Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1234/13-6/MR
z 27 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 19 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.) uzupełnionym pismem z 17 marca 2014 r. (data wpływu 19 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług transportu sanitarnego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług transportu sanitarnego. Wniosek uzupełniono 19 marca 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o brakującą opłatę za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik w ramach prowadzonej działalności zajmuje się świadczeniem usług w zakresie szeroko pojętej działalności związanej z ochroną zdrowia. Podatnik jest ujęty w wykazie podmiotów leczniczych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej. Podatnik w ramach prowadzonej działalności posiada zawarte umowy zlecenia, bądź umowy o współpracy z osobami mającymi wykształcenie medyczne i mogące wykonywać określone czynności medyczne związane z ochroną zdrowia w myśl ustawy z dnia 8 września 2006 roku o państwowym ratownictwie medycznym. Podatnik świadczy także usługi związane z transportem sanitarnym na podstawie umów podpisanych z innymi podmiotami leczniczymi, NFZ czy w stosunku do jednostek POZ (Podstawowa Ochrona Zdrowia), ale także na zlecenie osób fizycznych, których transport ze względu na wskazania medyczne może zostać dokonany jedynie karetką ze specjalistycznym wyposażeniem i z zapewnieniem obsługi medycznej. Usługi transportu medycznego odbywają się wyłączenie ze wskazań medycznych, przy czym są finansowane tylko przez pacjentów lub w innych przypadkach częściowo przez NFZ a częściowo przez pacjentów - w takim przypadku transport medyczny jest dokonywany na zlecenie POZ. Podatnik świadczy także usługi zabezpieczenia imprez masowych na podstawie ustawy z dnia 20 marca 2009 roku o bezpieczeństwie imprez masowych, świadcząc usługi postawienia do dyspozycji ambulansu specjalistycznego (z lekarzem) bądź podstawowego (z ratownikiem medycznym lub pielęgniarką) w myśl cytowanej ustawy o państwowym ratownictwie medycznym.

Ponadto w ramach prowadzonej działalności Podatnik świadczy usługi szkoleniowe z zakresu ratownictwa. Podatnik prowadzi następujące szkolenia:

1. kursy pierwszej pomocy przedmedycznej - szkolenia dla kierowców wykonywane na rzecz: 1) firm transportowych, komunikacyjnych, gdzie kursantami są kierowcy zawodowi, 2) dla Ośrodków Szkolenia Kierowców, gdzie kursantami są osoby indywidualne, które mają stać się kierowcami na różne kategorie prawa jazdy;
2. szkolenia BHP świadczone na rzecz: pracodawców - prywatnych firm zatrudniających pracowników, dla szkół itp. i innych instytucji oświatowych a także dla osób prywatnych, które chcą posiadać wiedzę z tej dziedziny, a nie mają innej możliwości z finansowania tego szkolenia i niebędących przedsiębiorcami;
3. szkolenia specjalistyczne z zakresu pierwszej pomocy na rzecz: grup zawodowych związanych z ochroną zdrowia np. dla lekarzy rodzinnych, dla farmaceutów, lekarzy stomatologów, a także służb mundurowych w myśl cytowanej ustawy o państwowym ratownictwie medycznym;
4. kursy kwalifikowane pierwszej pomocy prowadzone zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia na podstawie Ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym prowadzone na rzecz: ratowników medycznych, strażaków, WOPR, GOPR itp. instytucji, a także szkolenia na rzecz osób fizycznych niebędących przedsiębiorcami (na rzecz osób prywatnych) - dla osób chcących znaleźć zatrudnienie, które wymaga posiadania określonego przeszkolenia;
5. szkolenia na zlecenie PUP w zakresie szkoleń z pierwszej pomocy dla osób bezrobotnych w celu podwyższenia kwalifikacji.
   
   

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Świadczone przez Podatnika usługi transportu sanitarnego spełniają wszystkie warunki, o których mowa w art. 5 pkt 33a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i stanowią usługi transportu sanitarnego, o których mowa w tym przepisie. Usługi transportu sanitarnego dotyczą przewozu wyłączenie pacjentów - a więc są to usługi dotyczące przewozu osób.

Usługi transportu sanitarnego są wykonywane wyłącznie przy użyciu specjalistycznych środków transportu, o których mowa w art. 161ba ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i środki transportu spełniają wymagania określone przez PN EN 1789 - „Pojazdy medyczne ich wyposażenie - ambulanse drogowe”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jakim momencie powstaje obowiązek podatkowy w przypadku usług transportu sanitarnego w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 roku?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku świadczenia usług transportu sanitarnego obowiązek podatkowy powstaje w momencie wykonania usługi, a jeśli usługa winna być potwierdzona fakturą w momencie jej wystawienia, jednakże nie później niż w terminie siódmego dnia, od dnia wykonania usługi.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 19 ust. 1 i ust. 4 VATU, zasadniczo obowiązek podatkowy w stanie prawnym obowiązującym do końca 2013 roku powstaje w momencie wykonania usługi, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych. Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a) VATU, obowiązek podatkowy powstaje w momencie otrzymania całości lub części zapłaty nie później jednak niż 30 dnia od wykonania usługi transportu osób i ładunków kolejami, transportem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami. Zasady organizacji i prowadzenia poszczególnych rodzajów transportu są określone w przepisach szczególnych. W przypadku transportu drogowego zasady jego organizacji są określone w przepisach ustawy z dnia 6 września 2001 roku o transporcie drogowym. Co należy rozumieć przez transport drogowy - krajowy i międzynarodowy zostało zdefiniowane w art. 4, jednocześnie wprost wykluczono z pojęcia transportu drogowego w art. 3 ust. 1 pkt 3 - czynności polegające na świadczeniu usług transportu sanitarnego oraz czynności podejmowanych przez zespoły ratownictwa medycznego. Oznacza to, że w pojęciu transportu drogowego nie mieszczą się wszystkie czynności zbliżone swą funkcją do przewozu osób lub rzeczy. Mając na uwadze, że w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a) VATU mowa jest o usługach transportu osób i towarów, a usługi takie zarobkowo w sposób zawodowy mogą być wykonywane jedynie na podstawie stosowanych przepisów, z których wyłączone zostały usługi transportu sanitarnego (zdefiniowane w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych), stwierdzić należy, że usługi transportu sanitarnego zgodnie z wykładnią systemową zewnętrzną nie mieszczą się w pojęciu przewozu osób i towarów. Podkreślić też należy, że ustawodawca w przepisach szczególnych opisał warunki wykonywania określonych rodzajów usług związanych z transportem osób i towarów, rozdzielając i odmiennie regulując, także poprzez zastosowane nazewnictwo, usługi dotyczące transportu drogowego (przewóz osób i towarów), od usług dotyczących transportu sanitarnego. Prowadzi to do wniosku, że transport sanitarny jest rozliczany na odmiennych zasadach, niż usługi transportu osób i ładunków.

Wykładnię taką podkreśla okoliczność, że ustawodawca podatkowy w przepisach VATU posługuje się pojęciem zarówno transport osób i ładunków jak i transport sanitarny, a więc rozróżnia te dwie kategorie usług. Tym samym, skoro w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a) VATU brak jest wskazania i odniesienia się do usług transportu sanitarnego - nie można uznać, że transport sanitarny jest rozliczany analogicznie jak usługi transportu drogowego osób i ładunków. W konsekwencji usługi transportu sanitarnego podlegają rozliczeniu na zasadach ogólnych, skoro nie zostały wymienione w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit a) VATU, a ustawodawca nie użył w tym przepisie zwrotu „i inne podobne usługi” jak to uczynił przykładowo w art. 19 ust. 13 pkt 4 VATU.

Powyższe stanowisko potwierdza także zasada jak jest przyjmowana do opodatkowania świadczeń złożonych, gdzie zasady opodatkowania winny być zachowane do całości świadczenia, wedle oceny części istotnej świadczenia, bez istnienia której konsument nie zakupiłby świadczeń pomocniczych. W przypadku świadczeń związanych z transportem sanitarnym istotą świadczenia jest zapewnienie opieki medycznej, zapewnienie sprzętu medycznego oraz lekarstw - w celu ochrony zdrowia i życia osoby transportowej, gdzie sam transport może być przerwany w każdym czasie, a trasa istotnie zmieniona jeżeli jest to związane ze wskazaniami medycznymi. Inaczej mówiąc, istotą usługi transportu medycznego nie jest sam przewóz osoby czy ładunku między dwoma miejscami, lecz zapewnienie transportowanej osobie opieki medycznej w trakcie przewozu, który musi zostać dokonany ze względu na wskazania medyczne. Na plan pierwszy wysuwa się więc świadczenie związane z opieką medyczną, a nie usługą transportową, która w każdym momencie może zostać przerwana ze względu na stan zdrowia pacjenta. Powyższe potwierdza, że usługi których istotą jest ochrona zdrowia będą opodatkowane na odmiennych zasadach, niż usługi transportowe o których mowa w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a) VATU. Podsumowując, w przypadku usług transportu sanitarnego obowiązek podatkowy powstaje w momencie wykonania usługi, lub wystawienia faktury jeśli taki obowiązek spoczywa na świadczącym usługę, lecz nie później niż w 7 dniu od wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zajmuje się świadczeniem usług w zakresie szeroko pojętej działalności związanej z ochroną zdrowia. Zainteresowany jest ujęty w wykazie podmiotów leczniczych w rozumieniu przepisów ustawy o działalności leczniczej. W ramach prowadzonej działalności posiada zawarte umowy zlecenia, bądź umowy o współpracy z osobami mającymi wykształcenie medyczne i mogące wykonywać określone czynności medyczne związane z ochroną zdrowia w myśl ustawy o państwowym ratownictwie medycznym. Wnioskodawca świadczy także usługi związane z transportem sanitarnym na podstawie umów podpisanych z innymi podmiotami leczniczymi, NFZ czy w stosunku do jednostek POZ (Podstawowa Ochrona Zdrowia), ale także na zlecenie osób fizycznych, których transport ze względu na wskazania medyczne może zostać dokonany jedynie karetką ze specjalistycznym wyposażeniem i z zapewnieniem obsługi medycznej. Usługi transportu medycznego odbywają się wyłączenie ze wskazań medycznych, przy czym są finansowane tylko przez pacjentów lub w innych przypadkach częściowo przez NFZ a częściowo przez pacjentów - w takim przypadku transport medyczny jest dokonywany na zlecenie POZ. Zainteresowany świadczy także usługi zabezpieczenia imprez masowych na podstawie ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych, świadcząc usługi postawienia do dyspozycji ambulansu specjalistycznego (z lekarzem) bądź podstawowego (z ratownikiem medycznym lub pielęgniarką) w myśl cytowanej ustawy o państwowym ratownictwie medycznym. Ponadto w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca świadczy usługi szkoleniowe z zakresu ratownictwa. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi transportu sanitarnego spełniają wszystkie warunki, o których mowa w art. 5 pkt 33a ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i stanowią usługi transportu sanitarnego o których mowa w tym przepisie. Usługi transportu sanitarnego dotyczą przewozu wyłączenie pacjentów - a więc są to usługi dotyczące przewozu osób. Usługi transportu sanitarnego są wykonywane wyłącznie przy użyciu specjalistycznych środków transportu, o których mowa w art. 161ba ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i środki transportu spełniają wymagania określone przez PN EN 1789 - „Pojazdy medyczne ich wyposażenie - ambulanse drogowe”.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia usług transportu sanitarnego.

Kwestię obowiązku podatkowego do dnia 31 grudnia 2013 r. regulował art. 19 ust. 1 ustawy, w świetle którego obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 19 ust. 4 ustawy - obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. - jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Ogólna zasada wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru, wykonania usługi lub wystawienia faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi). Jednakże, od tej zasady ustawodawca określił szereg wyjątków, ustalających w sposób szczególny moment powstania obowiązku podatkowego (uzależniony np.: od formy wydania towaru, przedmiotu i rodzaju transakcji, otrzymania zapłaty itp.).

W myśl art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy - obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usług transportu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami.

Powyższe oznacza, że z tytułu wykonania ww. usług transportu, dla powstania obowiązku podatkowego znaczenie ma termin zapłaty, ale tylko wówczas, gdy kontrahent dokona płatności za wykonaną na jego rzecz usługę w terminie 30 dni od dnia jej wykonania, bowiem 30. dnia obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego, czy dokonano zapłaty.

Jak wynika z opisu sprawy usługi transportu sanitarnego dotyczą przewozu wyłączenie pacjentów - a więc są to usługi dotyczące przewozu osób środkami transportu do tego przygotowanymi.

Zgodnie ze słownikową definicją (według Internetowego Słownika Języka Polskiego - http://www.sjp.pwn.pl) - transport to: „1. przewóz ludzi i ładunków różnymi środkami lokomocji; 2. środki lokomocji służące do przewozu ludzi i ładunków; 3. ogół środków i działań związanych z przewozem ludzi i ładunków; 4. konwojowana grupa ludzi; 5. ładunek wysłany dokądś”.

Mając na uwadze powyższą definicję transportu oraz opis sprawy należy wskazać, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi transportu sanitarnego dotyczące przewozu pacjentów, są bezsprzecznie usługami transportu osób, nawet jeśli są wykonywane przygotowanymi w tym celu specjalistycznymi środkami transportu z zapewnieniem opieki medycznej osobie transportowanej.

Zatem, w analizowanej sprawie należy powołać się na wyrok z dnia 16 maja 2013 r. w sprawie C-169/12 TNT Express Worldwide (Poland) Sp. z o.o., w którym TSUE wypowiedział się na temat szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług transportowych i spedycyjnych.

W myśl art. 63 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Na mocy art. 64 Dyrektywy, w przypadku transakcji związanych z wpłatą zaliczki lub płatnością rat dostawy towarów inne niż te, których przedmiotem jest wynajem towarów na pewien okres lub sprzedaż towarów na warunkach odroczonej płatności, o których mowa w art. 14 ust. 2 lit. b, oraz świadczenie usług, uważa się za dokonane z upływem terminów, których te zaliczki lub płatności dotyczą.

Artykuł 65 Dyrektywy stanowi, że w przypadku wpłaty zaliczek przed dostawą towarów lub świadczeniem usług, VAT staje się wymagalny w momencie otrzymania wpłaty i naliczany jest od wysokości otrzymanej wpłaty.

Stosownie do art. 66 Dyrektywy, w drodze odstępstwa od art. 63, 64 i 65, państwa członkowskie mogą postanowić, że VAT staje się wymagalny dla określonych transakcji lub dla określonych kategorii podatników w jednym z następujących terminów:

1. nie później niż z datą wystawienia faktury;
2. nie później niż w momencie otrzymania zapłaty;
3. jeżeli faktura nie została wystawiona lub została wystawiona z opóźnieniem, w określonym terminie nie później niż z upływem terminu wystawienia faktury ustalonego przez państwa członkowskie na mocy art. 222 akapit drugi lub, jeżeli państwo członkowskie nie ustaliło takiego terminu - w określonym terminie od daty zaistnienia zdarzenia powodującego powstanie obowiązku podatkowego.
   
   

Odstępstwo przewidziane w akapicie pierwszym nie ma jednak zastosowania do świadczenia usług, w odniesieniu do których usługobiorca jest zobowiązany do zapłaty VAT zgodnie z art. 196 i do dostaw lub przemieszczeń towarów, o których mowa w art. 67.

W pkt 24 i pkt 25 ww. wyroku TSUE wskazał, że art. 66 Dyrektywy, jako odstępstwo od zasady ustanowionej w jej art. 63 należy interpretować ściśle. Okoliczność, że ustawodawca wytyczył obszerny zakres dopuszczalnych odstępstw, pozwala domniemywać, że jego zamiarem było przyznanie państwom członkowskim daleko idącej swobody decyzyjnej. Nie można jednak z tego powodu uznać, że państwa członkowskie mają prawo określić inny moment wymagalności podatku VAT niż jeden z przewidzianych w art. 66 lit. a-c Dyrektywy.

W świetle ww. przepisów Dyrektywy, TSUE w powołanym powyżej wyroku, dokonując analizy art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług stwierdził, że unormowanie zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje najpóźniej z upływem 30 dni od dnia wykonania usługi, o ile wcześniej nie nastąpi zapłata, jest niezgodne z Dyrektywą.

W związku z tym to do podatnika należy wybór czy przy świadczeniu usług transportowych znajdzie zastosowanie dedykowany dla tych usług moment powstania obowiązku podatkowego określony ww. przepisem czy też:

• niebędąc obowiązanym do wystawiania faktury - podatnik będzie rozpoznawał obowiązek podatkowy zgodnie z zasadą wskazaną w art. 19 ust. 1 ustawy, tj. z momentem wykonania usługi lub
• będąc obowiązanym do wystawienia faktury - podatnik będzie rozpoznawał obowiązek podatkowy zgodnie z zasadą wskazaną w art. 19 ust. 4 ustawy, tj. z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wykonania usługi.
  
  

Jak wynika z opisu sprawy, świadczone przez Wnioskodawcę usługi transportu sanitarnego dotyczą przewozu osób i wykonywane są wyłącznie przy użyciu specjalistycznych środków transportu, o których mowa w art. 161ba ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Tym samym Wnioskodawca świadczy usługi transportowe osób pojazdami samochodowymi i kwestię momentu powstania obowiązku podatkowego należy rozpatrywać w kategorii transportu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy.

Z uwagi jednak na zakwestionowanie przez TSUE w świetle uregulowań unijnych poprawności przepisu art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy, do Wnioskodawcy należy wybór czy przy świadczeniu usług transportu sanitarnego znajdzie zastosowanie moment powstania obowiązku podatkowego dla tych usług zgodnie z ww. przepisem ustawy, czy też rozpozna on powstanie obowiązku podatkowego z momentem wykonania usługi, bądź z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wykonania usługi, stosownie do art. 19 ust. 1 i 4 ustawy.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług transportu sanitarnego - w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. - może powstawać na dwa sposoby, tj. w oparciu o art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy (z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30 dnia, licząc od dnia wykonania usługi transportu) albo na zasadach określonych w art. 19 ust. 1 i 4 ustawy (z momentem wykonania usługi, bądź z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wykonania usługi).

W rezultacie, oceniając stanowisko Wnioskodawcy - uznano je za nieprawidłowe ze względu na zawarte w nim stwierdzenie, że przepis art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy, w ogóle nie dotyczy usług będących przedmiotem wniosku.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług transportu sanitarnego. Natomiast w pozostałym zakresie zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.