gminą i Związkiem. Zakresem tych umów objęta jest wyłącznie eksploatacja i bieżąca obsługa infrastruktury wodociągowo - kanalizacyjnej, w tym wykonywanie remontów, usuwanie awarii oraz konserwacja obsługiwanej infrastruktury, które to roboty Spółka wykonuje we własnym zakresie. Wszelkie prace inwestycyjne dotyczące infrastruktury kanalizacyjnej (w tym budowa przyłączy kanalizacyjnych w zakresie nie obciążającym właściciela nieruchomości) prowadzone są przez Gminę X. Natomiast w przypadku infrastruktury wodociągowej wszelkie prace inwestycyjne (w tym budowa przyłączy wodociągowych w zakresie nie obciążającym właściciela nieruchomości) prowadzone są, zgodnie z postanowieniami statutu Związku, przez Gminy tworzące Związek. Gminy stosują ponadto rozwiązanie polegające na partycypowaniu w kosztach budowy infrastruktury wodociągowej lub kanalizacyjnej realizowanej przez właściciela nieruchomości, zapewniającego sobie możliwość przyłączenia się do sieci wodociągowej lub kanalizacyjnej. W tym przypadku po zakończeniu robót część infrastruktury, której budowa została sfinansowana przez Gminę, jest przekazywana przez właściciela nieruchomości na majątek Gminy. W obydwu przypadkach Spółka przejmuje nowo wybudowaną infrastrukturę do obsługi i eksploatacji od jej właściciela po zakończeniu inwestycji. Spółka prowadzi także działalność w zakresie budowy infrastruktury wodociągowo - kanalizacyjnej, (w tym przyłączy realizowanych na zlecenie osób fizycznych i prawnych i przez nich finansowanych) z tym iż ta działalność Spółki prowadzona jest równolegle i niejako niezależnie od działalności związanej z dostawą wody i odprowadzaniem ścieków i nie jest ograniczona do terenu Gminy na której Spółka prowadzi eksploatację i obsługę infrastruktury wodociągowo - kanalizacyjnej. Zamówienia na realizację robót inwestycyjnych zlecanych przez Gminy pozyskiwane są przez Spółkę zgodnie z procedurami ustawy o zamówieniach publicznych - co do zasady w trybie przetargowym. W przypadku robót realizowanych na zlecenie właścicieli nieruchomości, (tj. przyłączy wodociągowo - kanalizacyjnych, które następnie zostaną przyłączone do infrastruktury obsługiwanej przez Spółkę) osoba realizująca inwestycję nie ma obowiązku zlecenia realizacji tych robót Spółce. Budowę przyłącza wodociągowego lub kanalizacyjnego na zlecenie przyszłego Odbiorcy usług, włączanego następnie do infrastruktury wodociągowej lub kanalizacyjnej (stanowiącej odpowiednio własność Związku oraz Gminy) obsługiwanej przez Spółkę może zrealizować dowolny wykonawca. Wyłącznie Spółka może natomiast wykonać próby techniczne przyłącza wodociągowego, przed jego włączeniem go do sieci, za którą to usługę pobierana jest opłata w wysokości przewidzianej w Taryfie zatwierdzanej Uchwałą Zgromadzenia Związku Międzygminnego Gmin /…/ ds. Zaopatrzenia Wsi w Wodę (aktualnie obowiązująca - uchwała nr V/28/2012 z 31 grudnia 2012r.) Opłata ta została wprowadzona począwszy od dnia 1 stycznia 2013r. do Taryfy na podstawie § 5 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Budownictwa w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków z dnia 28 czerwca 2006 r. (Dz.U. Nr 127, poz. 886). Przed zawarciem umowy o zaopatrzenie w wodę Spółka wyposaża na swój koszt przyłącze wodociągowe w wodomierz, zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (t.j. 2006r. nr 123 poz. 858 z późn. zm. zwana dalej Ustawą) i dokonuje na swój koszt jego wymiany w przypadku upływu terminu legalizacji. Natomiast w sytuacji gdy do wymiany wodomierza w trakcie trwania umowy dochodziło z przyczyn obciążających Odbiorcę, wymiana ta dokonywana była na koszt Odbiorcy i fakturowana jako usługa zlecona. Począwszy od dnia 1 września 2013r. Spółka po dokonaniu zmiany w formularzach umownych, obciążać będzie Odbiorcę kosztami wymiany wodomierza w razie udowodnienia, iż do uszkodzenia lub utraty wodomierza doszło z przyczyn za które odpowiedzialność ponosi Odbiorca. Odbiorca w ramach odpowiedzialności odszkodowawczej zobowiązany będzie do pokrycia kosztów wymiany wodomierza jako elementu odszkodowania. Na wniosek i zlecenie Odbiorcy wody dokonywany jest także odpłatnie sezonowy demontaż wodomierza i ponowny jego montaż, gdy np. Odbiorca wody nie jest w stanie zapewnić warunków zabezpieczających przed jego uszkodzeniem w czasie mrozów. W oparciu o przedstawiony powyżej stan faktyczny Spółka dnia 6 września 2013r. uzyskała informację w zakresie klasyfikacji statystycznych PKWiU, zgodnie z którą budowa przyłączy, w opisanym powyżej stanie faktycznym, mieści się w zakresie grupowania: PKWiU 42.21.22.0 „Roboty ogólnobudowlane związane z budową sieci rozdzielczych, włączając prace pomocnicze".

