Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-268/14-2/AW
z 28 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zainteresowanego przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT w pełnej kwocie z tytułu nabycia pojazdu specjalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT w pełnej kwocie z tytułu nabycia pojazdu specjalnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarcza, której przedmiotem jest zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych.

A. jest właścicielem pojazdu specjalnego do czyszczenia kanalizacji marki K. , o nr rejestracyjnym X. , o wadze całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Maksymalna masa całkowita samochodu wynosi 3200 kg. Masa własna pojazdu wynosi 3000 kg. Pierwsza rejestracja pojazdu w Polsce miała miejsce dnia 30 września 2013 r. W starostwie powiatu w. ww. pojazd zarejestrowano dnia 7 listopada 2013 r. pod nr rejestracyjnym X. .

Wnioskodawca dnia 20 września 2013 r. uiścił zaliczkę na poczet zakupu samochodu specjalnego ww. w kwocie 5.000,00 (słownie: pięć tysięcy 100/100) złotych brutto (faktura VAT zaliczkowa nr FVZ 01/09/2013). Ostateczna transakcja zakupu samochodu specjalnego nastąpiła dnia 8 października 2013 r. za łączną kwotę 150,000,00 (słownie: sto pięćdziesiąt tysięcy 100/100) złotych brutto z uwzględnieniem wcześniejszej kwoty zaliczki. Do zapłaty zatem pozostała kwota 145.000,00 (słownie: sto czterdzieści pięć tysięcy 100/100) złotych brutto. Wnioskodawcą pojazd zakupił od sprzedawcy – Y. ul. B. , 04-960 W. . Termin płatności faktury VAT został określony na dzień 11 października 2013 r.

Jako czynny podatnik podatku VAT Wnioskodawca złożył deklarację podatkową VAT - 7, dnia 22 listopada 2013 r., w której dokonał pełnego odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego z tytułu zakupu samochodu ww. tj. kwotę 28.049,00 zł, dnia 21 stycznia 2014 r. Wnioskodawca złożył korektę deklaracji VAT - 7, w której odliczył podatek naliczony VAT w kwocie 6.000,00 zł.

Zakupiony samochód jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Samochód posiada jeden rząd siedzeń w ilości 3 miejsca i oddzieloną od kabiny część załadunkową. Beczka asenizacyjna podzielona na dwie części: jedna część beczki przeznaczona jest na wodę służącą do czyszczenia kanalizacji metodą ciśnieniową - WUKO, druga część beczki przeznaczona jest do załadunku nieczystości płynnych.

Zdaniem wnioskodawcy pojazd marki K. o nr rej. X. nadanym przez starostę w. jest pojazdem specjalnym, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. 2010.247.1652). Zgodnie z tym przepisem pojazdem specjalnym jest pojazd samochodowy będący pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy. W dowodzie rejestracyjnym przedmiotowego pojazdu będącego własnością wnioskodawcy widnieje informacja, iż przedmiotowy pojazd jest pojazdem specjalnym przeznaczonym do czyszczenia kanalizacji.

Mając powyższe na uwadze zdaniem Wnioskodawcy uwzględniając nadto przepisy obowiązujące w dacie dokonania opodatkowanej czynności, zasadnym jest odliczenie podatku naliczonego VAT w pełnej wysokości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku nabycia pojazdu specjalnego z przeznaczeniem do czyszczenia kanalizacji z dniem 8 października 2013 r. istnieje możliwość odliczenia przez Wnioskodawcę, całości naliczonego podatku od towarów i usług zawartego w fakturze VAT dokumentującej jego zakup, czy tylko 60% kwoty podatku określonej w fakturze, nie więcej niż 6.000,00 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Biorąc pod uwagę treść art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. 72011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 119 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W myśl powyższego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem pozwalającym podatnikowi na skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny i bezpośredni związek dokonanych zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Art. 1 ust. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011 r. uchylił przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o VAT.

Natomiast ustawą nowelizującą dodano do ustawy o VAT m.in.:

• przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o VAT, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,
  
• przepis art. 88 ustawy o VAT, określający zasady odliczania paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
  
  
  

Artykuły 9 pkt 2 ustawy nowelizującej stanowi, iż dodane przepisy art. 86a ust 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. 247 poz 1652 ze zm.) w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (czyli od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r. w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów dla której podatnikiem jest ich nabywca nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Jak stanowi art. 3 ust. 2 tej ustawy przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy VAN;
   
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi przekracza 50% długości pojazdu, dla obliczenia proporcji o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
   
3. pojazdów samochodowych które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
   
4. pojazdów samochodowych które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
   
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
   
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
      
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   
   

Z przywołanych wyżej przepisów wynika że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m. in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym.

