INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w W. działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 20.09.2013 r. (data wpływu 23.09.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie metody ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.09.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie metody ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

1. W dniu 25.06.1992 r. Wnioskodawca nabył wraz z małżonką spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr 1103 o powierzchni 58,12 za kwotę: 370.0000 zł (trzysta siedemdziesiąt milionów złotych). W dniu zakupu notariusz pobrał opłatę skarbową w kwocie 7.400.000 zł (siedem milionów czterysta złotych) oraz taksę notarialną kwocie 3.350.000 zł (trzy miliony trzysta pięćdziesiąt tysięcy złotych)
2. W dniu 27.11.2008 r. Wnioskodawca wraz z żoną podpisał umowę notarialną ze Spółdzielnią Mieszkaniową o Ustanowienie Odrębnej Własności Lokalu Mieszka1nego i Przeniesienia Jego Własności Na Rzecz Członka Spółdzielni Mieszkaniowej. Notariusz pobrał odpowiednio taksę i opłatę sądową. Ww. własność i odpowiednie wpisy są poświadczone księgą wieczystą.
3. W okresie od zakupu mieszkania do dnia 30.06.2013 r. mieszkanie było poddane licznym przebudowom i remontom. Miedzy innymi wymieniono drzwi wejściowe, wszystkie podłogi (dwa razy), kuchenkę gazową, wyremontowano całą łazienkę i wc (dwa razy), rury ciepłej i zimnej wody wraz z licznikami. Dodatkowo wymieniono wszystkie okna (blok wybudowany w latach 70-tych przeszedł w tym czasie remont klatek schodowych, wymianę wind, założenie domofonów i modernizację termiczną wraz z wymianą elewacji).
4. Mieszkanie przez lata było wykorzystywane na własne potrzeby. Z dniem 01.07.2013 r. rozpoczęto wynajmowanie lokalu na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca planuje rozliczać podatek na zasadach ogólnych. Lokal nigdy wcześniej nie był amortyzowany.
5. Wnioskodawca planuje wprowadzić ww. własność do ewidencji środków trwałych (ujawnienie środka trwałego) i rozpocząć jego amortyzację jak tylko ustali wartość początkową. Ze względu na upływ czasu, wielokrotne i rozciągnięte w czasie remonty, hiperinflację w latach 90-tych i denominację złotego w 1995 r. Wnioskodawca nie potrafi precyzyjnie ustalić wartości początkowej.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w związku z zaistniałym stanem faktycznym poprawne jest przyjęcie za wartość początkową lokalu jego ceny rynkowej z grudnia 2012 roku zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy w myśl artykułu 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym, jeśli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatnika przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o którym mowa w art. 22n wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub założenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Zaistniała sytuacja upływu czasu, hiperinflacji i denominacji złotego oraz rozciągnięty w czasie i wielokrotny remont i ciągłe zmiany w wyposażeniu lokalu uniemożliwiają określenie łącznej ceny nabycia (wartości początkowej) ww. środka trwałego co upoważnia do zastosowania art. 22g ust. 8 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy szereg przejrzanych podobnych interpretacji podatkowych wskazuje na poprawność powyższej argumentacji. Zatem Wnioskodawca stoi na stanowisku, że odpowiedź na jego pytanie powinna brzmieć: tak jest możliwe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy, za wartość początkową środka trwałego, z uwzględnieniem ust. 2–18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę jego nabycia. Stosownie do ust. 3 powyższego artykułu za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zezwalają również na ustalenie wartości początkowej w wysokości unikającej z wyceny dokonanej przez podatnika.

Stosownie do art. 22g ust. 8 ww. ustawy, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środka trwałego nabytego przez podatnika przed dniem założenia ewidencji środków trwałych, o której mowa w art. 22n, wartość początkową tego środka przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji oraz stanu i stopnia jego zużycia.

Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 22g ust. 16 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Z powyższych przepisów wynika, iż zasadnicze znaczenie dla sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego ma sposób jego nabycia. Zauważyć przy tym należy, iż możliwość ustalenia wartości początkowej środka trwałego poprzez wycenę dokonywaną przez podatnika (w przypadku nabycia w drodze kupna) ma charakter szczególny i stanowi wyjątek od obowiązujących zasad ustalania tejże wartości wg zasad określonych w art. 22g ust. 1 ww. ustawy.

Niemożność ustalenia wartości początkowej środka trwałego zgodnie z generalną zasadą winna mieć przy tym charakter obiektywny, a więc dotyczyć np. tych sytuacji, w których podatnik nie posiada - bo nie musiał posiadać stosownych dokumentów stwierdzających wysokość poniesionych przez niego wydatków na nabycie, bądź wytworzenie określonego składnika majątku (dot. np. przeznaczenia do najmu prywatnego składnika majątku).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką nabył w dniu 25.06.1992 r. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o powierzchni 58,12 za kwotę: 370.0000 zł (trzysta siedemdziesiąt milionów złotych). W dniu 27.11.2008 r. Wnioskodawca wraz z żoną podpisał umowę notarialną ze Spółdzielnią Mieszkaniową „Służew Nad Dolinką” z siedzibą w W. o Ustanowienie Odrębnej Własności Lokalu Mieszka1nego i Przeniesienia Jego Własności Na Rzecz Członka Spółdzielni Mieszkaniowej. Mieszkanie przez lata było wykorzystywane na własne potrzeby. Z dniem 01.07.2013 r. rozpoczęto wynajmowanie lokalu na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca planuje rozliczać podatek na zasadach ogólnych. Lokal nigdy wcześniej nie był amortyzowany. Wnioskodawca planuje wprowadzić ww. własność do ewidencji środków trwałych i rozpocząć jego amortyzację jak tylko ustali wartość początkową. Ze względu na upływ czasu, wielokrotne i rozciągnięte w czasie remonty, hiperinflację w latach 90-tych i denominację złotego w 1995 r. Wnioskodawca nie potrafi precyzyjnie ustalić wartości początkowej lokalu mieszkalnego.

Jak wskazano uprzednio mogą wystąpić przypadki, w których nie jest możliwe ustalenie kosztów nabycia środka trwałego. Wówczas wartość początkową środków trwałych można ustalić na podstawie art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na to, że (zgodnie z treścią wniosku) lokal zakupiony zostały z przeznaczeniem dla celów prywatnych, a następnie przeznaczony został na wynajem, należy uznać, że jego wartość początkową można przyjąć w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji oraz stanu i stopnia jego zużycia.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. , ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w W. Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.