Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-30/14-2/EWW
z 16 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 24 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług;

• jest prawidłowe  w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz jego wykazania w deklaracji rozliczeniowej,
• jest nieprawidłowe – w zakresie wykazania ww. transakcji w informacji podsumowującej.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz jego wykazania w deklaracji rozliczeniowej i informacji podsumowującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W Szwajcarii nabył on motocykl (...) w celu jego odsprzedaży na terenie Polski (jako towar handlowy). Na granicy Szwajcarsko-Niemieckiej Zainteresowany dokonał odprawy celnej
(import towarów) bez pośrednictwa przedstawiciela fiskalnego, co zostało potwierdzone dokumentami wystawionymi przez niemiecki urząd celny. Motocykl ten przemieścił następnie na terytorium Polski i dokonał jego sprzedaży.

Przemieszczenie motocykla z Niemiec do Polski Wnioskodawca rozliczył jako WNT, czyli naliczył podatek VAT i wykazał tą czynność jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru w deklaracji VAT-7 w pozycjach 23 i 24 oraz w pozycjach 41 i 42.

W informacji podsumowującej VAT-UE Zainteresowany wykazał tą operację również jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru i wpisał w części D, wykazując tylko kwotę transakcji bez wpisywania kodu kraju oraz numeru identyfikacyjnego VAT kontrahenta, ponieważ takiego kontrahenta (jako przedstawiciela podatkowego) na terenie Unii Europejskiej nie było, a sam również nie rejestrował się na terytorium Niemiec dla tej transakcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prawidłowo zrobił naliczając od tej operacji podatek VAT i wykazując tą czynność jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w deklaracji VAT-7 w pozycjach: 23, 24, 41, 42 oraz informacji VAT-UE, tylko w pozycji mówiącej o kwocie transakcji bez uzupełniania pozycji kod kraju oraz numer identyfikacyjny VAT kontrahenta?

Zdaniem Wnioskodawcy, zrobił on prawidłowo i transakcja ta powinna być wykazana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru w pozycjach 23 i 24 oraz w pozycjach 41 i 42 deklaracji VAT-7 oraz w informacji podsumowującej VAT-UE w części D, wykazując tylko kwotę transakcji bez wpisywania kodu kraju oraz numeru identyfikacyjnego VAT kontrahenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe - w zakresie opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz jego wykazania w deklaracji rozliczeniowej oraz jest nieprawidłowe - w zakresie wykazania ww. transakcji w informacji podsumowującej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów  stosownie do art. 7 ust. l ustawy  rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W świetle art. 15 ust. l ustawy  podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej  zawarta w ustawie  ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Stosownie do art. 9 ust. l Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L 347.1 ze zm.; dalej: Dyrektywa)  „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakakolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zarówno z brzmienia powołanego przepisu Dyrektywy, jak i art. 15 ust. l i ust. 2 ustawy wynika, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku VAT jest ustalenie, czy działa on niezależnie, jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

W myśl postanowień art. 2 pkt 7 ustawy  przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. l ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. l pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

1. nabywcą to warów jest:
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10;
   
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt l lit. a.
   
   

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. l pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika  art. 11 ust. l ustawy.

Natomiast art. 12 ust. l ustawy określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. l, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (zastrzeżenia te nie mają zastosowania w niniejszej sprawie).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabył w Szwajcarii motocykl (...) w celu jego odsprzedaży na terenie Polski (jako towar handlowy). Na granicy Szwajcarsko-Niemieckiej Zainteresowany dokonał odprawy celnej (importu towaru) bez pośrednictwa przedstawiciela fiskalnego, co zostało potwierdzone dokumentami wystawionymi przez niemiecki urząd celny. Motocykl ten przemieścił następnie z Niemiec na terytorium Polski i sprzedał. Przemieszczenie motocykla Wnioskodawca rozliczył jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, czyli naliczył podatek VAT i wykazał tą czynność jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru w deklaracji VAT-7 w poz. 23 i 24 oraz w poz. 41 i 42.

Podkreślić należy, że Wnioskodawca dla tej transakcji działał w innym państwie członkowskim w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie jest zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej, to de facto wystąpi jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, np. importu towarów. Towar został zaimportowany przez Zainteresowanego na terytorium innego niż Polska państwa Unii Europejskiej w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej). Dalsze przemieszczenie przez niego własnego towaru, uprzednio zaimportowanego i dopuszczonego do obrotu na terytorium Unii Europejskiej, stanowiło więc wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, zgodnie z art. 11 ustawy.

Stosownie do art. 99 ust. l ustawy  podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W załączniku nr 4 do obowiązującego od dnia l kwietnia 2013 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2013 r., poz. 394 ze zm.), zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D). Zgodnie z tymi objaśnieniami, wartość wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów wykazuje się na druku VAT-7(14) w poz. 23  podstawa opodatkowania w zł, poz. 24  podatek należny w zł, jako rozliczenie podatku należnego oraz poz. 41  wartość netto w zł i poz. 42  podatek naliczony w zł, jako rozliczenie podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca postąpił prawidłowo rozliczając przemieszczenie motocykla z terytorium Niemiec do Polski jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru i wykazując je w deklaracji VAT-7 w poz.: 23, 24, 41 i 42.

W myśl art. 100 ust. l pkt 2 ustawy  podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. l lub art. 11 ust. l, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej  zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Informacja podsumowująca  stosownie do art. 100 ust. 8 ustawy  powinna zawierać w szczególności następujące dane:

1. nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował dla transakcji, o których mowa w ust. l;
2. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
3. właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej  w przypadku, o którym mowa w ust. l pkt 2;
4. łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. l pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. l pkt 4  w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów.
   
   

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 102 ust. l ustawy, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 17 czerwca 2013 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (Dz.U. z 2013 r., poz. 724), w którym w § l pkt l, określił wzór informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach wraz z objaśnieniami, stanowiący załącznik nr l do rozporządzenia.

W objaśnieniach do ww. informacji podsumowującej, w pkt 5 wskazano m.in., że w części D informacji (VAT-UE) oraz w części B załącznika do informacji (VAT-UE/B) w kolumnie c) należy wpisać łączną wartość nabyć dokonanych w okresie, za który składana jest informacja dla poszczególnych kontrahentów. Ponadto, z powyższych objaśnień wynika, że w części D informacji (VAT-UE) w kolumnie a) należy wpisać kod kraju kontrahenta (dostawcy towaru), natomiast w kolumnie b) należy wpisać poprawny numer identyfikacyjny kontrahenta (dostawcy towaru) nadany przez państwo członkowskie właściwe dla kontrahenta.

Jak wynika z powołanego art. 100 ust. 8 pkt 3 ustawy, w przypadku informacji o dokonanym wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów, powinna ona zawierać m.in. właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z nietransakcyjnym przemieszczeniem towaru (motocykla) z państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju przez Wnioskodawcę, który wcześniej dokonał importu tego towaru na terytorium Niemiec. Dostawcą i nabywcą towaru był więc ten sam podmiot. Odprawy celnej bez pośrednictwa przedstawiciela fiskalnego dokonał sam Zainteresowany, który nie zarejestrował się na terytorium Niemiec dla tej transakcji.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy zatem stwierdzić, że skoro Wnioskodawca nie jest podatnikiem zidentyfikowanym na potrzeby podatku od wartości dodanej, to przedmiotowej transakcji nie powinien wykazać w złożonej do urzędu skarbowego informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach VAT-UE. Ponieważ przepisy wyraźnie wskazują, że w informacji podsumowującej wykazuje się wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów od podatników podatku od wartości dodanej zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie Zainteresowany postąpił nieprawidłowo wykazując w części D złożonej informacji podsumowującej dokonane wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru (motocykla) i wskazując tylko kwotę transakcji bez wpisywania kodu kraju oraz numeru identyfikacyjnego VAT kontrahenta. Nabycie to nie powinno zostać wykazane w informacji podsumowującej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację  w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu  do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi  t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach  art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § l ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.