Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-973/13-2/JC
z 17 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2013 r. (data wpływu 5 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobierania podatku u źródła z tytułu odsetek w związku z uczestnictwem w Umowie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobierania podatku u źródła z tytułu odsetek w związku z uczestnictwem w Umowie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”), polski rezydent podatkowy, prowadzi działalność gospodarczą przede wszystkim w zakresie produkcji i sprzedaży urządzeń AGD oraz urządzeń do użytku profesjonalnego.

Obecnie Spółka planuje zawrzeć z bankiem posiadającym polską rezydencję podatkową, dalej: „Bank”, oraz X. (publ), powiązanym podmiotem posiadającym rezydencję podatkową w Szwecji, dalej: „X.”, nienazwaną umowę zarządzania płynnością finansową typu cash pooling (dalej: „Umowa”).

Zgodnie z Umową, w systemie cash poolingu uczestniczyć będą wyłącznie trzy podmioty:

1. Bank - jako podmiot świadczący usługę cash poolingu na rzecz X. i Spółki, w ramach której będzie m.in.: prowadził rachunki bankowe X. oraz Spółki, realizował operacje na tych rachunkach, automatycznie zerował salda na rachunkach bankowych oraz przekazywał raporty z wykonanych operacji, alokował odsetki;
   
2. X. - jako agent, posiadający z tego tytułu dodatkowy rachunek bankowy pełniący rolę rachunku konsolidacyjnego, reprezentujący Spółkę w zakresie wskazanym w Umowie, przejmujący wierzytelności Spółki wobec Banku lub przejmujący wierzytelności Banku wobec Spółki;
   oraz
   
3. Spółka.
   
   
   

Na podstawie Umowy, Spółka oraz X. będą posiadać wskazane rachunku bankowe. X. jako agent, posiadać będzie dodatkowy rachunek bankowy pełniący rolę rachunku konsolidacyjnego (dalej: „Rachunek Konsolidacyjny”).

Na koniec każdego dnia roboczego, Bank będzie przeprowadzał automatyczne zerowanie sald na wszystkich rachunkach bankowych, zgodnie z poniższą kolejnością:

1. w przypadku, gdy na koniec danego dnia roboczego, saldo środków zgromadzonych na rachunku Spółki będzie dodatnie - X. przejmie od Banku zobowiązanie wobec Spółki do zwrotu salda dodatniego zapisanego na rachunku Spółki, a z tytułu przejęcie salda dodatniego, Bank uzna Rachunek Konsolidacyjny kwotą równą wartości nominalnej przejętego salda. W związku z uznaniem Rachunku Konsolidacyjnego, na podstawie art. 519 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm., dalej: „Kodeks cywilny”), X. wstąpi w miejsce Banku jako dłużnika, a Bank zostanie z długu zwolniony;
   
2. w przypadku, gdy na koniec danego dnia roboczego, saldo środków zgromadzonych na rachunku Spółki będzie ujemne - X. spłaci wierzytelność Banku wobec Spółki wynikającą z powstania ujemnego salda na rachunku. Spłata zostanie dokonana poprzez obciążenie Rachunku Konsolidacyjnego przez Bank. W związku ze spłatą, na podstawie art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego, X. wstąpi w prawa zaspokojonego Banku jako wierzyciela (subrogacja).
   
   
   

Po wykonaniu powyższych czynności, saldo na rachunku Spółki będzie równe zero, a ponadto będą istniały:

1. wierzytelności X. wobec Spółki,
   
2. wierzytelności Spółki wobec X..
   
   
   

Co do środków, wobec których Bank zrealizował powyższe operacje, Bank dokona alokacji odsetek pomiędzy X. oraz Spółką, zgodnie z poniższymi zasadami:

1. w odniesieniu do każdego rachunku, Bank na bazie dziennej dokona wyliczenia odsetek należnych od Spółki na rzecz X. lub od X. na rzecz Spółki z tytułu salda netto środków przekazanych X. i od X. przejętych,
   
2. Spółka, której saldo ustalone w sposób ustalony w lit. a powyżej jest ujemne, zostanie obciążona odsetkami według obowiązującej stopy procentowej,
   
3. Spółka, której saldo ustalone w sposób określony w lit. a powyżej jest dodatnie, będzie uprawniona do otrzymania odsetek naliczonych według obowiązującej stopy procentowej.
   
