Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/443-595/13/PK
z 25 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 listopada 2013 r. (data wpływu 25 listopada 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości zastosowania stawki w wysokości 0% dla dostawy skradzionych towarów a mających być przedmiotem eksportu – jest:

• prawidłowe w zakresie uznania, że w sytuacji braku potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty transakcja winna być opodatkowana stawką w wysokości 23%,
• nieprawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

Dnia 25 listopada 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości zastosowania stawki w wysokości 0% dla dostawy skradzionych towarów a mających być przedmiotem eksportu.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 16 stycznia 2013 r. Wnioskodawca otrzymał zamówienie od klienta z Białorusi na realizację sprzedaży 20 ton anod walcowanych z poniższymi warunkami dostawy:

• przedpłata 100%
• odbiór z magazynu sprzedawcy w gestii nabywcy
• F. ... (wg. i. 2010).
  
  

W dniu 1 lutego 2013 r. dział handlowy Wnioskodawcy otrzymał od agenta spedycyjnego (działającego w imieniu i na ryzyko nabywcy) dane dotyczące nr rejestracyjnego samochodu, który zgłosi się po odbiór towaru. W dnia 6 lutego 2013 r. do magazynu Wnioskodawcy w ... zgłosił się wcześniej awizowany samochód w celu odbioru towaru, który miał zostać dostarczony przez niego do klienta na Białorusi. Towar w tym dniu zostaje przekazany kierowcy i odesłany na plac celny na ul. ... w C.. Kopie dokumentów potrzebnych do odprawy zostały przekazane do agenta celnego z informacją, że samochód z towarem znajduje się na placu celnym w C.. Na tej podstawie agent celny wystawił 6 lutego 2013 r. dokumenty przewozowe o numerze ... a dział handlowy Wnioskodawcy wystawił fakturę VAT z zastosowaniem stawki VAT 0% tj. właściwej dla dokonanego eksportu towaru. Z uwagi na otrzymany od agenta celnego dokument MRN Spółka sporządzając deklarację VAT-7 za mc 02/2013 r. skorzystała z prawa wynikającego z art. 41 ust. 7 ustawy o podatku VAT i nie wykazała ww. dostawy w deklaracji VAT-7. W okresie następnym aż do dnia sporządzenia deklaracji VAT-7 za mc 03/2013 r. Spółka nie otrzymała dokumentów wywozu IE-599 uprawniających do zastosowania stawki 0% i dlatego w deklaracji VAT-7 za mc 03/2013 r. zgodnie z ar. 41 ustawy dana transakcja została wykazana jako sprzedaż krajowa opodatkowana stawką 23%.

W międzyczasie służby handlowe Wnioskodawcy wyjaśniające kwestie braku dokumentów potwierdzających sprzedaż eksportową zostały poinformowane przez kontrahenta o fakcie nie otrzymania przez niego towaru.

Fakt zaginięcia towaru został zgłoszony w dniu 23 kwietnia 2013 r. do Prokuratury w ... za pośrednictwem pełnomocnika firmy z Białorusi. W trakcie czynności prowadzonych przez prokuraturę okazało się, że klient zamówił transport w firmie przewozowej, która podszyła się pod innego przewoźnika a towar zaginął.

Biorąc pod uwagę powyższe fakty Wnioskodawca w mc 05/2013 r. wystawił klientowi fakturę korygującą zawierającą 23% podatku VAT z żądaniem jego zapłaty. Korekta faktury VAT została wykazana w deklaracji VAT-7 za mc 05/2013 r. a wystawiona w mc 03/2013 r. faktura wewnętrzna wykazana w deklaracji za mc 03/2013 zł została wystornowana. Klient po otrzymaniu faktury korygującej odmówił zapłaty wartości podatku VAT uważając, że Wnioskodawca nie ma podstaw do obciążenia go dodatkowymi kosztami.

W dniu 3 września 2013 r. Spółka otrzymała informację z Prokuratury w .... o umorzeniu śledztwa z powodu niewykrycia sprawcy. Jednocześnie Urząd Celny postanowieniem z dnia 10 października 2013 r. unieważnił zgłoszenie celne z dnia 6 lutego 2013 r. o numerze ewidencyjnym ....

W związku z powyższym zadano pytanie:

W świetle powyższych faktów w oparciu o art. 41 ust. 6 i 7 Ustawy o podatku VAT traktując przedmiot sprzedaży jako sprzedaż krajową (z przyczyn leżących po stronie nabywcy) Wnioskodawca prosi o udzielenie odpowiedzi czy postąpił słusznie wystawiając fakturę VAT z zawartą stawką krajową 23% i żądając w tym zakresie zapłaty od klienta. Dodatkowo prosi o informację, czy biorąc pod uwagę fakt stwierdzonego przestępstwa gospodarczego, Wnioskodawca mógłby pomimo zapisów art. 41 ust. 6 i 7 Ustawy o podatku VAT opodatkować powyższą transakcję stawką 0% w przypadku kiedy brak jest jednoznacznych dowodów wskazujących na to czy transportowany towar zaginął na terenie Polski lub też Białorusi?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 41 ust. 6 i 7 Ustawy o podatku VAT, nie posiadając dokumentów potwierdzających opuszczenie przez przedmiotowy towar obszaru celnego Polski - zastosował stawkę podatku VAT właściwą dla sprzedaży krajowej. Jednakże w związku z zastosowaną formułą dostawy F. (odpowiedzialność za transport po stronie Klienta) oraz wystąpieniem faktu stwierdzonego oszustwa, które miało miejsce w obszarze odpowiedzialności Klienta, bez możliwości kontroli przez Wnioskodawcę powinien on posiadać prawo do zastosowania w powyższym przypadku stawki 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie uznania, że w sytuacji braku potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty transakcja winna być opodatkowana stawką w wysokości 23%,
• nieprawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju
• eksport towarów.
  
  

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Zatem, co do zasady, sprzedaż towaru na rzecz podmiotu z jednego z państw nienależących do Wspólnoty może zostać uznana za eksport bezpośredni lub pośredni, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Zaznaczyć jednak należy, iż aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy,
• w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0% - art. 41 ust. 4 ustawy. Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

Stosownie do dyspozycji ust. 9 ww. artykułu, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio (art. 41 ust. 11 ustawy).

Z przytoczonych przepisów wynika zatem uwarunkowanie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% przy eksporcie od potwierdzenia przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Jednocześnie, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu pośredniego towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, musi posiadać kopię dokumentu, w którym urząd celny określony w przepisach celnych potwierdził wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Z dokumentu tego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Jak wynika z wniosku towar, który Wnioskodawca sprzedał białoruskiemu kontrahentowi, zaginął. Mając zatem na uwadze, że istota eksportu, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, polega na tym aby wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu czynności określonych w ust. 7 ustawy, był potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych – nie sposób uznać opisaną dostawę za eksport towarów.

W konsekwencji dostawa ta winna podlegać opodatkowaniu stawka krajową właściwą dla danego towaru będącego przedmiotem dostawy tj., jak w sprawie będącej przedmiotem wniosku stawką zasadniczą w wysokości 23 %, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Przy czym należy tutaj zwrócić uwagę na podstawę opodatkowania. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z powołanej zaś definicji obrotu wynika, iż kwota należna z tytułu sprzedaży obejmuje całość świadczenia od nabywcy. Zatem w przypadku, gdy dostawa będzie uznana za krajową należy przyjąć, iż powyższa kwota (należność wynikająca z wystawionej faktury VAT) zawiera także ten podatek.

Zatem określając podstawę opodatkowania, którą jest obrót będący kwotą należną z tytułu sprzedaży, pomniejszoną o kwotę podatku należnego – Wnioskodawca winien naliczać podatek od kwoty należnej od nabywcy pomniejszonej o kwotę podatku należnego; tym samym Wnioskodawca powinien posłużyć się tzw. metodą „w stu”.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca dla transakcji zastosował stawkę 0%, natomiast, ze względu na kradzież towarów, nie jest w posiadaniu dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej Wnioskodawca winien skorygować daną transakcję poprzez wykazanie jej jako dostawę krajową, stosując celem ustalenia podstawy opodatkowania metodę „w stu” przyjmując, że wartość dostawy na fakturze jest ceną brutto (zawierającą podatek od towarów i usług). Tym samym Wnioskodawca nie powinien wystawiać faktury korygującej ze stawką VAT w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należało uznać za:

• prawidłowe w zakresie uznania, że w sytuacji braku potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty transakcja winna być opodatkowana stawką w wysokości 23%,
• nieprawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.