2014.02.13 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1551/13/MN
z 13 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 listopada 2013 r. (data wpływu 13 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (Wnioskodawca) została powołana aktem notarialnym z 14 czerwca 2013 r., wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego 1 lipca 2013 r. Spółka zajmuje się pośrednictwem w zakupie i sprzedaży samochodów używanych. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca prowadzi Mobilny Komis Samochodowy.

Obecnie sprzedaż komisowa samochodów realizowana jest tylko na terytorium Polski, w przyszłości Spółka nie wyklucza rozszerzenia działalności na terenie Europy. Spółka nie realizuje sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, o której mowa w art. 23 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Pozyskiwaniem klientów, z którymi Wnioskodawca chce zawierać umowy komisu zajmuje się Mobilny Doradca Motoryzacyjny (jest to osoba prawna lub fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, która za wykonaną usługę na rzecz Wnioskodawcy wystawia fakturę). Spółka i Mobilny Doradca Motoryzacyjny to odrębne podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Mobilny Doradca Motoryzacyjny:

dojedzie we wskazane miejsce (w rejonie działania MDM)
wykona komplet profesjonalnych zdjęć pojazdu,
opisze dokładnie jego parametry oraz wyposażenie,
pomoże wycenić pojazd,
oznaczy pojazd innowacyjnymi naklejkami z QRcodem z informacją, że jest na sprzedaż następnie przekaże zebrane informacje do Spółki.

Spółka (Wnioskodawca):

zweryfikuje otrzymane dane i parametry,
przygotuje i wyśle umowę komisu do Mobilnego Doradcy Motoryzacyjnego, którą MDM podpisze w imieniu Wnioskodawcy i przekaże Komitentowi,
obsłuży telefony od zainteresowanych i fachowo zachęci do jego zakupu
zamieści ofertę sprzedaży pojazdu we własnym serwisie internetowym,
opublikuje ogłoszenie na wszystkich najważniejszych portalach motoryzacyjnych: m.in. moto.allegro.pl, otomoto.pl, gratka.pl, autogielda.pl, onet.moto.pl itd. (razem około 20 portali).
pobierze opłatę – przelew bankowy lub gotówka,
wystawi i wydrukuje paragon fiskalny do każdej transakcji,
do każdego paragonu wygeneruje w systemie informatycznym fakturę powołującą się na numer paragonu fiskalnego,
fakturę z adnotacją „procedura marży – towary używane” jest drukowana z systemu informatycznego przez Mobilnego Doradcę Motoryzacyjnego – ten przekazuje ją klientowi.

Spółka przekroczyła obrót 20 000,00 zł w czerwcu 2013 roku i utraciła zwolnienie z tyt. § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 roku. Od 1 września 2013 r. zgodnie z obowiązkiem wynikającym z tego rozporządzenia, Spółka zainstalowała kasę fiskalną i za jej pomocą prowadzi ewidencję obrotu na rzecz podmiotów o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca prowadzi też Mobilny Komis Samochodowy.

Specyfiką usługi jest to, iż Wnioskodawca jako Komisant od dnia podpisania umowy komisowej „SPRZEDAMGO” rozpoczyna sprzedaż komisową pojazdu opisanego w zawartej umowie komisowej. Pojazd będący przedmiotem umowy wraz z kluczykami i dokumentami pozostaje do momentu sprzedaży w posiadaniu Komitenta. Komitent w związku z tym, że pojazd pozostaje w jego użytkowaniu w trakcie obowiązywania umowy komisowej, zobowiązany jest udostępnić go w wyznaczonym miejscu i czasie do dyspozycji Komisanta celem pokazania go Klientowi. Pozyskiwaniem klientów, z którymi Wnioskodawca chce zawierać umowy komisu zajmuje się przedstawicielstwo Spółki (jest to osoba prawna lub fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, która za wykonaną pracę na rzecz Wnioskodawcy wystawia fakturę). Spółka i przedstawicielstwo to odrębne podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Przedstawicielstwo:

wykona komplet profesjonalnych zdjęć pojazdu, w swojej siedzibie,
opisze dokładnie jego parametry oraz wyposażenie,
pomoże wycenić pojazd,
oznaczy pojazd innowacyjnymi naklejkami z QRcodem z informacją, że jest na sprzedaż następnie przekaże zebrane informacje do Spółki.