   
   

Bank, działając w imieniu Spółki i X., raz w miesiącu, odpowiednio zasili lub obciąży rachunki Spółki lub X. kwotą należną albo winną przez Spółkę lub X. za dany miesiąc.

Z tytułu dokonywania ww. operacji (przelewów) Bank będzie obciążał Spółkę i X. swoim wynagrodzeniem.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku, gdy na koniec danego dnia roboczego, saldo środków zgromadzonych na rachunku Spółki będzie ujemne, a X. spłaci wierzytelność Banku wobec Spółki wynikającą z powstania ujemnego salda na rachunku i wstąpi w prawa zaspokojonego Banku jako wierzyciela (subrogacja), to Spółka będzie zobowiązana do zapłaty odsetek na rzecz X. z tytułu alokacji odsetek dokonanej przez Bank.

W wyniku subrogacji X. będzie przysługiwać wierzytelność wobec Spółki, która to wierzytelność będzie źródłem naliczanych odsetek należnych X. od Spółki, a odsetki płatne przez Spółkę na rzecz X. będą stanowiły dochód X. z tej wierzytelności.

Spółki nie będą łączyć inne stosunki prawne wynikające z Umowy z podmiotami innymi niż Bank i X.. Ani Bank ani żaden inny podmiot poza X. nie będzie miał roszczenia do Spółki o wypłatę należnych odsetek związanych z Umową.

Spółka będzie posiadać certyfikat rezydencji podatkowej X..

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku regulowania (w tym płatności) przez Spółkę na rzecz X. odsetek w związku z Umową, Spółka będzie zobowiązana do pobrania jako płatnik podatku dochodowego od osób prawnych (tzw. podatku u źródła)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku regulowania (w tym płatności) przez Spółkę na rzecz X. odsetek w związku z Umową, nie będzie ona zobowiązana do pobrania jako płatnik podatku dochodowego od osób prawnych (Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania tzw. podatku u źródła).

Cash pooling, będąc usługą finansową, nie doczekał się w Polsce kompleksowego uregulowania prawnego. Istnieje co prawda przepis art. 93a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r., poz. 1376, z późn. zm.), który odnosi się do oferowanych przez banki podatkowym grupom kapitałowym umów o skonsolidowane oprocentowanie, ma on jednak bardzo ograniczony zakres zastosowania. Dotyczy on bowiem wyłącznie tzw. wirtualnego (notional) cash poolingu, w którym nie dochodzi do rzeczywistych przepływów środków pomiędzy rachunkami uczestników a rachunkiem pool leadera (agenta) i tylko w ramach podatkowych grup kapitałowych.

Brak uregulowania instytucji cash poolingu w prawie polskim powoduje konieczność kształtowania jej w oparciu o treść art. 353¹ Kodeksu cywilnego. Przepis ten statuuje zasadę swobody umów zwaną zasadą swobody kontraktowania. Zgodnie z tą zasadą, strony mogą ukształtować treść umowy, a także wybrać kontrahenta według swego uznania, byleby treść stosunku prawnego lub jego cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, zasadom współżycia społecznego, ani przepisom ustawy o charakterze bezwzględnie wiążącym.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397, z późn. zm., dalej: ,,updop”), płatności dokonane na rzecz nierezydentów, m.in. z tytułu odsetek, podlegają opodatkowaniu 20% zryczałtowanemu (od przychodów) podatkowi dochodowemu, tzw. podatkowi u źródła. Przepis ten stosuje się jednak, stosownie do art. 21 ust. 2, z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na podstawie art. 26 ust. 1 zd. 1 updop, osoby prawne dokonujące wypłat odsetek (o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop) na rzecz nierezydentów są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 1 zd. 3 updop, zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Pomiędzy Polską a Szwecją została zawarta umowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w postaci Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. (Dz. U. z 2006 r., Nr 26, poz. 193, dalej: „Umowa ze Szwecją”).

Stosownie do art. 11 ust. 1 Umowy ze Szwecją, odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane tylko w tym drugim Państwie. Z uwagi na rozbieżności w brzmieniu polskiej (odsetki są wypłacane osobie), szwedzkiej (om personen i fråga har rätt till räntan - pol. jeśli osoba ma prawo do odsetek) i angielskiej (interest (…) beneficially owned by a resident - pol. odsetki, których właścicielem jest rezydent) wersji językowej tego artykułu, zgodnie z końcowymi postanowieniami Umowy ze Szwecją, przy interpretacji rozstrzygający jest tekst angielski. Niniejszym należy uznać, że prawidłowa interpretacja art. 11 ust. 1 Umowy ze Szwecją powinna brzmieć: „odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będącej ich faktycznym (rzeczywistym, uprawnionym) właścicielem (odbiorcą) [tzw. beneficial owner], mogą być opodatkowane tylko w tym drugim Państwie”. Taka wykładnia art. 11 ust. 1 Umowy ze Szwecją została potwierdzona m.in. wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 lutego 2012 r., sygn. II FSK 1398/10.

Na podstawie art. 27 Umowy ze Szwecją (tzw. klauzula ograniczenia korzyści), jeżeli:

1. Spółka, która ma siedzibę w Umawiającym się Państwie, uzyskuje dochody głównie z drugich państw
   1. z działalności bankowej, armatorskiej, finansowej lub ubezpieczeniowej, albo
      
   2. z tytułu posiadania statusu zarządu, centrum koordynacyjnego albo podobnej jednostki dostarczającej usług administracyjnych albo innego wsparcia grupie spółek, które prowadzą działalność gospodarczą głównie w innych Państwach; oraz
2. z wyjątkiem stosowania metody unikania podwójnego opodatkowania zwykle stosowanej w tym Państwie, taki dochód mógłby podlegać znacząco niższemu podatkowi na podstawie ustawodawstwa wewnętrznego tego państwa niż dochód z podobnej działalności wykonywanej w tym Państwie albo z tytułu posiadania statusu zarządu, centrum koordynacyjnego albo podobnej jednostki dostarczającej usług administracyjnych albo innego wsparcia grupie spółek, które prowadzą działalność gospodarczą w tym Państwie, w zależności od przypadku,
   
   
   

to jakiekolwiek postanowienia niniejszej Konwencji przyznające zwolnienie lub obniżenie podatku nie będą miały zastosowania do dochodu takiej spółki oraz do dywidend płaconych przez taką spółkę.

Mając na uwadze powyższe, zgodnie z art. 11 ust. 1 Umowy ze Szwecją, odsetki, które powstają w Polsce i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę Szwecji, mogą być opodatkowane tylko w Szwecji. Jednocześnie postanowienia w zakresie dotyczącym odsetek mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy podmiot uzyskujący odsetki posiada status rzeczywistego (faktycznego) odbiorcy (właściciela, beneficial ownera), czyli jest podmiotem, którego prawo do dysponowania otrzymaną płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru. Oznacza to, że za osobę uprawnioną nie można uznać podmiotu, który, pomimo posiadania siedziby w Szwecji, wyłącznie pośredniczy w przekazywaniu wypłacanych odsetek do innego podmiotu, posiadającego nieograniczoną możliwość korzystania z otrzymanego dochodu. Tylko podmiot, który w nieograniczony sposób korzysta z otrzymanych odsetek, może zostać uznany za osobę uprawnioną do odsetek w znaczeniu użytym w art. 11 ust. 1 Umowy ze Szwecją.

