2014.05.06 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-106/14-5/MG
z 6 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2014 r. (data wpływu) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Funduszu związanych z jednorazową wypłatą środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, przypadających byłemu współmałżonkowi w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków oraz Ordynacji podatkowej w zakresie możliwości wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w odniesieniu do uiszczonych dotychczas kwot 19% zryczałtowanego podatku – jest:

prawidłowe – w części dotyczącej braku obowiązku pobrania 19% zryczałtowanegopodatku dochodowego od jednorazowej wypłaty środków zgromadzonych na rachunku,przypadających byłemu współmałżonkowi w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków,
nieprawidłowe – w części dotyczącej możliwości wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w odniesieniu do uiszczonych dotychczas kwot 19% zryczałtowanego podatku.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2014 r. złożony został ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Funduszu związanych z jednorazową wypłatą środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, przypadających byłemu współmałżonkowi w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków oraz Ordynacji podatkowej w zakresie możliwości wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w odniesieniu do uiszczonych dotychczas kwot 19% zryczałtowanego podatku.

Przedmiotowy wniosek obarczony był brakami formalnymi, w związku z tym pismem z dnia 16 kwietnia 2014 r. Nr IPPB2/415-106/14-3/MG (data nadania 17 kwietnia 2014 r., data doręczenia 22 kwietnia 2014 r.), na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

przesłanie wyciągu z rejestru funduszy emerytalnych (oryginał lub kopia urzędowo poświadczona za zgodność z oryginałem), z którego wynika sposób reprezentacji Wnioskodawcy w zakresie oświadczeń woli i podpisywania dokumentów, tj. stosowne umocowanie do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej dla osób, które podpisały przedmiotowy wniosek.
Do złożonego wniosku dołączono jedynie nie poświadczoną za zgodność z oryginałem kopię pierwszej strony wyciągu z rejestru funduszy emerytalnych prowadzonego przez Sąd Okręgowy VII Wydział Cywilny Rejestrowy z dnia 5 czerwca 2013 r.

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia24 kwietnia 2014 r. (data nadania 24 kwietnia 2014 r., data wpływu 25 kwietnia 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Fundusz) jest osobą prawną, której przedmiotem działalności jest w szczególności gromadzenie środków pieniężnych i ich lokowanie z przeznaczeniem na wypłatę członkom funduszu emerytury po osiągnięciu przez nich wieku emerytalnego oraz emerytury lub okresowej emerytury kapitałowej zgodnie z ustawą z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 389ze zm., dalej: UoOFE). Wnioskodawca jest reprezentowany przez X .S.A., które jest organem Y. uprawnionym do zarządzania Funduszem oraz do reprezentacji Funduszu w stosunkach z osobami trzecimi.

Podstawą funkcjonowania Wnioskodawcy jest UoOFE oraz uchwalony na jej podstawie statut.

Zgodnie z art. 126 UoOFE, jeżeli małżeństwo członka otwartego funduszu uległo rozwiązaniu przez rozwód lub zostało unieważnione, środki zgromadzone na rachunku członka funduszu, przypadające byłemu współmałżonkowi w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, przekazywane są w ramach wypłaty transferowej na rachunek byłego współmałżonka w otwartym funduszu emerytalnym.

W myśl zaś art. 128 UoOFE, jeżeli były współmałżonek uprawniony nie posiada rachunku w otwartym funduszu emerytalnym i w terminie 2 miesięcy od dnia przedstawienia dowodu o nabyciu praw do środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym przez byłego współmałżonka, nie wskaże rachunku w jakimkolwiek otwartym funduszu, otwarty fundusz emerytalny, do którego należy drugi z byłych współmałżonków, niezwłocznie otwiera rachunek na nazwisko byłego małżonka uprawnionego i przekazuje na ten rachunek, w ramach wypłaty transferowej, przypadające mu środki.

