INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 102.04.2012 r. (data wpływu 13.04.2012 r ) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z wyjazdem do Chin – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.04.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z wyjazdem do Chin.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny

Wnioskodawczyni wraz ze wspólnikiem prowadzą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej pod nazwą Przedsiębiorstwo Handlowe A. Spółka Cywilna. Działalność gospodarcza polega na hurtowej i detalicznej sprzedaży artykułów i urządzeń chłodniczych, w tym klimatyzatorów. W celu ustalenia dochodu dla celów podatkowych Spółka prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W 2009 roku S-ka podjęła współpracę i zawarła z czeską firmą N., spolecnosts rucenim omezenym umowę na hurtową sprzedaż asortymentu firmy S.

Celem intensyfikacji sprzedaży oraz podniesienia wiedzy odbiorców na temat oferowanych produktów Wspólnicy przyjęli zaproszenie firmy N., która zorganizowała dla swoich przedstawicieli handlowych i ich najlepszych odbiorców wyjazd do Chin, gdzie znajduje się fabryka wyrobów S.. W wyjeździe uczestniczyli wspólnicy Spółki oraz czterech odbiorców zainteresowanych uściśleniem współpracy i zwiększeniem obrotów ze sprzedaży klimatyzatorów. Program pobytu (trwającego łącznie z podróżą 7 dni) i szkolenia ściśle związanego z oferowanymi klimatyzatorami przewidywał między innymi zwiedzanie fabryk wyrobów S., a dla uświetnienia spotkania również oglądanie ważniejszych dóbr kultury chińskiej. Spółka A. pokryła wszelkie związane z wyjazdem wydatki tj. przelot, koszty pośrednictwa przy wyrobieniu wiz, koszty zakwaterowania z wyżywieniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy wydatki związane z opisanym wyżej wyjazdem stanowią dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodu...

W ocenie wnioskodawczyni poniesione wydatki mają ścisły związek z osiągnięciem przychodu. Uczestnicy, którzy wzięli udział w wyjeździe nie tylko, (choć przede wszystkim) zdobyli nową wiedzę na temat oferowanych przez firmę klimatyzatorów, poszerzyli swoje wiadomości na temat technik sprzedaży i działań marketingowych, które pozwolą na zwiększenie sprzedaży. Poza tym uczestnictwo w takim spotkaniu stworzyło pozytywne relacje pomiędzy firmą a kontrahentami, co dodatkowo wpłynie na nich przy wyborze potencjalnego dostawcy. Pozytywnie nastawiony klient stanowi bardzo dobrą reklamę, przez co przysparza nowych odbiorców, służy zachęceniu kontrahentów (odbiorców) do nawiązania, utrzymania bądź rozszerzenia kontaktów bądź nabywania oferowanych towarów.

Mając powyższe na względzie wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że wydatki poniesione przez S-kę na zorganizowanie wyjazdu są racjonalne i pozostają w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu, jednocześnie nie znajdują się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a więc stanowią koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, iż użyte w art. 22 ust. 1 ustawy sformułowanie „w celu” świadczy o tym, że ustawodawca przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. W konsekwencji przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę celowość wydatku oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego pojęcie „w celu” jest równoznaczne z tym, do czego się dąży, co się chce osiągnąć, czy też z przedmiotem zamierzonych działań (Słownik Języka Polskiego Tom I A-K, opracowany pod. red. Mieczysława Szymczaka, Warszawa 1978, s. 235). Z „celem” zawsze jest związany jakiś „środek” do osiągnięcia tego celu służący. W art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie używa się pojęcia „środek” ale z kontekstu wynika w sposób jednoznaczny, że funkcję środka pełnią tu wszelkie koszty (...) z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Funkcję zaś celu pełni przychód, do osiągnięcia którego podatnik zmierza albo też źródło przychodów, do zachowania lub zabezpieczenia którego zmierza podatnik. Ustawodawca uznał w ten sposób ww. „środek”, jako w pełni nadający się do uzyskania określonego wyżej efektu.