Spółka (Wnioskodawca):

zweryfikuje otrzymane dany i parametry,
przygotuje i wyśle umowę komisu do przedstawicielstwa, którą przedstawicielstwo podpisze w imieniu Wnioskodawcy i przekaże Komitentowi,
obsłuży telefony od zainteresowanych i fachowo zachęci do jego zakupu,
zamieści ofertę sprzedaży pojazdu we własnym serwisie internetowym,
opublikuje ogłoszenie na wszystkich najważniejszych portalach motoryzacyjnych: m.in. moto.allegro.pl, otomoto.pl, gratka.pl, autogielda.pl, onet.moto.pl itd. (razem około 20 portali).
pobierze opłatę przelew bankowy lub gotówka,
wystawi i wydrukuje paragon fiskalny do każdej transakcji,
do każdego paragonu fiskalnego wygeneruje w systemie informatycznym fakturę powołującą się na numer paragonu fiskalnego,
faktura z adnotacją „procedura marży – towary używane” jest drukowana z systemu

informatycznego Spółki w przedstawicielstwie i przekazana klientowi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Pytanie do zdarzenia trzeciego i czwartego:

Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo przekazując klientowi – osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej fakturę (na podstawie art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT) wystawioną do paragonu, która w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 roku w § 2 pkt 1 określona jest jako dokument fiskalny?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Na wstępie tut. organ wyjaśnia, że wniosek złożono w kontekście 4 odrębnych sytuacji prawnopodatkowych. Niniejszą interpretację wydano w odniesieniu do zdarzeń oznaczonych we wniosku numerem 3 i 4.

Zatem konsekwentnie poniżej przytoczono stanowisko również w ww. zakresie.

Zdaniem Wnioskodawcy przekazując każdorazowo klientowi – osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej fakturę (na podstawie art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT) wystawioną do paragonu, którą w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 roku w § 2, pkt 1 określona jest jako dokument fiskalny działa prawidłowo. Spółka zainstalowała kasę fiskalną z dniem 1 września, ponieważ dokonując transakcji związanych z umowami komisowymi, których przedmiotem sprzedaży są samochody używane, przekroczyła w czerwcu 2013 roku limit 20 000,00 zł i utraciła zwolnienie z tytułu § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 roku.

Ponieważ większość transakcji dokonywana jest przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej Wnioskodawca – Spółka po zgłoszeniu takiej umowy wystawia paragon fiskalny, a system informatyczny automatycznie wystawia fakturę do paragonu –powołując się na jego numer.

Każda transakcja (od umowy poprzez paragon i fakturę) dokumentowana jest przez system informatyczny. Ponieważ specyfiką usługi opisanej w zdarzeniu 3 i 4 jest mobilna działalność MDM i Przedstawicielstw – transakcje w większości dokonują się poza siedzibą Spółki, na terenie całego kraju. Wnioskodawca – Spółka stworzyła system informatyczny, za pomocą którego Przedstawiciele i Mobilni Doradcy Motoryzacyjni otrzymują dostęp do systemu informatycznego Wnioskodawcy i drukują z niego fakturę, wystawioną do każdego paragonu fiskalnego, które zostały wygenerowane w siedzibie Spółki. Następnie fakturę przekazują klientowi jak wymaga tego art. 111 ust. 1 ust. 3a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas fiskalnych są zobowiązani:

dokonywać wydruku paragonu lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy).

Charakter transakcji – ponieważ dotyczy sprzedaży samochodów używanych, wymaga wystawiania faktur na życzenie klienta, ponadto dokumentem niezbędnym do rejestracji pojazdu w Wydziale Komunikacji jest bezwzględnie faktura, którą klienci otrzymują zamiast paragonu fiskalnego. Podsumowując – Wnioskodawca wystawia paragon fiskalny do każdej transakcji, po wydrukowaniu paragonu generuje fakturę, która poprzez system informatyczny Wnioskodawcy jest wydrukowana i przekazana bezpośrednio klientowi. Wnioskodawca prowadzi wymaganą dokumentację dla celów prawidłowego wykazania obrotu i należnych podatków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna została wydana na podstawie przepisów w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., ponieważ wniosek dotyczy stanu faktycznego, a został złożony 13 listopada 2013 r.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Wskazać w tym miejscu należy, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się m.in. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż – zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podatnik podatku VAT, zajmuje się pośrednictwem w zakupie i sprzedaży samochodów używanych. Wnioskodawca prowadzi Mobilny Komis Samochodowy. Pozyskiwaniem klientów, z którymi Wnioskodawca chce zawierać umowy komisu zajmuje się Mobilny Doradca Motoryzacyjny lub przedstawicielstwo Spółki (są to osoby prawne lub fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, które za wykonaną usługę na rzecz Wnioskodawcy wystawiają fakturę). Wnioskodawca i Mobilny Doradca Motoryzacyjny oraz przedstawicielstwo Spółki to odrębne podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Wnioskodawca pobiera opłatę, wystawia i drukuje paragon do każdej transakcji, a do każdego paragonu generuje w systemie informatycznym fakturę powołującą się na numer paragonu fiskalnego. Faktura z adnotacją „procedura marży – towary używane” jest drukowana i przekazywana klientowi – faktura drukowana jest z systemu informatycznego Wnioskodawcy przez Mobilnego Doradcę Motoryzacyjnego (zdarzenie oznaczone we wniosku nr 3) lub w przedstawicielstwie Spółki (zdarzenie oznaczone we wniosku nr 4). Od 1 września 2013 r. zgodnie z obowiązkiem wynikającym z tego rozporządzenia, Spółka zainstalowała kasę fiskalną i za jej pomocą prowadzi ewidencje obrotu na rzecz podmiotów o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak już wskazano, obowiązek stosowania kas rejestrujących wynikający z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy o VAT ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów oraz nie została objęta zwolnieniem z obowiązku ewidencjonowania.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1–3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

