Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-3/14-4/TS
z 7 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2013 r. (data wpływu 27 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 marca 2014 r. (data wpływu 2 kwietnia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z „ulgi abolicyjnej” do dochodów za 2013 r. uzyskanych na terytorium Arabii Saudyjskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z „ulgi abolicyjnej” do dochodów za 2013 r. uzyskanych na terytorium Arabii Saudyjskiej.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 marca 2014 r., Nr IPTPB2/415-3/14-2/TS, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawcy o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 25 marca 2014 r., natomiast w dniu 2 kwietnia 2014 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 31 marca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od połowy kwietnia Wnioskodawca ma umowę o pracę z firmą mającą siedzibę w Arabii Saudyjskiej i tam też wykonuje prace. Wnioskodawca ma również prawo stałego pobytu w Arabii Saudyjskiej. W Arabii Saudyjskiej przebywa od czasu podpisania umowy po około 5 tygodni z 4 tygodniowymi przerwami. Łącznie w Arabii Saudyjskiej przebywa poniżej 183 dni w roku kalendarzowym. W tym roku nie osiągnął żadnych dochodów w Polsce. Wypłatę otrzymuje na konto w Polsce.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku podał, że jest obywatelem polskim i na stałe zamieszkuje w Polsce. Tutaj też mieszka Jego żona, i prowadzi centrum interesów osobistych. W 2013 r. przebywał na terytorium Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym i nie uzyskał w Polsce żadnych dochodów. W kwietniu 2013 r. został zatrudniony w firmie mającej siedzibę w Arabii Saudyjskiej na zasadzie kontraktu obowiązującego do końca grudnia 2014 r. Kontrakt został sporządzony w języku angielskim zawiera on ogólne zadania stron i zasady odpłatności za wykonywane usługi. Kontrakt podlega prawu obowiązującemu w Arabii Saudyjskiej zarówno cywilnemu jak i administracyjnemu, w tym podatkowemu. Praca wykonywana przez Wnioskodawcę jest na terenie Arabii Saudyjskiej. Z informacji jakie posiada, w Arabii Saudyjskiej nie płaci żadnego podatku od uzyskanych tam dochodów, gdyż takowy nie istnieje. Jednakże, zatrudniająca Wnioskodawcę firma odprowadza stosowny dla niej podatek przez co Jego wynagrodzenie jest pomniejszone w jakimś stosunku. Wynagrodzenie wypłacał Wnioskodawcy Jego pracodawca, z którym podpisał kontrakt, który ma siedzibę w Arabii Saudyjskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w stosunku do dochodów uzyskanych w Arabii Saudyjskiej będzie można zastosować odliczenie o którym mowa w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. tzw. ulgi abolicyjnej ?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie artykułu 15 Konwencji między Polską Rzecząpospolitą a Królestwem Arabii Saudyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu Wnioskodawca uważa, że powinien rozliczyć roczny podatek z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a następnie od tak obliczonego podatku Wnioskodawca mam prawo odliczyć ulgę abolicyjną, o której mowa w artykule 27g ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej, mającą swój ośrodek interesów życiowych w Polsce. Wnioskodawca w 2013 r. uzyskał przychód ze stosunku pracy wykonywał na terytorium Arabii Saudyjskiej. W Polsce Wnioskodawca nie uzyskał żadnych dochodów. Ponadto Wnioskodawca poinformował, że w Arabii Saudyjskiej nie płacił żadnego podatku od uzyskanych tam dochodów, gdyż takowy nie istnieje. Jednakże, zatrudniająca Wnioskodawcę firma odprowadza stosowny dla niej podatek przez co Wnioskodawcy wynagrodzenie jest pomniejszone w jakimś stosunku.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy do dochodów uzyskanych w 2013 r. na terytorium Arabii Saudyjskiej będzie można skorzystać z „ulgi abolicyjnej”.

W dniu 22 lutego 2011 r. została podpisana w Rijadzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ww. Konwencji, Umawiające się Państwa wymienią drogą dyplomatyczną noty, informując się wzajemnie, że zostały spełnione wszystkie procedury wymagane w ich wewnętrznym prawie dla wejścia w życie niniejszej Konwencji. Konwencja wejdzie w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym późniejsza z not zostanie doręczona.

Stosownie do art. 28 ust. 2 pow. Konwencji, przepisy Konwencji będą miały zastosowanie:

1. w odniesieniu do podatków potrącanych u źródła, do kwot dochodu wypłaconego w dniu 1 stycznia lub po tym dniu, następującym po dniu, w którym niniejsza Konwencja wejdzie w życie, oraz
2. w odniesieniu do pozostałych podatków, do podatków należnych za lata podatkowe, rozpoczynające się w dniu 1 stycznia lub po tym dniu, następujące po dniu, w którym niniejsza Konwencja wejdzie w życie.
   
   

Zgodnie z Oświadczeniem Rządowym z dnia 10 kwietnia 2012 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji, podpisanych w Rijadzie dnia 22 lutego 2011 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 502), Konwencja oraz protokół do tej konwencji wchodzą w życie dnia 1 czerwca 2012 r.

W świetle powyższego, Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej w 2013 r. obowiązuje i jak wynika z wyżej przywołanych postanowień, ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia następującym po dniu, w którym wejdzie w życie. W takim przypadku, do opodatkowania dochodów Wnioskodawcy uzyskanych w 2013 r. z pracy w Arabii Saudyjskiej należy wziąć pod uwagę przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisy ww. Konwencji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Rijadzie w dniu 22 lutego 2011 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 502), z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 19, 20 i 21 pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w drugim Państwie.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 2 ww. Konwencji bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca wynagrodzenia przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w każdym dwumiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym; i
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie; i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

W świetle powyższego, tylko w sytuacji, gdy warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 2 Konwencji zostaną spełnione łącznie, to otrzymane przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej wykonywanej we Arabii Saudyjskiej będzie podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

W przedstawionym stanie faktycznym z uwagi na niespełnienie łącznie wszystkich przesłanek określonych w art. 15 ust. 2 Konwencji (tj. m.in. określonej w pkt b) tegoż przepisu), wynagrodzenie za pracę wykonywaną w Arabii Saudyjskiej będzie podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 15 ust. 1 konwencji, tj. zarówno w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce) oraz w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Arabii Saudyjskiej). Jednakże w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 23 tej Konwencji podwójne opodatkowanie będzie eliminowane w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, pierwsze wymienione Umawiające się Państwo zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w drugim Umawiającym się Państwie. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada w zależności od konkretnej sytuacji na dochód, który może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie.
2. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie jest zwolniony z opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, wówczas to Umawiające się Państwo może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód.
3. W przypadku Królestwa Arabii Saudyjskiej, metoda unikania podwójnego opodatkowania nie narusza przepisów dotyczących zasad pobierania podatku Zakat w odniesieniu do obywateli saudyjskich.
   
   

Co do zasady wynagrodzenia polskiego rezydenta z tytułu pracy w Arabii Saudyjskiej podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 Konwencji, a zatem są opodatkowane w obu państwach, za wyjątkiem przypadku przewidzianego w art. 15 ust. 2 ww. Konwencji.

W tej sytuacji w Polsce w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania ma zastosowanie zgodnie z ww. art. 23 Konwencji – metoda proporcjonalnego odliczenia. Uzyskane dochody podlegają zatem opodatkowaniu w Polsce na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 27 ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio (art. 27 ust. 9a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 27g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

- ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

W myśl art. 27g ust. 2 tej ustawy odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Zgodnie natomiast z art. 27 ust. 8 ww. ustawy, podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2013 r., Wnioskodawca uzyskał ze służbowego stosunku pracy – praca wykonywana była poza terytorium Polski w Arabii Saudyjskiej. Zainteresowany zatrudniony był w firmie mającej siedzibę w Arabii Saudyjskiej na zasadzie kontraktu obowiązującego do grudnia 2014 r. Kontrakt podlega prawu obowiązującemu w Arabii Saudyjskiej zarówno cywilnemu jak i administracyjnemu, w tym podatkowemu. Praca wykonywana jest przez Wnioskodawcę na terenie Arabii Saudyjskiej. Wnioskodawca dodaje że nie płacił żadnego podatku od uzyskanych tam dochodów, gdyż takowy nie istnieje. Jednakże, zatrudniający Wnioskodawcę pracodawca odprowadzał stosowny dla niego podatek przez co Wnioskodawcy wynagrodzenie jest pomniejszone w jakimś stosunku. Wynagrodzenie wypłaca Mu pracodawca, z którym podpisał Wnioskodawca kontrakt, który ma siedzibę w Arabii Saudyjskiej.

Wobec powyższego, rozliczając dochody za 2013 r. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do skorzystania z tzw. ulgi abolicyjnej, wynikającej z art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto Organ podatkowy nadmienia, że jeżeli przedstawiony stan różnić się będzie od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.