Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1246/13/AP
z 18 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 9 października 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 19 listopada 2013 r.), uzupełnionym 10 grudnia 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia źródła przychodów, do którego należy zaliczyć przychody uzyskane z najmu wskazanych we wniosku nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia źródła przychodów, do którego należy zaliczyć przychody uzyskane z najmu wskazanych we wniosku nieruchomości. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 27 listopada 2013 r. Znak: IBPB II/2/415-1138/13/MW wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 10 grudnia 2013 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali mieszkalnych, zarówno na cele użytkowe, jak i mieszkalne. Do działalności gospodarczej wykorzystuje nieruchomości całkowicie już zamortyzowane w okresie prowadzenia poprzedniej działalności, (prowadzonej do końca 2010 r.). Od 1 października 2013 r. Wnioskodawczyni zawiesiła prowadzoną działalność gospodarczą i dokonała odpowiednich zmian we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. Składniki majątku (nieruchomości) ujęte w ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, z dniem 30 września 2013 r. zostały wycofane z tej ewidencji na potrzeby prywatne Wnioskodawczyni i wynajmowane są w ramach tzw. najmu prywatnego.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 4 grudnia 2013 r., wskazano, że umowy najmu lokali mieszkalnych i użytkowych zostały zawarte w okresie prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. W umowach tych Wnioskodawczyni figuruje jako osoba fizyczna bez informacji o prowadzonej działalności gospodarczej. Jako że przedmiotem działalności był najem, osiągane przychody z tytułu zawartych umów były rozliczane w działalności gospodarczej. Po wycofaniu nieruchomości z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie zawierała z najemcami nowych umów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychody uzyskiwane z najmu nieruchomości wykorzystywanych w okresie prowadzenia działalności a wycofanych z działalności w okresie jej zawieszenia można opodatkować w ramach najmu prywatnego stosując 8,5% stawkę ryczałtu ewidencjonowanego?

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychody uzyskane w okresie zawieszenia działalności gospodarczej można opodatkować w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych przy zastosowaniu 8,5% stawki. Podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych mają możliwość wyboru, czy najem nieruchomości będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy też jako najem prywatny. Z uwagi na fakt, że nieruchomości zostały wycofane z ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, przychody uzyskiwane z najmu, zaliczane są do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem uzyskane przychody można opodatkować zgodnie z ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, stosując 8,5% stawkę.

Na poparcie prezentowanego stanowiska Wnioskodawczyni powołała interpretację wydaną przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 września 2013 r. Znak: ILPB1/415-695/13-2/IM.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach:

1. zarobkowym celu działalności,
2. wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
3. prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
   
   

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ww. ustawy, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba, że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. nr 144, poz. 930 ze zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą polegającą na wynajmie lokali mieszkalnych zarówno na cele użytkowe, jak i mieszkalne. Do działalności gospodarczej wykorzystuje nieruchomości całkowicie już zamortyzowane w okresie prowadzenia poprzedniej działalności. Od 1 października 2013 r. prowadzona działalność gospodarcza uległa zawieszeniu. Składniki majątku ujęte w ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej (nieruchomości) z dniem 30 września 2013 r. zostały wycofane z ewidencji i przekazane na potrzeby prywatne Wnioskodawczyni. Jak twierdzi Wnioskodawczyni nieruchomości wynajmowane są w ramach tzw. najmu prywatnego, jednakże jak wskazano w uzupełnieniu wniosku, po wycofaniu nieruchomości nie zawarła nowych umów najmu (ani ich nie aneksowała) lecz kontynuuje umowy najmu zawarte w okresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należ, że aby przychody uzyskane z tytułu najmu nieruchomości, które uprzednio wynajmowane były w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jako składnik tej działalności, mogły zostać zaliczone do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodów z tzw. najmu prywatnego, muszą one najpierw zostać skutecznie wycofane z tej działalności, a dotyczące ich najmu umowy muszą zostać zawarte poza działalnością gospodarczą. Bowiem podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Skoro zatem Wnioskodawczyni, po wycofaniu przedmiotowych nieruchomości z ewidencji związanych z działalnością gospodarczą nie zawarła nowych umów z najemcami (już poza tą działalnością), ani umów tych nie aneksowała, to w istocie wskazane we wniosku nieruchomości są nadal przedmiotem najmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji przychody uzyskiwane przez Wnioskodawczynię z tytułu najmu nieruchomości, o których mowa we wniosku, będą nadal stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, który będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach właściwych dla tego źródła przychodów.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawczyni jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie zauważyć należy, iż stosownie do zadanego pytania i stanowiska Wnioskodawczyni w sprawie, przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie była ocena możliwości zawieszenia działalności gospodarczej w sytuacji uzyskiwania wskazanych we wniosku dochodów z najmu nieruchomości.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej wskazać należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie innego podatnika i nie wiąże tutejszego Organu. Ponadto zauważyć należy, że została ona wydana na gruncie odmiennego stanu faktycznego, niż będący przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej; dotyczy ona bowiem możliwości zaliczenia przychodów z najmu nieruchomości do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji gdy podatnik skutecznie wycofał te nieruchomości z działalności gospodarczej i dokonał stosownych zmian w umowach najmu, z których wynikało, że zostały zawarte poza tą działalnością.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.