W § 5 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, wskazano, że w przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy marża – faktura powinna zawierać dodatkowo odpowiednio wyrazy „procedura marży – towary używane”, „procedura marży – dzieła sztuki” lub „procedura marży – przedmioty kolekcjonerskie i antyki”.

W przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż – § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Zasadą jest zatem dokumentowanie sprzedaży przez wystawianie faktur VAT. W przypadku natomiast, gdy sprzedaż jest dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, sprzedawca obowiązany jest wystawić fakturę VAT jedynie w sytuacji, gdy nabywcy tego zażądają.

Z kolei przepisy ustawy o podatku VAT oraz przepisy aktów wykonawczych do tej ustawy nakazują podatnikom dokonującym sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych prowadzić ewidencję tej sprzedaży za pomocą kas rejestrujących.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

W myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r., poz. 363), przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonana transakcję sprzedaży.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynikają zatem obowiązki dokumentowania dokonywanej sprzedaży przez czynnych podatników podatku od towarów i usług. Sprzedaż na rzecz podmiotów gospodarczych powinna być obowiązkowo udokumentowana fakturą VAT, ale już transakcja sprzedaży na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej wymaga udokumentowania paragonem fiskalnym (jeżeli na podatniku ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej).

Celem udokumentowania transakcji opodatkowanych marżą wystawiane są szczególnego rodzaju faktury – faktury VAT marża. Należy jednakże mieć na uwadze ogólną zasadę, zgodnie z którą bezwzględny obowiązek wystawiania faktur dotyczy przypadków, gdy nabywcami są podmioty inne niż osoby fizycznie nieprowadzące działalności gospodarczych. W przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczych obowiązek wystawienia faktury VAT marża ma miejsce tylko wówczas, gdy zażądają oni takiej faktury.

Należy zauważyć, że niezależnie od zarejestrowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej klient może wystąpić o wystawienie faktury VAT. Spełnienie żądania wystawienia faktury VAT nie zwalnia jednak sprzedawcy z obowiązku ewidencji sprzedaży na kasie fiskalnej. Jeżeli osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej zażąda wystawienia faktury dokumentującej dokonaną sprzedaż, paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę sprzedaż, podatnik pozostawia w swojej dokumentacji.

Sprzedaż udokumentowaną jednocześnie paragonem fiskalnym i wystawioną fakturą VAT należy ująć w ewidencji sprzedaży tylko raz. Jeżeli podatnik wystawił fakturę VAT, która dokumentuje sprzedaż zaewidencjonowaną wcześniej w kasie fiskalnej, to wystawionej faktury nie ujmuje ponownie w ewidencji sprzedaży VAT. Kwoty, które wynikają z faktury, znajdą się bowiem odpowiednio w dobowym oraz miesięcznym raporcie fiskalnym, które stanowią podstawę ujęcia dokonanej transakcji w ewidencji sprzedaży VAT.

Podsumowując, dokumentowanie sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz emitowanie paragonów fiskalnych z tych kas nie wyłącza obowiązku wystawiania faktury VAT (w tym przypadku VAT marża), na żądanie osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Tym samym uwzględniając charakter transakcji wymagający wystawiania faktur na życzenie klienta, Wnioskodawca postępuje prawidłowo, przez wystawienie paragonu fiskalnego do każdej transakcji oraz przekazanie każdorazowo klientowi osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej faktury.

Tut. organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie stanu faktycznego w odniesieniu do pytania drugiego Wnioskodawcy. Wniosek w zakresie pytania pierwszego został rozstrzygnięty w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin