Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-1192/13-4/ES
z 28 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2013 r. (data wpływu 19 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 marca 2014 r. (data wpływu 11 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży mieszkania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży mieszkania.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z 28 lutego 2014 r. nr ILPB2/415-1192/13-2/ES Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 28 lutego 2014 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło 5 marca 2014 r.), natomiast 11 marca 2014 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego 10 marca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie przydziału z dnia 29 listopada 1985 r. Wnioskodawca wraz z byłą żoną zamieszkiwali lokal mieszkalny. Tytułem prawnym do zajmowanego lokalu było spółdzielcze lokatorskie prawo do tego lokalu.

Zainteresowany nadmienił, że była małżonka nigdy nie wyrażała zgody na wykupienie przez Wnioskodawcę od spółdzielni mieszkaniowej ww. mieszkania. W dniu 29 kwietnia 2008 r. ustanowiona została rozdzielność majątkowa (wyrok sądu). Następnie, w 2009 r. - z uwagi na zaistniałą sytuację rodzinną - doszło do rozwodu (wyrok sądu). Kolejnym krokiem była przeprowadzona sprawa o podział majątku. Przedmiotem tego podziału był głównie ww. lokal mieszkalny. W celu wyceny tego mieszkania sąd powołał rzeczoznawcę. W związku z powołaniem biegłego Wnioskodawca poniósł koszt w wysokości 1 158,15 zł. Mieszkanie zostało wycenione na 190 000 zł. Podczas kolejnej rozprawy o podział majątku sędzia zaproponował byłym małżonkom, aby jeden z nich spłacił drugiego w zależności od swoich możliwości finansowych. Wnioskodawca zdecydował się na spłatę byłej małżonki i w tym celu pożyczył od sióstr całą kwotę, tj. 94 470 zł (kwota ustalona przez sąd na mocy protokołu ugody z 14 stycznia 2011 r.). Pieniądze te zostały wpłacone, zgodnie z ww. protokołem na nowe mieszkanie dla byłej żony, bezpośrednio na konto firmy „wpłata na mieszkanie (…)”.

Na kwotę 94 470 zł pożyczoną od sióstr sporządzono umowę pożyczki, zgodnie z którą pieniądze zostaną zwrócone po wykupieniu przez Zainteresowanego od spółdzielni mieszkaniowej spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na własność, a następnie jego sprzedaży. Mieszkanie zostało wykupione na własność aktem notarialnym z 3 marca 2011 r. Natomiast jego sprzedaż nastąpiła 21 listopada 2011 r. (aktem notarialnym), jednakże za kwotę 184 000 zł, tj. o 6 000 zł mniejszą niż wartość wyceny rzeczoznawcy (190 000 zł).

Po sprzedaży Wnioskodawca musiał oddać siostrom, zgodnie z umową pożyczki (kwotę 94 470 zł), a z pozostałych środków finansowych kupić własne mieszkanie.

Tych środków pozostało zbyt mało aby kupić małą kawalerkę, gdyż po odliczeniu kosztu uzyskania przychodu wynoszącego 951,26 zł od kwoty 184 000 zł pozostał dochód w wysokości 183 048,74 zł.

W ramach tego dochodu Zainteresowany poniósł wydatki związane z nabyciem nowego mieszkania:

• koszt pożyczki na cele mieszkaniowe - 94 470 zł,
• koszt zakupu nowego mieszkania - 64 500 zł,
• koszt wykończenia nowego mieszkania - 10 177,04 zł,

– co daje łączną kwotę w wysokości 169 147,04 zł.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że na zakup nowego własnego mieszkania zaciągnął kredyt hipoteczny w kwocie 64 500 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy kwotę pożyczki 94 470 zł Wnioskodawca ma potraktować jako koszt uzyskania przychodu uzyskany przed sprzedażą mieszkania, gdyż był poniesiony przed osiągnięciem dochodu?
2. Czy może jako wydatek mieszkaniowy poniesiony w związku z nabyciem nowego mieszkania i sprzedażą wcześniejszego mieszkania?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota wydatku na cel mieszkaniowy w wysokości 94 470 zł stanowi koszt uzyskania przychodu. W ocenie Zainteresowanego jest to wydatek który zmniejsza uzyskany przychód, ponieważ zobowiązany był go ponieść zanim uzyskał przychód ze sprzedaży mieszkania. Kwotę 94 470 zł zobowiązany był przelać na konto dewelopera, od którego była małżonka nabyła dla siebie mieszkanie. Dopiero kolejnym krokiem była sprzedaż mieszkania, które wcześniej było własnością wspólną małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w powyższym przepisie decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu) ma moment i forma ich nabycia z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulegały zmianie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotowe mieszkanie Wnioskodawca nabył 3 marca 2011 r. (na podstawie aktu notarialnego od spółdzielni mieszkaniowej).

Zatem w rozpatrywanej sprawie zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Podstawą obliczenia podatku zgodnie z art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Przykładowo kosztem nabycia mogą być poniesione wydatki związane z nabyciem nieruchomości względnie wydatki podwyższające wartość tej nieruchomości. Natomiast wydatki, które nie dotyczą tegoż nabycia bądź nie powiększają wartości nieruchomości nie mogą zostać uwzględnione przy ustalaniu dochodu z odpłatnego jego zbycia.

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy (pytanie nr 1) jest możliwość zaliczenia kwoty 94 470 zł do kosztów uzyskania przychodu w związku ze sprzedażą 21 listopada 2011 r. lokalu mieszkalnego nabytego 3 marca 2011 r. Przedmiotowa kwota - jak sam Zainteresowany wskazał - dotyczyła pożyczki zaciągniętej od sióstr wpłaconej bezpośrednio na konto firmy budowlanej, od której była małżonka nabyła nowe mieszkanie. Zatem ww. kwota nie była wydatkowana zarówno ani na nabycie przez Wnioskodawcę własnego mieszkania ani nie powiększyła ona wartości tego mieszkania.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kwotę 94 470 zł Wnioskodawca nie ma prawa potraktować jako koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaakcentować bowiem należy, że przedmiotowa kwota dotyczyła spłaty pożyczki nie zaś kosztów uzyskania przychodu w ramach tego przepisu.

Z kolei na podstawie przywołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się m.in.:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
   - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;
2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b
   - w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.
   
   

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1, w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Należy również wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

Tut. Organ pragnie podkreślić, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, korzystanie z przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Odnosząc zatem przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym, wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia - w warunkach określonych w ustawie - uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych dochodu wyłącznie na cele wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy - jest fakt wydatkowania nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw, na wskazane w art. 21 ust. 25 ww. ustawy cele mieszkaniowe, w tym m.in. na spłatę kredytu (kapitału) oraz odsetek od kredytu, zaciągniętego przez podatnika w banku mającym siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej, przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw. Przy tym należy podkreślić, że z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ww. ustawy wynika, że kredyt, na którego spłatę został przeznaczony dochód z odpłatnego zbycia mieszkania Wnioskodawcy powinien być kredytem zaciągniętym na cele mieszkaniowe (własne), które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei w myśl art. 21 ust. 26 ww. ustawy przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Odnosząc się natomiast do pytania drugiego dotyczącego możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku w związku z wydatkowaniem na nabycie nowego mieszkania, stwierdzić należy, co następuje.

Z analizy wniosku wynika, że Zainteresowany zakupił mieszkania dla swojej żony. Wydatek ten został sfinansowany ze środków pochodzących z pożyczki udzielonej Wnioskodawcy przez siostrę.

Dokonując subsumcji stanu faktycznego pod przywołane wyżej przepisy ustawy podatkowej, stwierdzić należy, że wydatek poniesiony przez Zainteresowanego na nabycie nowego mieszkania nie korzysta ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaakcentować bowiem należy, że w realiach badanej sprawy nie zostały spełnione dwie przesłanki warunkujące zastosowanie tego zwolnienia.

Po pierwsze, poniesiony wydatek nie stanowił realizacji celu mieszalnego Wnioskodawcy, lecz Jego żony.

Po drugie - zakup nowego mieszkania nie został sfinansowany pożyczką zaciągniętą w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, lecz była to pożyczka udzielona przez osobę fizyczną, tj. siostrę Wnioskodawcy.

Reasumując, stwierdzić należy, że stanowisko Zainteresowanego - tak w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodu, jak również w części dotyczącej zastosowania zwolnienia podatkowego - należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.