INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 05.04.2012 r. (data wpływu 13.04.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.04.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem włoskim, który od wielu lat świadczy pracę na rzecz lokalnych spółek należących do międzynarodowego koncernu. Od 01 lipca 2011 roku jest zatrudniony na umowę o pracę w spółce z siedzibą na terytorium Polski, która również wchodzi w skład międzynarodowego koncernu. Pomimo, iż Jego zatrudnienie w polskiej spółce rozpoczęło się w dniu 01 lipca 2011 r., z uwagi na swoje trzytygodniowe wakacje oraz wyjazdy służbowe w 2011 roku przebywał na terytorium Polski krócej niż 183 dni. Przed przyjazdem do Polski w okresie od 01 stycznia do 30 czerwca 2011 r. Wnioskodawca był zatrudniony przez spółkę z siedzibą w Hong Kongu. W związku z tym, iż od 01 stycznia do 30 czerwca 2011 r. Jego centrum interesów życiowych i gospodarczych było w Hong Kongu, gdzie mieszkał i pracował, wszystkie dochody osiągnięte w tym okresie opodatkował w Hong Kongu jako rezydent podatkowy tego kraju. W 2010 roku Wnioskodawca również posiadał status rezydenta podatkowego Hong Kongu.

Wnioskodawca jest kawalerem, nie posiada dzieci, ani partnerki życiowej. Posiada jedynie dalszą rodzinę we Włoszech, którą odwiedza okazjonalnie. Jest również właścicielem nieruchomości położonej we Włoszech, jednakże nie osiąga z tego tytułu żadnych dochodów. We Włoszech nie posiada również inwestycji, które stanowiłyby Jego główne źródło przychodów. W chwili obecnej faktyczny związek Wnioskodawcy z Włochami ogranicza się do tego, że posiada On włoskie obywatelstwo. Z uwagi na charakter pracy (wymagający przenoszenia się co jakiś czas z kraju do kraju) oraz sytuację osobistą, centrum interesów osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy znajduje się de facto w kraju, w którym aktualnie przebywa i pracuje. Po zakończeniu pracy na rzecz polskiej spółki, najprawdopodobniej Wnioskodawca opuści Polskę i przeniesie się do innego kraju, zgodnie z decyzją centrali międzynarodowego koncernu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany uwzględnić w swoim zeznaniu rocznym za 2011 rok przychody uzyskane z tytułu pracy wykonywanej w Hong Kongu w okresie od 01 stycznia do 30 czerwca 2011 r., tj. przed przeniesieniem do Polski centrum interesów życiowych i gospodarczych (przed staniem się polskim rezydentem podatkowym)...
2. Czy w przypadku uwzględnienia w zeznaniu rocznym za 2011 rok przychodów uzyskanych w Hong Kongu w okresie od 01 stycznia do 30 czerwca 2011 r. powinno przysługiwać Wnioskodawcy prawo do skorygowania zeznania rocznego za 2011 rok oraz prawo do uzyskania zwrotu nadpłaconej kwoty podatku dochodowego od osób fizycznych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Polski miejsca zamieszkania podlegają obowiązkowi podatkowemu w Polsce tytko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na mocy art. 3 ust. 1a ustawy o PIT za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Na podstawie art. 4a ustawy o PIT powyższe przepisy ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przypadku Wnioskodawcy, przy ustalaniu miejsca zamieszkania w 2011 roku mogłyby mieć ewentualnie zastosowanie przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Polską a Hong Kongiem. Jednakże, taka umowa do chwili obecnej nie została zawarta. Natomiast, zgodnie z interpretacją ogólną Ministerstwa Finansów z dnia 14 lutego 2008 r. (sygn. DD7/0682J68/ZDA/08/1464/07) postanowienia polsko-chińskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z dnia 7.06.1988 r. nie mają zastosowania do Hong Kongu. W konsekwencji, z punktu widzenia polskich przepisów podatkowych miejsce zamieszkania Wnioskodawcy w 2011 roku powinno zostać ustalone jedynie w oparciu o przepisy ustawy o PIT.

