2014.05.08 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-134/14-2/AD
z 8 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem od towarów usług.

W dniu 1 stycznia 2013 r. weszła w życie ustawa z 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz.U. z 2012 r., poz. 1529, dalej: Prawo pocztowe), która przewiduje m.in., że powszechne usługi pocztowe świadczone będą przez operatora wyznaczonego wybieranego na okres 10 lat przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej: Prezes UKE) w drodze decyzji, spośród operatorów pocztowych wyłonionych w drodze konkursu ogłaszanego przez Prezesa UKE. W okresie przejściowym (od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2015 r.) obowiązki operatora wyznaczonego pełni dotychczasowy operator publiczny.

Uwzględniając planowany rozwój działalności w obszarze rynku usług pocztowych Wnioskodawca rozważa przystąpienie do najbliższego konkursu na operatora wyznaczonego. W przypadku wygrania konkursu i uzyskania statusu operatora wyznaczonego Podatnik byłby zatem obowiązany do świadczenia powszechnych usług. Niniejszy wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego obejmującego świadczenie usług przez Wnioskodawcę po jego wyborze na funkcję operatora wyznaczonego przez Prezesa UKE.

W ramach przyszłej działalności prowadzonej już jako operator wyznaczony, Wnioskodawca planuje świadczyć usługę przekazów, skierowaną zarówno do klientów indywidualnych, jak i instytucjonalnych, polegającą na zleceniu wypłaty określonej przez nadawcę kwoty, wskazanemu adresatowi (realizowanie przekazu polegające na przyjęciu przekazu, jego przemieszczeniu lub przesłaniu oraz doręczeniu adresatowi określonej w nim kwoty pieniężnej). Klienci Wnioskodawcy będą mieli możliwość nadania przekazów pocztowych w następujący sposób:

nadanie w każdej placówce pocztowej Wnioskodawcy (zlecenie realizacji w formie ustnego lub pisemnego zlecenia, albo w formie papierowej poprzez wypełnienie odpowiedniego blankietu przekazu),
nadanie za pośrednictwem listonoszy (nadanie na podstawie blankietu przekazu pocztowego lub pisemnego zlecenia),
nadanie za pośrednictwem dedykowanej strony internetowej (rejestracja przekazu za pośrednictwem strony internetowej).

Usługa przekazu świadczona przez Wnioskodawcę nie zalicza się do kategorii usług powszechnych w rozumieniu art. 45 ustawy z 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz.U. 2012, poz. 1529, dalej: Prawo pocztowe). Należy podkreślić, iż świadcząc przedmiotową usługę Wnioskodawca zamierza działać jako operator a nie jako instytucja płatnicza w rozumieniu przepisów ustawy z 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. 2011 Nr 199, poz. 1175 ze zm., dalej: Ustawa o usługach płatniczych). W szczególności, Wnioskodawca związku z świadczeniem tych usług nie zamierza ubiegać się o uzyskanie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego na prowadzenie działalności w charakterze instytucji płatniczej lub biura usług płatniczych, tzn. podmiotów uprawnionych do świadczenia usług przekazu pieniężnego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 Ustawy o usługach płatniczych.

Tym samym, do świadczenia usług przekazu pocztowego Spółka stosować będzie reżim przepisów Prawa pocztowego, a szczegółowe zasady świadczenia tej usługi określać będzie regulamin oparty na przepisach tej ustawy. W szczególności:

doręczenie kwot przekazów pocztowych odbywać się będzie zgodnie z przepisami art. 37 Prawa pocztowego,
określone w regulaminie świadczenia usług przekazu pieniężnego regulacje dotyczące reklamacji oraz prawa dochodzenia roszczeń oparte będą na przepisach rozdziału 8 Prawa pocztowego (Odpowiedzialność operatora pocztowego oraz postępowanie reklamacyjne).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w stosunku do usługi pocztowej świadczenia przekazu pocztowego Wnioskodawca będzie mógł stosować zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 17 lub pkt 40 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie mu przysługiwało prawo do stosowania w stosunku do opisanej usługi zwolnienia od podatku VAT zarówno na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT, jak i na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT, od podatku VAT zwalnia się powszechne usługi pocztowe świadczone przez operatora obowiązanego do świadczenia takich usług, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Pierwszą z przesłanek omawianego zwolnienia jest świadczenie usług przez operatora obowiązanego do świadczenia powszechnych usług. Ponieważ w opisywanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca zakłada, że będzie pełnił funkcję operatora wyznaczonego w rozumieniu Prawa pocztowego, tj. operatora zobowiązanego do świadczenia takich usług, przesłanka ta będzie wówczas spełniona.

