2014.05.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/415-134/14/MU
z 5 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2014 r. (data wpływu 13 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z tytułu składek na ubezpieczenia OC - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z tytułu składek na ubezpieczenia OC.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 31 sierpnia 2004 r. Spółka zawarła z Ministrem Infrastruktury jako ministrem właściwym do spraw transportu umowę (z późniejszymi zmianami), której przedmiotem jest wybudowanie oraz eksploatacja odcinka autostrady XXX z XXX do XXX, w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego (dalej umowa koncesyjna). Na podstawie umowy koncesyjnej Spółka zajmuje się projektowaniem, budową oraz eksploatacją ww. odcinka autostrady. Proces budowy autostrady przebiega w dwóch etapach: pierwszy na odcinku XXX - XXX (dalej etap 1) oraz drugi na odcinku XXX - XXX (dalej etap 2). Umowa została zawarta do 2039 r. Sekcje autostrady (wchodzące w skład poszczególnych etapów) przekazywane sukcesywnie do użytkowania stanowią dla Spółki środki trwale podlegające amortyzacji podatkowej.

Pierwsze dwa odcinki etapu 1 autostrady XXX zostały przekazane do używania w dniu 21 grudnia 2007 r. Przekazanie to zostało poprzedzone uzyskaniem przez wykonawcę autostrady tzw. świadectwa zasadniczego ukończenia tych odcinków wydanego przez niezależnego inżyniera (podmiot nadzorujący budowę z ramienia stron umowy koncesyjnej) oraz uzyskaniem wszystkich niezbędnych pozwoleń i zgód administracyjnych.

Pozostałe cztery odcinki etapu 1 autostrady XXX zostały ukończone i oddane do używania w dniu 15 października 2008 r., co również zostało poprzedzone uzyskaniem świadectw zasadniczego ukończenia tych odcinków oraz wszelkich niezbędnych pozwoleń i zgód. Tym samym cały etap 1 autostrady XXX jest użytkowany przez kierowców.

Etap 2 autostrady XXX został oddany do użytkowania w dniu 14 października 2011 r.

W celu ustalenia ochrony ubezpieczeniowej od odpowiedzialności cywilnej dla członków organów spółki oraz innych osób działających w jej imieniu, Spółka zawarła umowę ubezpieczenia OC (dalej umowa) z uprawnionym ubezpieczycielem (dalej ubezpieczenie OC). Ochrona ubezpieczeniowa obejmuje wszelkie roszczenia podniesione przeciw ubezpieczonemu po raz pierwszy w okresie trwania ubezpieczenia, z wyjątkiem sytuacji, gdy daną szkodę pokryła Spółka.

Ogólne warunki ubezpieczenia w pkt 3.34 określają, jako osobę ubezpieczoną, osobę fizyczną, która w okresie ubezpieczenia była, jest lub będzie m.in.:

dowolną osobą pełniącą funkcje członka zarządu lub rady nadzorczej spółki;
prokurentem ustanowionym przez zarząd;
pracownikiem:

prawnym współmałżonkiem członka zarządu, rady nadzorczej lub pracownika, wyłącznie gdy roszczenie jest wynikiem nieprawidłowego działania danego członka zarządu, rady nadzorczej lub pracownika;
spadkobiercą lub prawnym przedstawicielem zmarłego członka zarządu, rady nadzorczej lub pracownika;
prawnym przedstawicielem członka zarządu, rady nadzorczej lub pracownika, w przypadku utraty zdolności do czynności prawnych lub upadłości danego członka zarządu, rady nadzorczej lub pracownika.

Powyższa lista osób objętych ochroną, ubezpieczeniową jest jedyną formą określenia ubezpieczonych. Żadne dokumenty związane z umową nie wymieniają z imienia i nazwiska osób objętych ochroną ubezpieczeniową z tytułu umowy. Spółka nie ma też obowiązku prowadzenia ewidencji osób „uznawanych” za ubezpieczone, ani też zgłaszania zmian kadrowych ubezpieczycielowi.

Osoby ubezpieczone pozostają niezidentyfikowane do czasu wniesienia roszczenia przeciwko którejkolwiek z nich. Dopiero w tym momencie przeprowadzona zostaje weryfikacja, czy szkoda wynika z uchybień osoby objętej ubezpieczeniem oraz w konsekwencji, czy powstaje obowiązek wypłaty świadczenia.

Składka za ubezpieczenie OC ustalana jest w formie ryczałtowej, a jej wysokość określa ubezpieczyciel na podstawie dokonanej przez siebie indywidualnej oceny ryzyka wystąpienia szkód u ubezpieczającego. Wysokość składki nie jest w żaden sposób uzależniona od ilości osób objętych ochroną ubezpieczeniową.

Spółka nie zatrudnia żadnego z członków swoich organów. Osoby te pełnią obowiązki w organach spółki na podstawie uchwał powołujących ich do pełnienia odpowiednich funkcji. Osoby te są zatrudniane przez podmioty powiązane ze Spółką i przez nie są wynagradzane, a Spółka ponosi koszt ich wynagrodzeń w ramach opłat za usługi doradztwa i zarządzania, jakie nabywa od tych podmiotów.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jest obowiązana do pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu ponoszenia kosztów związanych z objęciem ubezpieczeniem OC swoich pracowników oraz członków swoich organów - niebędących pracownikami?

Zdaniem Spółki, u pracowników oraz członków organów spółki nie powstaje przychód. W tym w szczególności przychód ze stosunku pracy lub działalności wykonywanej osobiście z tytułu ponoszenia przez Spółkę wydatków na objęcie ich ubezpieczeniem OC. W konsekwencji Spółka nie ma obowiązku odprowadzania z tego tytułu zaliczek w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Natomiast zgodnie z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Art. 805 ust. 1 Kodeksu cywilnego wskazuje, iż przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Umowa ubezpieczenia ma na celu udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Ochroną ubezpieczeniową może być objęty nie tylko podmiot ubezpieczający, ale także inna osoba (w takiej sytuacji jest to podmiot ubezpieczony) ponieważ stosownie do przepisów art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Biorąc jednak pod uwagę § 2 wskazanego przepisu, płatność składki spoczywać będzie na ubezpieczającym.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysporzeniem podlegającym opodatkowaniu jest każda forma otrzymanego świadczenia, zarówno pieniężna jak i niepieniężna. Zatem obok pieniędzy i wartości pieniężnych, ustawodawca za przychody uważa również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Będą to w szczególności różnego rodzaju świadczenia rzeczowe, chociaż przedmiotem świadczenia mogą być również prawa. W podobny sposób nieodpłatne świadczenie określa się również w orzecznictwie sądów administracyjnych: „korzystając z dotychczasowego orzecznictwa, jak i z poglądów doktryny należy stwierdzić, że ze świadczeniem nieodpłatnym będziemy mieli do czynienia w przypadkach, w których otrzymujący odnosi określoną korzyść pod tytułem darmym. Oznacza to, że nie świadczy nic w zamian ani obecnie, ani też w przyszłości." (wyrok NSA z dnia 15 stycznia 2008 r., II FSK 1573/06).

Co do zasady, objęcie ubezpieczeniem przez ubezpieczającego osób ubezpieczonych oraz ponoszenie wydatków związanych z ich ubezpieczeniem stanowi dla nich nieodpłatne świadczenie opodatkowane podatkiem dochodowym. Nieodpłatne świadczenie w tej sytuacji to zapewnienie uprawnionym osobom - w sposób nieodpłatny - określonych możliwości, przekazanie określonych uprawnień (objęcie ochroną ubezpieczeniową). Przy czym, w zależności od stosunku prawnego wiążącego osobę ubezpieczoną i ubezpieczającego, przychód taki kwalifikowany będzie jako przychód ze stosunku pracy (art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub z działalności wykonywanej osobiście (art. 13 pkt 7 ustawy).

Zdaniem Spółki, obowiązek podatkowy po stronie ubezpieczonych w przedmiotowej sprawie jednak nie występuje, a co za tym idzie Spółka nie ma obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy jako płatnik podatku z tytułu ponoszonych przez siebie kosztów ubezpieczenia OC. W ocenie Spółki, katalog osób ubezpieczonych na podstawie umowy jest katalogiem otwartym, co uniemożliwia określenie, które osoby należałoby uznać za ubezpieczone i od jakiej podstawy opodatkowania osoby te miałyby obowiązek odprowadzać podatek. W konsekwencji brak jest podstaw do opodatkowania nawet tych osób, o których wiadomo, że podlegają ubezpieczeniu. Brak jest bowiem informacji, w jakiej wysokości należałoby przypisać im nieodpłatne świadczenie w sytuacji, gdy składka ma charakter ryczałtowy i nie jest uzależniona od ilości osób ubezpieczonych.

Należy zwrócić uwagę, iż krąg osób ubezpieczonych obejmuje m. in.: byłych oraz przyszłych członków zarządu i rady nadzorczej, spadkobierców, współmałżonków oraz prawnych przedstawicieli członków zarządu i rady nadzorczej.

W przypadku tych osób, na moment zawierania umowy czy opłacania składki ubezpieczeniowej, ich liczba oraz tożsamość nie jest znana. Przy czym co do odpowiedzialności spadkobierców czy prawnych przedstawicieli członków zarządu i rady nadzorczej, to okoliczność ta będzie dopiero ustalana w przypadku śmierci lub utraty zdolności do czynności prawnych członków wskazanych organów. Dopiero wyłonienie spadkobierców w trybie postępowania sądowego o stwierdzenie nabycia spadku, a w niektórych przypadkach także sądowe wskazanie prawnego przedstawiciela, określi tożsamość osób objętych ubezpieczeniem i ich liczbę.

Zdaniem Spółki, o ile aktualny skład organów spółki jest możliwy do ustalenia w dniu zapłaty składki ubezpieczeniowej, to objęcie ubezpieczeniem także potencjalnej grupy wszystkich osób fizycznych, niemożliwej do zidentyfikowania na ten dzień, stanowi okoliczność uniemożliwiającą przypisanie przychodu z tego tytułu konkretnej osobie. Nie da się bowiem ustalić na dzień zapłaty składki danych osób, które będą pełnić ww. funkcje w przyszłości, tym samym nie można również ustalić danych spadkobierców oraz prawnych przedstawicieli tych osób, w sytuacji gdy okoliczności powodujące konieczność pociągnięcia ich do odpowiedzialności (śmierć, utrata zdolności do czynności prawnej członków organów) nie miały jeszcze miejsca w momencie zawierania umowy.

Ponadto, Spółka uważa, że jej twierdzenie o otwartym kręgu podmiotów ubezpieczonych ma swoje uzasadnienie także ze względu na okoliczność objęcia ubezpieczeniem szerokiej, niezidentyfikowanej grupy pracowników, którzy stają się osobami ubezpieczonymi w przypadku ponoszenia odpowiedzialności z tytułu: pełnienia w spółce funkcji zarządczych lub nadzorczych, lub w związku z nieprawidłowym działaniem wynikającym z naruszenia praw pracowniczych, lub w związku z dowolnym roszczeniem, lub postępowaniem przygotowawczym, w którym dany pracownik został wskazany jako współpozwany lub zobowiązany do uczestnictwa w postępowaniu przygotowawczym wraz z innym członkiem zarządu lub rady nadzorczej.

Tutaj, z wyjątkiem pierwszej sytuacji, pracownicy jako osoby ubezpieczone zostaną określeni dopiero w momencie wytoczenia wobec nich powództwa, jako wobec osób naruszających prawa pracownicze lub też w przypadku, gdy dany pracownik został wskazany jako współpozwany lub zobowiązany do uczestnictwa w postępowaniu przygotowawczym wraz z członkiem zarządu, lub rady nadzorczej. Na dzień zapłaty składki nie można zatem jednoznacznie ustalić grona osób objętych ubezpieczeniem, a tym samym w sposób skonkretyzowany wskazać wysokości przychodu przypadającego na jedną osobę. Dopiero skierowanie roszczenia wobec pracownika spowoduje objęcie go ubezpieczeniem OC.

W ocenie Spółki krąg osób ubezpieczonych w ramach umowy nigdy nie pozostanie zamknięty. Nawet bowiem zindywidualizowanie ochrony ubezpieczeniowej w związku z pozwaniem konkretnych pracowników, nie wyklucza dalszego rozszerzenia kręgu osób ubezpieczonych o kolejne osoby, np. kolejnych pracowników lub inne podmioty, takie jak spadkobiercy czy przedstawiciele prawni. Nie jest również możliwe uśrednienie wartości składki przypadającej na poszczególne osoby ubezpieczone, nie jest bowiem znana liczba osób ubezpieczonych. Osoby ubezpieczone nie zostały bowiem określone wprost w umowie, a objęcie ich ubezpieczeniem będzie odbywać się „sukcesywnie" w przypadku zajścia przesłanek wypadku ubezpieczeniowego tj. przykładowo wytoczenia roszczenia wobec pracowników Spółki czy śmierci spadkodawcy będącego członkiem zarządu spółki. Składka na ubezpieczenie OC ma charakter ryczałtowy i nie istnieje możliwość przypisania nieodpłatnego świadczenia do konkretnych osób ubezpieczonych, a co za tym idzie również brak jest możliwości przypisania im przychodu z tego tytułu.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca wskazuje interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 27 lutego 2013 r. znak..., Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lutego 2013 r., znak..., z dnia 23 maja 2011 r., znak... oraz z dnia 16 stycznia 2013 r., znak....

Podsumowując, w opinii Spółki, na podstawie umowy brak jest możliwości określenia kręgu osób ubezpieczonych w sposób zindywidualizowany i konkretny. Takie osoby jak pracownicy Spółki czy następcy prawni członków organów będą uzyskiwały ochronę ubezpieczeniową dopiero w sytuacji zaistnienia, w trakcie trwania umowy, szczególnych okoliczności. Uniemożliwia to ustalenie przychodu w postaci nieodpłatnych świadczeń przez poszczególne osoby ubezpieczone. Brak jest bowiem podstaw do ustalenia wysokości przypadających na nich składek w dacie zawarcia umowy i opłacenia ich przez Spółkę, a co za tym idzie brak jest również możliwości określenia podstawy opodatkowania z tytułu ubezpieczenia OC. Ustalenie tych okoliczności nie jest możliwe także w odniesieniu do osób, o których wiadomo z pewnością, że podlegają ubezpieczeniu (np. aktualny członek zarządu), bo nie wiadomo jaka jest jeszcze liczba pozostałych osób podlegających ubezpieczeniu. W konsekwencji Spółka nie ma obowiązku ustalania przychodu po stronie zarówno swoich pracowników jak i członków organów z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie OC i nie ma też obowiązku pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości takich składek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012r. poz. 361 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika natomiast, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatne świadczenie” obejmuje nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale również wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (uchwała NSA z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02).

Przy tym, zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy tego lokalu lub budynku,
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dotyczy to zarówno podatników osiągających przychody ze stosunku pracy, jak i podatników uzyskujących przychody z działalności wykonywanej osobiście.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ww. ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W myśl art. 808 § 1 zdanie pierwsze powołanej ustawy Kodeks cywilny – ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Natomiast stosownie do zapisu art. 822 tejże ustawy przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz zostaje zawarta umowa ubezpieczenia.

Z treści tego przepisu wynika, że umowa ubezpieczenia OC nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem ubezpieczenia będzie odpowiedzialność za szkody spowodowane przez inną osobę (np. członka zarządu, członka rady nadzorczej, pracownika wykonującego funkcje zarządcze). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje – co do zasady - powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

W świetle stanu faktycznego przedstawionego we wniosku uznać jednak należy, że ubezpieczonym od odpowiedzialności cywilnej będzie nieograniczony krąg osób. Tym samym, w tejże sytuacji, nie będzie możliwym zidentyfikowanie, na dzień zapłaty składki, osób objętych ubezpieczeniem. Objęcie ubezpieczeniem grupy osób, niemożliwej do zidentyfikowania, stanowi natomiast okoliczność uniemożliwiającą przypisanie przychodu z tego tytułu konkretnej osobie.

Powyższe oznacza, że zapłacona składka ubezpieczeniowa, z tytułu umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej pracowników oraz członków organów (niebędących pracownikami), nie stanowi dla tych osób, przychodu ze stosunku pracy lub przychodu z działalności wykonywanej osobiście, tym samym Spółka nie jest zobowiązana do naliczenia i pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanych przez Spółkę interpretacji organów podatkowych należy podkreślić, że jakkolwiek orzeczenia podatkowe kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin