INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 stycznia 2014 r. (data wpływu 14 stycznia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 4 kwietnia 2014 r. (data wpływu 11 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi wstępu do klubu na podstawie karty członkowskiej lub jednodniowego wstępu na podstawie paragonu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi wstępu do klubu na podstawie karty członkowskiej lub jednodniowego wstępu na podstawie paragonu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 4 kwietnia 2014 r. (data wpływu 11 kwietnia 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 1 kwietnia 2014 r. znak: IBPP2/443-27/14/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT. Działalność prowadzona jest w formule klubu fitness i nastawiona jest na osiąganie zysku. Działalność klubu polega na umożliwianiu ćwiczącym wstępu do pomieszczeń, w których znajdują się przyrządy pozwalające na wykonywanie ćwiczeń siłowych, aerobowych, udostępniania sali ćwiczeń fitness, basenu, sauny. Jako odrębna grupa usług, prowadzone są zajęcia indywidualne i grupowe pod nadzorem wykwalifikowanych instruktorów i trenerów, wykonywane są masaże, sprzedawane napoje, produkty spożywcze i paramedyczne, suplementy diety, kosmetyki, akcesoria sportowe. Wstęp do klubu jest możliwy po zawarciu kontraktu członkowskiego. Kontrakt zawierany jest na okresy miesięczne, kwartalne lub roczne. Członek klubu otrzymuje kartę członkowską, która uprawnia do wejścia do pomieszczeń klubu. Członek klubu może bez ograniczeń, według własnej woli, wykonywać ćwiczenia na wszelkich znajdujących się w klubie przyrządach, korzystać z basenu i sauny. Ćwiczący samodzielnie wykonują ćwiczenia. Członek klubu może też uczestniczyć w zajęciach grupowych prowadzonych przez instruktora. Grupowe zajęcia, prowadzone są dla członków klubu, bez ograniczeń. Terminy i rodzaj zajęć wynikają ze stałego, powtarzalnego z miesiąca na miesiąc grafika. Możliwy jest jednorazowy wstęp, ograniczony do jednego dnia, podstawą wstępu jest paragon fiskalny. Wszystkie inne usługi dostępne w klubie, wymagają odrębnej zapłaty. Zdaniem wnioskodawcy świadczy on usługi związane z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej (PKWiU 93.13.10.0.) oraz usługi związane z poprawą kondycji fizycznej (PKWiU 96.04.10.0).

Sprzedaż karnetów wstępu do klubu, i innych usług opodatkowana jest stawką VAT 23%, sprzedaż towarów opodatkowana jest odpowiednio stawkami VAT 8% i 23%.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że zakres uprawnień klienta, który kupuje jednodniowy wstęp do klubu, potwierdzony paragonem fiskalnym, jest identyczny jak dla klientów, którzy zakupili wstęp na okres miesiąca, kwartału czy roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi wstępu do klubu na podstawie karty członkowskiej lub jednodniowego wstępu dokumentowanego paragonem fiskalnym, w okresie od 1 stycznia 2011 roku do dnia złożenia wniosku korzystają z opodatkowania stawką 8 % podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT i poz. 186 załącznika nr 3 do ww. ustawy...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca zawiera z klientem kontrakt członkowski, którego materialnym elementem jest karta członkowska. Dla klienta, jedynym celem zawarcia kontraktu jest uzyskanie możliwości wejścia na teren klubu. Zdaniem wnioskodawcy, sprzedaż klientom członkostwa, które uprawnia jedynie do wejścia do klubu, powinna być opodatkowana 8% podatkiem VAT. Podstawą do takiego twierdzenia jest brzmienie art. 41 ust. 2 ustawy VAT w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do tej ustawy. W pozycji 186, ustawodawca zapisał "Pozostałe usługi związane z rekreacją -wyłącznie w zakresie wstępu" "bez względu na symbol PKWiU". Z analizy ww. przepisów wynika, że opodatkowanie usługi stawką 8% wymaga spełnienia łącznie dwóch przesłanek: usługa musi być związana z rekreacją i jednocześnie musi dotyczyć wyłącznie wstępu. Zdaniem wnioskodawcy spełnione są obie przesłanki. Ustawodawca nie wprowadził do ustawy VAT legalnych definicji pojęć "rekreacja" i "wstęp". Poszukiwanie legalnej definicji słowa "wstęp" w innych obszarach przepisów dotyczących podatku VAT, zdaniem wnioskodawcy prowadzi do błędnych interpretacji. Ustawodawca unijny co prawda opisał świadczenie usług wstępu w art. 32 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Jednak z treści tego przepisu wyraźnie wynika, że definicja ta ma zastosowanie do art. 53 dyrektywy 2006/112/WE tj. do miejsca "... świadczenia usług wstępu..." W związku z powyższym posiłkowanie się tą definicją w zakresie ustalenia właściwej stawki opodatkowania jest błędem. Należy zatem dokonać wykładni pozycji 186 załącznika nr 3 do ustawy VAT. Zgodnie z wykładnią językową, interpretowanym zwrotom prawnym nie należy nadawać znaczenia odmiennego od potocznego, chyba, że istnieją dostateczne racje przypisania im odmiennego znaczenia. Wiarygodnym źródłem potocznego rozumienia ww. pojęć są słowniki i encyklopedie.