Osoby, którym na podstawie wskazanego powyżej przepisu otwarty fundusz emerytalny otworzył rachunek oraz przelał środki zgromadzone przez byłego współmałżonka, mają prawo do jednorazowej wypłaty wszystkich środków zgromadzonych na rachunku, w terminie 14 dni od daty złożenia wniosku, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 129a UoOFE.

W momencie dokonania wypłat, o których mowa w art. 129a UoOFE, Wnioskodawca pobierał 19% zryczałtowany podatek na podstawie art. 30a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej UoPIT)oraz odprowadzał go do właściwego urzędu skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w przypadku wypłat dokonywanych na podstawie art. 129a UoOFE, Wnioskodawca zobowiązany jest do pobierania zryczałtowanego 19% podatku dochodowego od osób fizycznych?
W przypadku uznania, że Wnioskodawca nie jest obowiązany do pobierania oraz odprowadzania do właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego 19% podatku dochodowego od osób fizycznych, od wypłat dokonywanych na podstawie art. 129a UoOFE, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, czy jest on uprawniony do wystąpienia do właściwego urzędu skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, w odniesieniu do uprzednio uiszczonych do urzędu skarbowego kwot?

Zdaniem Wnioskodawcy,

W odniesieniu do pytania pierwszego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że na gruncie obowiązujących przepisów UoPIT możliwe jest niepobieranie 19% zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat dokonywanych na rzecz członków Funduszu na podstawie art. 129a UoOFE, tj. nietraktowanie tych kwot jako dochodów podlegających opodatkowaniu w sposób przewidziany w art. 30a UoPIT.

Swoje stanowisko Wnioskodawca opiera na następującym rozumieniu przepisów UoPIT.

Zakres opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wskazany jestw Rozdziale 1 UoPIT. Zgodnie z generalną zasadą wskazaną w art. 1 UoPIT, przedmiotem opodatkowania jest dochód, rozumiany jako wymierne przysporzenie majątkowe po stronie podatnika. W opinii Wnioskodawcy wypłata dokonana na podstawie art. 129a UoPIT spełnia ten warunek, gdyż stanowi zwiększenie majątku podatnika. Dochody uzyskiwane przez podatników podlegają opodatkowaniu, o ile nie zostaną zaklasyfikowane do jednej z kategorii wskazanych w art. 2 UoPIT, wyłączającej przychody z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bądź nie będą korzystały ze zwolnienia wskazanego w art. 21.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 pkt 5 UoPIT, przepisów UoPIT nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

W opinii Wnioskodawcy, wypłata środków zgromadzonych na rachunku podatnika w OFE nie stanowi już przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej, ani przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków. W związku z tym przychódw postaci wypłaty na podstawie art. 129a UoOFE nie jest wyłączony z zakresu UoPIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty wypłacane na podstawie art. 129a UoOFE nie korzystają z żadnego ze zwolnień wskazanych w art. 21 UoPIT. W szczególności, kwoty te nie mieszczą się w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 59 UoPIT. Przepis ten reguluje bowiem wypłatę środkówz otwartego funduszu emerytalnego na rzecz byłego współmałżonka członka tego funduszu przekazaną na rachunek tego współmałżonka w otwartym funduszu emerytalnym, nie dotyczy zaś jednorazowej wypłaty dokonywanej na rzecz członka funduszu, w oparciu o art. 129a UoPIT.

Jeżeli wypłata dokonana na rzecz członka Funduszu na podstawie art. 129a UoPIT nie jest wyłączona spod zakresu UoPIT oraz nie korzysta z żadnego ze zwolnień wskazanych w art. 21 UoPIT, należy ją zaklasyfikować do jednego ze źródeł przychodów wskazanych w art. 10 UoPIT.

Biorąc pod uwagę katalog źródeł przychodów wskazany w art. 10 UoPIT oraz charakter dokonywanych wypłat na podstawie art. 129a UoOFE, w opinii Wnioskodawcy, należy rozważyć zakwalifikowanie tego rodzaju wypłat bądź jako przychód z kapitałów pieniężnychi praw majątkowych (art. 10 ust. 1 pkt 7 UoPIT), bądź jako przychód z tzw. innych źródeł(art. 10 ust. 1 pkt 9 UoPIT).

