Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-44/14/MCZ
z 14 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 17 stycznia 2014 r.( data wpływu do Biura – 20 stycznia 2014 r.), uzupełnionym 4 kwietnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia rodzinnego po zmarłym mężu otrzymywanego z Holandii – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia rodzinnego po zmarłym mężu otrzymywanego z Holandii.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie z 25 marca 2014 r. znak: IBPB II/1/415-44/14/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 4 kwietnia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od czerwca 2009 r. Wnioskodawczyni otrzymuje świadczenie rodzinne po zmarłym mężu, który przez parę lat pracował w Holandii. Pieniądze są przekazywane ma konto bankowe w Polsce. We wrześniu 2013 r bank pobrał pieniądze z konta bankowego nie informując Wnioskodawczyni o tym fakcie. Zaskoczona tym faktem Wnioskodawczyni udała się do banku, aby zapytać o przyczynę. Okazało się że bank pobrał podatek od świadczenia (renty rodzinnej), które otrzymuje z Holandii od czerwca 2009 r.

Wnioskodawczyni poinformowała bank, że podatek został już pobrany w Holandii. Bank nie przyjął tych wyjaśnień. Bank przysłał Wnioskodawczyni pismo z 10 grudnia 2013 r., w którym wyjaśnia swoje stanowisko oraz domaga się środków na zaległy podatek.

W piśmie z 3 kwietnia 2014 r. (data wpływu do Biura – 4 kwietnia 2014 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że:

• świadczenia po zmarłym mężu otrzymuje od holenderskiego ZUS - SVB. NL,
• pracuje na podstawie umowy o pracę na czas określony do grudnia 2015 r,
• posiada III grupę (P) niepełnosprawności,
• jest matką samotnie wychowującą trójkę uczących się dzieci,
• nie otrzymuje renty ani żadnego świadczenia,
• wniosek dotyczy przepisów podatkowych od września 2013 r w sprawie opodatkowania dochodów z Holandii,
• jest obywatelką Rzeczypospolitej Polskiej,
• nie jest obywatelką Holandii.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane przez Wnioskodawczynię przychody z tytułu świadczenia rodzinnego po zmarłym mężu przyznane przez SVB. NL są opodatkowane w Polsce i czy z tego tytułu polski bank powinien pobierać zaliczki na podatek dochodowy?

Starając się o świadczenie rodzinne z SVB.NL Wnioskodawczyni dołożyła starań, aby wszystkie formalności zostały poprawnie załatwione również w sprawie podatku od tego świadczenia. Od czerwca 2009 r. do września 2013 r. nikt nie kwestionował, tego że podatek był pobierany w Holandii. Wnioskodawczyni pracowała w tym czasie w Polsce.

Podatek od renty rodzinnej (świadczenia rodzinnego) był odprowadzany w Holandii na mocy porozumienia podatkowego pomiędzy Polską a Holandią - które zostało zawarte w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania - zgodnie z art. 18 ust. 5 Konwencji polsko-holenderskiej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a tej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 4a powołanej wyżej ustawy, przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania w Polsce i otrzymuje świadczenie rodzinne po zmarłym mężu z holenderskiej instytucji ubezpieczeniowej SVB. NL – odpowiednika ZUS, a zatem w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie będzie miała konwencja w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a Holandią.

W myśl art. 18 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 13 lutego 2002 r. (Dz.U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120), z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) w związku z wcześniejszym zatrudnieniem, jak i renty wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce), podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (w Polsce).

Jednakże zgodnie z art. 18 ust. 2 tej Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta może być również opodatkowana w tym Umawiającym się Państwie, z którego jest ona uzyskiwana (w Holandii), zgodnie z prawem tego Państwa:

1. jeżeli, i o ile, tytuł do takiej emerytury lub innego podobnego świadczenia albo renty w Umawiającym się Państwie, z którego jest uzyskiwana, jest zwolniony z opodatkowania, lub składki związane z emeryturą lub innym podobnym świadczeniem albo rentą dokonywane na rzecz funduszu emerytalnego lub firmy ubezpieczeniowej były odpisywane w przeszłości przy obliczaniu dochodu podlegającego opodatkowaniu w tym Państwie lub kwalifikowały się do innych ulg podatkowych w tym Państwie; i
2. jeżeli, i o ile, taka emerytura lub inne podobne świadczenie albo renta nie jest opodatkowana w Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca ma miejsce zamieszkania, według powszechnie stosowanej stawki od dochodu z pracy najemnej, lub jest opodatkowana od mniej niż 90% kwoty brutto emerytury lub innego podobnego świadczenia albo renty; i
3. jeżeli łączna kwota brutto emerytur i innych podobnych świadczeń oraz rent, a także emerytura lub inne wypłaty, dokonane na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych Państwa, w jakimkolwiek roku kalendarzowym przekroczy kwotę 20.000 euro.
   
   

Natomiast w myśl art. 18 ust. 5 ww. Konwencji polsko-holenderskiej wszelkie emerytury i inne płatności wypłacane według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Umawiającego się Państwa (w Holandii) osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce) mogą być opodatkowane w tym pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie (w Holandii).

W świetle powyższego, co do zasady wynikającej z treści art. 18 ust. 1 tejże Konwencji emerytury i inne podobne świadczenia jak również renty podlegają opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania (tutaj w Polsce). Jednakże w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 18 ust. 2 lit. a)-c) Konwencji dochody uzyskane ze świadczeń, o których mowa w tychże przepisach, podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Holandii.

Tak samo, jednakże bez spełnienia dodatkowych warunków, dochody uzyskane z systemu ubezpieczeń społecznych Holandii, będące płatnością wypłacaną według przepisów systemu ubezpieczeń społecznych Holandii podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Holandii (ust. 5 art. 18 Konwencji).

Postanowienie zawarte w Konwencji, że danego rodzaju dochód „może podlegać” opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) należy bowiem czytać, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji - zamieszkania). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 23 ust. 5 lit. a) ww. Konwencji polsko-holenderskiej jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach.

Zgodnie natomiast z art. 27 ust. 9 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8 (tzn. metody wyłączenia z progresją), lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, iż ww. metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Z treści wniosku wynika, że od ww. świadczenia rodzinnego wypłacanego Wnioskodawczyni z systemu ubezpieczeń społecznych Holandii przez SVB. NL, na jej konto w banku w Polsce od wrześniu 2013 r. bank zaczął pobierać podatek dochodowy.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż przedmiotowe świadczenie otrzymywane przez Wnioskodawczynię od czerwca 2009 r. podlega na mocy powołanej powyżej Konwencji polsko-holenderskiej (art. 18 ust. 5) opodatkowaniu zarówno w państwie źródła, tj. w Holandii, jak i w państwie miejsca zamieszkania tj. w Polsce, gdyż świadczenie to jest wypłacanym z systemu ubezpieczeń społecznych.

Przy czym, do obliczenia podatku należnego w Polsce ma zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą).

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody za granicą ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) lub tylko zagraniczne (jeśli krajowych nie posiada) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni jest zobowiązana złożyć roczne zeznanie podatkowe za rok 2013 na formularzu PIT-36 (wraz z załącznikiem PIT/ZG ) – wykazując w nim dochody z holenderskiego świadczenia rodzinnego oraz podatek zapłacony za granicą. Obowiązek ten wynika art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast bank, wypłacający zagraniczne świadczenia na terenie Polski, jako płatnik podatku dochodowego, jest uprawniony i zobowiązany do poboru zaliczek na podatek od holenderskiego świadczenia rodzinnego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w obowiązującym w Polsce akcie prawnym – ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem bank prawidłowo pobiera zaliczki od holenderskiego świadczenia wypłacanego Wnioskodawczyni.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.