Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/443-17/14-4/TK
z 24 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 kwietnia 2014 r. (data wpływu 22 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów gazowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od podatku wyrobów gazowych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 kwietnia 2014 r. (data wpływu 22 kwietnia 2014 r.) w zakresie doprecyzowania stanu faktycznego, pytania i stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nabywa paliwo gazowe w (…) SA. W tym celu zawarte zostały odrębne umowy na dostawy gazu dla celów produkcyjnych i grzewczych (socjalnych). W 2012 r. Zainteresowany zakupił paliwo gazowe do celów produkcyjnych za kwotę (…) zł. Koszt wytworzenia sprzedanych produktów za 2012 r. zgodnie z rachunkiem zysków i strat wyniósł (…) zł. Udział zakupów wyrobów gazowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi zatem 5,2%. Osiągnięty został wskaźnik wymagany w art. 31b.10 ustawy o podatku akcyzowym. W dniu 4 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca uruchomił instalację odzysku ciepła ze spalin dla pieców produkcyjnych (…) w wyniku czego udało się obniżyć średnioroczne zużycie gazu na tonę wyprodukowanego słodu w latach 2011 i 2012 w stosunku do poprzednich lat o około 6,5%, czyli około (…) m w 2011 i (…) m w 2012 r. Ustawa o podatku akcyzowym w art. 31b.1.5 zwalnia od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone dla celów opałowych przez zakład energochłonny, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągnięcia celów dotyczących ochrony środowiska lub podwyższenia efektywności energetycznej.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że kod CN używanego wyrobu gazowego to 2711 21 00. Wnioskodawca prowadzi zakład będący zakładem energochłonnym, o którym mowa w art. 31b ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym. Zainteresowany wdrożył w 2010 r. instalację odzysku ciepła ze spalin dla pieców produkcyjnych w wyniku czego udało się obniżyć średnioroczne zużycie gazu na tonę wyprodukowanego słodu w latach 2011-2013 w stosunku do poprzednich lat o około 6,5% czyli około 100-110 tys. metrów sześciennych rocznie. Ponieważ przepisy prawa nie definiują jednoznacznie pojęcia systemów prowadzących do osiągnięcia celów dotyczących ochrony środowiska lub podwyższania sprawności energetycznej w jego ocenie wdrożona, ww. instalacja umożliwia zmniejszenie zużycia gazu, a zatem przyczynia się do ochrony środowiska i zwiększa sprawność energetyczną użytkowanych pieców produkcyjnych, toteż można uznać, że spełniony jest warunek określony art. 31b ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca podlega zwolnieniu od podatku akcyzowego od paliwa gazowego wykorzystywanego na cele produkcyjne w myśl art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku akcyzowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on zakładem energochłonnym, który wprowadził system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub podwyższania efektywności energetycznej wskazanym w art. 31b ust. 10 ustawy, będącym pośredniczącym podmiotem gazowym w myśl art. 2 ust. 1 pkt 23d lit b uprawnionym do skorzystania ze zwolnienia z akcyzy od paliwa gazowego wykorzystywanego na cele produkcyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na szczeblu unijnym reguły opodatkowania wyrobów gazowych określa dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U. WE L Nr 283, s. 51 z późn. zm.; Dz.U. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, s. 405).

Regulacja ta określa zasady opodatkowania podatkiem akcyzowym wszystkich wyrobów energetycznych. Pozostawiając poszczególnym państwom margines swobody, dyrektywa energetyczna ustala zakres wyrobów opodatkowanych, minimalne stawki podatku, zwolnienia od podatku oraz mechanizmy jego pobierania.

Zgodnie z art. 2 ww. dyrektywy, energia elektryczna, węgiel kamienny, węgiel brunatny, koks oraz gaz ziemny stanowią „wyroby energetyczne” podlegające tej regulacji. Poszczególne państwa Unii Europejskiej (zgodnie z zasadą lojalności) zobligowane zostały do opodatkowania określonych zastosowań ww. wyrobów.

Przy czym istotne jest to, że zasadą nadrzędną jest opodatkowanie tych produktów, przy wyraźnie ograniczonej możliwości stosowania zwolnień. W związku z powyższym, wszystkie przepisy dotyczące zwolnień od podatku muszą być interpretowane ściśle.

Stosownie do treści art. 17 ww. dyrektywy, możliwe jest stosowanie zwolnienia od podatku, „w przypadku gdy wprowadzone zostały w życie systemy zezwoleń handlowych lub równoważne uzgodnienia, o ile prowadzą one do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej”.

Analiza powyższego zapisu prowadzi wprost do wniosku, że podmioty zamierzające korzystać z powyższego zwolnienia muszą uzyskać odpowiednie zezwolenie lub też dokonać określonych uzgodnień. Każda z tych sytuacji zakłada istnienie zewnętrznego podmiotu. Co więcej, podmiotu posiadającego uprawnienia kontrolne. Podobnie wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. w sprawie C-185/00, gdzie wskazał wyraźnie, że zwolnienie od podatku akcyzowego powinno być uzależnione od wykonywania przez państwo kontroli nad zużywaniem wyrobów akcyzowych (zgodnie z przeznaczeniem), aby nie prowadziło to do pogorszenia warunków konkurencji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabywa paliwo gazowe o kodzie CN 2711 21 00. W 2012 r. Zainteresowany zakupił paliwo gazowe do celów produkcyjnych za kwotę (…) zł. Koszt wytworzenia sprzedanych produktów za 2012 r. zgodnie z rachunkiem zysków i strat wyniósł (…) zł. Udział zakupów wyrobów gazowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi 5,2% i Wnioskodawca uważa, że osiągnięty został wskaźnik wymagany w art. 31b ust. 10 ustawy. Zainteresowany twierdzi, że prowadzi zakład będący zakładem energochłonnym, o którym mowa w art. 31b ust. 10 ustawy o podatku akcyzowym, ponieważ wdrożył instalację odzysku ciepła ze spalin dla pieców produkcyjnych w wyniku czego zostało obniżone średnioroczne zużycie gazu na tonę wyprodukowanego słodu w latach 2011-2013 w stosunku do poprzednich lat o około 6,5%, czyli około 100-110 tys. metrów sześciennych rocznie. Wnioskodawca uważa, że ponieważ przepisy prawa nie definiują pojęcia systemów prowadzących do osiągnięcia celów dotyczących ochrony środowiska lub podwyższania sprawności energetycznej, wdrożona instalacja umożliwia zmniejszenie zużycie gazu, a zatem przyczynia się do ochrony środowiska i zwiększa sprawność energetyczną użytkowanych pieców produkcyjnych.

Na wstępie tut. Organ pragnie zauważyć, że nie każdy układ elementów służących np. ochronie środowiska może być systemem uprawniającym do uzyskania statusu zakładu energochłonnego - na co wskazują ww. regulacje funkcjonujące w Unii Europejskiej (które zostały implementowane do krajowego porządku prawnego).

Wyjaśnić należy, że przepis art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - stanowi, że zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Z kolei w myśl art. 31b ust. 10 ustawy, przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów gazowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 5% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby gazowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z brzmienia cyt. powyżej przepisu art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy wynika, że zakład energochłonny musi przede wszystkim wprowadzić w życie jeden z dwóch systemów prowadzących do:

• osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub
• podwyższenia efektywności energetycznej.
  
  

Skoro brak jest odesłania do innych przepisów oraz definicji legalnych w szczególności pojęcia system to „odkodowując” normę prawną należy w pierwszej kolejności odwołać się do reguł językowych języka polskiego.

Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1993 r. str. 900 „system” to przykładowo:

• zbiór jednostek tworzących jakąś całość organizacyjną, służących jednemu celowi; układ;
• określony sposób, metoda wykonywania jakiejś czynności.
  
  

Jest to zatem układ elementów stanowiący organizacyjną całość służących jednemu celowi.

Mając na uwadze powyższe ustalenia, przyjąć należy, że wprowadzenie w życie przez zakład energochłonny systemu - o którym mowa w art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy - polega na wdrożeniu (wprowadzeniu w życie) u tego finalnego nabywcy gazowego uporządkowanego układu elementów stanowiących organizacyjną całość w celu:

• osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub
• podwyższenia efektywności energetycznej

w ramach odpowiednich zezwoleń lub uzgodnień (weryfikowanych dodatkowo przez zewnętrzny podmiot posiadający uprawnienia kontrolne).

Realizacja powyższego warunku nie jest przy tym możliwa w inny sposób niż wprowadzenie jednego z poniższych systemów w jednostkach zużywających wyroby gazowe, tj. de facto kotłowniach. Nabywca zużywający gaz ma bowiem wdrożyć układ elementów stanowiący organizacyjną całość służący ochronie środowiska lub podwyższeniu efektywności energetycznej.

Za systemy uprawniające do zwolnienia uznać przy tym należy:

• objęcie kotłowni Europejskim Systemem Handlu Emisjami (zgodnie z ustawą z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz.U. Nr 122, poz. 695) i rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 1 lipca 2008 r. w sprawie przyjęcia Krajowego Planu Rozdziału Uprawnień do emisji dwutlenku węgla na lata 2008-2012 dla wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji (Dz.U. z 2008 r. Nr 202, poz. 1248));
• system EMAS, o którym mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) (Dz.U. Nr 178, poz.1060);
• wdrożenie systemu zarządzania środowiskowego potwierdzonego certyfikatem ISO 14001:2004 i uzyskanie w tym zakresie certyfikatu, przyznanego przez niezależną i uprawnioną w tym zakresie jednostkę akredytującą.
  
  

Z kolei wprowadzanie innych działań - np. wdrożenie instalacji odzysku ciepła ze spalin dla pieców produkcyjnych - obniżających zużycie wyrobów gazowych nie można uznać za wdrożenie uporządkowanego układu elementów stanowiących organizacyjną całość w celu:

• osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub
• podwyższenia efektywności energetycznej

w ramach odpowiednich zezwoleń lub uzgodnień (weryfikowanych dodatkowo przez zewnętrzny podmiot posiadający uprawnienia kontrolne).

Reasumując, w Spółce nie wprowadzono w życie systemu prowadzącego do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższania efektywności energetycznej, zgodnie z art. 31b ust. 1 pkt 5 ustawy, a tym samym Spółka nie wypełniła wszystkich przesłanek zwolnienia od akcyzy. W związku z powyższym - w opisanym stanie faktycznym - zużywany przez Wnioskodawcę wyrób gazowy powinien zostać opodatkowany na zasadach ogólnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.