Z treści art. 17 w zw. oraz art. 30a UoPIT wynika, że wypłaty dokonywane na podstawie art. 129a UoPIT nie są wskazane wprost w żadnej z kategorii przychodów z kapitałów pieniężnych bądź praw majątkowych. W szczególności wypłaty te nie powinny być utożsamiane z przychodami uzyskiwanymi w związku z jednorazową wypłatą dokonaną przez otwarty fundusz emerytalny na rzecz małżonka, któremu rachunek w funduszu otwarto w związku ze śmiercią współmałżonka. Wypłaty te bowiem dokonywane są na podstawie odrębnych przepisów UoOFE. Dodatkowo, jeśli intencją ustawodawcy byłoby jednakowe klasyfikowanie dla celów podatkowych tych dwóch dokonywanych przez otwarte fundusze wypłat(tj. dokonywanych w związku ze śmiercią oraz rozwodem), to dałby temu wyraz wprost w treści ww. przepisów UoPIT. Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że możliwe jest wyłączenie tego rodzaju wypłat dokonywanych na podstawie art. 129a UoOFE z kategorii przychodów „kapitały pieniężne i prawa majątkowe”, a w konsekwencji możliwe jest nieopodatkowanie tych wypłat 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, w sposób wskazany w art. 30a UoPIT.

Jeżeli wypłacane kwoty nie zostaną zaliczone do jednej z kategorii dochodów, wskazanych w art. 17 UoPIT, wówczas w opinii Wnioskodawcy należy rozważyć zaklasyfikowanietej wypłaty, jako przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 UoPIT.

Uszczegółowienie tego źródła przychodów znajduje się w art. 20 UoPIT. W myśl tego przepisu za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacjii funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W treści tego przepisu ustawodawca posłużył się sformułowaniem, w „szczególności”, co w opinii Wnioskodawcy wskazuje, że wskazane w tym przepisie wyliczenie rodzajów przychodów jest przykładowe. Dlatego też przysporzenia majątkowe, niezaliczane do pozostałych źródeł przychodów, stanowią przychody objęte dyspozycją tego przepisu(tak stwierdził m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 marca 2013r., sygn.II FSK 1490/11).

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jeżeli opisane powyżej wypłaty nie mogą być zaklasyfikowane do żadnego ze źródeł przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 UoPIT, możliwe jest zaliczenie wypłat dokonywanych na podstawie art. 129a UoOFE do źródeł przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 UoPIT.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że analogiczne stanowisko do zaprezentowanego powyżej podzielane jest również przez organy podatkowe. Wskazać tu można w szczególności indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną przez Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie w dniu 24 maja 2007 r. (sygn. 1472/DPC/415-35/07/PK), w której organ stwierdził, że „przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie klasyfikują w żaden szczególny sposób przychodu w postaci wypłaty gotówkowej dokonanej na podstawie art. 129a ustawy o OFE, ani też nie nakładają na podmiot wypłacający takie przychody obowiązków płatnika. W związku z tym poprawne jest stanowisko Towarzystwa, że nie ma ono obowiązku pobierania podatku dochodowego od osób fizycznych”.

W odniesieniu do pytania drugiego, w opinii Wnioskodawcy, ma on prawo do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, w odniesieniu do uiszczonych dotychczas do urzędu skarbowego kwot 19% zryczałtowanego podatku, od wypłat dokonanych na podstawie art. 129a UoOFE. Jednocześnie Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że w przypadku otrzymania zwrotu nadpłaconych uprzednio kwot podatku, zostaną one przez Wnioskodawcę zwrócone Klientom, w wysokościach ustalonych przez obowiązujące przepisy prawa.

Swoje stanowisko Wnioskodawca opiera na następującym rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm., dalej OP).

Zgodnie z art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej, za nadpłatę uznaje się m.in. kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku oraz kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej. Uprawnienie podmiotowo do wystąpienia z wnioskiemo stwierdzenie nadpłaty zostało wskazane w art. 75 OP. W myśl § 1 art. 75 OP z wnioskiemo stwierdzenie nadpłaty może wystąpić podatnik, jeżeli kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku. Zgodnie zaś z § 2 ust. 2 uprawnienie do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty przysługuje płatnikom, jeżeli w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od wysokości pobranego podatku bądź w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej bądź nie będąc obowiązanym do złożenia deklaracji wpłacili podatek w wysokości większej od należnej. W myśl art. 75 § 2 pkt 2 OP uprawnienie płatnika do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty dotyczy nie tylko sytuacji, w której podatek co do zasady powinien zostać pobrany i został pobrany w wysokości wyższej od należnej, lecz także sytuacji, w której podatek został pobrany nienależnie. Art. 72 § 1 OP wymienia bowiem wyraźnie, że przez nadpłatę rozumie się m.in. kwotę „podatku pobranego przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej”.

Dodatkowo stwierdzić należy, że przyjęcie zasady, iż płatnik mógłby się zwrócić o stwierdzenie nadpłaty w sytuacji, w której podatek co do zasady był należny chociażby w najniższej możliwej wysokości, a już nie przysługiwałoby mu to prawo w sytuacji, w której podatek został nienależnie pobrany, kłóciłoby się z wynikiem wykładni systemowej i funkcjonalnej. Do takich wniosków prowadzi również wykładnia tych przepisów pod kątem zgodności z Konstytucją RP, a zwłaszcza z zasadą ochrony własności (art. 20 ust. 1 Konstytucji RP) i proporcjonalności (art. 31 ust. 3 Konstytucji RO).

Wnioskodawca pragnie także zaznaczyć, że kryterium uszczuplenia majątkowego czyli to, kto faktycznie poniósł uszczerbek w swoim majątku z powodu uiszczenia świadczenia podatkowego w wyższej wysokości niż wynikająca z przepisów prawa podatkowego bądź świadczenia nienależnego nie przesądza o tym, który z podmiotów: płatnik czy podatnik jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku. Pogląd ten aprobowany jest również w orzecznictwie.

Wskazać tu można m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 października2012 r., sygn. akt II FSK 289/11, w którym sąd stwierdził, że „w szczególności nie jest zasadne stwierdzenie, że płatnik może wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty wyłącznie wówczas, gdy sam poniesie uszczerbek w swoim majątku z powodu wpłaty do organu podatkowego podatku w większej od pobranej lub należnej wysokości (przy czym organ podatkowy nie jest władny badać stanu rozliczeń cywilnoprawnych między podatnikiemi płatnikiem - tak I. Krawczyk, Legitymacja procesowa..., s. 17). Należy bowiem zauważyć, że wprawdzie w sytuacji określonej w art. 75 § 2 pkt 2 lit. a) o.p. uszczerbek ponosi płatnik, ponieważ wpłacił do organu podatkowego więcej, niż pobrał, jednakże w przypadkach określonych w art. 75 § 2 pkt 2 lit. b) i c) o.p. uszczerbek może ponieść również podatnik,gdy płatnik pobrał od niego więcej, niż powinien. W każdym z przypadków uregulowanychw art. 75 § 2 pkt 2 o.p. przepisy natomiast dają płatnikowi prawo do wystąpienia z wnioskiemo stwierdzenie nadpłaty. Należy przy tym zauważyć, że z uzasadnienia rządowego do projektu zmian w Ordynacji podatkowej nie wynikają jakiekolwiek szczególne powody wprowadzenia zmian w art. 75 § 2 pkt 2 o.p., zaznaczony został jednak zamiar poszerzenia w ten sposób uprawnień płatników i inkasentów do żądania stwierdzenia nadpłaty (zob. druk sejmowy nr 414 z dnia 18 kwietnia 2002 r.).