Warunkiem zastosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie omawianego przepisu jest również spełnienie drugiej przesłanki zwolnienia, tzn. świadczenie usług pocztowych mieszczących się w zakresie pojęciowym usług powszechnych w rozumieniu art. 45 ust. 1 oraz art. 46 Prawa pocztowego.

Zgodnie z brzmieniem art. 45 ust. 1 Prawa pocztowego, do usług powszechnych zalicza się świadczone w obrocie krajowym i zagranicznym w ramach obowiązku, o którym mowa w art. 46, usługi pocztowe obejmujące:

przyjmowanie, sortowanie, przemieszczanie i doręczanie:
1. przesyłek listowych, w tym poleconych i z zadeklarowaną wartością, o wadze do 2 000 g i liczonych z tolerancją 2 mm wymiarach:
  - maksymalnych - 900 mm, stanowiących sumę długości, szerokości i wysokości, przy czym największy wymiar nie może przekroczyć 600 mm, a w przypadku przesyłki listowej w formie rulonu - 1040 mm, stanowiących sumę długości i podwójnej średnicy, przy czym największy wymiar nie może przekroczyć 900 mm,
  - minimalnych - 170 mm w przypadku przesyłki listowej w formie rulonu, stanowiących sumę długości i podwójnej średnicy, przy czym największy wymiar nie może być mniejszy niż 100 mm,
  - minimalnych strony adresowej - 90 x 140 mm,
2. przesyłek dla ociemniałych,
3. paczek pocztowych, w tym z zadeklarowaną wartością, o masie do 10 000 g i wymiarach, z których największy nie przekracza 1500 mm, a suma długości i największego obwodu mierzonego w innym kierunku niż długość nie przekracza 3000 mm;
sortowanie, przemieszczanie i doręczanie nadesłanych z zagranicy paczek pocztowych o masie do 20 000 g i wymiarach, o których mowa w pkt 1 lit. c.

Przepis art. 46 Prawa pocztowego określa natomiast, iż obowiązek świadczenia tych usług spoczywa na operatorze wyznaczonym, jak również określa warunki świadczenia wymienionych powyżej kategorii usług. Biorąc pod uwagę, iż usługa świadczenia przekazu pocztowego nie została zaliczona do katalogu powszechnych usług pocztowych w rozumieniu art. 45 ust. 1 Prawa pocztowego, nie została spełniona druga przesłanka zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT (świadczenie powszechnych usług pocztowych). W konsekwencji, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do stosowania w stosunku do opisanej usługi zwolnienia od podatku VAT zarówno na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

W świetle tego przepisu zwolnione z podatku VAT są m.in. czynności dotyczące wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, np. przekazów i transferów pieniężnych. Ustawa o VAT nie określa, co należy rozumieć pod pojęciem przekazów pieniężnych, dlatego w tym celu należy odwołać się do uregulowań zawartych w Ustawie o usługach płatniczych. Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 3 tej ustawy, usługa przekazu pieniężnego oznacza usługę płatniczą świadczoną bez pośrednictwa rachunku płatniczego prowadzonego dla płatnika, polegającą na transferze do odbiorcy lub do innego dostawcy przyjmującego środki pieniężne dla odbiorcy środków pieniężnych otrzymanych od płatnika lub polegającą na przyjęciu środków pieniężnych dla odbiorcy i ich udostępnieniu odbiorcy.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej „pojęcia używane do opisania zwolnień (...) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika” (por. wyrok Trybunału z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed By). Z drugiej strony, z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT wyraźnie wynika, iż intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług m.in. w zakresie wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, w tym przekazów i transferów pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki i inne uprawnione instytucje, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące. Należy stwierdzić, iż wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca konstruując normę prawną zawartą w pkt 40 przywołanego artykułu, posłużył się sformułowaniem „wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych”, wskazując na możliwie szerokie rozumienie takich transakcji, nie czyniąc przy tym konkretnych wyłączeń w tej kategorii czynności, pozostawiając je poza zwolnieniem od VAT. Zatem podkreślić należy, że wystarczającą przesłanką pozwalającą objąć zwolnieniem daną czynność jest wykazanie jej związku z transakcjami płatniczymi, przy czym związek ten musi być wyraźny i nie odbiegać od świadczenia usług finansowych, wypaczając przez to istotę przewidzianego zwolnienia. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

W ocenie Wnioskodawcy, pomimo szerokiego zakresu przedmiotowego zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, uwzględniając w szczególności, iż przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego usługa realizowania przez Wnioskodawcę przekazów pocztowych stanowi usługę pocztową (inną niż powszechna usługa pocztowa) w rozumieniu przepisów Prawa pocztowego i nie stanowi usługi płatniczej, w szczególności w rozumieniu Ustawy o usługach płatniczych, omawiane zwolnienie również nie znajduje zastosowania do tej usługi. Powyższej konkluzji nie zmienia okoliczność, iż co do zasady charakter operacyjny usługi pocztowej polegającej na realizacji przekazów pocztowych może być bardzo zbliżony do usługi finansowej w zakresie realizacji przekazów pieniężnych w rozumieniu Ustawy o usługach płatniczych. Jeżeli bowiem podatnik traktuje usługę przekazu pocztowego jako usługę pocztową podlegającą reżimowi przepisów Prawa pocztowego, a niejako usługę finansową przekazu pieniężnego, której zasady świadczenia podlegają reżimowi odrębnych przepisów (Ustawa o usługach płatniczych, Prawo bankowe itp.), to brak jest możliwości zastosowania do przedmiotowej usługi zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym w myśl art. 146a pkt 1 ustawy w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy, zwalnia się od podatku powszechne usługi pocztowe świadczone przez operatora obowiązanego do świadczenia takich usług, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Jak wynika z brzmienia tego przepisu, zwolnieniem od podatku są objęte wyłącznie usługi pocztowe zdefiniowane w ustawie Prawo pocztowe jako powszechne.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz.U. z 2012 r., poz. 1529), do usług powszechnych zalicza się świadczone w obrocie krajowym i zagranicznym w ramach obowiązku, o którym mowa w art. 46, usługi pocztowe obejmujące:

przyjmowanie, sortowanie, przemieszczanie i doręczanie:
1. przesyłek listowych, w tym poleconych i z zadeklarowaną wartością, o wadze do 2000 g i liczonych z tolerancją 2 mm wymiarach:
  - maksymalnych – 900 mm, stanowiących sumę długości, szerokości i wysokości, przy czym największy wymiar nie może przekroczyć 600 mm, a w przypadku przesyłki listowej w formie rulonu – 1040 mm, stanowiących sumę długości i podwójnej średnicy, przy czym największy wymiar nie może przekroczyć 900 mm,
  - minimalnych – 170 mm w przypadku przesyłki listowej w formie rulonu, stanowiących sumę długości i podwójnej średnicy, przy czym największy wymiar nie może być mniejszy niż 100 mm,
  - minimalnych strony adresowej – 90x140 mm,
2. przesyłek dla ociemniałych,
3. paczek pocztowych, w tym z zadeklarowaną wartością, o masie do 10 000 g i wymiarach, z których największy nie przekracza 1500 mm, a suma długości i największego obwodu mierzonego w innym kierunku niż długość nie przekracza 3000 mm;
sortowanie, przemieszczanie i doręczanie nadesłanych z zagranicy paczek pocztowych o masie do 20 000 g i wymiarach, o których mowa w pkt 1 lit. c.

Natomiast w myśl art. 45 ust. 2 tej ustawy, usług pocztowych, o których mowa w ust. 1, świadczonych dla nadawców masowych nie zalicza się do usług powszechnych.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 11 cyt. ustawy Prawo pocztowe, przez nadawcę masowego rozumie się nadawcę nadającego przesyłki pocztowe na podstawie umowy o świadczenie usługi pocztowej zawartej w formie pisemnej, od chwili przekroczenia liczby 100 000 sztuk przesyłek danego rodzaju w danym roku kalendarzowym, z wyłączeniem podmiotów zaliczonych do sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.), przedsiębiorstw użyteczności publicznej, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz.U. z 2002 r. Nr 112, poz. 981, z późn. zm.), oraz państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej – „Zakładu Unieszkodliwiania Odpadów Promieniotwórczych”.

Jak stanowi art. 46 ust. 1 ww. ustawy Prawo pocztowe, do świadczenia usług powszechnych na terytorium całego kraju jest obowiązany operator wyznaczony.

Natomiast zgodnie z treścią art. 46 ust. 2 cyt. ustawy, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, obejmuje świadczenie usług powszechnych:

w sposób jednolity w porównywalnych warunkach;
przy zapewnieniu na terytorium całego kraju rozmieszczenia:
1. placówek pocztowych operatora wyznaczonego zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 47 pkt 3 oraz
2. nadawczych skrzynek pocztowych odpowiedniego do zapotrzebowania na danym terenie;
z zachowaniem wskaźników czasu przebiegu przesyłek pocztowych;
po przystępnych cenach;
z częstotliwością zapewniającą co najmniej jedno opróżnianie nadawczej skrzynki pocztowej i doręczanie przesyłek pocztowych, co najmniej w każdy dzień roboczy i nie mniej niż przez 5 dni w tygodniu z wyłączeniem dni ustawowo wolnych od pracy;
w sposób umożliwiający uzyskanie przez nadawcę dokumentu potwierdzającego odbiór przesyłki rejestrowanej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług. Zainteresowany jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem od towarów usług.

Wnioskodawca rozważa przystąpienie do najbliższego konkursu na operatora wyznaczonego. W przypadku wygrania konkursu i uzyskania statusu operatora wyznaczonego Podatnik byłby zatem obowiązany do świadczenia powszechnych usług. W ramach przyszłej działalności prowadzonej już jako operator wyznaczony, Wnioskodawca planuje świadczyć usługę przekazów pocztowych, skierowaną zarówno do klientów indywidualnych, jak i instytucjonalnych, polegającą na zleceniu wypłaty określonej przez nadawcę kwoty, wskazanemu adresatowi (realizowanie przekazu polegające na przyjęciu przekazu, jego przemieszczeniu lub przesłaniu oraz doręczeniu adresatowi określonej w nim kwoty pieniężnej). Klienci Wnioskodawcy będą mieli możliwość nadania przekazów pocztowych w następujący sposób:

nadanie w każdej placówce pocztowej Wnioskodawcy (zlecenie realizacji w formie ustnego lub pisemnego zlecenia, albo w formie papierowej poprzez wypełnienie odpowiedniego blankietu przekazu),
nadanie za pośrednictwem listonoszy (nadanie na podstawie blankietu przekazu pocztowego lub pisemnego zlecenia),
nadanie za pośrednictwem dedykowanej strony internetowej (rejestracja przekazu za pośrednictwem strony internetowej).

Usługa przekazu pocztowego świadczona przez Wnioskodawcę nie zalicza się do kategorii usług powszechnych w rozumieniu art. 45 ustawy z 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz.U. 2012, poz. 1529, dalej: Prawo pocztowe).

Analizując treść art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku VAT, należy zauważyć, że kreuje on zwolnienie o charakterze przedmiotowo-podmiotowym. Zwolnienie to obejmuje nie wszystkie podmioty świadczące usługi pocztowe, ale tylko te które posiadają status operatora obowiązanego do świadczenia takich usług. Na gruncie regulacji prawa pocztowego status podmiotu działającego w takim charakterze przypisuje się, operatorowi wyznaczonemu do świadczenia powszechnych usług pocztowych. Natomiast ustanawianie operatora wyznaczonego regulują przepisy art. 71 – art. 80 ustawy Prawo pocztowe.

Zaznaczyć jednakże należy, że samo posiadanie owego statusu jest jedynie przesłanką podmiotową objęcia określonych czynności zwolnieniem. Ponadto występują także uwarunkowania przedmiotowe, czyli innymi słowy tylko niektóre spośród usług świadczonych przez wyznaczonego operatora będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT. Ustawodawca w przepisie kładzie nacisk na „powszechność” świadczonych usług pocztowych, tak że można z tego wnioskować, że te usługi świadczone przez operatora wyznaczonego, którym nie można przypisać przymiotu „powszechności”, będą wyłączone ze zwolnienia i w konsekwencji będą podlegały opodatkowaniu tymże podatkiem. Ponadto jedna z kluczowych zasad wykładni prawa nakazuje zwolnienia (i wyłączenia) interpretować możliwie wąsko, ściśle, aby nie doprowadzić do nieuprawnionego rozszerzenia zakresu zwolnień.

Jak już wcześniej wskazano Wnioskodawca zaznaczył w opisie zdarzenia przyszłego, że wyżej opisane usługi będące przedmiotem zapytania w rozumieniu przepisów ustawy Prawo pocztowe nie są powszechnymi usługami pocztowymi – nie mieszczą się bowiem w katalogu usług wymienionych w art. 45 ust. 1 ustawy Prawo bankowe.

Analizując powołane przepisy stwierdzić należy, że jeżeli świadczone przez Wnioskodawcę usługi pocztowe nie spełniają definicji powszechnych usług pocztowych, nie jest spełniona pierwsza z przesłanek do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT czyli Wnioskodawca nie świadczy powszechnych usług pocztowych, tym samym, niezależnie od tego czy Wnioskodawca posiada status operatora wyznaczonego – obowiązanego do świadczenia takich usług, usługi te nie podlegają obligatoryjnemu zwolnieniu z opodatkowania VAT, o którym mowa jest w art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT.

Reasumując, usługi, zdefiniowane przez Wnioskodawcę jako usługi, nie zaliczające się do kategorii usług powszechnych, nie będą zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT, bowiem nie wypełnią hipotezy ww. artykułu.

Ponadto, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 13 ustawy).

Zgodnie zaś z art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie określa bliżej, co należy rozumieć pod pojęciami wymienionymi w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. W tym celu należy się odwołać do uregulowań wskazanych w ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz.U. Nr 199, poz. 1175 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, przez usługi płatnicze rozumie się działalność polegającą na:

przyjmowaniu wpłat gotówki i dokonywaniu wypłat gotówki z rachunku płatniczego oraz wszelkie działania niezbędne do prowadzenia rachunku;
wykonywaniu transakcji płatniczych, w tym transferu środków pieniężnych na rachunek płatniczy u dostawcy użytkownika lub u innego dostawcy:
1. przez wykonywanie usług polecenia zapłaty, w tym jednorazowych poleceń zapłaty,
2. przy użyciu karty płatniczej lub podobnego instrumentu płatniczego,
3. przez wykonywanie usług polecenia przelewu, w tym stałych zleceń;
wykonywaniu transakcji płatniczych wymienionych w pkt 2, w ciężar środków pieniężnych udostępnionych użytkownikowi z tytułu kredytu, a w przypadku instytucji płatniczej lub instytucji pieniądza elektronicznego – kredytu, o którym mowa w art. 74 ust. 3 lub art. 132j ust. 3;
wydawaniu instrumentów płatniczych;
umożliwianiu wykonania transakcji płatniczych, zainicjowanych przez akceptanta lub za jego pośrednictwem, instrumentem płatniczym płatnika, w szczególności na obsłudze autoryzacji, przesyłaniu do wydawcy karty płatniczej lub systemów płatności zleceń płatniczych płatnika lub akceptanta, mających na celu przekazanie akceptantowi należnych mu środków, z wyłączeniem czynności polegających na jej rozliczaniu i rozrachunku w ramach systemu płatności w rozumieniu ustawy o ostateczności rozrachunku (acquiring);
świadczeniu usługi przekazu pieniężnego;
wykonywaniu transakcji płatniczych, w przypadku których zgoda płatnika na wykonanie transakcji udzielana jest przy użyciu urządzenia telekomunikacyjnego, cyfrowego lub informatycznego, a płatność przekazywana jest dostawcy usług telekomunikacyjnych, cyfrowych lub informatycznych, działającemu jedynie jako pośrednik pomiędzy użytkownikiem zlecającym transakcję płatniczą a odbiorcą.

W świetle art. 3 ust. 3 ustawy o usługach płatniczych, usługa przekazu pieniężnego oznacza usługę płatniczą świadczoną bez pośrednictwa rachunku płatniczego prowadzonego dla płatnika, polegającą na transferze do odbiorcy lub do innego dostawcy przyjmującego środki pieniężne dla odbiorcy środków pieniężnych otrzymanych od płatnika lub polegającą na przyjęciu środków pieniężnych dla odbiorcy i ich udostępnieniu odbiorcy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o usługach płatniczych, działalność w zakresie świadczenia usług płatniczych może być wykonywana wyłącznie przez dostawców usług płatniczych, zwanych dalej „dostawcami”.

Natomiast dostawcami usług płatniczych – w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o usługach płatniczych – mogą być wyłącznie:

bank krajowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy – Prawo bankowe;
oddział banku zagranicznego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 ustawy – Prawo bankowe;
instytucja kredytowa w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy – Prawo bankowe i odpowiednio oddział instytucji kredytowej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 18 ustawy – Prawo bankowe;
instytucja pieniądza elektronicznego;
oddział podmiotu świadczącego w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, zgodnie z prawem tego państwa, pocztowe usługi płatnicze, uprawnionego zgodnie z prawem tego państwa do świadczenia usług płatniczych oraz Poczta Polska Spółka Akcyjna w zakresie, w jakim odrębne przepisy upoważniają ją do świadczenia usług płatniczych;
instytucja płatnicza;
Europejski Bank Centralny, Narodowy Bank Polski, zwany dalej „NBP”, oraz bank centralny innego państwa członkowskiego – gdy nie działają w charakterze władz monetarnych lub organów administracji publicznej;
organ administracji publicznej;
spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa lub Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa w rozumieniu ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2012 r. poz. 855), zwanej dalej „ustawą o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych” – w zakresie, w jakim odrębne przepisy uprawniają je do świadczenia usług płatniczych, zwane dalej „kasą oszczędnościowo-kredytową”;
biuro usług płatniczych.

Jak stanowi art. 60 ust. 1 ustawy o usługach płatniczych, świadczenie usług płatniczych w charakterze krajowej instytucji płatniczej wymaga uzyskania zezwolenia KNF.

W zezwoleniu, o którym mowa w art. 60 ust. 1, KNF określa usługi płatnicze, do świadczenia których jest uprawniona instytucja płatnicza (art. 63 ust. 1 ustawy o usługach płatniczych).

Z kolei, zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o usługach płatniczych, działalność w zakresie usług płatniczych w charakterze biura usług płatniczych może być wykonywana po uzyskaniu wpisu do rejestru biur usług płatniczych.

Działalność w zakresie usług płatniczych prowadzona przez biura usług płatniczych podlega nadzorowi sprawowanemu przez KNF w zakresie i na zasadach określonych w niniejszej ustawie oraz w ustawie o nadzorze nad rynkiem finansowym – art. 129 ust. 1 ustawy o usługach płatniczych.

Z opisu sprawy wynika, że świadcząc przedmiotową usługę Wnioskodawca zamierza działać jako operator a nie jako instytucja płatnicza w rozumieniu przepisów ustawy z 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych. W szczególności, w związku ze świadczeniem tych usług Zainteresowany nie zamierza ubiegać się o uzyskanie zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego na prowadzenie działalności w charakterze instytucji płatniczej lub biura usług płatniczych, tzn. podmiotów uprawnionych do świadczenia usług przekazu pieniężnego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 6 Ustawy o usługach płatniczych. Tym samym, do świadczenia usług przekazu pocztowego Wnioskodawca stosować będzie reżim przepisów Prawa pocztowego, a szczegółowe zasady świadczenia tej usługi określać będzie regulamin oparty na przepisach tej ustawy. W szczególności:

doręczenie kwot przekazów pocztowych odbywać się będzie zgodnie z przepisami art. 37 Prawa pocztowego,
określone w regulaminie świadczenia usług przekazu pieniężnego regulacje dotyczące reklamacji oraz prawa dochodzenia roszczeń oparte będą na przepisach rozdziału 8 Prawa pocztowego (Odpowiedzialność operatora pocztowego oraz postępowanie reklamacyjne).

Jak wynika z powyższego w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie będzie podmiotem uprawnionym do wykonywania usług przekazów pieniężnych objętych ustawą o usługach płatniczych (w szczególności nie będzie instytucją płatniczą ani biurem usług płatniczych).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie będą zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin