Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/443-31/14-4/TW
z 30 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.) uzupełnionym w dniu 22 kwietnia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów gazowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów gazowych.

Pismem z dnia 17 kwietnia 2014 r. uzupełniono wniosek w zakresie przedstawionego stanu faktycznego i własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma posiada nieruchomość (wprowadzone do ewidencji środków trwałych), która w 51% służy pod wynajem mieszkań a w 49% pod działalność usługowo-handlową dla firm. Całość budynku ogrzewana jest gazem ziemnym wysokometanowym (grupy E) i Wnioskodawca znajduje się w grupie taryfowej W-3.6. Roczne zużycie gazu wyniosło 5634 m3 czyli nie przekroczyło 8000 m3. Lokatorów oraz firmę wynajmującą biuro Zainteresowany obciąża za ogrzewanie i ciepłą wodę zgodnie ze stanem zużycia w/g liczników. „A” wysłało oświadczenie do wypełnienia (celem jego złożenia) - czy Wnioskodawcę obowiązuje akcyza czy też jest on z niej zwolniony.

Zainteresowany nadmienia, że właściciel firmy mieszka pod innym adresem a całość kamienicy służy działalności gospodarczej.

Ze złożonego uzupełnienia do wniosku wynika, że kod CN 2711 21 00 grupy E. Wyroby gazowe nabywa i zużywa w celach opałowych Wnioskodawca. Ponadto wyroby gazowe w 51% zużywane są do celów grzewczych mieszkań lokatorskich pod wynajem, a w 49% do pomieszczeń na działalność usługowo-handlową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest objęty akcyzą za ogrzewanie całości kamienicy czy tylko w części dotyczacej działalności usługowej a od mieszkań lokatorskich zwolniony lub może jest w całości zwolniony od akcyzy?

Zdaniem Wnioskodawcy, winien być w całości zwolniony od akcyzy. Zgodnie z art. 31b ust. 6 ustawy, dla gazu ziemnego wysokometanowego grupy E nie przekroczył on 8000 m3 rocznie (faktyczne zużycie w 5634 m3).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 108, poz. 626 ze zm.) zwanej dalej ustawą, użyte w ustawie określenie „wyroby akcyzowe” oznacza - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy, określenie „wyroby gazowe” oznacza - wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

W poz. 28 załącznika nr 1 wymieniono pod kodem CN 2711 - gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe.

W świetle art. 2 ust. 1 pkt 19a ustawy, finalny nabywca gazowy to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby gazowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby gazowe

– niebędący pośredniczącym podmiotem gazowym.

W tym miejscu podkreślić należy, że zgodnie z art. 9c ust. 1 pkt 2 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu, zaś użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego jest przedmiotem opodatkowania jedynie w ściśle określonych przypadkach, o których mowa w art. 9c ust. 1 pkt 5 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że zasadą jest opodatkowanie obrotu wyrobami gazowymi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada nieruchomość, która w 51% służy pod wynajem mieszkań a w 49% pod działalność usługowo handlową dla firm. Całość budynku ogrzewana jest gazem ziemnym wysokometanowym (grupy E). Wyroby gazowe nabywa i zużywa w celach opałowych Wnioskodawca. Roczne zużycie gazu wyniosło 5634 m3 i nie przekroczyło 8000 m3.

Zainteresowany nadmienia, że właściciel firmy mieszka pod innym adresem a całość kamienicy służy działalności gospodarczej.

Wyroby gazowe nabywa i zużywa w celach opałowych Wnioskodawca. Ponadto wyroby gazowe w 51% zużywane są do celów grzewczych mieszkań lokatorskich pod wynajem a w 49% do pomieszczeń na działalność usługowo-handlową.

Na mocy art. 31b ust. 2 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00 i 2711 29 00 przeznaczone do celów opałowych przez gospodarstwa domowe.

Zgodnie z art. 31b ust. 6 pkt 1 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jest w przypadku wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00 - sprzedaż tych wyrobów w ilościach nieprzekraczających:

1. 10 m³/h - gazu ziemnego wysokometanowego grupy E, nie więcej niż 8.000 metrów sześciennych rocznie, albo
2. 25 m³/h - gazu ziemnego zaazotowanego grupy Lw, grupy Ls, grupy Ln albo grupy Lm, nie więcej niż 10.650 metrów sześciennych rocznie.
   
   

Zatem w zależności od rodzaju i grupy gazu ziemnego, sprzedaż gazu finalnemu nabywcy gazowemu w ilościach nieprzekraczających powyższych limitów, jest zwolniona od akcyzy.

Przy czym z przepisów ustawy nie wynika, co jest uznawane za gospodarstwo domowe (brak definicji legalnej tego pojęcia). Zatem należy odwołać się do jego znaczenia językowego.

Z Małego słownika języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1999, str. 231 wynika, że „gospodarstwo” to m.in. posiadłość wiejska obejmująca grunty i zabudowania, natomiast „domowy” (str. 144) to w szczególności odnoszący się do domu. Dom to pomieszczenia mieszkalne, miejsce stałego zamieszkania, jak i ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych, gospodarstwo domowe.

Zatem gospodarstwo domowe to przede wszystkim pomieszczenia mieszkalne (służy jako miejsce stałego zamieszkania, w którym koncentruje się ogół spraw, obowiązków rodzinnych, domowych).

Z opisu sprawy wnika, że gaz nabywa i zużywa podmiot gospodarczy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie wynajmu mieszkań. Przy czym sam Zainteresowany - w zakresie tej działalności gospodarczej - nie jest gospodarstwem domowym. Są nimi jedynie osoby wynajmujące te mieszkania.

Podkreślić przy tym należy, że to nie one nabywają gaz i nie jest on przez te osoby zużywany (przez gospodarstwa domowe) do celów opałowych. Do celów tych bowiem przeznacza gaz Wnioskodawca a gospodarstwom domowym dostarcza jedynie wyprodukowane ciepło.

Powyższe nie uprawnia zatem Zainteresowanego do korzystania ze zwolnienia przy nabyciu gazu w trybie art. 31b ust. 2 pkt 1 ustawy.

W tym kontekście bez znaczenia jest również ilość nabywanego gazu (przepis art. 31b ust. 6 pkt 1 ustawy to warunek odnoszący się do gospodarstw domowych). Zgodnie z jego treścią warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jest w przypadku wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00 - sprzedaż tych wyrobów w ilościach nieprzekraczających:

1. 10 m³/h - gazu ziemnego wysokometanowego grupy E, nie więcej niż 8000 metrów sześciennych rocznie, albo
2. 25 m³/h - gazu ziemnego zaazotowanego grupy Lw, grupy Ls, grupy Ln albo grupy Lm, nie więcej niż 10 650 metrów sześciennych rocznie.

Zużywany przez Wnioskodawcę wyrób gazowy jest zatem w całości objęty akcyzą.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.