Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-893/13-6/BM
z 7 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2013 r. (data wpływu 11 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismami z dnia 25 lutego 2014 r. (data wpływu 4 marca 2014 r.) i z dnia 21 marca 2014 r. (data wpływu 25 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 25 lutego 2014 r. (data wpływu 4 marca 2014 r.) i z dnia 21 marca 2014 r. (data wpływu 15 marca 2014 r.) o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego, postawienie pytania oraz o własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą (handel art. ogrodniczymi) i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Podatnik zakupił od miasta nieruchomość. Na zakupionej nieruchomości wykonana jest budowla: warstwa odsączająca i podbudowa z gruzobetonu oraz utwardzenie kostką brukową. Przedmiotowa dostawa gruntu i budowli jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust.1 pkt 10a lit. a) oraz art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054 z późn. zm.). Podatnik planował zakup nieruchomości do prywatnego majątku. Jednak przed podpisaniem aktu notarialnego zakupu nieruchomości od miasta, otrzymał zapytanie od innej osoby czy nie zechciałby tej nieruchomości sprzedać. Podatnik zgodził się sprzedać nabywaną nieruchomość i podpisać umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości. Akt notarialny sprzedaży zostanie podpisany po sporządzeniu aktu notarialnego zakupu od miasta. Podatnik od momentu zakupu do momentu sprzedaży nie wykonał i nie będzie wykonywał żadnych działań związanych z tą nieruchomością ani nie będzie ponosił na nią żadnych nakładów.

Podatnik zakupił nieruchomość do prywatnego majątku z zamiarem wybudowania w przyszłości jakiegoś budynku. Nieruchomość jest niewykorzystywana, nie jest udostępniana osobom trzecim na podstawie jakichkolwiek umów, nie przynosi podatnikowi żadnych korzyści. Po zakupie nieruchomości podatnik otrzymał korzystną ofertę sprzedaży tej nieruchomości.

Podatnik nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości. Jedyną transakcją sprzedaży nieruchomości jaką podatnik dokonał była sprzedaż mieszkania i przeznaczenie dochodu z jego sprzedaży na budowę domu. Podatnik od momentu zakupu do momentu sprzedaży nieruchomości nie wykonał i nie będzie wykonywał żadnych działań związanych z tą nieruchomością ani nie będzie ponosił na nią żadnych nakładów.

Wnioskodawca wskazał, że na terenie na którym położona jest nieruchomość istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zakupiona od miasta działka w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest zaklasyfikowania jako U1 - teren usług. Wykonane na nieruchomości: warstwa odsączająca, podbudowa z gruzobetonu oraz utwardzenie kostką brukową stanowi budowlę w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo Budowlane (Dz.U. z 2013., poz.1409). Budowla jest na trwale związana z gruntem. Symbol klasyfikacji budowli według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych to 2112.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wnioskodawca zakupując od miasta nieruchomość zwolnioną z opodatkowania VAT przedmiotowo na podstawie podanych przepisów do prywatnego majątku i nie wykonując żadnych czynności z nią związanych, następnie sprzedając ją innej osobie może zastosować to samo przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania VAT, czy taka transakcja będzie zwolniona z VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli kupił od miasta nieruchomość, która jest przedmiotowo zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a) oraz art. 29 ust 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054 z późn. zm. ) co jest wyszczególnione na fakturze wystawionej przez miasto na przedmiotową nieruchomość i w akcie notarialnym zakupu nieruchomości i do momentu sprzedaży tej nieruchomości nie wykonywał żadnych działań związanych z tą nieruchomością, to przy sprzedaży tej nieruchomości może zastosować zwolnienie z podatku VAT na podstawie tych samych przepisów, które były zastosowane przy zakupie nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014, poz. 121), rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m. in. rzeczy (Bednarek Małgorzata, „Mienie”, „Komentarz do art. 44-553 Kodeksu cywilnego”, Zakamycze 1997, komentarz do art. 45 k.c.). Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome (Piasecki Kazimierz, „Kodeks cywilny, Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz”, Zakamycze 2003, komentarz do art. 45 k.c.).