Rekreacja to według:

Wikipedia: rekreacja, aktywny wypoczynek (łac. recreo - odnowić, ożywić) - forma aktywności umysłowej lub fizycznej podejmowana poza obowiązkami zawodowymi, społecznymi, domowymi i nauką. Stosowana w celu odpoczynku i rozrywki.

Słownik Języka Polskiego PWN (internetowy): rekreacja - różnorodne formy aktywności podejmowane poza obowiązkami codziennego życia dla odpoczynku, rozrywki i rozwoju własnych zainteresowań.

Encyklopedia PWN (internetowa): rekreacja (łac.), różnorodne formy działalności podejmowane poza obowiązkami zawodowymi, społecznymi, domowymi i nauką dla odpoczynku, rozrywki i rozwoju własnych zainteresowań.

Uniwersalny Słownik Języka Polskiego PWN (internetowy): rekreacja - aktywny wypoczynek

Zdaniem wnioskodawcy sprzedaż członkostwa w klubie ma niepodważalny związek z rekreacją w rozumieniu powszechnych definicji tego pojęcia. Wobec czego, pierwsza przesłanka jest spełniona.

Przesłanka druga, odnosząca się do zakresu usługi związanej z rekreacją i ograniczona do samego wstępu, zdaniem wnioskodawcy także jest spełniona. Pojęcie "wstęp" opisane w słowniku Języka Polskiego PWN (internetowym) to:

1. "możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś"
2. "początkowe stadium czegoś, przygotowanie do czegoś"
3. "książka, cykl wykładów itp. zawierające podstawowe informacje z danej dziedziny nauki"
4. "wyodrębniona graficznie początkowa część dzieła wprowadzająca w jego treść"
• wstępny o wstępnie
• wstęp wolny "prawo wejścia dla każdego bez opłaty"
• karta wstępu "bilet lub zaproszenie upoważniające do wejścia gdzieś"
• na wstępie "kiedy się coś zaczyna lub zaczynając mówić"

Próba rozgraniczania pojęcia wstęp na bierny i aktywny jest w tej sytuacji całkowicie nieuzasadniona i sztuczna i nie znajduje uzasadnienia w definicji słownikowej. Czym innym będzie wstęp na mecz koszykówki, gdzie z natury rzeczy nabywamy prawo do wstępu do obiektu, ale wyłącznie w charakterze widza a czym innym wstęp do obiektu wyposażonego w przyrządy do ćwiczeń. Kupując prawo wstępu do obiektu wyposażonego w przyrządy do ćwiczeń z zasady nie kupujemy prawa do oglądania tych przyrządów, przebywania obok nich, ale nabywamy prawo do aktywnego korzystania z nich a także korzystania z pozostałej infrastruktury dostępnej po wejściu od klubu fitness.

Nie tylko wykładnia językowa pozwala na stwierdzenie, że stawka 8% podatku VAT jest właściwa dla usługi wstępu do klubu fitness. Także wyniki wykładni systemowej pozwalają na takie stwierdzenie. Przyjmując założenie racjonalności ustawodawcy należy spodziewać się, że identyczne zwroty językowe umieszczone w tej samej jednostce redakcyjnej aktu prawnego tj. w załączniku nr 3 do ustawy VAT, mają identyczne znaczenie. Zwrot "wyłącznie w zakresie wstępu" występuje w pozycji 182, 183, 184, 186 załącznika nr 3. Porównując treść ww. pozycji, pomimo rodzajowej odrębności obiektów, wszystkie one służą szeroko pojętej rekreacji i kulturze i w związku z tym słowo "wstęp" należy interpretować tak samo. Z brzmienia pozycji 186 zał. nr 3 nie wynika konieczność odrębnego rozumienia pojęcia wstęp. Skoro wstęp do kina czy muzeum nie wymaga odrębnej opłaty za oglądanie filmu czy eksponatów to wstęp do klubu fitness oprócz wejścia do lokalu oznacza także możliwość korzystania z infrastruktury zwyczajowo tam dostępnej, służącej rekreacji.