Wnioskodawca pojazd specjalny zakupił dnia 8 października 2013 r., w przedstawionym stanie faktycznym znajdą więc zastosowanie przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. 247 poz 1652 ze zm.).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą której przedmiotem są usługi czyszczenia kanalizacji. W dniu 8 października 2013 r. Wnioskodawca nabył w Polsce samochód specjalny do czyszczenia kanalizacji marki K. , rok produkcji 2006 nr rej. X. , nr V. . Pojazd pierwszy raz został zarejestrowany w kraju dnia 30 września 2013 r. Starosta zarejestrował ww. pojazd pod numerem rejestracyjnym X. dnia 7 listopada 2013 r.

Zakupiony samochód jest wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Maksymalna masa całkowita przedmiotowego samochodu wynosi 3200 kg, masa własna zaś wynosi 3000 kg, dowód rejestracyjny samochodu posiada adnotację o przeprowadzonym badaniu technicznym ww. samochodu z dnia 2 grudnia 2013 r.

Zdaniem Wnioskodawcy pojazd samochodowy - pojazd specjalny zakupiony przez Wnioskodawcę wypełnia definicję pojazdu specjalnego, co do którego przysługuje prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z faktury VAT w stawce 23% - art. 3 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. 247, poz. 1652 ze zm.).

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), przez pojazd specjalny należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. 247, poz. 1652 ze zm.) pojazdem specjalnym jest pojazd samochodowy będący pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy.

Ewidentnie w niniejszym stanie faktycznym w dowodzie rejestracyjnym przedmiotowego pojazdu widnieje informacja, iż pojazd marki K. o nr rejestracyjnym X. , którego właścicielem jest Wnioskodawca jest samochodem specjalnym (rubryka - rodzaj pojazdu), podnieść należy w tym miejscu, iż wpis w dowodzie rejestracyjnym rodzaju samochodu ma charakter konstytutywny oraz wywołuje określone skutki prawne - i to nie tylko w zakresie prawa o ruchu drogowym - ale również w innych dziedzinach prawa, także w zakresie prawa podatkowego (wyrok wojewódzkiego sądu administracyjnego w Szczecinie z dnia 4 lipca 2007 r., I SA/Sz 549/2006).

Pojazd wnioskodawcy jest przeznaczony do wykonywania specjalnej funkcji, odpowiednio do tego przystosowany i specjalnie wyposażony. Samochód posiada jeden rząd siedzeń w ilości 3 miejsca i oddzieloną od kabiny część załadunkową (beczka asenizacyjna podzielona na dwie części). Jedna część beczki przeznaczona jest na wodę służącą do czyszczenia kanalizacji metodą ciśnieniową - WUKO, druga część beczki przeznaczona jest do załadunku nieczystości płynnych. Pojazd nie służy do przewozu osób albowiem samochodem osobowym zgodnie z ustawą prawo o ruchu drogowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Pojazd wnioskodawcy wypełnia przesłanki, o których mowa w ustawie o ruchu drogowym odnośnie zawartej tam definicji pojazdu specjalnego. Zaliczenie pojazdu do kategorii pojazdów specjalnych nie powinno być rozstrzygane odmiennie w postępowaniach podatkowych i w postępowaniach prowadzonych na gruncie przepisów o ruchu drogowym. Pojazd wykorzystywany przez Wnioskodawcę mieści się w definicji zamieszczonej w art. 2 pkt 36 prawa o ruchu drogowym. Dopuszczalne jest bowiem przy wykładni przepisu i pojęcia pojazd specjalny posłużenie się wykładnią systemową zewnętrzną oraz zastosowanie przepisów innej gałęzi prawa niż przepisy podatkowe w celu odtworzenia znaczenia pojęcia pojazd specjalny. Wprawdzie pojęcie pojazdu specjalnego jest pojęciem z zakresu prawa drogowego, jednak posłużenie się nim przez ustawodawcę podatkowego bez wprowadzenia własnej definicji tego zwrotu skutkuje tym, że powinien on być rozumiany w taki sposób, w jaki określa go dziedzina prawa z której ten zwrot się wywodzi. Odsyłając w ustawie podatkowej do przepisów prawa drogowego ustawodawca dążył do wykluczenia sytuacji, w której za pojazd specjalny na gruncie prawa podatkowego, uznany zostanie pojazd, który nim nie jest na gruncie prawa o ruchu drogowym.