Natomiast w myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zatem grunty zabudowane stanowią towar.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów (w tym przypadku grunt wraz z budowlą) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić także należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy, nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (handel art. ogrodniczymi) i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca zakupił od miasta nieruchomość. Na zakupionej nieruchomości wykonana jest warstwa odsączająca i podbudowa z gruzobetonu oraz utwardzenie kostką brukową. Wnioskodawca wskazał, że jest ona sklasyfikowana według Polskiej Klasyfikacji Obiektów budowlanych pod symbolem 2112 i jest trwale związana z gruntem.

Na terenie na którym położona jest nieruchomość istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zakupiona od miasta działka w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest zaklasyfikowania jako U1 - teren usług.

Wnioskodawca podał, iż planował zakup nieruchomości do prywatnego majątku. Jednak przed podpisaniem aktu notarialnego zakupu nieruchomości od miasta, otrzymał zapytanie od innej osoby czy nie zechciałby tej nieruchomości sprzedać. Wnioskodawca zgodził się sprzedać nabywaną nieruchomość i podpisać umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości. Akt notarialny sprzedaży zostanie podpisany po sporządzeniu aktu notarialnego zakupu od miasta.

Wnioskodawca wskazał, iż zakupił nieruchomość do prywatnego majątku z zamiarem wybudowania w przyszłości jakiegoś budynku. Nieruchomość jest niewykorzystywana, nie jest udostępniana osobom trzecim na podstawie jakichkolwiek umów, nie przynosi podatnikowi żadnych korzyści. Po zakupie nieruchomości podatnik otrzymał korzystną ofertę sprzedaży tej nieruchomości.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości. Jedyną transakcją sprzedaży nieruchomości jaką dokonał była sprzedaż mieszkania i przeznaczenie dochodu z jego sprzedaży na budowę domu. Od momentu zakupu do momentu sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca nie wykonał i nie będzie wykonywał żadnych działań związanych z tą nieruchomością ani nie będzie ponosił na nią żadnych nakładów.

Wnioskodawca wskazał wprawdzie, że nabył nieruchomość dla własnych potrzeb, jednak podał również, że nieruchomość od chwili nabycia w żaden sposób nie była faktycznie wykorzystana.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C 291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, iż nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca nie wykorzystał nieruchomości do potrzeb osobistych.

Okoliczności sprawy wskazują, iż w odniesieniu do sprzedaży powyższej nieruchomości Wnioskodawca działał w sposób typowy dla handlowca. Zakupił od miasta nieruchomość, ale jeszcze przed podpisaniem aktu notarialnego zakupu nieruchomości, otrzymując korzystną ofertę sprzedaży, zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości. Powyższe wskazuje, iż Wnioskodawca wykorzystał nabytą nieruchomość dla celów zarobkowych.

Powyższe okoliczności w żaden sposób nie mogą świadczyć o wyłącznym działaniu Wnioskodawcy zmierzającym do wykonywania jedynie prawa własności majątku osobistego w celu wykorzystania na potrzeby prywatne i dowodzą, że została wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy a Wnioskodawca działa jako podatnik VAT.

A zatem, w przedmiotowej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Należy zatem stwierdzić, że dostawa nieruchomości będzie dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym należy ustalić, czy sprzedaż nieruchomości będzie opodatkowana czy zwolniona z opodatkowania.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Art. 43 ust. 1 pkt 2 stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 jest konieczność wykorzystywania towarów, w tym również nieruchomości, będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej z podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w myśl art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jednocześnie należy zauważyć, iż kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W tym miejscu wskazać należy, iż stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013., poz. 1409), przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowlę rozumie się natomiast każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane).

W myśl natomiast art. 3 pkt 3a ustawy Prawo budowlane przez obiekt liniowy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z kolei przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki (art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane).

Analiza okoliczności przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego wskazuje, iż sprzedaż nieruchomości nie będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Wnioskodawcy co prawda nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, jednakże Wnioskodawca wskazał, że nie wykorzystywał nieruchomości, co wskazuje, iż nieruchomość nie była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej.

