Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-996/13-2/ES
z 17 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 11.09.2013 r. (data wpływu 23.09.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalania różnic kursowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.09.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zakupu i sprzedaży paliwa - olej napędowy, benzyna (całość transakcji odbywa się na terenie Rosji). Działalność spółki polega na tym, że zawiera umowy z polskimi przedsiębiorcami – firmami transportowymi zarejestrowanymi na terenie Polski, którzy prowadzą w swoich firmach transport krajowy oraz międzynarodowy. Swoje środki transportowe, samochody, ciągniki siodłowe wysyłają z towarem na teren Rosji. Po wyczerpaniu paliwa kierowcy tankują samochody na terenie Rosji na stacjach benzynowych zgodnie z zawartą ze spółką umową.

Z przedsiębiorstwami, które trudnią się sprzedażą paliwa na terenie Rosji spółka ma zawarte umowy w celu zakupu paliwa do tankowania polskich samochodów.

Firmy polskie wpłacają spółce walutę „EURO” na rachunek walutowy spółki, a spółka za zakupione EURO kupuje RUBLE, ponieważ w takiej walucie musi zapłacić za zakupione paliwo dla Rosji.

W związku z taką sytuacją powstają różnice kursowe w wyniku przewalutowania z EURO na RUBLE.

Spółka zawierając umowę z Polskim przedsiębiorcą na tankowanie samochodów na terenie Rosji zawarowała sobie, że z wpłaty na konto spółki na poczet tankowania za paliwo potrąca sobie 1%, który będzie przeznaczony na koszty przewalutowania, ponieważ za euro spółka musi kupić ruble a wiadomo, że są wahania kursu, głównie na niekorzyść spółki.

Otrzymany z należności 1% księgowany jest na konto „pozostałe przychody operacyjne” i stanowi przychód firmy. Natomiast koszt przewalutowania nie pomniejsza przychodu i księgowany jest na „pozostałe koszty operacyjne nie stanowiące kosztu uzyskania przychodu”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszt przewalutowania, (ponieważ na dzień dzisiejszy zakup rubli z wpłaconych od odbiorców euro stosując kurs dnia dla danej waluty stanowi stratę) jest kosztem uzyskania przychodu, czy jest kosztem nie stanowiącym uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy koszt przewalutowania z euro na ruble jest kosztem stanowiącym uzyskanie przychodu.

Przewalutowanie w przypadku spółki nie jest przemieszczeniem-przelewem środków między kontami walutowymi.

W przypadku Wnioskodawcy gdy pobiera 1% od klienta księguje jako przychód firmy aczkolwiek ta kwota pomniejsza się gdy zakupuje ruble, walutę w której płaci dostawcy. Kwoty tej nie księguje na kontach wynikowych a wg. jego oceny powinien.

W chwili obecnej Wnioskodawca stracił na różnicy kursowej i z 1%, który potrąca odbiorcom zostaje nawet 0,5 - 0,4 %.

Kwota 1% księgowana jest w przychód spółki to poniesiony koszt przewalutowania powinien być kosztem uzyskania przychodu, ponieważ w przeciwnym wypadku spółka zawyży nieprawidłowo dochód a jednocześnie błędnie zostanie rozliczony podatek dochodowy firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do art. 22 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 11a ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody oraz koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu/poniesienia kosztu.

Stosownie do art. 14b ust. 1 ww. ustawy, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 24c, z zastrzeżeniem ust. 2.

Podatnicy prowadzący księgi rachunkowe mogą ustalać różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 4, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania (art. 14b ust. 2 ww. ustawy).

Różnice kursowe jako element przychodów i kosztów podatkowych bezpośrednio rzutują na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Prawidłowe wyliczenie podatku uzależnione jest więc m.in. od właściwego ustalenia różnic kursowych, w tym od zastosowania właściwego kursu waluty do przeliczenia danej transakcji, czy też operacji finansowej.

W myśl art. 24c ust. 1 ww. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 24c ust. 2 powołanej wyżej ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, m.in. jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.
   
   

Z kolei art. 24c ust. 3 tej ustawy stanowi, że ujemne różnice kursowe powstają, m.in. jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
   
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.
   
   

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2012 r. brzmieniem art. 24c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że z przedsiębiorstwami, które trudnią się sprzedażą paliwa na terenie Rosji spółka w której Wnioskodawca jest wspólnikiem ma zawarte umowy w celu zakupu paliwa do tankowania polskich samochodów. Firmy polskie wpłacają spółce walutę „EURO” na rachunek walutowy spółki, a spółka za zakupione EURO kupuje RUBLE, ponieważ w takiej walucie musi zapłacić za zakupione paliwo dla Rosji. W związku z taką sytuacją powstają różnice kursowe w wyniku przewalutowania z EURO na RUBLE. Spółka zawierając umowę z Polskim przedsiębiorcą na tankowanie samochodów na terenie Rosji zawarowała sobie, że z wpłaty na konto spółki na poczet tankowania za paliwo potrąca sobie 1%, który będzie przeznaczony na koszty przewalutowania, ponieważ za euro spółka musi kupić ruble a wiadomo, że są wahania kursu, głównie na niekorzyść spółki.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego tut. Organ stwierdza, że z powołanych regulacji prawnych odnoszących się do ustalania różnic kursowych podatkowych wynika, że dodatnie lub ujemne różnice kursowe powstają, gdy wartość otrzymanych lub nabytych środków pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest odpowiednio niższa lub wyższa od wartości tych środków pieniężnych wycenionej na dzień zapłaty lub innej formy wypływu środków pieniężnych. Warunkiem koniecznym powstania ujemnych lub dodatnich różnic kursowych jest zatem zaistnienie zapłaty lub innej formy wypływu środków pieniężnych w walucie obcej. W przedstawionym stanie faktycznym nie dochodzi do zapłaty, bowiem przewalutowanie środków nie ma na celu zaspokojenia wierzyciela. Transakcje te nie stanowią również innej formy wypływu środków pieniężnych w rozumieniu art. 24c ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż środki pieniężne pozostają w posiadaniu tego samego podmiotu (w przedmiotowej sprawie – Spółki komandytowej, której Wnioskodawca jest wspólnikiem). Operacja wymiany waluty z EUR na RUBLE odbywa się bez jej faktycznego wydatkowania, nie powstają zatem podatkowe różnice kursowe.

A zatem Wnioskodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z przewalutowaniem z euro na ruble.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.