Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/415-59/14-2/ES
z 15 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie ustalania różnic kursowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie różnic kursowych.

W wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o Sp.k zwana dalej spółką jest spółką komandytową zajmującą się przede wszystkim produkcją i sprzedażą wyrobów tekstylnych, produkcją odzieży. Wspólnikami są: spółka z o.o. jako komplementariusz i osoby fizyczne jako komandytariusze. Wnioskodawca - jako jeden z komandytariuszy - jest osobą zagraniczną, mającą miejsce zamieszkania w Niemczech i zwany jest dalej Wnioskodawcą.

Zgodnie z umową polskiej spółki komandytowej - prawo do udziału w zysku przysługuje wspólnikom W związku z tym, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną - w celu ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym będą miały zastosowania przepisy ustawy o PIT. I tak zgodnie z przepisem art. 8 ust.1 ustawy o PIT zasady ustalania przychodu z udziału w spółce nie będącej osobą prawną stosuje się odpowiednio do m.in. rozliczania kosztów uzyskania, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W ciągu roku zdarzają się przypadki, że z walutowego konta firmowego Spółki komandytowej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, dokonywane są transfery pieniężne w euro na zagraniczne konto walutowe Wnioskodawcy jako komandytariusza. Jest to zgodnie z postanowieniami umowy Spółki, która przewiduje wypłacanie wspólnikom zaliczek na poczet zysku z konta firmowego spółki. Operacje te są traktowane jako pozostałe rozrachunki ze wspólnikiem, rozliczane z zyskiem osiągniętym przez Spółkę na koniec roku podatkowego. Wypłaty te, dokonywane w euro, przeliczane są dla celów różnic kursowych na PLN według kursu sprzedaży banku, z którego usług korzysta spółka, na dzień wypływu tych środków z konta spółki. Na skutek zastosowania przeliczenia waluty euro po kursie sprzedaży banku powstają dla Spółki dodatnie różnice kursowe, które rozpoznawane są w Spółce jako przychód podatkowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dla celów ustalania różnic kursowych Spółka, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, postępuje prawidłowo wyceniając wypływ środków pieniężnych w walucie euro z konta walutowego spółki na zagraniczne konto Wnioskodawcy jako komandytariusza według kursu sprzedaży waluty banku, z którego usług korzysta Spółka?

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na odmienną linię interpretacyjną organów podatkowych oraz orzecznictwa powziął wątpliwość co do prawidłowości postępowania w zakresie przeliczania przedmiotowych kwot w euro wypływających z walutowego konta Spółki na zagraniczne konto Wnioskodawcy jako komandytariusza.

Wnioskodawca uważa, że Spółka, której jest wspólnikiem, postępuje nieprawidłowo, przeliczając na PLN środki pieniężne w euro wypływające z walutowego konta Spółki na zagraniczne konto Wnioskodawcy jako komandytariusza - według kursu sprzedaży banku, z którego usług Spółka korzysta. Bowiem w takim przypadku nie występuje operacja sprzedaży lub kupna waluty obcej oraz nie dochodzi do zmiany waluty kwoty wypływającej z konta spółki - co oznacza, że nie ma miejsca przeliczanie kwoty euro na PLN według kursu sprzedaży banku.

Tak więc - zdaniem Wnioskodawcy - Spółka powinna w wyżej opisanej sytuacji stosować do przeliczania przedmiotowych kwot w euro wypływających z walutowego konta spółki - kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypływu środków pieniężnych z konta Spółki.

Niżej przedstawione jest uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 24c ust. 1 ustawy o PIT różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 artykułu 24.

I tak - w myśl art. 24c ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT - dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od tych wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, (z zastrzeżeniem pkt 4 i 5).

Natomiast -w myśl art. 24c ust. 3 pkt 4 ustawy o PIT - ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (z zastrzeżeniem pkt 4 i 5).

Zgodnie z art. 24c ust. 4 ustawy o PIT przy obliczaniu różnic kursowych dodatnich i ujemnych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Dokonując zatem analizy w/w przepisów należy uznać, że dla obliczenia różnic kursowych stosować należy faktyczny kurs banku tylko w przypadkach, gdy faktycznie (rzeczywiście) został on użyty, a więc którym się posłużono, wykorzystując go w danej operacji gospodarczej. Tak więc w zasadzie faktyczny kurs banku stosować należy w przypadkach, gdy faktycznie doszło do sprzedaży lub nabycia waluty, gdy w dniu otrzymania przychodu lub dokonania zapłaty rzeczywiście doszło do zastosowania konkretnego kursu przy zrealizowaniu operacji polegającej na zamianie wartości wyrażonych w walucie polskiej na waluty obce lub odwrotnie. Oznacza to, że w przypadku gdy nie doszło do faktycznej wymiany waluty (przewalutowania), należy stosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań.

Podobne stanowisko prezentują również sądy administracyjne, stwierdzając w wyrokach, że w sytuacji gdy nie dochodzi do rzeczywistej sprzedaży bądź zakupu waluty, to na potrzeby ustalenia ewentualnych różnic kursowych, należy stosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wpływu bądź wypływu waluty z rachunku bankowego.

I tak NSA w wyroku z 5 lipca 2012 r., sygn. akt II FSK 2580/10, stwierdził, że: „Faktycznie zastosowany kurs waluty, to zatem taki kurs, który był w istocie, rzeczywiście, naprawdę zastosowany. Mógł on być rzeczywiście i naprawdę zastosowany tylko wtedy, gdy na jego podstawie, w oparciu o wyrażoną w nim cenę waluty, doszło do przeprowadzenia operacji finansowej przewalutowania, czyli do wyrażenia w danej walucie wartości pieniężnej określonej pierwotnie w innej walucie. Cechy faktycznego zastosowania kursu nie można odnieść do sytuacji, gdy w rzeczywistości nie dochodzi do operacji przewalutowania w następstwie sprzedaży lub zakupu określonej waluty, ponieważ w takiej sytuacji nie następuje rzeczywiste oddanie w określonej walucie wartości pieniężnej wyrażonej pierwotnie w innej walucie; można tu jedynie mówić o zastosowaniu kursu do potencjalnej oceny wartości zawartej w określonej jednostce pieniężnej, a więc o potencjalnym zastosowaniu danego kursu, ale nie o jego zastosowaniu rzeczywistym, które musi odnosić się do rzeczywistej, naprawdę przeprowadzonej transakcji”. Podobny pogląd wyraził WSA w Warszawie w wyrokach z dnia 4 grudnia 2009 r. III SAlWa 1190/2009 i z dnia 8 listopada 2010 r. III SA/Wa 368/2010, oraz w wyrokach NSA z dnia 3 lutego 2011 r. II FSK 1682/2009, z dnia 27 września 2011 r. II FSK 524/2010, oraz z dnia 5 lipca 2012 r. II FSK 2580/2010.

Co prawda w/w orzeczenia NSA dotyczą obliczania różnic kursowych w stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2012 r. Jednak WSA w Olsztynie w uzasadnieniu prawomocnego wyroku z 4 października 2012 r., sygn. akt I SA/Ol 404/12 uznał, że w przypadku sporu co do wykładni określenia „kursu faktycznie zastosowanego” - m.in. powołane orzeczenia NSA z 3 lutego 2011 r. i 27 września 2011 r. zachowują w tym zakresie aktualność.

W związku z odmiennymi poglądami prezentowanymi przez organy podatkowe i orzecznictwo sądów administracyjnych Ministerstwo Finansów przedstawiło wyjaśnienia w tym zakresie w Biuletynie Skarbowym nr 6 z 2012 r. Opublikowano tam pismo Zastępcy Dyrektora Departamentu Podatków Dochodowych z 5 listopada 2012 r., , kierowane do Departamentu Polityki Podatkowej, z którego wynika, że resort finansów będzie uwzględniał linię orzecznictwa potwierdzoną wyrokami NSA.

W piśmie tym stwierdza się że „W związku z powyższym, zdaniem Departamentu DD należy uznać za prawidłowe stanowisko (…), że jeżeli nie występuje operacja sprzedaży lub kupna waluty obcej oraz nie dochodzi do przewalutowania otrzymanej należności lub płaconego zobowiązania z zastosowaniem kursu faktycznego - wówczas przy ustalaniu podatkowych różnic kursowych, w przypadku otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań począwszy od dnia 1 stycznia 2012 r. powinien być zastosowany kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień”.

Stanowisko prezentowane w/w piśmie znalazło potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 6 grudnia 2012 r., nr IBPBI/1/415-1096/12/KB. Zdaniem organu podatkowego: „(...) dla celów ustalenia różnic kursowych, wartość środków wpływających na ww. rachunek bądź wypływających z tego rachunku należy wyceniać - w przypadku transakcji, w których dochodzi do faktycznego zakupu waluty od banku, jej sprzedaży, bądź innej formy przewalutowania środków (w opisanym stanie faktycznym w odniesieniu do transakcji zakupu waluty od banku) po kursie faktycznie zastosowanym (w tym po kursie wynegocjowanym z bankiem), w przypadku transakcji, w których nie dochodzi do ww. zdarzeń (w związku z regulowaniem należności i zobowiązań bezpośrednio na i z konta walutowego, naliczeniem przez bank odsetek) - po kursie średnim ogłaszanym przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań.

W świetle powyższego odnosząc powyższe rozważania do sytuacji Spółki, w której Wnioskodawcy jest wspólnikiem, stwierdzić należy, że do wyceny kwot w euro wypływających z walutowego konta Spółki na konto zagraniczne Wnioskodawcy (gdzie nie dochodzi do faktycznej wymiany waluty) - Spółka powinna stosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wypływu środków w walucie obcej z rachunku walutowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.