Reasumując, zdaniem wnioskodawcy, sprzedaż członkostwa w klubie fitness, sprowadzająca się do sprzedaży usługi wstępu do obiektu rekreacyjnego, w okresie od 1 stycznia 2011 roku do dnia złożenia wniosku, jest opodatkowana podatkiem VAT według stawki 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak stanowi art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy figurują „Pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” – bez względu na symbol PKWiU.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że stawką podatku obniżoną do wysokości 8% objęte zostały pozostałe usługi związane z rekreacją, jednakże wyłącznie w zakresie wstępu.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2011 r. Nr 77/1), obowiązującego od dnia 1 lipca 2011 r., usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Natomiast zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

1. prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
2. prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
3. prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.
   
   

Ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę (art. 32 ust. 3 ww. rozporządzenia wykonawczego).

Zatem z ww. przepisów rozporządzenia Rady wynika, że świadczenie usług wstępu, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę obejmuje prawo wstępu na spektakle, występy cyrkowe, koncerty, wystawy, mecze, zawody, konferencje, seminaria. Wskazać także należy, że art. 32 ww. przepisu jest co prawda w Rozdziale V "Miejsce transakcji podlegających opodatkowaniu" w podsekcji 7 czyli "Świadczenie usług w ramach działalności kulturalnej, artystycznej, sportowej, naukowej, edukacyjnej, rozrywkowej lub podobnej", nie można jednakże odnieść go tylko i wyłącznie do kwestii miejsca świadczenia usług, gdyż Rada Unii Europejskiej we wstępie do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r., uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, dyrektywę Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), w szczególności jej art. 397 oraz uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, w pkt 27 wskazała, że "Aby zapewnić jednolite opodatkowanie świadczenia usług kulturalnych, artystycznych, sportowych, naukowych, edukacyjnych, rozrywkowych i podobnych, należy zdefiniować pojęcie wstępu na tego rodzaju wydarzenia i usługi pomocnicze związane z takim wstępem".

Z powyższego wynika, wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, że przepisem tym należy się kierować nie tylko w zakresie ustalenia miejsca świadczenia tychże usług, ale również należy się nim posiłkować w kwestii opodatkowania tych usług w celu zapewnienia jednolitego opodatkowania tych usług. Przepis ten stanowi istotną wskazówkę, czym kierować się w przypadku opodatkowania tychże usług.

Warto w tym miejscu odwołać się do orzeczenia WSA w Gliwicach z 8 maja 2012 r. sygn. akt III SA/Gl 1543/11, w którym Sąd po rozpoznaniu sprawy dotyczącej zbieżnego zagadnienia prawnego, uznał pogląd zaprezentowany przez organ podatkowy za słuszny. Co więcej, co wymaga szczególnego uwypuklenia, Sąd w tym wyroku, sam w uzasadnieniu wskazał na brzmienie powoływanego powyżej art. 32 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r., jako aktu pomagającego w ustaleniu zakresu usług w zakresie „wstępu”.

Ponadto obecna linia orzecznicza sądów administracyjnych, powołując się m.in. na doktrynę prawa, akcentuje, że wykładnia prawa podatkowego, jak w ogóle wykładnia prawa, jest procesem kompleksowym, wymagającym równoczesnego stosowania co najmniej wszystkich trzech rodzajów wykładni: językowej, systemowej i funkcjonalnej. O ile wykładnia językowa powinna za każdym razem rozpoczynać proces wykładni, to jednak jej rezultat powinien zostać w dalszej kolejności skonfrontowany z efektem pozostałych metod wykładni. Owe pierwszeństwo nie oznacza bowiem, że uzyskane w ten sposób znaczenie przedmiotowego zwrotu jest ostateczne i poprawne.

Zgodnie z poglądem wyrażonym w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 marca 2011 r., II FPS 8/10, „w procesie wykładni prawa interpretatorowi nie wolno całkowicie ignorować wykładni systemowej lub funkcjonalnej poprzez ograniczenie się wyłącznie do wykładni językowej pojedynczego przepisu. Może się bowiem okazać, że sens przepisu, który wydaje się językowo jasny, okaże się wątpliwy, gdy go skonfrontujemy z innymi przepisami lub weźmiemy pod uwagę cel regulacji prawnej. (...) Żaden przepis prawa nie jest oderwaną jednostką, lecz występuje w pewnym kontekście systemowym - jest częścią określonego aktu normatywnego, który z kolei jest częścią określonej gałęzi prawa przynależącej do systemu prawa polskiego. Wykładając więc dany przepis prawa, należy brać pod uwagę jego relacje do innych przepisów danego aktu normatywnego (wykładnia systemowa wewnętrzna) oraz do przepisów zawartych w innych ustawach (wykładnia systemowa zewnętrzna). Tylko bowiem realizacja tej dyrektywy wykładni prawa, określanej jako argumentum a rubrica, gwarantuje zupełne i niesprzeczne odczytanie danej instytucji prawa z przepisów prawa (por. L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010, s. 152 i n.)”.

Ponadto, co należy przy tym podkreślić, wykładni winna być poddana cała jednostka redakcyjna danego tekstu prawnego (artykuł, paragraf, ustęp, punkt itp.), a nie tylko jej część czy fragment. Ustalenie bowiem normy prawnej w oparciu o fragment przepisu, a nie jego całości, jest błędem pars pro toto (patrz B. Brzeziński, Podstawy wykładni prawa podatkowego, Oddk spółka z o.o., Gdańsk 2008, str. 62).

Dlatego, w procesie wykładni treści poz. 186 i 183 zał. nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług należy kierować się nie tylko wykładnią językową, ale także wykładnią systemową wewnętrzną, i to całego określenia "Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu", „Usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne” a nie tylko jego wybranego zwrotu czy fragmentu.

Użycie przez ustawodawcę zwrotu znajdującego się po myślniku tj. „wyłącznie w zakresie wstępu” ma istotne, wręcz decydujące, znaczenie przy rozpoznawaniu niniejszej sprawy. Dopisanie go bowiem spowodowało znaczne ograniczenie w zakresie objęcia opodatkowaniem preferencyjną stawką podatku VAT, wyłącznie co do samego wstępu. Daje ono jedynie możliwość wejścia i biernego uczestniczenia w usłudze związanej z rekreacją czy rozrywką, tj. przebywania, oglądania i słuchania, nabycie natomiast „pozostałej usługi związanej z rekreacją” bądź „usługi związanej z rozrywką i rekreacją” w szerszym zakresie niż „wstęp”, jest już opodatkowane stawką podstawową.

Gdyby ustawodawca chciał objąć preferencyjną stawką podatku od towarów i usług „pozostałe usługi związane z rekreacją” czy też „usługi związane z rozrywką i rekreacją” w szerszym zakresie aniżeli sam „wstęp” to bez wątpienia uczyniłby to, wskazując w poz. 186 i 183 załącznika do ustawy o podatku od towarów i usług tylko „pozostałe usługi związane z rekreacją” bądź „usługi związane z rozrywką i rekreacją”, pomijając całkowicie określenie „wyłącznie w zakresie wstępu”. Tym bardziej, że takie rozwiązanie ustawodawca zastosował do wielu rodzajów usług wymienionych w zał. nr 3 do tej ustawy; wskazać tu można chociażby poz. 179 ww. załącznika, w której wymienił „usługi związane z działalnością obiektów sportowych”, obejmując tym samym wszystkie formy i kategorie usług sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 93.11.10.0, gdzie przez obiekt sportowy rozumieć należy samodzielny zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych (…).

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że skoro ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „wstępu”, nie określił również ani form ani kategorii wstępu, to zasadnym stało się skorzystanie z definicji słownikowej, zgodnie z którą „wstęp” należy rozumieć jako możliwość wejścia „gdzieś” co nie jest równoznaczne możliwością korzystania z dostępnych tam możliwości. Opłata (bilet, karnet) za wstęp jest opłatą wnoszoną przez np. kibica, co do zasady, za uczestniczenie w imprezie poprzez np. oglądanie (bierne uczestnictwo).

W świetle powyższego opłata za wstęp do klubu na podstawie karty członkowskiej lub jednodniowego wstępu dokumentowanego paragonem fiskalnym uprawniająca do wejścia do pomieszczeń klubu gdzie członek klubu, jak i klient posiadający paragon uprawniający do jednodniowego wstępu mogą bez ograniczeń, według własnej woli, wykonywać ćwiczenia na wszelkich znajdujących się w klubie przyrządach, korzystać z basenu i sauny, mogą samodzielnie wykonywać ćwiczenia oraz uczestniczyć w zajęciach grupowych prowadzonych przez instruktora. nie może być utożsamiana z opłatą za wstęp lecz przede wszystkim za możliwość korzystania z urządzeń.

Wobec powyższego ww. karty członkowskie czy wejścia pojedyncze dają możliwość nie tylko wejścia do obiektu, ale również przede wszystkim możliwość czynnego korzystania z dostępnych tam urządzeń.

Zatem powyższe oznacza, że ww. usługi, nie mogą korzystać z obniżonej stawki podatku VAT ponieważ w myśl przywołanych wyżej przepisów art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT i poz. 186 załącznika nr 3 do tej ustawy, opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8% podlegają, bez względu na symbol PKWiU, pozostałe usługi związane z rekreacją, lecz wyłącznie w zakresie wstępu, zatem wskazana opłata za ww. karty i wejściówki, w ramach których klienci mogą czynnie korzystać z dostępnych tam urządzeń jest opodatkowana stawką VAT w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Prezentowane stanowisko tut. Organu znajduje odzwierciedlenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 7 maja 2013 r. sygn. akt III SA/Gl 1684/12, z 8 maja 2012 r. sygn. akt III SA/Gl 1543/11, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 26 marca 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 1561/12.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.