Powyższy pogląd podzielają organy podatkowe oraz sądy administracyjne. Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 10 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 280/10, stwierdził: „W przypadku systemu zarządzania płynnością finansową typu cash pooling, podmiotami ostatecznie uprawnionymi do dochodu z tytułu tych odsetek są z reguły poszczególne spółki uczestniczące w porozumieniu, którym na podstawie umowy o zarządzaniu płynnością finansową przysługuje wierzytelność o wypłatę tych odsetek. To po stronie tych podmiotów dochodzi do ostatecznego i definitywnego przysporzenia, wobec czego należy je uznać za podatników na gruncie updp. Statusu takie go nie można natomiast, zdaniem Sądu, przypisać pool leaderowi w zakresie, w jakim czasowo jedynie jest on dysponentem środków pobranych od spółek zobowiązanych do wypłaty odsetek (korzystających wcześniej z nadwyżek finansowych innych spółek), będąc zobowiązanym do przekazania ich spółkom uprawnionym tytułem odsetek. W tym bowiem zakresie pool leader, a w przypadku skarżącej Spółki - Agent, pełni jedynie funkcję podmiotu zarządzającego i zgodnie z porozumieniem odpowiedzialnego za naliczenie i odprowadzenie tych odsetek. W takim wypadku klauzula zastrzegająca możliwość pobrania obniżonej stawki podatku u źródła może znaleźć zastosowanie stosownie do postanowień odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartych pomiędzy Polską a krajem siedziby spółki będącej rzeczywistym odbiorcą i właścicielem odsetek (osobą uprawniona do odsetek)”.

W opinii Spółki, odsetki płacone przez Spółkę do X. w związku z Umową będą wypłacane na rzecz rzeczywistego (faktycznego odbiorcy, właściciela) tych odsetek (na rzecz ich beneficial ownera), w związku z czym, zgodnie z art. 11 ust. 1 Umowy ze Szwecją, odsetki te będą podlegały opodatkowaniu wyłącznie w Szwecji, a Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania jakiegokolwiek podatku u źródła.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, gdy na koniec danego dnia roboczego, w wyniku subrogacji (będącej elementem działania cash poolingu) X. będzie przysługiwać wierzytelność wobec Spółki, wierzytelność ta będzie źródłem naliczanych odsetek należnych X. od Spółki. Odsetki płatne przez Spółkę na rzecz X. będą stanowiły dochód X. właśnie z tej wierzytelności.

W celu wstąpienia w prawa wierzyciela (zgodnie z art. 518 § 1 pkt 3 Kodeksu cywilnego), X. będzie przekazywał de facto swoje środki finansowe na pokrycie ewentualnego ujemnego salda na rachunku Spółki (X. spłaci zobowiązanie Spółki wobec Banku istniejące w postaci salda ujemnego na rachunku Spółki, poprzez uznanie Rachunku Konsolidacyjnego należącego do X.). W konsekwencji X. będzie posiadać prawa do kapitału, którego przekazanie na rachunek Spółki w celu pokrycia salda ujemnego Spółki doprowadzi do subrogacji i naliczania odsetek należnych X. od Spółki.

Spółki nie będą łączyć żadne inne stosunki prawne wynikające z Umowy z podmiotami innymi niż Bank i X.. Ani Bank ani żaden inny podmiot poza X. nie będzie miał roszczenia do Spółki o wypłatę należnych odsetek związanych z Umową.

Mając na uwadze powyższe, nie ma wątpliwości, że X. będzie zarówno prawnym jak i ekonomicznym właścicielem Rachunku Konsolidacyjnego i odsetek płatnych na jego rzecz przez Spółkę. X. będzie faktycznym właścicielem tych odsetek (osobą uprawnioną do odsetek), gdyż to on będzie czerpał ostateczne korzyści z odsetek i będzie mógł nimi swobodnie rozporządzać. Prawo X. do dysponowania odsetkami od Spółki nie ma wyłącznie formalnego charakteru.

X. nie będzie działał w charakterze przedstawiciela czy powiernika. X. nie będzie podmiotem, który wyłącznie pośredniczy w przekazywaniu odsetek (otrzymanych przez niego od Spółki) do innego podmiotu, posiadającego nieograniczoną możliwość korzystania z otrzymanego dochodu.

Należy też podkreślić, że źródłem (tytułem) płatności odsetek przez Spółkę na rzecz X. będzie wyłącznie powstała wierzytelność przysługująca X. wobec Spółki. Wypłacone odsetki będą stanowiły ostateczne i definitywne przysporzenie X..

Podsumowując, w przypadku odsetek regulowanych przez Spółkę na rzecz X. w związku z Umową, X. będzie rzeczywistym odbiorcą tych odsetek (beneficial ownerem tych odsetek).

