Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-142/14/DM
z 14 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia, w pełnej wysokości, podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup lokalu użytkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia, w pełnej wysokości, podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup lokalu użytkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 2000 r. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą F. Z tytułu prowadzonej działalności jest podatnikiem podatku VAT. Małżonka Wnioskodawcy od 2000 r. prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Nie jest podatnikiem VAT. Pod koniec I kwartału 2014 r. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza wraz z małżonką zakupić od dewelopera lokal użytkowy. Od 1987 r. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim. Wraz z żoną będzie współwłaścicielem lokalu użytkowego na zasadzie współwłasności majątkowej. Zakup lokalu będzie sfinansowany z kredytu bankowego (firmowego) zaciągniętego przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie ma rozdzielności majątkowej. Ponieważ Wnioskodawca pozostaje we wspólności małżeńskiej, faktura sprzedaży lokalu użytkowego będzie wystawiona na Wnioskodawcę i żonę. Akt notarialny również sporządzony będzie na Wnioskodawcę i małżonkę, przy czym będzie widniała w nim informacja, że lokal będzie użytkowany przez firmę Wnioskodawcy. W miesiącu nabycia lokalu użytkowego Wnioskodawca ma zamiar wprowadzić lokal do ewidencji środków trwałych firmy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko, że w świetle art. 89 ustawy VAT w opisanym powyżej stanie faktycznym, tj. w przypadku zakupu lokalu użytkowego przez oboje małżonków pozostających we współwłasności majątkowej, gdy tylko Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, a małżonka takim podatnikiem nie jest, a zakupiony lokal użytkowy będzie wykorzystany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy – Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego na fakturze dokumentującej zakup lokalu użytkowego, pomimo tego, że na fakturze, jak i w akcie notarialnym oprócz danych Wnioskodawcy jako podatnika, znajdują się dane małżonki niebędącej czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nabycia lokalu użytkowego, który zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego w fakturze zakupu lokalu użytkowego. W ocenie Wnioskodawcy nie ma znaczenia fakt nabycia lokalu przez oboje małżonków na zasadzie wspólności ustawowej. Przywołując brzmienie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawca wskazał, że w sytuacji, gdy zakupiony lokal użytkowy będzie wykorzystywany w całości w działalności gospodarczej podatnika (będzie stanowił środek trwały) zasadnym jest uznanie, że spełnione zostały przesłanki do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy transakcji zakupu lokalu użytkowego. Zdaniem Wnioskodawcy na prawo do odliczenia pełnej kwoty naliczonego podatku VAT nie ma przy tym wpływu fakt nabycia lokalu użytkowego przez podatnika wspólnie z małżonkiem (który nie jest podatnikiem VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit.a ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, na określonych zasadach pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 cyt. ustawy.

Zgodnie z treścią obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 106e ust. 1 pkt 3, 4 i 5 ustawy, faktura powinna zawierać:

• imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
• numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
• numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b.

Zatem, zgodnie z brzmieniem powołanych przepisów, konieczne jest, aby faktury, jako dokumenty potwierdzające rzeczywiste transakcje gospodarcze, zawierały nazwy określające strony transakcji, ich adresy, a także numery identyfikacji podatkowej.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że faktura jest dokumentem potwierdzającym wykonanie pewnej usługi lub dostawy towaru, uprawniającym (po spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów prawa) podmiot, dla którego jest wystawiona (nabywcę) do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje zakup lokalu użytkowego, który będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotowy lokal zostanie zakupiony do wspólnego majątku małżeńskiego Wnioskodawcy oraz jego małżonki (Wnioskodawca nie ma rozdzielności majątkowej małżeńskiej). Zakup lokalu zostanie udokumentowany fakturą VAT, wystawioną na Wnioskodawcę – będącego podatnikiem podatku od towarów i usług oraz na małżonkę podatnika, która takim podatnikiem nie jest.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ww. Kodeksu z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 tego Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 powołanego Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Na mocy art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa (jak wynika z treści wniosku w przedmiotowej sprawie między małżonkami istnieje wspólność majątkowa). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Należy jednak zaznaczyć, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy i przywołane uregulowania prawne stwierdzić należy, że skoro lokal użytkowy (pomimo, że będzie stanowił majątek wspólny małżonków) zostanie nabyty z wyłącznym przeznaczeniem dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia całego podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup tego lokalu (pomimo, że na fakturze oprócz danych podatnika znajdą się również dane jego małżonki, niebędącej czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług).

Jak wynika bowiem z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, podstawową zasadą obowiązującą w podatku od towarów i usług, określoną w przywołanym art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jest prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Aby uprawnienie to wystąpiło, musi zostać spełniony podstawowy warunek, zgodnie z którym prawo do odliczenia przysługuje tylko podatnikowi wykonującemu działalność gospodarczą opodatkowaną VAT (zdefiniowanemu w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług) i tylko w takim zakresie, w jakim nabywane przez tego podatnika towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. Jeśli z faktury wynikać będzie, że nabywcą danej usługi czy towaru jest szczególnego rodzaju podmiot, jakim jest małżeństwo, które samo nie ma przymiotu podatnika – to pozbawienie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z wynikającego z faktury dokumentującej nabycie przedmiotowego lokalu naruszałoby fundamentalną zasadę obowiązującą w podatku od towarów i usług.

Reasumując uznać należy, że skoro Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą, a otrzymana faktura z tytułu nabycia lokalu użytkowego, który zostanie przekazany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, zawierać będzie NIP Wnioskodawcy, to Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia wynikającego z niej podatku naliczonego w zakresie, w jakim wydatek ten związany będzie ze sprzedażą opodatkowaną, tj. w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem niezaistnienia okoliczności ograniczających to prawo, określonych w art. 88 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.