Natomiast z chwilą przejęcia sieci wodociągowych i kanalizacyjnych i włączeniu ich do istniejącej infrastruktury, wykonanie prac remontowych, konserwacyjnych, montaż lub demontaż wodomierzy, odbiór techniczny - przez właściciela lub zarządzającego istniejącą siecią wodociągową lub kanalizacyjną mieści się w zależności od rodzaju sieci odpowiednio w grupowaniach: PKWiU 36.00.20.0 „Usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych" PKWiU 37.00.1 „Usługi związane ze ściekami”.

Natomiast w piśmie z 14 stycznia 2014r. L.dz. 103/04/2014 Wnioskodawca wskazał:

Zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków koszty nabycia, zainstalowania i utrzymania wodomierza głównego ponosi przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne. Zgodnie z art. 15 ust. 2 powołanej ustawy budowę studni wodomierzowej w której zainstalowany jest wodomierz lub pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego zapewnia osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci.

Stąd wodomierz pozostaje własnością Spółki, ale odpowiedzialność za zapewnienie pomieszczenia spełniającego odpowiednie wymogi, a w szczególności zabezpieczającego wodomierz przed przemarzaniem i innymi uszkodzeniami mechanicznymi spoczywa na Odbiorcy. Jeżeli umowa jest realizowana zgodnie z jej postanowieniami, to sytuacja wymiany wodomierza głównego na zlecenie Odbiorcy usług nie występuje, gdyż wodomierz utrzymywany jest i wymieniany (w razie zaistnienia takiej konieczności) przez Spółkę. Do wymiany wodomierza głównego na zlecenie i koszt Odbiorcy dochodzi jedynie w sytuacji gdy stwierdzono jego mechaniczne uszkodzenie. W cenie tej usługi fakturowanej jedną kwotą jako wymiana wodomierza kalkulowany jest koszt wodomierza jako materiał i koszt usługi wymiany (praca ekipy, dojazd, koszty ogólne, zysk).

Zdarzają się także jednostkowe zlecenia na okresowe (na sezon zimowy) zdemontowanie wodomierza i jego ponowny montaż na wiosnę, w związku z tym iż pomieszczenie w którym zamontowany jest wodomierz nie zapewnia zabezpieczenia wodomierza przed przemarzaniem w okresie zimowym.

W cenie tej usługi kalkulowany jest jedynie koszt usługi, gdyż wodomierz jest własnością Spółki i po jego okresowym przechowaniu zostaje z powrotem zamontowany ten sam wodomierz. Opisane usługi nie są robotami konserwacyjnymi mającymi na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont. Możliwości wprowadzenia należności za powyżej opisane usługi do taryfy nie przewiduje cytowane powyżej Rozporządzenie. Realizowane są one poza umową o zaopatrzenie w wodę, na indywidualne zlecenie Odbiorcy.

Spółka klasyfikuje opisane usługi jako przewidziane w PKWiU 42.21.22.0. prace pomocnicze.

Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 6) ustawy o Zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków przyłącze wodociągowe to odcinek przewodu łączącego sieć wodociągową z wewnętrzną instalacją wodociągową w nieruchomości odbiorcy usług wraz z zaworem za wodomierzem głównym. Tak więc wodomierz jest ostatnim elementem przyłącza (sieci rozdzielczej) a nie elementem instalacji wewnętrznej i stąd przyjęta przez wnioskodawcę klasyfikacja do usług związanych z jego wymianą i sezonowym demontażem.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 4):

Jaka stawka podatku VAT winna zostać zastosowana do usługi wymiany wodomierza głównego na zlecenie właściciela nieruchomości lub okresowego demontażu i ponownego montażu tego wodomierza?

Stanowisko Wnioskodawcy (przedstawione we wniosku jako stanowisko do pytania nr 4):

Zgodnie z uregulowaniami ustawowymi przyłącze wodociągowe wyposażane jest w wodomierz główny przez przedsiębiorstwa świadczące usługę zbiorowego zaopatrzenia w wodę i stanowi element realizacji usługi zbiorowego zaopatrzenia w wodę.

Mając na uwadze uzyskaną przez wnioskodawcę informację z Głównego Urzędu Statystycznego co do zaklasyfikowania tych usług, wymiana wodomierza głównego, czy też czasowy demontaż i ponowny montaż w trakcie związania stron umową o zaopatrzenie w wodę mieści się w zakresie usług zbiorowego zaopatrzenia w wodę. Stąd zdaniem wnioskodawcy usługi te opodatkowane są 8% stawką podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, w zakresie pytania oznaczonego nr 4, uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej również ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od 1 stycznia 2011r., jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w przepisach ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%:

w poz. 140 wymienione zostały „Usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych zaliczone do grupowania PKWiU - 36.00.20.0, natomiast
w poz. 142 wymienione zostały „Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków” zaliczone do grupowania PKWiU - 37, przy czym przy oznaczeniu ww. grupowania umieszczono oznaczenie – ex.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ww. ustawy o VAT, przez PKWiU ex – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”.

Tak więc, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT dotyczy wyłącznie danego towaru lub usługi z danego grupowania.

W konsekwencji powyższego poz. 142 załącznika nr 3 do ustawy odnosi się wyłącznie do konkretnych usług z grupowania PKWiU 37, tj. usług związanych z odprowadzeniem i oczyszczaniem ścieków.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się –do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – stosownie do art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ww. ustawy o VAT).

Jednocześnie, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 i pkt 3a rozporządzenia Ministra Finansów z 23 grudnia 2013r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013r., poz. 1719) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym
konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą” lub ich części z wyłączeniem lokali użytkowych.

W myśl § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub ich części inne niż remont.

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Mając na uwadze ww. przepisy należy stwierdzić, że zastosowanie stawki preferencyjnej (8%) możliwe jest jedynie dla czynności stanowiących roboty konserwacyjne oraz usługi budowy, remontu, modernizacji i termomodernizacji oraz przebudowy.

A zatem dla określenia właściwej stawki podatku VAT w przedmiotowej sprawie należy ustalić, czy określona czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budowa, modernizacja, remont” dlatego też należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

W myśl art. 3 pkt 6 ww. ustawy, przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 art. 3 cyt. ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja to „unowocześnienie i usprawnienie czegoś” - według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Z uregulowań zawartych w ww. ustawie Prawo budowlane wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a i pkt 2). W takim brzmieniu przepisów ustawodawca nie przewidział pojęcia „infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu”.

Pojęcie infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu zdefiniowane zostało w art. 146 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z tym przepisem przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się:

sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

-jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Tak więc, mimo, że art. 146 cyt. ustawy o VAT, nadal jest częścią tej ustawy, a zawarte w nim definicje stanowią nadal obowiązujący tekst ustawy, to przewidziana na jego podstawie możliwość stosowania obniżonej stawki podatku dla tego typu robót, ustała z dniem 1 stycznia 2008r.

Tak więc roboty dotyczące infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, w aktualnie obowiązującym stanie prawnym, nie zostały objęte stawką 8%, ponieważ w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT ustawodawca nie posłużył się tym terminem.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego świadczącą usługi między innymi w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę oraz zbiorowego odprowadzania ścieków. Właścicielem infrastruktury wodociągowej obsługiwanej przez Wnioskodawcę jest Związek Międzygminny Gmin /…/ ds. Zbiorowego Zaopatrzenia Wsi w Wodę), a infrastruktury kanalizacyjnej Gmina X. Wnioskodawca korzysta z infrastruktury wodociągowo - kanalizacyjnej na podstawie umów cywilno-prawnych (bądź o obsługę i bieżącą eksploatację bądź umów dzierżawy) zawartych odpowiednio z Gminą i Związkiem. Zakresem tych umów objęta jest wyłącznie eksploatacja i bieżąca obsługa infrastruktury wodociągowo - kanalizacyjnej, w tym wykonywanie remontów, usuwanie awarii oraz konserwacja obsługiwanej infrastruktury, które to roboty Wnioskodawca wykonuje we własnym zakresie. Wszelkie prace inwestycyjne dotyczące infrastruktury kanalizacyjnej (w tym budowa przyłączy kanalizacyjnych w zakresie nie obciążającym właściciela nieruchomości) prowadzone są przez Gminę. Natomiast w przypadku infrastruktury wodociągowej wszelkie prace inwestycyjne (w tym budowa przyłączy wodociągowych w zakresie nie obciążającym właściciela nieruchomości) prowadzone są, zgodnie z postanowieniami statutu Związku, przez Gminy tworzące Związek. Gminy stosują ponadto rozwiązanie polegające na partycypowaniu w kosztach budowy infrastruktury wodociągowej lub kanalizacyjnej realizowanej przez właściciela nieruchomości, zapewniającego sobie możliwość przyłączenia się do sieci wodociągowej lub kanalizacyjnej. W tym przypadku po zakończeniu robót część infrastruktury, której budowa została sfinansowana przez Gminę, jest przekazywana przez właściciela nieruchomości na majątek Gminy.

W obydwu przypadkach Wnioskodawca przejmuje nowo wybudowaną infrastrukturę do obsługi i eksploatacji od jej właściciela po zakończeniu inwestycji. Wnioskodawca prowadzi także działalność w zakresie budowy infrastruktury wodociągowo - kanalizacyjnej, (w tym przyłączy realizowanych na zlecenie osób fizycznych i prawnych i przez nich finansowanych) z tym że ta działalność Wnioskodawcy prowadzona jest równolegle i niejako niezależnie od działalności związanej z dostawą wody i odprowadzaniem ścieków i nie jest ograniczona do terenu Gminy na której Wnioskodawca prowadzi eksploatację i obsługę infrastruktury wodociągowo - kanalizacyjnej. Zamówienia na realizację robót inwestycyjnych zlecanych przez Gminy pozyskiwane są przez Wnioskodawcę zgodnie z procedurami ustawy o zamówieniach publicznych - co do zasady w trybie przetargowym. W przypadku robót realizowanych na zlecenie właścicieli nieruchomości, (tj. przyłączy wodociągowo - kanalizacyjnych, które następnie zostaną przyłączone do infrastruktury obsługiwanej przez Wnioskodawcę) osoba realizująca inwestycję nie ma obowiązku zlecenia realizacji tych robót Wnioskodawcy. Budowę przyłącza wodociągowego lub kanalizacyjnego na zlecenie przyszłego Odbiorcy usług, włączanego następnie do infrastruktury wodociągowej lub kanalizacyjnej (stanowiącej odpowiednio własność Związku oraz Gminy) obsługiwanej przez Wnioskodawcę może zrealizować dowolny wykonawca. Przed zawarciem umowy o zaopatrzenie w wodę Spółka wyposaża na swój koszt przyłącze wodociągowe w wodomierz, zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (t.j. 2006r. nr 123 poz. 858 z późn. zm. zwana dalej Ustawą) i dokonuje na swój koszt jego wymiany w przypadku upływu terminu legalizacji. Natomiast w sytuacji gdy do wymiany wodomierza w trakcie trwania umowy dochodziło z przyczyn obciążających Odbiorcę, wymiana ta dokonywana była na koszt Odbiorcy i fakturowana jako usługa zlecona. Począwszy od dnia 1 września 2013r. Spółka po dokonaniu zmiany w formularzach umownych, obciążać będzie Odbiorcę kosztami wymiany wodomierza w razie udowodnienia, iż do uszkodzenia lub utraty wodomierza doszło z przyczyn za które odpowiedzialność ponosi Odbiorca. Odbiorca w ramach odpowiedzialności odszkodowawczej zobowiązany będzie do pokrycia kosztów wymiany wodomierza jako elementu odszkodowania. Na wniosek i zlecenie Odbiorcy wody dokonywany jest także odpłatnie sezonowy demontaż wodomierza i ponowny jego montaż, gdy np. odbiorca wody nie jest w stanie zapewnić warunków zabezpieczających przed jego uszkodzeniem w czasie mrozów.