W świetle przepisów art. 3 ust. 1a ustawy o PIT wystarczy, iż jeden z warunków określonych w tym przepisie jest spełniony, aby uznać, iż podatnik posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski omawiany przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przepisy ustawy o PIT nie definiują, co należy rozumieć przez centrum interesów osobistych lub gospodarczych. Biorąc pod uwagę dotychczasową wykładnię organów podatkowych, przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej i źródła dochodów. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym (tj. w roku kalendarzowym). Niezależnie od tego czy taka osoba fizyczna posiada na terytorium Polskim centrum interesów życiowych.

Biorąc pod uwagę, iż w 2011 roku Wnioskodawca przebywał w Polsce krócej niż 183 dni, nie można uznać, iż Jego miejsce zamieszkania jest w Polsce w oparciu o kryterium długości pobytu. Tym samym nie można uznać, iż od 01 stycznia 2011 roku Jego miejsce zamieszkania było W Polsce. Miejsce zamieszkania Wnioskodawcy jest w Polsce dopiero od momentu przeniesienia swojego centrum interesów życiowych z Hong Kongu do Polski, co nastąpiło w lipcu 2011 roku. Od 01 lipca 2011 r. stale bowiem przebywa w Polsce, wykonuje tutaj swoją pracę, uzyskuje przychody, spędza wolny czas.

Dlatego, zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów art. 3 ust. 1 oraz ust. 2a ustawy o PIT podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce dopiero od 01 lipca 2011 r. W związku z tym, Jego dochody uzyskane w Hong Kongu do dnia 30 czerwca 2011 roku powinny podlegać opodatkowaniu w Polsce według zasad obowiązujących podatników posiadających w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy. Oznacza to, że Jego dochody uzyskane do dnia 30 czerwca 2011 r. za pracę wykonywaną w Hong Kongu nie powinny być w ogóle uwzględnione przy sporządzaniu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za 2011 rok.

Stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do omawianych zasad opodatkowania potwierdzają następujące, przykładowe interpretacje wydawane przez organy podatkowe w analogicznych stanach faktycznych:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 05.10.2009 r. (sygn. IBPBII/I/415-579/09/BJ)
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 09.10.2010 r. (sygn. IPPB4/415-291/10-5/MP),
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 04.03.2009 r. (sygn. ILPB2/4 15-789/08-2/AJ).
  
  

W przypadku uwzględnienia dochodów uzyskanych w Hong Kongu w okresie 01stycznia – 30 czerwca 2011 r. w zeznaniu rocznym za 2011 rok, Wnioskodawca powinien być uprawniony do skorygowania tego zeznania i uzyskania zwrotu nadpłaconego podatku. Zgodnie bowiem z art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku. Dlatego, na mocy art. 75 § 2 pkt 1 lit. a oraz art. 75 § 3 Ordynacji po złożeniu wniosku o zwrot nadpłaty wraz z korektą zeznania rocznego Wnioskodawca powinien uzyskać żądany zwrot nadpłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Polska dotychczas nie zawarła z Hong Kongiem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zatem w przedmiotowej spawie ustalenie, czy Wnioskodawca podlega w Polsce ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, należy dokonać na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Analizując pierwszy warunek czyli miejsce, gdzie znajduje się centrum interesów osobistych lub gospodarczych podatnika należy stwierdzić, iż kraj, w którym przeważają powiązania osobiste, powinien być zasadniczo traktowany jako ośrodek interesów życiowych i osobistych.

Wnioskodawca wskazał, iż jest obywatelem włoskim, który od wielu lat świadczy pracę na rzecz lokalnych spółek należących do międzynarodowego koncernu. Od 01 lipca 2011 roku jest zatrudniony na umowę o pracę w spółce z siedzibą na terytorium Polski, która również wchodzi w skład międzynarodowego koncernu. Zatrudnienie w polskiej spółce rozpoczęło się w dniu 01 lipca 2011 r. W okresie od 01 stycznia do 30 czerwca 2011 r. centrum interesów życiowych i gospodarczych Wnioskodawcy było w Hong Kongu, gdzie mieszkał i pracował. Wszystkie dochody osiągnięte w tym okresie opodatkował w Hong Kongu jako rezydent podatkowy tego kraju. W 2010 roku Wnioskodawca również posiadał status rezydenta podatkowego Hong Kongu.

Wnioskodawca jest kawalerem, nie posiada dzieci, ani partnerki życiowej. Posiada jedynie dalszą rodzinę we Włoszech, którą odwiedza okazjonalnie. Jest również właścicielem nieruchomości położonej we Włoszech, jednakże nie osiąga z tego tytułu żadnych dochodów. We Włoszech nie posiada również inwestycji, które stanowiłyby Jego główne źródło przychodów. W chwili obecnej faktyczny związek Wnioskodawcy z Włochami ogranicza się do tego, że posiada On włoskie obywatelstwo. Z uwagi na charakter pracy (wymagający przenoszenia się co jakiś czas z kraju do kraju) oraz sytuację osobistą, centrum interesów osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy znajduje się de facto w kraju, w którym aktualnie przebywa i pracuje. Po zakończeniu pracy na rzecz polskiej spółki, najprawdopodobniej Wnioskodawca opuści Polskę i przeniesie się do innego kraju, zgodnie z decyzją centrali międzynarodowego koncernu.

Zatem należy uznać, iż w przypadku Wnioskodawcy w okresie od 01 stycznia do 30 czerwca 2011 roku nie został spełniony pierwszy warunek wynikający z treści art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to znaczy Wnioskodawca nie posiadał w tym czasie na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych.

Wnioskodawca nie spełnia również drugiego warunku wynikającego z art. 3 ust. 1a, gdyż jak wynika ze stanu faktycznego z uwagi na trzytygodniowe wakacje oraz wyjazdy służbowe w 2011 roku przebywał na terytorium Polski krócej niż 183 dni.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż w okresie od 01 stycznia do 30 czerwca 2011 r. Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Hong Kongu. W tym państwie znajdowało się Jego centrum interesów życiowych. Zatem w ww. okresie Wnioskodawca podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, iż w Polsce podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem w zeznaniu podatkowym za 2011 r. Wnioskodawca nie jest zobowiązany do uwzględnienia dochodów, które uzyskał z tytułu pracy wykonywanej w Hong Kongu w okresie od 01 stycznia do 30 czerwca 2011 roku.

Odnosząc się do zagadnienia zwrotu nadpłaconego podatku należy wskazać, że zgodnie z art. 72 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) za nadpłatę uważa się kwotę:

1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.
   
   

Zgodnie z art. 73 § 1 pkt 1 ww. ustawy nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

Natomiast stosownie do art. 73 § 2 pkt 1 ww. ustawy nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego – dla podatników podatku dochodowego.

Stosownie do art. 75 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Ponadto z § 2 pkt 1 lit. a) powyższego przepisu wynika, iż uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach) rocznych, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej.

Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty obowiązany jest złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

W myśl art. 81 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Stosownie do brzmienia art. 81 § 2 cyt. ustawy, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Wyjaśnić należy, iż korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim sporządzeniu deklaracji i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą poprzednio złożonej deklaracji, z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorygowania zeznania rocznego za 2011 rok oraz prawo do uzyskania zwrotu nadpłaconej kwoty podatku dochodowego poprzez złożenie korekty zeznania podatkowego za 2011 rok wraz z pisemnym uzasadnieniem przyczyn tej korekty oraz wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe różni się od stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia stanu faktycznego, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.