Ponadto, w przypadku płatności odsetek przez Spółkę na rzecz X. nie znajdzie zastosowania tzw. klauzula ograniczenia korzyści z art. 27 Umowy ze Szwecją. Wskazana instytucja ograniczenia korzyści generalnie umożliwia umawiającemu się państwu, w którym położone jest źródło przychodu na niestosowanie przepisów Umowy ze Szwecją (a tym samym obniżonej stawki podatku lub zwolnienia z podatku u źródła od takiego przychodu przewidzianego w Umowie ze Szwecją) w odniesieniu do spółki uzyskującej taki przychód będącej rezydentem drugiego umawiającego się państwa prawa, jeśli spółka taka została stworzona w celu nieuczciwej konkurencji podatkowej. Klauzula ograniczenia korzyści przewiduje, że postanowienia Umowy ze Szwecją nie powinny mieć zastosowania w tych przypadkach, gdy dany rodzaj dochodu uzyskanego przez rezydenta umawiającego się państwa (np. Szwecji) ze źródeł położonych w drugim umawiającym się państwie (np. Polsce) podlegałby znacząco niższemu opodatkowaniu na podstawie prawa podatkowego tego umawiającego się państwa (np. Szwecji) niż ten sam rodzaj dochodu, który byłby osiągnięty ze źródeł przychodu położonych w tym umawiającym państwie (tj. z działalności wykonywanej w tym państwie).

Innymi słowy, klauzula ograniczenia korzyści w art. 27 Umowy ze Szwecją dotyczy tych sytuacji, gdy ten sam rodzaj dochodu (np. odsetki) jest opodatkowany na podstawie prawa podatkowego państwa miejsca siedziby podatnika (np. Szwecji) w znacząco inny sposób w zależności od tego czy ten dochód jest uzyskiwany ze źródeł przychodu położonych w tym państwie (np. w Szwecji) czy też poza tym państwem (np. w Polsce). W konsekwencji instytucja prawa przewidziana w art. 27 Umowy ze Szwecją pozwala Polsce na niestosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia z podatku u źródła, jeśli dochód uzyskany na terytorium Polski byłby opodatkowany przez spółkę będącą rezydentem Szwecji w preferencyjny sposób w porównaniu do podobnego rodzaju dochodu uzyskanego na terytorium Szwecji.

Zgodnie ze szwedzkim prawem podatkowym, dochód w postaci odsetek, który będzie uzyskany przez X. od Spółki (tj. ze źródła przychodu położonego w Polsce) będzie opodatkowany w Szwecji według standardowej stawki podatkowej. Takie same zasady opodatkowania miałyby zastosowanie także w przypadku gdyby odsetki zostały uzyskane przez X. ze źródeł przychodu położonych w Szwecji (tj. gdyby odsetki były wypłacone na rzecz X. przez podmiot z siedzibą w Szwecji). Wewnętrzne prawo podatkowe w Szwecji nie różnicuje opodatkowania odsetek w zależności od tego czy podmiotem je wypłacającym jest szwedzki rezydent czy nierezydent.

Niniejszym, art. 27 Umowy ze Szwecją nie znajdzie tu zastosowania, co potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach podatkowych, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 26 marca 2010 r., nr IPPB5/423-863/09-2/IŚ lub z dnia 31 sierpnia 2009 r., nr IPPB5/423-300/09-2/IŚ.

Podsumowując, w przypadku regulowania (w tym płatności) przez Spółkę na rzecz X. odsetek w związku z Umową, ponieważ rzeczywistym (faktycznym właścicielem, odbiorcą) tych odsetek będzie X., a Spółka będzie posiadać certyfikat rezydencji podatkowej X., to Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego (Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania tzw. podatku u źródła).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.). Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę zawieranej Umowy. Organ przyjął za Wnioskodawcą (co jednoznacznie wynika z opisu zdarzenia przyszłego), że w niniejszej sprawie w Umowie cash poolingu uczestniczyć będą oprócz Banku, wyłącznie Spółka oraz agent i następuje udostępnianie środków pomiędzy tymi dwoma podmiotami. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.