Inna wykładnia omawianych przepisów, prowadząca do rozbieżnych rozstrzygnięć w sprawach podatkowych i w sprawach administracyjnych prowadzonych na gruncie przepisów o ruchu drogowym byłaby nie do zaakceptowania w praworządnym państwie. Pojazd specjalny na gruncie prawa podatkowego oraz na gruncie prawa o ruchu drogowym to ta sama kategoria pojazdów. (decyzja samorządowego kolegium odwoławczego w Gdańsku z dnia 18 lutego 2013 r., 2429/12).

Zatem biorąc pod uwagę powyższe i mając do czynienia w niniejszym stanie faktycznym z pojazdem specjalnym w rozumieniu art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. 247, poz. 1652 ze zm.) Zdaniem Wnioskodawcy zachodzi możliwość odliczenia całej kwoty naliczonego podatku VAT od zakupu ww. samochodu w stawce obowiązującej w dacie nabycia pojazdu - dokonania opodatkowanej czynności, zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Pojazd Wnioskodawcy jest pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym a zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości jest możliwe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą nowelizującą, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, że przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
   
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
   
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
   
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
   
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
   
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
      
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   
   

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy
   
2. Bankowóz
   
3. Do prac wiertniczych
   
4. Koparka, koparkospycharka
   
5. Ładowarka
   
6. Do oczyszczania dróg
   
7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
   
8. Pomoc drogowa
   
9. Do zimowego utrzymania dróg
   
10. Żuraw samochodowy
    
11. Pogrzebowy
    
    
    

W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawarte w odrębnych przepisach.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137), przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył w dniu 8 października 2013 r. pojazd specjalny do czyszczenia kanalizacji marki K. , rok produkcji 2006. Powyższy samochód jest wykorzystywany w prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych. W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Zdaniem Zainteresowanego zakupiony pojazd jest pojazdem specjalnym w rozumieniu art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej. Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do możliwości odliczenia podatku VAT w pełnej kwocie od nabytego pojazdu.

Analiza powołanych przepisów wskazuje, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości jest możliwe, o ile pojazd jest pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym, ale tylko w przypadku, gdy jego przeznaczenie jest wymienione w załączniku do ustawy. Wykaz przeznaczeń pojazdów, o których mowa w załączniku do ustawy, wynika z Decyzji Wykonawczej Rady z dnia 27 września 2010 r. upoważniającej Rzeczpospolitą Polską do wprowadzania szczególnego środka stanowiącego odstępstwo m.in. od art. 168 dyrektywy Rady 2006/112/WE. Powyższa decyzja Rady nie zawiera szczegółowego katalogu pojazdów specjalnych.

Zatem należy stwierdzić, że wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, nabycie pojazdu specjalnego w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym jednakże o przeznaczeniu innym, niż wymienione w załączniku do ustawy o zmianie ustawy o VAT, nie będzie uprawniało do odliczenia podatku naliczonego VAT w pełnej wysokości. Należy wskazać, że pojazd do czyszczenia kanalizacji nie został wymieniony w załączniku do ustawy nowelizującej, zatem nie stanowi pojazdu specjalnego w rozumieniu art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej.

Należy jednak zauważyć, że zakupiony przez Wnioskodawcę pojazd – co wynika z opisu sprawy – posiada jeden rząd siedzeń w ilości 3 miejsc i oddzieloną od kabiny część załadunkową. Beczka asenizacyjna podzielona jest na dwie części: jedna przeznaczona jest na wodę służącą do czyszczenia kanalizacji, druga przeznaczona jest do załadunku nieczystości płynnych. Zatem powyższy pojazd do czyszczenia kanalizacji stanowi pojazd samochodowy, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków (nieczystości) które stanowią oddzielne konstrukcyjnie elementy pojazdu. Powyższy rodzaj pojazdu został wymieniony w pkt 4 ust. 2 w art. 3 ustawy nowelizującej. Tym samym należy uznać, że Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego VAT z tytułu nabycia pojazdu do czyszczenia kanalizacji na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 4 ustawy nowelizującej.

Końcowo należy wskazać, że Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe z uwagi na okoliczność, że Zainteresowany stanął na stanowisku, że prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego VAT przysługuje mu na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej, gdyż zdaniem Wnioskodawcy nabyty pojazd stanowi pojazd specjalny wymieniony w tym przepisie. Natomiast w wydanej interpretacji indywidualnej wskazano, że Zainteresowanemu przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego VAT na podstawie dyspozycji art. 3 ust. 2 pkt 4 ustawy nowelizującej z uwagi, że zakupiony pojazd do czyszczenia kanalizacji wypełnia warunki przewidziane w tym przepisie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 W. po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.