Z kolei zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów jest jego utrzymanie w sprawności, jego uchowanie i uchronienie, tak aby mogło funkcjonować i dawać przychody w przyszłości, a także podtrzymanie istnienia źródła przychodów, skutecznej realizacji przedsięwzięcia, uczynienie źródła przychodów mocnym i trwałym, odpornym na działanie czynników obniżających jego sprawność (M. Pawlik, Nowe pojęcie kosztów uzyskania przychodów, Monitor Podatkowy 2007, nr 2).

Należy także zauważyć, że koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła, a nie jakiekolwiek przychody, są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów. Koszty uzyskania danego przychodu mogą pomniejszać tylko ten właśnie przychód.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie podkreślić należy, iż koszt musi mieć związek z uzyskanym przychodem w tym sensie, że musi wpływać na jego powstanie lub zwiększenie. Określony wydatek w celu osiągnięcia przychodów, jak również w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów powinien być, zatem niezbędny, a przynajmniej pożyteczny w sensie możliwości (wpływu) na wygenerowanie przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów, ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Podnieść należy, że nie każdy wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, to wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania (zabezpieczenia) źródła przychodów. Wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię związane z wyjazdem do Chin tj. przelot, koszty pośrednictwa przy wyrobieniu wiz, koszty zakwaterowania z wyżywieniem wiążą się, co prawda pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednakże oceniając ich charakter nie można wykazać związku przyczynowo skutkowego pomiędzy poniesionymi przez Wnioskodawczyni wydatkami, a uzyskaniem przez Wnioskodawczynię przychodem z działalności gospodarczej prowadzonej w ramach spółki cywilnej.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów wymaga indywidualnej oceny pod katem jego celowości, racjonalności oraz związku z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Jak wskazano we wniosku spółka, w której Wnioskodawczyni jest wspólnikiem, przyjęła zaproszenie firmy N., która zorganizowała dla swoich przedstawicieli i ich najlepszych odbiorców wyjazd do Chin, gdzie znajduje się fabryka klimatyzatorów. Celem wyjazdu było uściślenie współpracy oraz zwiększenia obrotów ze sprzedaży klimatyzatorów. Program pobytu (trwającego łącznie z podróżą 7 dni) i szkolenia ściśle związanego z oferowanymi klimatyzatorami przewidywał między innymi zwiedzanie fabryk wyrobów S., a dla uświetnienia spotkania również oglądanie ważniejszych dóbr kultury chińskiej.

W ocenie tut. Organu przedmiotowe koszty nie odpowiadają kryteriom wynikającym z art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Nie pozostają one, bowiem w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przez Wnioskodawczynię przychodami z działalności gospodarczej. Należy zwrócić uwagę, iż korzyści podatników z tytułu uczestnictwa w szkoleniach muszą być rzeczywiste, a nie stwarzać możliwości potencjalnego skorzystania z wiedzy i umiejętności przekazanej tej osobie.

Sam fakt, iż odbyte szkolenie przez Wnioskodawczynię może wpłynąć na intensyfikację sprzedaży oraz podniesie wiedzy odbiorców na temat oferowanych przez Spółkę produktów nie przesądza automatycznie o zaliczeniu przedmiotowych wydatków do kosztów podatkowych.

Wiedza zdobyta przez Wnioskodawczynię na szkoleniu nie jest niezbędna w prowadzeniu działalności gospodarczej. Spółka prowadzi działalność gospodarczą nie tylko zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej klimatyzatorów, ale również prowadzi sprzedaż innych artykułów i urządzeń chłodniczych.

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, iż poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki związane z wyjazdem do Chin nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynie w ramach spółki działalności gospodarczej. Poniesione wydatki nie mają bezpośredniego związku z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą i nie są wydatkami ponoszonymi w celu powstania lub zwiększenia przychodu oraz zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu. Brak ww. związku przyczynowo-skutkowego wyklucza możliwość zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodu, każdy przypadek poza wyraźnie wskazanymi w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalnością działania, a więc to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami oraz ich prawidłowego udokumentowania.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż interpretacja nie mocy wiążącej dla wspólników spółki cywilnej, bowiem interpretacja wywiera skutek wyłącznie w stosunku do tego podmiotu, do którego jest skierowana w omawianym przypadku dla Pani B. K.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.