Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1264-13/MW
z 10 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2013 r. (data wpływu: 13 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, w miejscu wezwania oraz w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego, ma zamiar wykonywać świadczenia zdrowotne na rzecz osób pozbawionych wolności w ramach dyżurów lekarskich w areszcie śledczym. W związku z powyższym Wnioskodawca, prowadzący działalność gospodarczą w zakresie indywidualnej praktyki lekarskiej, będzie w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu świadczenia usług (a mianowicie zapewnienia m.in. pełnej obsady dyżurów lekarskich w szpitalu więziennym znajdującym się w areszcie śledczym) współpracować na podstawie umowy o charakterze cywilno-prawnym z innymi podmiotami wykonującymi działalność leczniczą, tj. z innymi lekarzami w ramach wykonywanych przez nich działalności gospodarczych w postaci indywidualnych praktyk lekarskich. Podmioty lecznicze z którymi będzie współpracować Wnioskodawca będą wystawiać rachunki z tytułu wykonywanych na rzecz zlecającego świadczeń medycznych, w celu rozliczenia wykonywanej usługi. Tym samym Wnioskodawca (Zlecający) będzie zobowiązany do wypłaty na rzecz współpracujących z nim podmiotów stosownego wynagrodzenia z tytułu wykonywanych usług. Wnioskodawca rozlicza się i ma zamiar w przyszłości rozliczać się z urzędem skarbowym na zasadach ogólnych, tj. wg. skali podatkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy możliwe jest zaliczenie wydatków poniesionych z tytułu zapłaty wynagrodzeń na podstawie przedstawionych rachunków przez podmioty współpracujące z Wnioskodawcą prowadzącym działalność gospodarczą w ramach indywidualnej praktyki lekarskiej do kosztów uzyskania przychodów w tej działalności?

Wnioskodawca, mający zamiar prowadzić działalność gospodarczą w ramach indywidualnej praktyki lekarskiej w zakresie świadczenia usług zdrowotnych osobom pozbawionym wolności stoi na stanowisku, że wydatki, które miałby ponieść z tytułu zapłaty wynagrodzeń za zlecone przez niego oraz wykonywane przez inne podmioty (współpracujące) usługi medyczne, na podstawie wystawionych przez zleceniobiorców rachunków, będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów – zdefiniowanych w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo – skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
   
2. nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
   
3. być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą w formie indywidualnej praktyki lekarskiej zamierza – w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu usług (pełnej obsady dyżurów) – współpracować na podstawie umowy o charakterze cywilno-prawnym z innymi podmiotami wykonującymi działalność gospodarczą w postaci indywidualnych praktyk lekarskich. Podmioty z którymi będzie współpracować Wnioskodawca będą wystawiać rachunki w celu rozliczenia wykonywanych na rzecz Wnioskodawcy usług. W związku z tym Wnioskodawca będzie zobowiązany do wypłaty ww. podmiotom stosownego wynagrodzenia.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych i prawidłowo udokumentowanych wydatków w związku z realizacją powyższych umów.

Przy tym jeszcze raz podkreślić należy, iż obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.