INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. Biura – 21 listopada 2011 r.), uzupełnionym w dniu 11 stycznia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dofinansowania ze środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych kosztów wycieczki:

• w części dotyczącej opodatkowania świadczeń otrzymanych przez pracownika oraz sposobu ustalenia kosztu przypadającego na jednego uczestnika wycieczki - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej opodatkowania świadczeń otrzymanych przez dzieci pracownika – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dofinansowania ze środków z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych kosztów wycieczki.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 03 stycznia 2012 r. znak: IBPB II/1/415-958/11/BJ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 11 stycznia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dla swoich pracowników i ich dzieci oraz emerytów dofinansował wycieczkę ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Informacja o możliwości skorzystania z wycieczki nie była skierowana imiennie do konkretnych osób, tylko wywieszona została na tablicy ogłoszeń znajdującej się w siedzibie pracodawcy. Do wyznaczonego przez Komisję Socjalną dnia pracownicy wraz z dziećmi wpisywali się na listę chętnych do wyjazdu na wycieczkę. Komisja Socjalna po zrealizowaniu wycieczki przekazała faktury (osobno za przejazd autokarem oraz osobno za pobyt w pensjonacie) do Samodzielnej Sekcji Finansowej celem zapłaty. Do faktury dołączona została lista pracowników wraz z dziećmi, które korzystały z dofinansowania do wycieczki ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, jednak lista nie zawierała kwot jaka została wydatkowana ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na pracownika i jego dzieci.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy kwota dofinansowania do wycieczki ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych stanowi przychód dla pracownika i podlega w tym przypadku opodatkowaniu...
2. Czy kwota dofinansowania do wycieczki ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dla dzieci pracownika stanowi przychód pracownika i podlega w tym przypadku opodatkowaniu...
3. Czy w przypadku otrzymania faktur z wyszczególnionymi wydatkami na poszczególne elementy wycieczki (np. przejazd, pobyt w pensjonacie) należy okreslić koszt przypadający na jednego uczestnika wycieczki przez podzielenie wysokości faktury przez ilość uczestników...
   
   

Zajmując stanowisko Wnioskodawca wskazał, iż zorganizowanie dla pracowników wycieczki sfinansowanej w części ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, w ramach której pracownicy korzystają z udostępnionych im przedmiotów materialnych, takich jak autokar, miejsce noclegowe, będzie stanowiło dla nich przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, pamiętając, że wartość dofinansowania pracownikowi do wycieczki jest świadczeniem zwolnionym z opodatkowania do wysokości 380 zł.

Również dopłaty do wycieczek ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dla osób towarzyszących pracownikowi (w tym wypadku dzieci), stanowi dla pracownika przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca uważa, iż możliwe jest również ustalenie wartości faktycznie otrzymanych przez danego pracownika świadczeń. Podstawę opodatkowania należy w takiej sytuacji wyliczyć, dzieląc kwotę wynikającą ze wszystkich faktur i rachunków (w tym wypadku za przejazd autokarem oraz za pobyt w pensjonacie) przez liczbę pracowników i ich dzieci biorących udział w wycieczce.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji są wyłącznie skutki podatkowe powstałe dla pracowników z tytułu udziału w wycieczce dofinansowanej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, bowiem do tego zagadnienia odnoszą się sformułowane przez Wnioskodawcę pytania jak również w tym zakresie zajął on stanowisko.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z cytowanych przepisów jednoznacznie wynika, że do przychodów pracownika zalicza się wszystkie otrzymywane przez niego świadczenia, wynikające z zawartej umowy o pracę bądź mające związek z wykonywaniem przez niego pracy. Należy zatem przyjąć, że co do zasady wartość finansowanego przez Wnioskodawcę dla pracownika wypoczynku (w tym wycieczki) stanowi przychód ze stosunku pracy. Do tego źródła przychodu należy również zaliczyć świadczenia jakie otrzymuje od pracodawcy członek rodziny pracownika. Świadczenie takie ma bowiem swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy.

Wskazany przychód może być jednak w określonych sytuacjach zwolniony z podatku dochodowego.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Powołany przepis dotyczy świadczeń otrzymywanych przez pracowników na podstawie ustawy z dnia 04 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.) w związku z finansowaniem działalności socjalnej.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu (zakładowego funduszu świadczeń socjalnych) uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.

Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z Funduszu oraz zasady przeznaczania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym zgodnie z art. 27 ust. 1 albo z art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów (art. 8 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych działalność socjalną stanowią usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W myśl natomiast art. 2 pkt 5 ww. ustawy osoby uprawnione do korzystania z Funduszu oznaczają pracowników i ich rodziny, emerytów i rencistów - byłych pracowników i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Wobec powyższego należy uznać, iż wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych rzeczowe i pieniężne świadczenia pracodawcy związane z finansowaniem działalności socjalnej w tym również dotyczące wypoczynku (także wycieczki) – o łącznej wartości nieprzekraczającej 380 zł w skali roku podatkowego.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca dla swoich pracowników i ich dzieci dofinansował wycieczkę ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zatem, świadczenie Wnioskodawcy polegające na dofinansowaniu wycieczki ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych miało de facto charakter pieniężny. Tym samym przedmiotowe dofinansowanie stanowi przychód pracownika, z tym że do kwoty 380 zł świadczenie to zwolnione jest z opodatkowania (kwota ta obejmuje wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń w skali całego roku podatkowego).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

W sytuacji, gdy w wycieczce brała udział osoba towarzysząca pracownikowi (w tym wypadku dzieci), świadczenie nieodpłatne dla tej osoby zostało przyznane z powodu łączącego pracownika z Wnioskodawcą stosunku pracy, dlatego też dofinansowanie do wycieczki zarówno dla pracownika jak i dla osoby towarzyszącej (w tym wypadku dzieci), stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem łącznie z innymi przychodami, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy zwrócić uwagę, iż gdyby nie łączący go z pracodawcą stosunek pracy nie otrzymałby on (ani dziecko) tego świadczenia.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż dopłaty do wycieczek ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dla osób towarzyszących pracownikowi (w tym wypadku dzieci), stanowi dla pracownika przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast odnośnie kosztu przypadającego na jednego uczestnika wycieczki stwierdzić należy, iż otrzymanie faktur za wykupione usługi turystyczne (osobno za przejazd autokarem oraz osobno za pobyt w pensjonacie) nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego pracownika. Wnioskodawca posiada bowiem wiedzę o ilości osób uczestniczących w wyciecze. Zatem w tym przypadku wysokość przychodu (kosztu) na poszczególnych pracowników Wnioskodawca winien ustalić poprzez podzielenie wysokości kwot wynikających z ww. faktur przez liczbę osób biorących udział w wycieczce.

Na marginesie należy jedynie zaznaczyć, że w sytuacji gdyby przy ponoszeniu płatności za wycieczkę brana była po uwagę liczba osób, które zadeklarowały swój udział w wycieczce (np. wpisały się na listę, dokonały wpłaty zaliczki), to kwotę wynikającą z faktur należy podzielić przez tę liczbę a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać tylko osobom, które uczestniczyły w wycieczce.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.