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w opinii Wnioskodawcy, ma on prawo do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty na podstawie art. 75 § 2 pkt 2 lit. b) OP., w odniesieniu do kwot 19% zryczałtowanego podatku dochodowego, jakie zostały przez niego odprowadzone w związku z dotychczas dokonanymi wypłatami na podstawie art. 129a UoOFE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w części dotyczącej braku obowiązku pobrania 19% zryczałtowanego podatku dochodowego od jednorazowej wypłaty środków zgromadzonych na rachunku, przypadających byłemu współmałżonkowi w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, natomiast w części dotyczącej możliwości wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w odniesieniu do uiszczonych dotychczas kwot 19% zryczałtowanego podatku uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52coraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określono źródła przychodów wyszczególniając m.in. inne źródła (pkt 9).

Stosownie do art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu fatycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą prawną, której przedmiotem działalności jest w szczególności gromadzenie środków pieniężnych i ich lokowanie z przeznaczeniem na wypłatę członkom funduszu emerytury po osiągnięciu przez nich wieku emerytalnego oraz emerytury lub okresowej emerytury kapitałowej, zgodnie z ustawą o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. W związku z art. 126 i art. 128 ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, tj. w sytuacji rozwiązania małżeństwa przez rozwód lub unieważnienie, środki zgromadzone na rachunku członka funduszu, przypadające byłemu współmałżonkowi w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, przekazywane są w ramach wypłaty transferowej na rachunek byłego współmałżonka w otwartym funduszu. Osoby, którym na podstawie wskazanego powyżej przepisu otwarty fundusz emerytalny otworzył rachunek oraz przelał środki zgromadzone przez byłego współmałżonka, mają prawo do jednorazowej wypłaty wszystkich środków zgromadzonych na rachunku, w terminie 14 dni od daty złożenia wniosku, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 129a ww. ustawy. Wnioskodawca dokonując jednorazowej wypłaty środków, o której mowa w art. 129a ww. ustawy pobierał 19% zryczałtowany podatek ,na podstawie art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz odprowadzał go do właściwego urzędu skarbowego.

W pierwszej kolejności wątpliwości budzi kwestia prawidłowości poboru przez Wnioskodawcę zryczałtowanego 19% podatku, w sytuacji dokonywania jednorazowej wypłaty środków zgromadzonych na rachunku, o której mowa w art. 129a ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.

Zgodnie z art. 126 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 989z późn. zm.), jeżeli małżeństwo członka otwartego funduszu uległo rozwiązaniu przez rozwód lub zostało unieważnione, środki zgromadzone na rachunku członka funduszu, przypadające byłemu współmałżonkowi w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, są przekazywane w ramach wypłaty transferowej na rachunek byłego współmałżonka w otwartym funduszu.

W myśl art. 127 ww. ustawy, wypłata transferowa jest dokonywana przez otwarty fundusz w terminie, o którym mowa w art. 122, po przedstawieniu funduszowi dowodu, że środki zgromadzone na rachunku członka funduszu przypadły byłemu współmałżonkowi.

Jak stanowi art. 128 ust. 1 cytowanej ustawy, jeżeli były współmałżonek uprawniony nie posiada rachunku w otwartym funduszu i, w terminie 2 miesięcy od dnia przedstawienia dowodu, o którym mowa w art. 127, nie wskaże rachunku w jakimkolwiek otwartym funduszu, otwarty fundusz, do którego należy drugi z byłych współmałżonków, niezwłocznie otworzy rachunek na nazwisko byłego współmałżonka uprawnionego i przekaże na ten rachunek, w ramach wypłaty transferowej, przypadające mu środki zgromadzone na rachunku jego byłego współmałżonka. Z chwilą otwarcia rachunku były współmałżonek uprawniony uzyskuje członkostwo w funduszu. Fundusz niezwłocznie potwierdza na piśmie warunki członkostwa uprawnionego współmałżonka.

Przepisy art. 126-128 stosuje się odpowiednio w przypadku ustania wspólności majątkowej w czasie trwania małżeństwa członka otwartego funduszu albo umownego wyłączenia lub ograniczenia wspólności ustawowej między członkiem tego funduszu a jego małżonkiem (art. 129 ww. ustawy).

Na podstawie art. 129a ust. 1 ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, osoby, którym na podstawie art. 128 otwarty fundusz emerytalny otworzył rachunek, mają prawo do jednorazowej wypłaty wszystkich środków zgromadzonych na rachunku, w terminie 14 dni od daty złożenia wniosku, w razie:

złożenia wniosku wraz z decyzją przyznającą emeryturę, zaopatrzenie emerytalne, emeryturę dla rolników lub uposażenie w stanie spoczynku;
nienabycia prawa do emerytury, o ile ukończyły 60 lat w przypadku kobiet i 65 lat w przypadku mężczyzn;
złożenia wniosku przez osoby urodzone przed dniem 1 stycznia 1969 r., jeżeli zgromadzone na ich rachunku środki w kwocie ustalonej w dniu złożenia wniosku nie są wyższe od kwoty stanowiącej:
1. 50% przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 20 pkt 3⁽⁶⁾ ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli otwarcie rachunku nastąpiło przed dniem 1 stycznia 2002 r.,
2. 150% przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 20 pkt 3⁽⁷⁾ ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli otwarcie rachunku nastąpiło po dniu 1 stycznia 2002 r.

Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

W związku z powyższym należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wypłata środków zgromadzonych na rachunku podatnika w OFE, na podstawie art. 129a ustawyo organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych nie stanowi przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej, ani przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków, a zatem przychód w postaci wypłaty na podstawie art. 129a cytowanej ustawy nie jest wyłączony z zakresu ustawy o podatku dochodowymod osób fizycznych.

Przepis art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fiyzycznych dotyczy wyłącznie wypłaty transferowej, o której mowa w art. 126 o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.

W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków z otwartego funduszu emerytalnegona rzecz byłego współmałżonka członka tego funduszu, przekazane na rachunek tego współmałżonka w otwartym funduszu emerytalnym.

Potwierdzić zatem należy słuszność stanowiska Wnioskodawcy, że kwoty wypłacanena podstawie art. 129a ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 59 ustawy podatkowej, ponieważ przepis ten reguluje wypłatę środków z otwartego funduszu emerytalnego na rzecz byłego współmałżonka członka tego funduszu przekazaną na rachunek tego współmałżonka w otwartym funduszu emerytalnym, nie dotyczy natomiast jednorazowej wypłaty dokonywanej na rzecz członka funduszu, w oparciu o art. 129a ustawy o organizacjii funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.

Uzyskany przez członka funduszu przychód, w oparciu o przepis art. 129a ustawy o organizacjii funkcjonowaniu funduszy emerytalnych należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o którym mowa w przywołanym powyżej art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowymod osób fizycznych.

Tym samym, z uwagi na to, że dokonywane przez Wnioskodawcę wypłaty, na podstawie art. 129a ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych nie mieszczą sięw kategorii przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieuprawnione jest opodatkowywanie przedmiotowych przychodów o oparciu o przepis art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych 19% zryczałtowanym podatkiem, a co za tym idzie na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika.

W konsekwencji na Wnioskodawcy ciążą jedynie obowiązki informacyjne związane ze sporządzeniem stosownej informacji (PIT-8C) i przekazaniem jej podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika.

Stosownie bowiem do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych (PIT-8C).

W dalszej kolejności w odniesieniu do stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2 organ podatkowy nie podziela stanowiska Wnioskodawcy, że jest on uprawniony do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, w odniesieniu do uiszczonych dotychczas do urzędu skarbowego kwot 19% zryczałtowanego podatku, od wypłat dokonanych na podstawie art. 129austawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.

Stosownie do treści art. 72 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm), za nadpłatę uważa się m.in. kwotę podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej.

Na podstawie art. 75 § 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 2 art. 75 cytowanej ustawy, uprawnienie określone w § 1 (do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty) przysługuje również płatnikom, jeżeli:

w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od wysokości pobranego podatku,
w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej,
nie będąc obowiązanymi do składania deklaracji, wpłacili podatek w wysokości większej od należnej.

Podkreślić należy, że definicja nadpłaty zawarta w ustawie Ordynacja podatkowa wyczerpująco wylicza, w jakich sytuacjach powstaje nadpłata. Wszelkie inne przypadki, które nie są w ww. ustawie wymienione, nie powodują powstania nadpłaty w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej. Nie każda zatem kwota wpłacona przez płatnika „nienależnie” do organu podatkowego stanowi nadpłatę.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zauważyć,że w przedstawionym stanie faktycznym nie występują okoliczności, o których mowa w art. 72 § 1 pkt 2 oraz w art. 75 § 2 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

Z wyżej wymienionych uregulowań prawnych wynika, że płatnik może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty tylko w sytuacjach powodujących uszczerbek w jego majątku, gdy na skutek własnych błędów zadeklarował oraz wpłacił podatek w wysokości większej od należnej albo większej od pobranej.

Nadpłata podatku w przypadku płatnika dotyczy jedynie tych przypadków, w których dochodzi do uszczerbku w jego (płatnika) majątku na skutek zapłacenia należnego świadczeniaw większej wysokości od tej, w której zostało pobrane.

W przedstawionym stanie faktycznym taka okoliczność nie wystąpiła. Po stronie płatnikanie powstała nadpłata. Nadpłata powstała po stronie podatnika na skutek nienależnie pobranegoi wpłaconego przez płatnika podatku, który to podatek płatnik pobrał nienależnie. Pobrany podatek stał się podatkiem nienależnie pobranym. Pobrany przez płatnika podatek spowodował uszczuplenie majątku podatnika, a nie majątku płatnika (Wnioskodawcy).

Nie wystąpiła zatem żadna z przesłanek, o których mowa w ww. art. 75 § 2 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, na mocy której Wnioskodawca (płatnik) byłby uprawnionydo wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

Jeżeli bowiem wadliwość postępowania płatnika prowadzi do uszczuplenia majątku podatnika na skutek spełnienia przez niego nienależnego świadczenia (lub w wysokości większej od należnej) w następstwie błędnego obliczenia, pobrania oraz odprowadzenia podatku, nadpłata powstaje u podatnika, który w takim przypadku jest jedynym podmiotem uprawnionym do otrzymania jej zwrotu. Nie jest zatem możliwe stwierdzenie nadpłaty na rzecz płatnika,który nie poniósł uszczerbku majątkowego w wyniku pobrania i wpłacenia podatkuza podatnika.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w przedstawionym stanie faktycznymnie wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 75 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Po stronie płatnika nie powstała nadpłata. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest uprawniony, na mocy tego przepisu do wystąpienia z żądaniem stwierdzenia nadpłaty. W tej sytuacji prawo do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty przysługuje, podatnikowi (w niniejszej sprawie klientowi Wnioskodawcy).

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma prawa do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, w odniesieniu do uiszczonych dotychczas do urzędu skarbowego kwot 19% zryczałtowanego podatku, od wypłat dokonanych na podstawie art. 129a ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych.

Reasumując:

Uzyskany przez członka funduszu przychód, w oparciu o przepis art. 129a ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na to, że dokonywane przez Wnioskodawcę wypłaty nie mieszczą sięw kategorii przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieuprawnione jest opodatkowywanie przedmiotowych przychodów o oparciu o przepis art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych 19% zryczałtowanym podatkiem, a co za tym idzie na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika. Na Wnioskodawcy ciążą jedynie obowiązki informacyjne związane ze sporządzeniem stosownej informacji (PIT-8C) i przekazaniem jej podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika.
Wnioskodawca nie ma prawa do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty,w odniesieniu do uiszczonych dotychczas do urzędu skarbowego kwot 19% zryczałtowanego podatku, od wypłat dokonanych na podstawie art. 129a ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. Prawo do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikowi, klientowi Wnioskodawcy.

Odnośnie do powołanego przez Wnioskodawcę postanowienia organu podatkowego oraz przywołanych wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, że orzeczenie to dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo,że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcęi stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym staniefaktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się(w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin