Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-1179/13-4/ES
z 3 kwietnia 2014 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, reprezentowanego przez pełnomocnika – doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 16 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.
Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z 12 marca 2014 r. nr ILPB2/415-1179/13-2/ES Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.
Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.
Wezwanie wysłano 12 marca 2014 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło 25 marca 2014 r.), natomiast 31 marca 2014 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego 28 marca 2014 r.).
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca dokonuje udokumentowanych spłat rat kredytu mieszkaniowego zaciągniętego w roku 2009, wspólnie z byłą małżonką, na cele mieszkaniowe. W okresie dokonywania spłat kredytu małżonkowie rozwiedli się. Następnie w 2010 r. Zainteresowany już po rozwodzie zakupił samodzielnie nowe mieszkanie, które w 2011 roku sprzedał. W trakcie trwania małżeństwa jak i po jego ustaniu spłaty kredytu i odsetek dokonywał wyłącznie Wnioskodawca. Wpłaty dokonywane były osobiście w banku z potwierdzeniem osoby wpłacającej, bądź też przelewem z konta jednego z małżonków (Wnioskodawcy). Kredyt został zaciągnięty przed nabyciem przedmiotowego lokalu, a tym samym przed uzyskaniem przychodu z jego zbycia. Kredyt miał charakter mieszkaniowy. Zainteresowany zamierza dokonać odliczenia zgodnie z proporcjami, przedstawionymi w przepisach, zawartymi w art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wyjaśnił co następuje.
Kredyt mieszkaniowy zaciągnięty wspólnie przez małżonków, w 2009 r. został przeznaczony na zakup dwóch mieszkań, kupionych w kredycie hipotecznym (spłacanych przez Wnioskodawcę do dnia dzisiejszego).
Przedmiotowy kredyt został zaciągnięty w (…) BANK.
Wnioskodawca fizycznie przeznaczył środki na spłatę ww. kredytu ze zbytego mieszkania w 2011 r.
Za każdym razem wpłacana była gotówką kwota w CHF. Sposób zapłaty wynikał z chęci uniknięcia ponoszenia kosztów prowizji bankowych (speech). Pieniądz w gotówce, nie jest rzeczą określoną, co do tożsamości, dlatego nie jest możliwym wskazanie, które konkretnie pieniądze zostały przeznaczone na zakup CHF w kantorze, a następnie wpłacane do banku. Jednak jest faktem, że przychód ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnej powiększył majątek Strony, umożliwiający spłatę kredytu.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy spłata kredytu mieszkaniowego zaciągniętego przez oboje małżonków w trakcie związku małżeńskiego, dokonywana tylko i wyłącznie przez jednego z małżonków po ustaniu związku małżeńskiego, będzie uprawniała do zastosowania przy odliczeniu w oparciu o przepisy art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) w związku z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w całości przez tego z małżonków, który dokonał samodzielnie wyłącznie spłat rat kredytowych wraz z odsetkami pomimo, że umowa kredytowa została zawarta przez obojga małżonków?
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z normami zawartymi w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a), w związku z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczeniu od przychodu z tytułu zbycia nieruchomości w ramach wydatków mieszkaniowych podlega spłata kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na nabycie lokalu mieszkalnego.
Biorąc pod uwagę, że w przedmiotowej sprawie spłaty kredytu dokonywał samodzielnie i wyłącznie Wnioskodawca, to przysługuje Zainteresowanemu wyłączne prawo do dokonywania odliczeń z tego tytułu. Zdaniem Wnioskodawcy bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszego zagadnienia ma fakt, że kredyt został zaciągnięty przez oboje małżonków. Istotne znaczenie ma kto realnie dokonuje spłat, czyli ponosi koszty kredytu i odsetki. Natomiast wspólne zaciągnięcie kredytu przez małżonków ma znaczenie jedynie w zakresie zadłużenia wobec banku w momencie nieuiszczenia rat kredytowych w terminie. Tym samym zdaniem Wnioskodawcy w sytuacji, gdy dokonywał samodzielnej spłaty kredytu, przysługuje Zainteresowanemu prawo do uwzględnienia 100% rat i odsetek zapłaconych przez Wnioskodawcę na spłatę kredytu mieszkaniowego, z uwzględnieniem reguł przewidzianych przepisami art. 21 ust. 29, czyli w kwotach dotyczących przychodu uzyskanego ze sprzedaży w 2011 roku mieszkania zakupionego samodzielnie przez Zainteresowanego po rozwodzie w roku 2010.
Takie stanowisko Wnioskodawcy oparte jest także na interpretacji przepisu art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie ustawodawca nie wiążę kredytu z konkretnym lokalem, wprowadzając jedynie cezus czasowy czyli, aby kredyt był zaciągnięty przed uzyskaniem przychodu ze zbycia lokalu, a normy art. 21 ust. 29 ww. ustawy nakazują odliczenie jedynie tych wydatków, które zostały dokonane na spłatę kredytu dotyczącego celów mieszkaniowych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
- nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
- spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
- prawa wieczystego użytkowania gruntów
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.
Z uwagi na fakt, że zakup mieszkania przez Wnioskodawcę nastąpił w 2010 r., to nie upłynął pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ sprzedaż tego mieszkania nastąpiła w 2011 r. Wobec tego dochód uzyskany z tej transakcji podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
I tak w myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.
Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.
Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).
Zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.
Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.
Jednakże wskazać należy, że tak obliczony dochód może podlegać zwolnieniu z opodatkowania na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 21 ust. 25-30 ww. ustawy.
Zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.
Stosownie do art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się m.in.:
- wydatki poniesione na:
- nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
- nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
- nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
- budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
- rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
- nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
- wydatki poniesione na:
- spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-
- na cele określone w pkt 1,
- spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
- spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
Art. 21 ust. 29 tej ustawy stanowi natomiast, że w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c.
Zaakcentować należy, że z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca spłaca kredyt mieszkaniowy zaciągnięty w 2009 r., wspólnie z byłą małżonką na zakup dwóch mieszkań. Jedno z tych mieszkań Zainteresowany zakupił samodzielnie w 2010 r. (po rozwodzie), które sprzedał w 2011 r. Pomimo, że kredyt mieszkaniowy zaciągnięty był przez byłych małżonków to wyłącznie Wnioskodawca dokonywał jego spłat i odsetek od tego kredytu. Zainteresowany przeznaczył środki ze zbytego mieszkania w 2011 r. na spłatę ww. kredytu.
Zgodzić się należy z Zainteresowanym – co do zasady – że dokonanie spłaty kredytu, zaciągniętego wspólnie przez małżonków na cel mieszkaniowy, wyłącznie przez jednego z małżonków upoważnia małżonka, który faktycznie dokonał spłaty do jej uwzględnienia w 100% przy korzystaniu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy. Wspólne zaciągniecie kredytu, jak słusznie wskazał Wnioskodawca, ma jedynie znaczenie w zakresie odpowiedzialności za dług względem banku.
Jednakże należy mieć na uwadze fakt, że interpretacja jest wydawana w indywidualnej sprawie Zainteresowanego, a więc przy ocenie skutków podatkowych danej czynności należy mieć na uwadze konkretny stan faktyczny występujący w danej sprawie.
Zatem w tym miejscu należy wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ww. ustawy).
Innymi słowy, regulacja ta zapobiega sytuacji, kiedy podatnik dwukrotnie odliczałby ten sam wydatek – raz jako poniesiony np. na zakup lokalu mieszkalnego, za drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansował ten właśnie zakup. Ustawodawca ustanowił zatem jednoznaczny zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków.
Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki na cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1.
Konstrukcja powyższego przepisu art. 21 ust. 30 ww. ustawy oznacza jednak, że spłata kredytu zaciągniętego wcześniej na zakup sprzedawanej nieruchomości nie stanowi celu mieszkaniowego w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji, w której odliczeniu podlegać ma wydatek na nabycie nieruchomości (mieszkania), czyli cena zakupu jako koszt uzyskania przychodu. Rozumowanie przeciwne godzi w całą istotę zawartych w prawie podatkowym mechanizmów ulg, odliczeń oraz rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Żaden podatnik nie jest uprawniony do dwukrotnego odliczania tych samych wydatków. Koszty uzyskania przychodów nie stanowią wprawdzie ulgi podatkowej w potocznym znaczeniu, ale przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychodu z danego źródła do kosztów tych można zaliczyć określone wydatki. Uwzględnienie tych wydatków w kosztach stanowi o zmniejszeniu dla podatnika przychodu podlegającego opodatkowaniu. Prawo do odliczania poniesionych kosztów jest zatem formą przywileju podatkowego, która daje ulgę przy obliczaniu wysokości zobowiązania do zapłaty. Dopuszczenie uznania za uprawnione wliczanie kwoty ze sprzedaży wydatkowanej na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie zbywanego mieszkania do obliczania dochodu zwolnionego oznaczałoby, że jedna czynność jaką jest zakup lokalu mieszkalnego byłaby dwukrotnie podstawą do czerpania korzyści przez podatnika. Raz odliczeniu podlegałaby bowiem kwota kredytu pokrywająca cenę nabycia a drugi raz spłata tej właśnie kwoty kredytu. Wykładnia taka jest również niekonstytucyjna, gdyż w nieuzasadniony sposób różnicuje sytuację podatników, którzy sprzedali nieruchomość (mieszkanie) zakupioną na kredyt i tych, którzy nieruchomość zakupili za własne środki. Tych pierwszych stawiałaby w sytuacji uprzywilejowanej, gdyż pozwalałaby im dwukrotnie korzystać z preferencji co do tej samej kwoty – raz jako kosztu drugi raz jako zwolnienia. Tego rodzaju uprzywilejowanie nie znajduje jednak żadnego uzasadnienia w przepisach.
Z przedmiotowego wniosku wynika, że Wnioskodawca środki uzyskane ze sprzedaży w 2011 r. mieszkania przeznaczył na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie dwóch mieszkań, w tym lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem sprzedaży.
Mając na uwadze wskazane uregulowania prawne oraz przedstawiony w sprawie stan faktyczny stwierdzić należy, że kwota uzyskana przez Wnioskodawcę ze sprzedaży mieszkania, nie może być uznana za wydatek na cele mieszkaniowe uwzględniany przy obliczeniu dochodu zwolnionego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części jakiej dotyczy spłaty kredytu wraz z odsetkami na nabycie sprzedanego mieszkania z uwagi na fakt, że koszty nabycia sprzedanego lokalu mieszkalnego stanowić będą koszty uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia co oznacza, że będą podlegać odliczeniu od przychodu z odpłatnego zbycia przy obliczaniu uzyskanego ze sprzedaży dochodu.
Skoro zatem w ramach obliczenia dochodu ze sprzedaży mieszkania może zostać uwzględniony koszt jego nabycia, to obowiązuje ustawowy zakaz traktowania kredytu zaciągniętego na nabycie jako wydatku na własne cele mieszkaniowe. Uwzględnienie spłaty kredytu jako wydatku poniesionego na cel mieszkaniowy oznaczałoby, że Wnioskodawca w tej części odliczałby dwukrotnie ten sam wydatek: raz jako poniesiony na zakup mieszkania, a drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu, który finansował ten właśnie zakup, a tego zabrania wprost art. 21 ust. 30 ww. ustawy.
Z kolei, przeznaczenie kwoty uzyskanej ze sprzedaży przedmiotowego mieszkania, na spłatę kredytu wraz z odsetkami zaciągniętego w 2009 r., w części przypadającej na zakup drugiego z mieszkań (na nabycie których ów kredyt został zaciągnięty) może być uznana za wydatek na cele mieszkaniowe zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uprawniający do zastosowania przedmiotowego zwolnienia.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawczy zgodnie, z którym w sytuacji – gdy dokonywał samodzielnej spłaty kredytu, przysługuje Zainteresowanemu prawo do uwzględnienia 100% rat i odsetek zapłaconych przez Wnioskodawcę na spłatę kredytu mieszkaniowego, z uwzględnieniem reguł przewidzianych przepisami art. 21 ust. 29, czyli w kwotach dotyczących przychodu uzyskanego ze sprzedaży w 2011 roku mieszkania zakupionego samodzielnie przez Zainteresowanego po rozwodzie w 2010 r. – należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.