Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-91/14-2/DS
z 30 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2014 r. (data wpływu 7 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka nabywa od jednostek samorządu terytorialnego, na podstawie umów sprzedaży: grunty, budynki, sieci wodociągowe lub kanalizacyjne oraz inne budowle. Spółka nie wyklucza również możliwości nabywania maszyn, urządzeń, środków transportu i innych przedmiotów.

Powyższe składniki majątkowe (grunty, budynki, sieci wodociągowe lub kanalizacyjne, inne budowle, maszyny, urządzenia, środki transportu i inne przedmioty) są nabywane przy założeniu przewidywanego okresu używania dłuższego niż rok, a ponadto są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania.

Wnioskodawca nie wyklucza nabycia ww. składników również od innych podmiotów niż jednostki samorządu terytorialnego.

W wyniku nabycia ww. składników Wnioskodawca staje się ich właścicielem.

Wymienione składniki są następnie oddawane w dzierżawę tym samym podmiotom, od których zostały nabyte. Wydanie ich dzierżawcom następuje niezwłocznie, po przejęciu przez Spółkę.

W przyszłości Wnioskodawca przewiduje odsprzedaż wymienionych składników majątkowych tym samym podmiotom, od których zostały one nabyte i którym je wydzierżawiono. Odsprzedaż może nastąpić w różnych terminach, jednak zazwyczaj będzie to następować po kilku latach (np. pięciu) od chwili nabycia. W każdym razie jednak przedmiotem niniejszego zapytania jest sytuacja, w której do odsprzedaży ww. składników majątku dojdzie po upływie roku od ich nabycia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do amortyzacji budynków, sieci wodociągowych lub kanalizacyjnych oraz innych budowli, a także maszyn, urządzeń, środków transportu i innych przedmiotów wymienionych w opisanym stanie faktycznym?
2. Czy w sytuacji sprzedaży środków wymienionych w pyt. 1, kosztem uzyskania z tego tytułu przychodów będą wydatki poniesione na nabycie tych środków, pomniejszone o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych?
3. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do amortyzacji nabytych gruntów?
4. Czy w sytuacji sprzedaży gruntów, kosztem uzyskania z tego tytułu przychodów będą wydatki poniesione na ich nabycie?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do amortyzacji budynków, sieci wodociągowych lub kanalizacyjnych oraz innych budowli, a także maszyn, urządzeń, środków transportu i innych przedmiotów wymienionych w opisanym stanie faktycznym.

Teza powyższa znajduje oparcie w treści przepisu art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. 2011 r. Nr 74, poz. 397; powoływanej dalej jako „ustawa o CIT”), zgodnie z którym amortyzacji podlegają (z zastrzeżeniem art. 16c), stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia, środki transportu oraz inne przedmioty – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Składniki będące przedmiotem pyt. 1 spełniają wszystkie przewidziane powyżej przesłanki, tj.:

• stanowią one własność podatnika,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok,
• są one oddane do używania na podstawie umowy dzierżawy.
  
  

W szczególności podkreślić należy, że oddanie wymienionych składników do używania na podstawie umowy dzierżawy nie stanowi przeszkody do ich amortyzacji przez Wnioskodawcę. W przytoczonym przepisie ustawodawca wprost bowiem przewidział taką ewentualność ustanawiając przesłankę alternatywną – wykorzystywania środków trwałych przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddania ich do używania na podstawie umowy dzierżawy. Świadczy o tym wykorzystanie spójnika „albo” oznaczającego tzw. alternatywę rozłączną, która zachodzi wówczas, gdy tylko jedno z dwóch zdań jest prawdziwe.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji sprzedaży środków trwałych wymienionych w pyt. 1 kosztem uzyskania z tego tytułu przychodów będą wydatki poniesione na nabycie tych środków, pomniejszone o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych

Stanowisko takie wynika z treści przepisu art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów (z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów),
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w pkt 1 środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.
   
   

Jednakże, zgodnie z tym przepisem, wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Przepis ten wprost dopuszcza zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych, wydatków poniesionych na ich nabycie, pomniejszonych jednak o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zdaniem Wnioskodawcy nie przysługuje mu prawo do amortyzacji nabytych gruntów. Wynika to bowiem wprost z dyrektywy art. 16c pkt 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym grunty nie podlegają amortyzacji.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji sprzedaży gruntów kosztem uzyskania z tego tytułu przychodów będą wydatki poniesione na ich nabycie.

Stanowisko to znajduje oparcie w przytoczonych powyżej przepisach art. 16 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 16a i art. 16c ustawy o CIT. Wynika z nich wprost, że choć wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, to wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.