Do wymiany wodomierza głównego na zlecenie i koszt odbiorcy dochodzi jedynie w sytuacji gdy stwierdzono jego mechaniczne uszkodzenie. W cenie tej usługi fakturowanej jedną kwotą jako wymiana wodomierza kalkulowany jest koszt wodomierza jako materiał i koszt usługi wymiany (praca ekipy, dojazd, koszty ogólne, zysk).

W cenie tej usługi kalkulowany jest jedynie koszt usługi, gdyż wodomierz jest własnością Wnioskodawcy i po jego okresowym przechowaniu zostaje z powrotem zamontowany ten sam wodomierz.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ma wątpliwości jaka stawka podatku VAT winna zostać zastosowana do usługi wymiany wodomierza głównego na zlecenie właściciela nieruchomości lub okresowego demontażu i ponownego montażu tego wodomierza?

W rozpatrywanej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić, jaką należy zastosować stawkę podatku VAT, jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji usługi wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m. in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Jak wskazano powyżej, pod pozycją 140 załącznika nr 3 do ustawy, będącego wykazem towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8% wymienione zostały „Usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych”, sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 36.00.20.0, natomiast w poz. 142 tego załącznika wymienione zostały „Usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków”.

Z uzupełnienia wniosku wynika jednakże, że Wnioskodawca usługę, do której odnosi się pytanie oznaczone we wniosku nr 4, klasyfikuje w grupowaniu PKWiU 42.21.22.0. prace pomocnicze.

Zauważyć należy, że dla czynności sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 42.21.22.0 ustawodawca nie przewidział obniżonej stawki podatku VAT.

Zauważyć należy, że Wnioskodawca wskazał także, że ww. usługi nie są robotami konserwacyjnymi mającymi na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont.

Ponadto wskazał, że wodomierz jest ostatnim elementem przyłącza (sieci rozdzielczej) a nie elementem instalacji wewnętrznej.

Należy ponownie wskazać, że w świetle powołanych wyżej przepisów ze stawki preferencyjnej korzysta wyłącznie budowa a także inne wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy czynności dotyczące budynków, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi.

Obniżona stawka podatku nie obejmuje więc elementów infrastruktury budowlanej, wykonywanych poza bryłą budynku.

Mając na uwadze powyższe okoliczności oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić, że skoro objęte pytaniem usługi Wnioskodawca klasyfikuje według PKWiU do grupowania 42.21.22.0, a także w związku z tym że usługi te wykonywane są poza bryłą budynku, to usługi te winny zostać opodatkowane podstawową stawką podatku w wysokości 23%, w myśl art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku w zakresie pytania nr 4, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Podkreślić należy, iż niniejszą interpretację wydano w oparciu o klasyfikację wskazaną przez Wnioskodawcę i pod warunkiem zaliczenia wykonywanych czynności do grupowań PKWiU 42.21.22.0.

Zaznaczenia wymaga także, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. organ pragnie zauważyć, że poruszone w przedmiotowym wniosku kwestie objęte pytaniami nr 1-3 i 5-6 są przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin