Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-56b/14/WM
z 23 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2014 r. (data wpływu 21 stycznia 2014 r.) uzupełnionym pismami z dnia 12 marca 2014 r. i 16 kwietnia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wystawienia informacji rocznej PIT-8C z tytułu wypłaty żołnierzom czynnej służby wojskowej świadczeń przeznaczonych na pokrycie należności i opłat mieszkaniowych w okresie odbywania przez nich czynnej służby wojskowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wystawienia informacji rocznej PIT-8C z tytułu wypłaty żołnierzom czynnej służby wojskowej świadczeń przeznaczonych na pokrycie należności i opłat mieszkaniowych w okresie odbywania przez nich czynnej służby wojskowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2012 r., poz. 461) żołnierzom czynnej służby wojskowej, uznanym za posiadających na wyłącznym utrzymaniu członków rodziny i żołnierzom uznanym za samotnych, przysługuje prawo do świadczenia pieniężnego przeznaczonego na pokrycie należności i opłat mieszkaniowych w okresie odbywania przez nich czynnej służby wojskowej, z wyjątkiem okresowej służby wojskowej (art. 131 ust. 1 pkt l ustawy) z tytułu:

1. należności z tytułu najmu lokalu mieszkalnego zajmowanego na podstawie decyzji administracyjnej,
2. należności z tytułu zajmowania spółdzielczego lokalu mieszkalnego typu lokatorskiego,
3. bieżących opłat eksploatacyjnych z tytułu zajmowania spółdzielczego lokalu mieszkalnego typu własnościowego,
4. należności z tytułu zajmowania lokalu mieszkalnego na podstawie umowy najmu, z wyjątkiem sytuacji, w których przedmiotem umowy jest część tego lokalu, a jedna ze stron umowy jest obciążona obowiązkiem alimentacyjnym względem drugiej strony,
5. bieżących należności z tytułu zajmowania lokalu mieszkalnego, stanowiącego przedmiot odrębnej własności w rozumieniu przepisów o własności lokali, albo domu mieszkalnego, stanowiącego przedmiot własności żołnierza.

Uprawnienia do świadczenia pieniężnego na pokrycie należności mieszkaniowych przysługują również małżonkom żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową, jeżeli ze względu na nie żołnierze zostali uznani za posiadających na wyłącznym utrzymaniu członków rodziny. Wysokość świadczenia jest obliczana zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 września 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu pokrywania należności i opłat mieszkaniowych osobom spełniającym powszechny obowiązek obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz członkom ich rodzin (Dz. U. z 2001 r., nr 116, poz.1238).

Zgodnie z ustawą o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej świadczenia pieniężne wskazane w art. 131 ust. 1 pkt 1 ustawy, przyznaje i wypłaca wójt, burmistrz lub prezydent miasta na udokumentowany wniosek uprawnionego.

Prezydent Miasta udzielił Dyrektorowi Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie (Wnioskodawcy) upoważnienia do załatwiania w imieniu Prezydenta Miasta spraw, w tym do wydawania decyzji w zakresie zadań związanych z przyznawaniem świadczeń rekompensujących żołnierzom oraz członkom ich rodzin. W przedmiotowych sprawach wydawana jest decyzja administracyjna z upoważnienia Prezydenta Miasta rozstrzygająca o uprawnieniach żołnierza do świadczeń pieniężnych, o których mowa w art. 131 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, oznaczone numerem 2.

Czy świadczenie pieniężne wypłacone żołnierzom czynnej służby wojskowej uznanym za posiadających na wyłącznym utrzymaniu członków rodziny i żołnierzom uznanym za samotnych, przeznaczone na pokrycie należności i opłat mieszkaniowych w okresie odbywania przez nich czynnej służby wojskowej, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i skutkuje obowiązkiem wystawienia przez płatnika świadczeń rocznej informacji P1T-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 26 listopada 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są świadczenia osób, które otrzymały świadczenia z tytułu odbywania lub pełnienia:

1. niezawodowej służby wojskowej lub jej form równorzędnych, z wyjątkiem okresowej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby wojskowej oraz służby przygotowawczej;
2. służby zastępczej - przyznane na podstawie odrębnych przepisów.

Świadczenie na pokrycie należności i opłat mieszkaniowych, wypłacane są żołnierzom uznanym za posiadających na wyłącznym utrzymaniu członków rodziny i żołnierzom uznanym za samotnych w okresie odbywania przez nich czynnej służby wojskowej, z wyjątkiem okresowej służby wojskowej.

Żołnierzami czynnej służby wojskowej w świetle art. 59 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, są m.in. osoby, które odbywają:

1. zasadniczą służbę wojskową;
2. przeszkolenie wojskowe;
3. ćwiczenia wojskowe;
4. służbę przygotowawczą;
5. okresową służbę wojskową;
6. służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.

Zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych, wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt 15a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są objęte świadczenia na pokrycie należności i opłat mieszkaniowych wypłacone żołnierzom pełniącym czynną służbę wojskową w formach wskazanych w art. 59 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem służby przygotowawczej. Żołnierzom czynnej służby wojskowej, odbywającym okresową służbę wojskową nie przysługują świadczenia na pokrycie należności i opłat mieszkaniowych.

W związku z tym, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wystawienia informacji rocznej PIT-8C z tytułu wypłaty świadczeń na rzecz żołnierzy służby czynnej, z wyjątkiem świadczeń dla żołnierzy służby przygotowawczej. Świadczenia na pokrycie należności i opłat mieszkaniowych wypłacane żołnierzom pełniącym służbę przygotowawczą, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem, w przypadku świadczeń wypłacanych tym żołnierzom, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wystawienia informacji rocznej PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 131 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2012 r. poz. 461 ze zm.), żołnierzom uznanym za posiadających na wyłącznym utrzymaniu członków rodziny i żołnierzom uznanym za samotnych, w okresie odbywania przez nich czynnej służby wojskowej, z wyjątkiem okresowej służby wojskowej, na ich udokumentowany wniosek pokrywa się:

1. należności z tytułu najmu lokalu mieszkalnego zajmowanego na podstawie decyzji administracyjnej,
2. należności z tytułu zajmowania spółdzielczego lokalu mieszkalnego typu lokatorskiego,
3. bieżące opłaty eksploatacyjne z tytułu zajmowania spółdzielczego lokalu mieszkalnego typu własnościowego,
4. należności z tytułu zajmowania lokalu mieszkalnego na podstawie umowy najmu, z wyjątkiem sytuacji, w których przedmiotem umowy jest część tego lokalu, a jedna ze stron umowy jest obciążona obowiązkiem alimentacyjnym względem drugiej strony,
5. bieżące należności z tytułu zajmowania lokalu mieszkalnego, stanowiącego przedmiot odrębnej własności w rozumieniu przepisów o własności lokali, albo domu mieszkalnego, stanowiącego przedmiot własności żołnierza.

Decyzję o pokrywaniu należności i opłat, o których mowa w ust. 1, wydaje wójt lub burmistrz (prezydent miasta), właściwy dla miejsca położenia lokalu mieszkalnego albo domu mieszkalnego żołnierza (ust. 5a).

Zgodnie z ust. 6, wójtowie lub burmistrzowie (prezydenci miast) wypłacają należności i opłaty, o których mowa w ust. 1 pkt 1, od dnia złożenia wniosku w tej sprawie.

Żołnierzami w czynnej służbie wojskowej, w myśl art. 59 ww. ustawy, są osoby, które odbywają lub pełnią następujące jej rodzaje:

1. zasadniczą służbę wojskową;
2. przeszkolenie wojskowe;
3. ćwiczenia wojskowe;
4. służbę przygotowawczą;
5. okresową służbę wojskową;
6. służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.

Biorąc pod uwagę treść wniosku oraz wskazane powyżej przepisy ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej wskazać należy, że żołnierzom czynnej służby wojskowej będących żołnierzami okresowej służby wojskowej uznanym za posiadających na wyłącznym utrzymaniu członków rodziny i żołnierzom uznanym za samotnych, świadczenia przeznaczone na pokrycie należności i opłat mieszkaniowych w okresie odbywania przez nich czynnej służby wojskowej nie przysługują.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 15 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia osób otrzymywane z tytułu odbywania lub pełnienia niezawodowej służby wojskowej lub jej form równorzędnych, z wyjątkiem okresowej służby wojskowej, nadterminowej zasadniczej służby wojskowej oraz służby przygotowawczej, przyznane na podstawie odrębnych przepisów.

Dokonując analizy przedmiotowego przepisu zauważyć należy, że w orzecznictwie, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej. Zasada prymatu wykładni językowej szczególnego znaczenia nabiera, gdy interpretowane przepisy dotyczą ulg i zwolnień podatkowych. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Ustawa z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy niezawodowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1211 ze zm.), określa uposażenie i inne należności pieniężne żołnierzy niezawodowych odbywających zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe lub ćwiczenia wojskowe oraz pełniących służbę przygotowawczą, okresową służbę wojskową lub służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, a także pełniących służbę kandydacką.

Zgodnie z treścią art. 30 ust. 1 ww. ustawy, żołnierzom odbywającym zasadniczą służbę wojskową lub przeszkolenie wojskowe przysługuje uposażenie zasadnicze według stopnia wojskowego.

Żołnierzom, o których mowa w ust. 1, mogą być przyznane do uposażenia dodatek funkcyjny i dodatki uzasadnione szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowe (ust. 2).

W myśl natomiast art. 31 ust. 1 ustawy o uposażeniu żołnierzy niezawodowych, żołnierzom rezerwy oraz osobom przeniesionym do rezerwy niebędącym żołnierzami rezerwy odbywającym ćwiczenia wojskowe przysługuje za każdy dzień trwania ćwiczeń uposażenie zasadnicze według stopnia wojskowego.

Żołnierzom, o których mowa w ust. 1, wyznaczonym na stanowiska służbowe przewidziane w etatach dla żołnierzy zawodowych jako stanowiska dowódcze, na które posiadają nadane przydziały kryzysowe, dowódca jednostki wojskowej przyznaje dodatek funkcyjny w wysokości do 15% uposażenia zasadniczego przysługującego żołnierzowi według stopnia wojskowego (ust. 2).

Żołnierzom rezerwy w myśl ust. 2a, mogą być przyznawane dodatki do uposażenia, uzasadnione szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej, przewidziane dla żołnierzy odbywających zasadniczą służbę wojskową.

Stosownie do treści art. 34a ust. 1 ustawy, żołnierzom pełniącym służbę przygotowawczą przysługuje uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia zasadniczego i inne należności na zasadach określonych dla żołnierzy pełniących służbę kandydacką.

Do żołnierzy pełniących służbę kandydacką, zgodnie z treścią art. 1 ust. 2 ww. ustawy o uposażeniu żołnierzy niezawodowych, ustawę stosuje się w zakresie określonym w art. 130 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 130 ust. 1 wskazanej powyżej ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, żołnierzom pełniącym służbę kandydacką przysługuje uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia zasadniczego i inne należności pieniężne.

Wskazane we wniosku świadczenia pieniężne wypłacane żołnierzom czynnej służby wojskowej uznanym za posiadających na wyłącznym utrzymaniu członków rodziny i żołnierzom uznanym za samotnych, przeznaczone na pokrycie należności i opłat mieszkaniowych w okresie odbywania przez nich czynnej służby wojskowej, nie zostało wymienione w ustawie o uposażeniu żołnierzy niezawodowych, jak i ustawie o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (w przypadku żołnierzy pełniących służbę przygotowawczą), jako uposażenie i inne należności pieniężne przysługujące z tytułu odbywania lub pełnienia niezawodowej służby wojskowej.

Jest to zatem wprawdzie świadczenie wypłacane tym żołnierzom, jednakże wypłacane jest ono z innego tytułu niż odbywanie niezawodowej służby wojskowej.

Podkreślić przy tym należy, iż zwolnienia podatkowe (ulgi, preferencje) stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych, tak jak wskazano powyżej, należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

W związku z tym, wypłacane żołnierzom czynnej służby wojskowej, tj. zasadniczej służby wojskowej, przeszkolenia wojskowego oraz ćwiczeń wojskowych żołnierzy rezerwy - uznanym za posiadających na wyłącznym utrzymaniu członków rodziny i żołnierzom uznanym za samotnych, świadczenia przeznaczone na pokrycie należności i opłat mieszkaniowych w okresie odbywania przez nich czynnej służby wojskowej nie podlegają zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 15a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do świadczeń wypłacanym żołnierzom służby przygotowawczej, niezależnie od tego, że przedmiotowe świadczenie, nie zostało wymienione jako przysługujące takim osobom z tytułu pełnienia niezawodowej służby wojskowej, wskazać również należy, że świadczenia dla tych żołnierzy zostały – z mocy ustawy – wyłączone z zakresu zwolnienia o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 15a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać również należy, że żaden inny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wskazanych powyżej świadczeń wypłacanych żołnierzom w czynnej służbie wojskowej jako zwolnionych od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Tym samym, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C dla osób, którym wypłacono świadczenia z tego tytułu, tj. zarówno żołnierzom zasadniczej służby wojskowej, przeszkolenia wojskowego oraz ćwiczeń wojskowych żołnierzy rezerwy, jak i żołnierzom służby przygotowawczej.

Stosownie bowiem do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.