Wnioskodawca wskazał, iż na zakupionej nieruchomości wykonana jest warstwa odsączająca i podbudowa z gruzobetonu oraz utwardzenie kostką brukową stanowi budowlę sklasyfikowaną według Polskiej Klasyfikacji Obiektów budowlanych pod symbolem 2112. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych symbol 2112 obejmuje „Ulice i drogi pozostałe”. Jednocześnie Wnioskodawca podał, iż w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, zakupiona przez Wnioskodawcę działka, jest oznaczona jako U1 – teren usług.

Należy wskazać, iż rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r. poz. 1587), określa wymagany zakres projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w części tekstowej i graficznej, a w szczególności wymogi dotyczące, między innymi stosowanych oznaczeń. Zgodnie z załącznikiem do tego rozporządzenia - Podstawowe barwne oznaczenia graficzne i literowe dotyczące przeznaczenia terenów, które należy stosować na projekcie rysunku planu miejscowego - literą U oznaczone są tereny zabudowy usługowej, natomiast drogi oznaczone są następująco: tereny dróg publicznych oznaczane są KD, a tereny dróg wewnętrznych są oznaczone KDW.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że wykonane na zakupionej przez Wnioskodawcę nieruchomości: warstwa odsączająca i podbudowa z gruzobetonu oraz utwardzenie kostką brukową, zalicza się - wbrew temu, co twierdzi Wnioskodawca - do urządzeń budowlanych w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Rzeczy, które nie są objęte wyliczeniem zawartym w art. 3 pkt 3 ww. ustawy, a ich konstrukcja, charakter i przeznaczenie różni się od wymienionych przez ustawodawcę, nie można zaliczyć do kategorii budowli.

W konsekwencji uznać należy, iż przedmiotowa nieruchomość gruntowa, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jest niezabudowana.

Biorąc pod uwagę, iż wykonane na zakupionej przez Wnioskodawcę nieruchomości: warstwa odsączająca i podbudowa z gruzobetonu oraz utwardzenie kostką brukową, stanowi urządzenie budowlane, a nie samodzielną budowlę, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, gdyż nie wystąpi dostawa budowli wraz z gruntem.

Przedmiotem dostawy będzie grunt niezabudowany wraz z urządzeniem budowlanym.

Wobec powyższego, skoro ww. działka niezabudowana zgodnie z zapisami w miejscowym planie zagospodarowania terenu - jak wskazał Wnioskodawca – jest zakwalifikowana jako U1 – teren usług, a zgodnie z wymienionym wyżej rozporządzeniem Ministra Infrastruktury literą U oznaczone są tereny zabudowy usługowej, należy uznać, że sprzedaż przedmiotowego gruntu nie może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 9 ustawy. Z kolei dla dostawy urządzenia budowlanego ustawodawca nie przewidział w ustawie oraz przepisach wykonawczych do ustawy stawek preferencyjnych oraz zwolnienia, w związku z czym zastosowanie znajdzie podstawowa stawka podatku VAT.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy, wskazać należy, iż w ocenie tut. Organu Wnioskodawca nie nabył nieruchomości do majątku prywatnego, a przy sprzedaży nieruchomości nie będzie mógł korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29a ust. 8 ustawy. Zbycie niezabudowanego gruntu, będącego terenem budowlanym wraz z posadowionym na tym gruncie urządzeniem budowlanym Wnioskodawca winien opodatkować podstawową stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Wskazać należy, iż fakt nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości od Miasta jako zwolnionej od podatku – jak wskazał Wnioskodawca – na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, nie determinuje opodatkowania sprzedaży tej nieruchomości przez Wnioskodawcę, jeśli na podstawie obowiązujących przepisów zbycie takiego gruntu należy opodatkować. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż przy sprzedaży tej nieruchomości może zastosować zwolnienie od podatku VAT na podstawie tych samych przepisów, które były zastosowane przy zakupie nieruchomości należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.