2014.04.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-33/14-4/JS
z 24 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2014 r. (data wpływu 15 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania dokonanej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz określenia podmiotu, na który powinna być wystawiona faktura wewnętrzna – jest prawidłowe,

wykazania transakcji w deklaracji VAT-7 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonanej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i określenia podmiotu, na który powinna być wystawiona faktura wewnętrzna oraz wykazania transakcji w deklaracji VAT-7.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 9 kwietnia 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 01 września 1999 roku pod nazwą X, w zakresie usług tartacznych, jest płatnikiem podatku VAT. W sierpniu 2013 roku Zainteresowany zakupił od przedsiębiorcy ze Szwajcarii piłę taśmową wraz z jej wyposażeniem w celu wykorzystania urządzenia do prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Odprawa celna miała miejsce dnia 06 sierpnia 2013 roku w Niemczech, dokonała jej firma: Agencja Celna …. Agencja powyższa jest zidentyfikowana jako podatnik podatku od wartości dodanej i posługuje się numerem ….

Zainteresowany posiada dokumenty potwierdzające przywóz przedmiotu zakupu, tj. piły tarczowej i wyposażenia, dokonany do miejsca przeznaczenia Polska – …. Płatności za zakupiony środek trwały Wnioskodawca dokonał na konto podmiotu, przedsiębiorcy szwajcarskiego (firma – …).

Firma Wnioskodawcy jest od 01 września 1999 roku zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany jest również podatnikiem zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. Kontrahent ze Szwajcarii – firma: …, nr NIP …, jest podatnikiem od wartości dodanej. Firma niemiecka … dokonująca odprawy maszyny, dokonała jej w imieniu i na rzecz firmy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca posiada fakturę nabycia piły taśmowej wraz z jej wyposażeniem wystawioną przez kontrahenta ze Szwajcarii. Należność za maszynę Zainteresowany zapłacił przelewem na konto firmy ze Szwajcarii.

Zainteresowany wskazał, że nabyte towary, tj. piła taśmowa wraz z jej wyposażeniem, są wykorzystywane w firmie Wnioskodawcy do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym jest rozpoznanie opisanej transakcji jako wewnątrzwspólnotowe nabycie (i w związku z tym: wystawienie Fa wewnętrznych na podmiot: Agencja Celna …, wykazanie nabycia w deklaracji VAT-7 w poz. 33-34, 49-50 wer. deklaracji 12)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym transakcja zakupu urządzenia od przedsiębiorcy ze Szwajcarii, następnie dokonanie odprawy celnej za pośrednictwem Niemieckiej Agencji Celnej, czyli wprowadzenie jej na teren Unii w Niemczech i dostarczenie piły z Niemiec do Polski, stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.

Wnioskodawca uważa, że prawidłowym jest wystawienie na zakup urządzenia wraz z wyposażeniem faktur wewnętrznych, jak też ujęcie transakcji w deklaracji VAT-7 w poz. 33-34, 49-50.

Powyższa transakcja jest dla Zainteresowanego jako przedsiębiorcy neutralna z punktu widzenia ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że prawidłowym jest wystawienie na zakup urządzenia wraz z wyposażeniem faktur wewnętrznych na rzecz podmiotu Agencja Celna …, jak też ujęcie transakcji w deklaracji VAT-7 w poz. 33-34, 49-50.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

uznania dokonanej transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz określenia podmiotu, na który powinna być wystawiona faktura wewnętrzna – jest prawidłowe,

wykazania transakcji w deklaracji VAT-7 – jest nieprawidłowe.

Na wstępie tut. Organ wyjaśnia, że z uwagi na okoliczność, iż transakcja, będąca przedmiotem wniosku, miała miejsce w sierpniu 2013 r., niniejsza interpretacja została wydana na podstawie stanu prawnego obowiązującego w dacie tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju – zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Art. 9 ust. 2 ustawy stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a – z zastrzeżeniem art. 10;
dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Ponadto – w świetle art. 11 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Natomiast art. 12 ust. 1 ustawy określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (zastrzeżenia te nie mają zastosowania w niniejszej sprawie).

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

po pierwsze podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;

po drugie po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik o którym mowa w art. 15 lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem o którym mowa w art. 15, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji gdy spełnione zostaną powyższe warunki – transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Zapis powołanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy pozwala na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa. W tym przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie do którego przemieszczane są towary następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie. Art. 11 ust. 1 ustawy uzależnia uznanie przemieszczenia towarów należących do podatnika z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od tego, czy towary te będą służyć działalności gospodarczej tego podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 01 września 1999 roku pod nazwą X, w zakresie usług tartacznych. W sierpniu 2013 roku Zainteresowany zakupił od przedsiębiorcy ze Szwajcarii piłę taśmową wraz z jej wyposażeniem w celu wykorzystania urządzenia do prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Odprawa celna miała miejsce dnia 06 sierpnia 2013 roku w Niemczech, dokonała jej firma: Agencja Celna …. Agencja powyższa jest zidentyfikowana jako podatnik podatku od wartości dodanej i posługuje się numerem …. Zainteresowany posiada dokumenty potwierdzające przywóz przedmiotu zakupu, tj. piły tarczowej i wyposażenia, dokonany do miejsca przeznaczenia Polska – …. Płatności za zakupiony środek trwały Wnioskodawca dokonał na konto przedsiębiorcy szwajcarskiego.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nabyte towary, tj. piła taśmowa wraz z jej wyposażeniem, są wykorzystywane w firmie Zainteresowanego do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w związku z dokonanym na terytorium Niemiec importem towarów, Wnioskodawca stał się podatnikiem podatku od wartości dodanej w tym państwie, a towar dopuszczony do obrotu na terytorium Niemiec uzyskał status towaru wspólnotowego.

Zatem Wnioskodawca dla tej transakcji działał w innym państwie członkowskim (tj. na terytorium Niemiec) w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie jest zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej, to de facto występuje jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, tj. importu towarów. W przedmiotowej sprawie towar mający służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy został zaimportowany do Niemiec. Dalsze przemieszczenie własnych towarów Wnioskodawcy, uprzednio zaimportowanych i dopuszczonych do obrotu w Niemczech, stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zgodnie z art. 11 ustawy.

Wobec powyższego, przemieszczenie towarów, tj. piły taśmowej wraz z jej wyposażeniem, które mają służyć prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (uprzednio zaimportowanych ze Szwajcarii), których odprawa celna została dokonana na terytorium Niemiec, a następnie ich przywóz na terytorium Polski, stanowi dla Zainteresowanego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, które podlega opodatkowaniu na terytorium kraju według stawek właściwych dla nabytych towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania, że w przedmiotowej sprawie doszło do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do kwestii wystawienia faktur wewnętrznych należy wskazać, że zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. przepisem art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 7 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. – w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, mogą być wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne mogą być również wystawiane dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Szczegółowe zasady fakturowania – w tym wystawiania faktur wewnętrznych – do dnia 31 grudnia 2013 r. regulowało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.).

Zgodnie z § 24 ust. 1 cyt. rozporządzenia, przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 mogą być odpowiednio stosowane do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym że w przypadku:

czynności określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura wewnętrzna nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy oraz kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności;
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, faktury wewnętrzne mogą nie zawierać numeru, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej.

Stosownie do § 24 ust. 2 ww. rozporządzenia, faktury wewnętrzne można wystawiać w jednym egzemplarzu.

W świetle zacytowanych przepisów obowiązujących w roku 2013 należy stwierdzić, że z tytułu dokonanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru Zainteresowany nie ma obowiązku wystawienia faktury wewnętrznej, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy. W związku z likwidacją od dnia 1 stycznia 2013 r. obowiązku wystawiania faktur wewnętrznych, przedmiotowa kwestia pozostaje w sferze wyboru Wnioskodawcy.

W przypadku zatem podjęcia przez Wnioskodawcę decyzji o wystawieniu faktur wewnętrznych, ich wystawienie na podmiot – Agencja Celna…, dokonujący odprawy celnej tych towarów w imieniu i na rzecz Zainteresowanego – nie jest błędem.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podmiotu, na który powinna być wystawiona faktura wewnętrzna, należało uznać za prawidłowe.

W kwestii wykazania przedmiotowej transakcji w deklaracji VAT-7 należy wskazać, że stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Zgodnie z art. 99 ust. 14 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2014 r., Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Na podstawie powyższej delegacji, Minister Finansów określił wzory deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług w – obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. – rozporządzeniu z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. 2013, poz. 394).

Należy wskazać, że w ww. rozporządzeniu Ministra Finansów został określony – obowiązujący od dnia 1 kwietnia 2013 r. – wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7₍₁₄₎, o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy, w załączniku nr 1.

Natomiast w załączniku nr 4 do ww. rozporządzenia zawarte są objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D). W części C dotyczącej rozliczenia podatku należnego wskazano, że w deklaracji VAT-7 w poz. 23 wykazuje się wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a w poz. 24 wykazuje się łączną wartość podatku należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Z kolei w części D tego załącznika, dotyczącego rozliczenia podatku naliczonego, wykazuje się wyłącznie wartość towarów i usług oraz kwotę podatku naliczonego (z uwzględnieniem korekt) w takiej wysokości, w jakiej podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od należnego lub zwrot podatku naliczonego, na zasadach określonych w przepisach art. 86-92 ustawy, z uwzględnieniem przepisów wykonawczych, w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja.

W poz. 39 wykazuje się wartość netto nabytych przez podatnika towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych nabywcy.

W poz. 40 wykazuje się kwotę podatku naliczonego od nabytych przez podatnika towarów i usług wymienionych w poz. 39.

Natomiast w poz. 41 i 42 deklaracji VAT-7 wykazuje się odpowiednio wartość netto oraz podatek naliczony związany z nabyciem towarów i usług pozostałych.

Zatem skoro w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów (piły taśmowej wraz z jej wyposażeniem), to transakcję tę należy wykazać w części C „Rozliczenie podatku należnego” w poz. 23 i 24 w deklaracji VAT-7(14). Z uwagi na okoliczność, że – jak wskazał Wnioskodawca – nabyte towary są wykorzystywane w firmie Zainteresowanego do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, to wewnątrzwspólnotowe nabycie wykazuje się także w części D „Rozliczenie podatku naliczonego”. Z wniosku wynika, że ww. towary zostały zaliczone przez Wnioskodawcę do środków trwałych, tak więc transakcję tę należy wykazać w poz. 39 i 40 w deklaracji VAT-7₍₁₄₎.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w oparciu o wzór deklaracji VAT-7 nieobowiązujący w momencie dokonania przedmiotowej transakcji, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie zaznacza się, że zasady wystawiania faktur od dnia 1 stycznia 2014 r. regulują przepisy art. 106a – 106q ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin