Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-25/14-6/JK4
z 24 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2014 r. (data wpływu 15 stycznia 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 12 marca 2014 r. (data nadania 14 marca 2014 r., data wpływu 17 marca 2014 r.) na wezwanie z dnia 5 marca 2014 r. Nr IPPB4/415-25/14-2/JK4 (data nadania 6 marca 2014 r., data odbioru 11 marca 2014 r.) oraz pismem z dnia 14 kwietnia 2014 r. (data nadania 14 kwietnia 2014 r., data wpływu 17 kwietnia 2014 r.) na wezwanie z dnia 7 kwietnia 2014 r. Nr IPPB4/415-25/14-4/JK4 (data nadania 8 kwietnia 2014 r., data odbioru 10 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 5 marca 2014 r. Nr IPPB4/415-25/14-2/JK4 (data nadania 6 marca 2014 r., data odbioru 11 marca 2014 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego, przeformułowanie pytania, które winno być związane z przepisami prawa podatkowego i odnosić się do przedstawionego zdarzenia przyszłego i dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawcy oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego do przeformułowanego pytania.

Pismem z dnia 12 marca 2014 r. (data nadania 14 marca 2014 r., data wpływu 17 marca 2014 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z dalszymi wątpliwościami pismem z dnia 7 kwietnia 2014 r. Nr IPPB4/415-25/14-4/JK4 (data nadania 8 kwietnia 2014 r., data odbioru 10 kwietnia 2014 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

Pismem z dnia 14 kwietnia 2014 r. (data nadania 14 kwietnia 2014 r., data wpływu 17 kwietnia 2014 r.) Wnioskodawca powyższe uzupełnił.

We wniosku i uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Rodzice Wnioskodawcy (Wnioskodawca - obecny jedyny właściciel przedmiotowego mieszkania) i jego siostry, rozwiedzeni w 1973 r. (nie mieli innych dzieci) zmarli:

• matka w 2007 r.,
  
• ojciec w 2008 r.
  
  

Postanowieniem Sądu Rejonowego o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 17 października 2008 r. po rodzicach Wnioskodawcy, każde z dzieci otrzymało po 1/2 po każdym z rodziców (nie ma innych spadkobierców).

Dnia 24 kwietnia 2009 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie o dziale spadku po rodzicach z wniosku Wnioskodawcy i Jego siostry (bez spłat i dopłat).

Ojciec zostawił:

• mieszkanie (spółdzielcze własnościowe prawo do mieszkania) – 200.000 zł – Wnioskodawcy,
• działkę – 40.000 zł – Wnioskodawcy,
• garaż – 30.000 zł – Wnioskodawcy,
• samochód – 8.000 zł – Wnioskodawcy,
  
• gotówka – 278.000 zł – siostrze Wnioskodawcy.

Razem 556.000 zł.

Matka zostawiła:

• mieszkanie – 250.000 zł – siostrze Wnioskodawcy,
• działka – 3.000 zł – Wnioskodawcy,
• działka – 2.000 zł – Wnioskodawcy,
  
• gotówka – 245.000 zł – Wnioskodawcy.

Razem 500.000 zł.

Siostra Wnioskodawcy dostała równowartość 528.000 zł (278.000 zł gotówka + 250.000 zł mieszkanie = 528.000 zł).

Wnioskodawca otrzymał równowartość 528.000 zł (250.000 zł po matce i 278.000 zł po ojcu = 528.000 zł).

Wartość otrzymanych przez Wnioskodawcę składników masy spadkowej, w tym przedmiotowy lokal mieszkalny, w wyniku działu spadku, mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy w spadku.

Dnia 17 maja 2010 r. ustanowiono odrębną własność lokalu mieszkalnego Wnioskodawcy. W 2014 r. Wnioskodawca planuje sprzedać mieszkanie odziedziczone po ojcu. Mieszkanie to Wnioskodawca nabył wyłącznie w spadku po ojcu, a mieszkanie to wchodziło w skład majątku odrębnego ojca. Wnioskodawca podpisał umowę przedwstępną. Sprzedaż mieszkania za ustaloną kwotę 266.000 zł nastąpi prawdopodobnie w marcu 2014 r. Koszty umowy sprzedaży ponosi kupujący.

Wartość otrzymanych przez Wnioskodawcę składników masy spadkowej, w tym przedmiotowego lokalu mieszkalnego, w wyniku działu spadku, mieściła się w udziale, jaki przysługiwał Wnioskodawcy w spadku po ojcu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek (19% wartości sprzedaży) przy sprzedaży mieszkania w 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w 2008 r. Wnioskodawca i Jego siostra nabyli prawo własności do spadku po rodzicach. W 2009 r. Sąd podzielił spadek. Sam podział spadku nie jest nabyciem praw do spadku. Ważne jest to, że Sąd podzielił spadek w równych częściach. A więc w wyniku tego podziału nikt z nich nie dostał więcej niż miał w 2008 r. Wnioskodawca w wyniku działu spadku otrzymał mieszkanie po ojcu, które teraz chce sprzedać. Wyodrębnienie lokalu ze spółdzielni w 2010 r. i zmiana prawa własnościowego na własność według Wnioskodawcy nie jest nabyciem prawa własności do lokalu. Na Infolinii Krajowej Informacji Podatkowej poinformowano Wnioskodawcę, że takie nabycie by było, gdyby było przekształcane lokatorskie prawo, a nie własnościowe.

Sumując, według Wnioskodawcy pięcioletni okres należy liczyć od 2009 r. do 2013 r.

Wnioskodawca sprzedając lokal w 2014 r. nie będzie musiał zapłacić podatku, bo okres pięcioletni już minął.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości i praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment i forma prawna ich nabycia.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z siostrą nabył spadek po matce zmarłej w 2007 r. i po ojcu zmarłym w 2008 r., po 1/2 po każdym z rodziców. W spadku po ojcu Wnioskodawca nabył m.in. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Mieszkanie to wchodziło w skład majątku odrębnego ojca. Dnia 24 kwietnia 2009 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie o dziale spadku po rodzicach z wniosku Wnioskodawcy i Jego siostry (bez spłat i dopłat). Wartość otrzymanych przez Wnioskodawcę składników masy spadkowej, w tym przedmiotowego lokalu mieszkalnego, w wyniku działu spadku, mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy w spadku po ojcu. Dnia 17 maja 2010 r. ustanowiono odrębną własność lokalu mieszkalnego Wnioskodawcy. W 2014 r. Wnioskodawca planuje sprzedać mieszkanie odziedziczone po ojcu.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 i 925 ww. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei akt poświadczenia dziedziczenia potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

W tym miejscu należy zauważyć, że z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  
  

Jeżeli w wyniku działu spadku (zniesienia współwłasności), przedmiotem którego była nieruchomość, udział w niej się zwiększa, tj. przekracza udział dotychczas posiadany to data działu spadku (zniesienia współwłasności) będzie również datą nabycia tej części nieruchomości, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu tej czynności. Zatem nabycie w wyniku działu spadku (zniesienia współwłasności) części majątku, który należał do innych spadkobierców (współwłaścicieli), co do zasady należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przyjmując za Wnioskodawcą, że wartość otrzymanych przez Wnioskodawcę składników masy spadkowej, w tym przedmiotowego lokalu mieszkalnego, w wyniku działu spadku, mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawcy w spadku po ojcu oraz nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty, należy zauważyć, że dział spadku w 2009 r. nie stanowił nabycia lokalu mieszkalnego. Zatem 5-letni termin, określony w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winien być liczony od daty śmierci spadkodawcy, tj. od końca 2008 r. i upłynął z dniem 31 grudnia 2013 r.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego jest ograniczonym prawem rzeczowym. Jest to prawo zbywalne, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Umożliwia ono korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, z pewnymi ograniczeniami, na zasadach zbliżonych do prawa własności. Świadczy o tym chociażby umiejscowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w Księdze Drugiej ustawy Kodeks cywilny – „Własność i inne prawa rzeczowe”. Natomiast ustanowienie prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego powoduje, że osoba, której przysługuje to prawo, uzyskuje pełnię uprawnień właścicielskich do lokalu mieszkalnego oraz prawo do udziału w związanej z tym lokalem nieruchomości gruntowej.

Podkreślić należy, że w sytuacji, w której podatnik nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, a następnie nastąpiło ustanowienie na jego rzecz prawa odrębnej własności tego lokalu w trybie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1222, z późn. zm.), za datę nabycia lokalu (nieruchomości), uwzględnianą do liczenia 5 letniego terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można uznać dnia ustanowienia prawa odrębnej własności lokalu. Nabycie, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, następuje w momencie ustanowienia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Dotyczy to również związanego z tym lokalem udziału w gruncie (w prawie wieczystego użytkowania gruntu).

Wobec powyższego, ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego oraz przeniesienie prawa własności nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przynależnego do tego lokalu mieszkalnego gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu) jest tylko inną formą własności, a nie nowym nabyciem. Tym samym przekształcenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w odrębną własność jest jedynie zmianą formy prawnej dysponowania lokalem mieszkalnym. Tak więc na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, datę nabycia lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym do tego lokalu gruntem (prawem użytkowania wieczystego) należy utożsamiać z chwilą pierwotnego nabycia prawa do tego lokalu, tj. z datą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Mając na uwadze powyższe ustalenia należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nabycie przez Wnioskodawcę lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość nastąpiło w 2008 r., tj. w dacie śmierci spadkodawcy.

Organ wyjaśnia zatem, że sprzedaż w 2014 r. lokalu mieszkalnego, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie i tym samym nie skutkuje obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie – 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.